092 21.09.2023 Mαρίας Λιάρου: Ἀπάντηση στο σχόλιο της ανώνυμης “Μαρίας Π.” και περί εγκύρων ή ακύρων μυστηρίων των παναιρετικών.
Ο Όσιος Μοναχός Μάξιμος ο Ομολογητής ο στύλος της Ορθοδοξίας
Αγαπητή μου Μαρία Π.,
απαντώ με την παρούσα επιστολή μου στο σχόλιό σου που δημοσιεύθηκε στην Τρικλοποδιά στις 11/9/2023. https://www.triklopodia.gr/%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%80-%cf%83%cf%87%cf%8c%ce%bb%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%83%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%b7/
1) Κατ’ἀρχήν δεν γράφεις το ὂνομά σου. Αὐτό σημαίνει ὃτι φοβᾶσαι να φανερώσεις το πρόσωπό σου, και μιλᾶς ἀνωνύμως για Θεολογικά θέματα που κατεβάζει ὁ πλανεμένος νοῦς σου, και θα στο ἀποδείξω αγιοπατερικά παρακάτω. Αὐτό και μόνο ὃτι δηλ. κρύβεις το προσωπό σου και δεν ὁμολογεῖς φανερά την πίστη σου ἒμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων (Ματθ. Ι’32-33), δεν εἶναι γνώρισμα Χριστιανοῦ, ἀλλά δειλοῦ. Γιατί ο Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας κατά τον Απόστολο (Β’Τιμοθ. Α’ 7). Και οἱ δειλοί δεν σώζονται ὃπως ἀναφέρει ἡ Ἁγία Γραφή στην Αποκάλυψη του Ιωάννου (ΚΑ’8: Οι δειλοί όμως, οι άπιστοι, οι βδελυροί, οι φονιάδες, οι πόρνοι, οι μάγοι, οι ειδωλολάτρες κι όσοι αντιστρατεύονται την αλήθεια, θα ’χουν το μερίδιό τους στη λίμνη που καίγεται με φωτιά και θειάφι. Αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος». “ΟΥΑΙ ΤΟΙΣ ΔΕΙΛΟΙΣ” αναφωνεί και ο αγιασμένος Γέροντας Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης π.Αυγουστίνος (στο βιβλίο του «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ 127-128): «Η ανδρεία είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του γνησίου χριστιανού. Χριστιανός και δειλός είναι δύο έννοιες εντελώς ασυμβίβαστες. Ο Άγιος Απόστολος Ιωάννης εις την Αποκάλυψή του, είδε φρικτόν θέαμα· Λίμνην καιομένη εις την οποία εις τα παφλάζοντα κύματα πρώτους είδε τους δειλούς (ΚΑ’8)».
2) Βρίσκεσαι σε Θεολογική ἂγνοια και σκοτασμό. Και θεωρεῖς τή σκέψη σου ἢ και τα λόγια κάποιων πλανεμένων “γεροντάδων” ὡς αὐθεντικές, χωρίς να στηρίζεσαι σε Ἁγίους Πατέρες, χωρίς να ἒχεις μελετήσει οὒτε και αὐτά που ἒγραψα στην Ὀμολογία Πίστεώς μου, (στους συνδέσμους που παρέθεσα) γι’αὐτό μέσα σε λίγες ὣρες ἀπάντησες. Γιατί ἂν εἶχες διαβάσει τη μελέτη που είχα σε σύνδεσμο: «Τι λέγουν ἡ Ἁγία Γραφή και οἱ Ἃγιοι Πατέρες για την ἀπομάκρυνσή μας ἀπό τους αἱρετικούς», (την οποία θα πρέπει απαραίτητα σήμερα να μελετήσουν όλοι οι πιστοί) το Α’ μέροςhttps://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2021/03/kai-2016.html , ἲσως να μην ἒγραφες αὐτές τις κακοδοξίες που δυστυχῶς με ἀθεοφοβία, ἡμιμάθεια και διαστρέβλωση της αληθείας ἒγραψες στην ἀπάντησή σου. Δες λοιπόν τι λέει για την ἂγνοια
Ὁ Ὃσιος Μάρκος ὁ Ἀσκητής (Δ’αἰώνας) : «ἡ ἀμέλειά μας νὰ γνωρίσουμε τὶς δωρεὲς τοῦ Θεοῦ μᾶς ἔφερε σὲ ραθυμία, καὶ αὐτὴ μᾶς παρέδωσε στὴ λησμοσύνη, ἀπὸ τὴν ὁποία κυριάρχησε πάνω μας ἡ ἄγνοια» …. «ἀπ’ὅλα τὰ κακά, πρώτη εἶναι ἡ ἄγνοια, δεύτερη ἡ ἀπιστία». (Ἁγ.Μάρκου τοῦ Ἀσκητοῦ-226 κεφ. «Περὶ αὐτῶν ποὺ νομίζουν ὅτι δικαιώνονται ἀπὸ τὰ ἔργα τους»). Δηλαδή ἡ ἄγνοια δεν ἀθωώνει οὔτε χαριτώνει καὶ ἁγιάζει τὸν ἄνθρωπο, ὅπως ἐντελῶς ἀθεολόγητα καὶ ἀδογμάτιστα, διδάσκουν μερικοί, ἀλλὰ ἀντίθετα χωρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ αὐτὴ εἶναι ποὺ εὐθύνεται γιὰ τὴν αἵρεση καὶ τὴν πλάνη, ἀφοῦ ἡ ἄγνοια εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ ἐργαλεῖα τοῦ διαβόλου]. βλέπε και ἰστοσελίδα: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/10/normal-0-false-false-false-el-x-none-x.html
3) Δεν κάνεις καμμία ἀναφορά σε Ἁγίους, ἀλλά σε κάποιους “γεροντάδες”, που τους θεωρεῖς αὐθεντίες, μόνο και μόνο ἐπειδή εἶναι ἁγιορεἰτες με φήμη ἁγίου, (π. Εὐθύμιος μνημονευτής τοῦ παναιρετικοῦ Ἀρχοντώνη! βλέπε παρακάτω απάντηση 16η), ἢ ἀποτειχισμένοι νέοι κακόδοξοι (π. Ἐπιφάνιος βλέπε παρακάτω απάντηση 15η) ἢ παλαιοί κακόδοξοι (π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος επίσης βλέπε παρακάτω Απάντηση 9η )
Επίσης αναφέρεις τους ἁγιασμένους Γέροντες Παϊσιον και Πορφύριον ἀλλά δεν ἀναφέρεις ὃτι αὐτοί δεν ἒζησαν μετά την ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, ἀλλά πολλά χρόνια πρίν, που ἡ Ἐκκλησία ἦταν ἀκόμα Ὀρθόδοξη. Γι’αὐτό το θέμα μιλάει ὁ Πανόσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης (ὁ μόνος που ἒχει αὐτή την προσωνυμία Πανόσιος, ἀπό την 7η Οἰκουμενική Σύνοδο η οποία και έχει επικυρώσει όλα του τα λόγια και τα έργα): «Ἐάν δέ ἐρωτᾶ ἡ ὁσιότης σου, πῶς δέν τό εἴπαμε αὐτό πρίν ἀπό τήν λεηλασία, ἀλλά καί ἐμεῖς ἐμνημονεύαμε τούς ἐπισκόπους τῆς Κων/πόλεως, πρέπει νά ξέρης τοῦτο. Ὅτι ἀκόμη δέν εἶχε γίνει σύνοδος, οὔτε ἐπίσημα εἶχε ἐκφωνηθῆ καί διατυπωθῆ τό αἱρετικό δόγμα καί ὁ ἀναθεματισμός σ' αὐτούς πού δέν τό ἐδέχοντο. Καί πρίν γίνουν αὐτά ἦταν ἐπικίνδυνο νά χωριστοῦμε τελείως ἀπό αὐτούς πού παρανομοῦσαν, ἀλλά μόνο τό νά ἀποφεύγουμε τήν φανερή ἐπικοινωνία μαζί τους καί χάριν οἰκονομίας νά τούς μνημονεύουμε προσωρινά. Ἐπειδή ὅμως ἐκφωνήθηκε πλέον καί διατυπώθηκε ἡ αἱρετική διδασκαλία ὁλοφάνερα ἀπό τήν σύνοδο, πρέπει τώρα καί σύ μαζί μέ ὅλους τούς ὀρθοδόξους νά ὁμολογήσης μέ παρρησία, μέ τό νά μήν ἔχετε καμμία ἐπικοινωνία μέ τούς αἱρετικούς, οὔτε νά μνημονεύετε στήν Θεία Λειτουργία ὅποιον παρευρέθηκε στή σύνοδο, ἤ ὅποιον συμφωνεῖ μέ τίς ἀποφάσεις της. Γιατί εἶναι δίκαιο ὅσιε πάτερ, πού σύμφωνα μέ τό ὄνομά σου εἶσαι φίλος μέ τόν Θεό, νά ἀγαπᾶς καί μέ αὐτόν τόν τρόπο τόν Θεό. Ἐπειδή, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, μέ δυνατή φωνή ἐχαρακτήρισε ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί αὐτούς πού ἐπικοινωνοῦν μαζί τους». Καί ἐάν σύ πού φάνηκες στερεός προηγουμένως, τώρα μετά τή σύνοδο δέν ἀσφαλιστῆς, ποιός ἄλλος εἶναι δυνατόν νά σωθῆ; Καί ἐάν σύ πού μέ παρρησία καί δύναμι θεϊκή μίλησες σάν ἅγιος, πρίν ἐκδηλωθῆ τελείως ἡ αἵρεσις, τώρα, μετά τήν αἵρεσι ὑποχωρήσης, πῶς θά τολμήση κάποιος ἄλλος νά φέρη τήν παραμικρή ἀντίρρησι; (Ἐπιστολή ΛΘ (39) Θεοφίλῳ ἡγουμένῳ (Ρ.G. 99) «Διότι το να ἐπικοινωνεῖ κάποιος με αἱρετικό ἢ φανερά διεστραμένο στην ζωή του, τον κάνει να γίνεται ἀλλότριος τοῦ Θεοῦ, καὶ τον προσοικειώνει με τον διάβολο….Πλὴν (να ξέρεις) ὅτι μολυσμὸ ἔχει ἡ κοινωνία και μόνο με το να τον μνημονεύει, ἀκόμα και ἂν αὐτός που τον μνημονεύει εἶναι ὀρθόδοξος» (Ἐπιστολὴ 553. Πρὸς τὴν σπαθαρέαν, ἧς τὸ ὄνομα Μαχαρᾶ, Φατοῦρος σελ. 846, στιχ. 16, P.G. 99, 1668C).
4) Γράφεις: «Θέλω να πω πάνω σε αυτά ότι τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας τελούνται από τον Ίδιο τον Άγιο Τριαδικό Θεό και όχι από άνθρωπο. Ο Θεός «χρησιμοποιεί» τα χέρια του (Ορθόδοξου έστω και σε κατάσταση πτώσης, και μόνο για χάρη των λογικών προβάτων Του) λειτουργού Του. Αν αυτός είναι ανάξιος, θα δώσει μεγάλο λόγο στον Θεό, τα Μυστήρια όμως για χάρη «των μικρών τούτων των ελαχίστων» έχουν την Θεία Χάρη η οποία είναι ευλογία για τον άξιο, και φωτιά που κατακαίει τον ανάξιο. Τα έλεγαν αυτά όλοι οι αγιασμένοι Γέροντες όπως οι Άγιοι Πορφύριος και Παϊσιος».
Ἀπάντηση: Δυστυχῶς ἀπ’ὃτι φαίνεται στο σχόλιό σου, ἀδυνατεῖς να καταλάβεις ὃτι ἒχουμε να κάνουμε με σοβαρές ἀποκλίσεις ἀπό την Ὀρθόδοξη Πίστη στην ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου και θεωρεῖς τους “λειτουργούς” «Ορθοδόξους σε πτώσει» ὃπως πλανεμένα γράφεις ή ηθελημένα διαστρεβλώνεις τον όρο αιρετικός, εισάγουσα νέα ωρολογία: «ορθοδοξος σε πτώσει». Παρακάτω σου παραθέττω μερικούς συνδέσμους για να μελετήσεις τις ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου (*).
Ἐπίσης φαίνεται ὃτι ἒχεις μπερδεύσει δυστυχῶς τις ἁμαρτίες, με τις αἱρέσεις. Οἱ ἁγιασμένοι Γέροντες καθώς και οἱ ἃγιοι Ἰ.Χρυσόστομος κ.ἂ. δεν μιλοῦν για θέματα πίστεως, ὃταν πολύ σωστά ἒλεγαν για την χρησιμοποίηση των χεριῶν τῶν ἁμαρτωλῶν ἱερέων ἀπό το Ἃγιο Πνεῦμα για την τέλεση τοῦ Μυστηρίου. Ναι αὐτό συμβαίνει ὃταν εἶναι Ὁρθόδοξος ὁ ἱερέας, πλήν ἁμαρτωλός. Ὃταν ὃμως δεν εἶναι Ὁρθόδοξος, ἢ μνημονεύει αἰρετικόν ἐπίσκοπο, τότε ἡ κοινωνία ἒχει μολυσμό, εἶναι κοινωνία δαιμονίων ὃπως ἀναφέρει σε ἂλλη ἐπιστολή του ὁ Πανόσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης: «…..Γιατί ποιὰ εἶναι ἡ κοινωνία λέει ὁ Ἀπόστολος ἀνάμεσα στὸ φῶς καὶ στὸ σκοτάδι, ἢ ποιὰ κοινὴ μερίδα ὑπάρχει τοῦ πιστοῦ μὲ τὸν ἄπιστο; Ἂν λοιπὸν τὸ ποτήριο τῆς εὐλογίας εἶναι τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ ἄρτος ποὺ κάνουμε κλάση εἶναι τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ (Θ.Εὐχαριστία), εἶναι φανερὸ ὅτι καὶ τὸ αἱρετικὸ ποτήριο καὶ ὁ ἄρτος εἶναι κοινωνία τοῦ διαβόλου…» (Ἐπιστολή 534 Πανοσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου Συμεὼν μονάζοντι.)
5) “τα Μυστήρια όμως για χάρη «των μικρών τούτων των ελαχίστων» έχουν την Θεία Χάρη”
Απάντηση; Ποῦ το βρήκατε αυτό και το λέτε; Ποιός ἃγιος λέει ὃτι τα μυστήρια τῶν αἱρετικῶν ἒχουν την Θεία Χάρι; Τι βλασφημία εἶναι αὐτή που τολμᾶτε να ξεστομίζετε και μάλιστα να τα γράφετε και δημοσίως γυμνῆ τῆ κεφαλῆ; Δεν φοβᾶστε Τον Θεό;
Δηλ. και οἱ παπικοί και οἱ πρωτεστάντες, ἀγγλικανοί κλπ αἱρετικοί, χάρη τῶν μικρῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων, ἒχουν την Θεία Χάρη; Ή οἱ παναιρετικοί οἰκουμενιστές τῆς κρατικῆς παναιρετικῆς ἐκκλησίας τοῦ ἀντιχρίστου που ἲδρυσαν στο Κολυμπάρι και ὃσοι τους μνημονεύουν εἶναι λιγώτερο αἱρετικοί ἀπό αὐτούς; Θα πεῖς ἐδῶ ὃτι μπορεῖ οἱ ψευδεπίσκοποι να εἶναι αἱρετικοί, ἀλλά οἱ ἱερεῖς που τους μνημονεύουν δεν ἒχουν το ἲδιο φρόνημα με αὐτούς; Ἂς δοῦμε λοιπόν τι λέγει Το Άγιο Πνεύμα μέσω των Αγίων Πατέρων γι’αὐτό:
Ὁ ΜΕ' (45ος) Ἀποστολικός Κανόνας: «Διότι πρέπει τούς αἱρετικούς νά μισοῦμε καί νά ἀποστρεφόμαστε, αλλ’ ὂχι ποτέ καί νά συπροσευχόμαστε μέ αὐτούς ἢ νά ἐπιτρέπουμε σ’ αὐτούς νά ἐνεργήσουν κάποιο ἐκκλησιαστικό λειτούργημα, ἢ σάν κληρικοί ἢ σάν ἱερεῖς. Ὃποιος ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος θά συμπροσευχηθεῖ μονάχα, ἀλλ’ ὂχι καί νά συλλειτουργήσει μέ αἱρετικούς ἂς ἀφορίζεται. Ἐπειδή ὃποιος μέ τούς ἀφορισμένους συμπροσεύχεται (καθώς τέτοιοι εἶναι οἱ αἱρετικοί), πρέπει να συναφορίζεται καί αὐτός, κατά τόν Ι’ τῶν αὐτών Ἀποστόλων. Ἐάν δέ καί ἐπέτρεψε στούς αἱρετικούς αὐτούς νά ἐνεργήσουν κανένα λειτούργημα, σάν κληρικοί, ἂς καθαιρεῖται, ἐπειδή ὃποιος κληρικός συλλειτουργήσει μέ καθηρημένους (καθώς τέτοιοι εἶναι καί οἱ αἱρετικοί, κατά τόν β’ καί δ’ τῆς Γ’ (σελ.172.Πηδαλ.), συγκαθαιρείται και αυτός, κατά τον ια’ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων (σελ.14 Ἱ.Πηδαλίου)
Ἐσεῖς λοιπόν λέτε ὃτι οἱ ἢδη καθηρημένοι ἀπό την Γ’ Οἰκουμενική Σύνοδο και αναθεματισμένοι από όλες τις Ορθόδοξες Συνόδους “ἱερεῖς” που συλλειτουργοῦν και μνημονεύουν τους παναιρετικούς οἰκουμενιστές ψευδεπισκόπους, τελοῦν χαριτωμένα ἀπό τον Θεό μυστήρια, ἐνῶ οἱ Ἃγιοι Ἀπόστολοι, και ἡ Γ’ Οἰκουμενική Σύνοδος στον α’ Κανόνα της (δηλ. Το Πνεῦμα Το Ἃγιο), λέγει ὃτι ὃσοι προστεθοῦν και στο μέλλον σε αὐτούς, δηλ. στους αἱρετικούς, εἶναι και αὐτοί καθηρημένοι ἢδη ἀπό αὐτήν την Σύνοδο. Δεν χρειάζεται ἂλλη Σύνοδος να τους ξανακαταδικάσει και να τους καθαιρέσει.
Και οι παναιρετικοί αυτοί ψευδεπίσκοποι του Κολυμπαρίου και όσοι τους μνημονεύουν και συμπροσεύχονται και “συλλειτουργούν” με αυτούς δεν προστέθηκαν στους αιρετικούς του Π.Σ.Ε. και μάλιστα επίσημα με την ψευδοσύνοδο;
Για το θέμα της νεοφανούς αιρέσεως του «δυνάμει και ενεργεία, να πούμε μερικά.
Ἂς ἀκούσουμε πρώτα τον Ἃγιο Νικόδημο τον Ἁγιορείτη τον ἑρμηνευτή και συγγραφέα τοῦ Ἱεροῦ Πηδαλίου, που μᾶς λέει γι’αὐτό το θέμα: «Τα περισσότερα ἐπιτίμια, που ὁρίζονται ἀπό τους κανόνες,ἒπειδή εἶναι τρίτου προσώπου, προστακτικοῦ μη παρόντος, ἐξ ἀνάγκης χρειάζονται και β’πρόσωπο να εἶναι παρόν (που εἶναι ἡ σύνοδος), για να ἐνεργηθοῦν` και βλέπε την ὑποσημείωση τοῦ Γ’ Ἀποστολικοῦ (κανόνα)». (Ὑποσημείωση 3ι’). [ἐδῶ και στην ὑποσημείωση τοῦ Γ’ Ἀποστολικοῦ κανόνα στο Ι.Πηδάλιο, μιλάει για τους κανόνες τῶν Συνόδων που ἒχουν θεσπιστεῖ γιά την εὐταξία και την κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας, και ὂχι γιά τα δόγματα τῆς Ἐκκλησίας (ὃροι τῆς πίστεως) ἢ τους σπάνιους δογματικούς κανόνες τοῦ Πηδαλίου, (Βλέπε Ὑποσημείωση 3α’ στα Προλεγόμενα), γι’αὐτό και λέγει “τα περισσότερα ἐπιτίμια” και δεν λέγει ὃλα τα ἐπιτίμια, που ὁρίζονται ἀπό τους κανόνες, ἀκριβῶς γιατί ἐξαιρεῖ τους σπάνιους στο Ἱ.Πηδάλιο δογματικούς κανόνες), τα ὁποῖα δεν χρειάζονται β’ πρόσωπο για να ἐνεργηθοῦν, κατά τον Ἀπόστολο (βλέπε παρακάτω) που λέγει: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπο μετὰ πρώτη καὶ δεύτερη νουθεσία να ἐγκαταλείπεις. Να ξέρεις ὃτι ἓνας τέτοιος ἂνθρωπος ἒχει διαστραφεῖ καὶ ἁμαρτάνει και είναι αυτοκατάκριτος» (Τἰτον Γ’10-11) Δεν λέει ότι πρέπει να γίνει Σύνοδος να τον καταδικάσει ως αιρετικό. Είναι ήδη αιρετικός, αφού μετά πρώτης και δευτέρας νουθεσίας δεν μετανόησε.
Ἀντίθετα μερικοί “ἀντιοικουμενιστές”, “ἀποτειχισμένοι” και ἂλλοι, ἐκλαμβάνουν κακόδοξα και αὐθαίρετα την ὑποσημείωση τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου στόν Γ’ Ἀποστολικό κανόνα, ὃτι ἀναφέρεται ὂχι μόνο στους κανόνες, ἀλλά και στα δόγματα, ἐνῶ ὁ Ἃγιος ἀναφέρεται καθαρά στους κανόνες. Ξεχωρίζει δε ὁ Ἃγιος τους κανόνες για την εὐταξία τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τα δόγματα (τους ὃρους τῶν Ἱ.Συνόδων) στην ὑποσημείωση 3α (στα Προλεγόμενα του Ιερού Πηδαλίου)
Πρόκειται περί τῆς κακοδοξίας τοῦ “δυνάμει και ἐνεργείᾳ” ἢ τῶν “κεκριμένων και μη κεκριμμένων αἱρετικῶν”. Ὃτι ὁ αἱρετικός που βλασφημεῖ το Ἃγιο Πνεῦμα, μέχρι να καθαιρεθεῖ ἀπό Σύνοδο, τελεῖ τάχα ἒγκυρα μυστήρια, ἐπειδή εἶναι ὃπως λέγουν δυνάμει αἱρετικός και ὂχι ἐνεργείᾳ. Ὃταν καθαιρεθεῖ ἀπό Σύνοδο, τότε θα εἶναι ἐνεργείᾳ αἱρετικός και τα μυστήρια που τελεῖ θα εἶναι πλέον ἂκυρα λέγουν.
Πῶς ὃμως ὁ Ἃγιος Νικόδημος μπορεῖ να λέγει ότι εάν ο κληρικός σφάλλει στους κανόνες δεν είναι αυτομάτως καθηρημένος, αλλά πρέπει να γίνει Σύνοδος για να τον καθαιρέσει, και οι κακόδοξοι προσθέτουν αυθαίρετα (γιατί έτσι νόμισαν), ότι και όταν σφάλλει στα δόγματα (είναι δηλ.αιρετικός), δεν είναι αυτομάτως καθηρημένος αλλά πρέπει ὁ αἱρετικός να καθαιρεθεῖ ἀπό Σύνοδο και συγχρόνως ἀλλοῦ στο Ἱ.Πηδάλιο ο Άγιος λέγει: “ὁ αἱρετικός ἐξεκόπῃ διά τῆς αἱρέσεως”; (ὑποσημείωση στον ΜΣΤ’ Ἀποστολικό κανόνα). Ἐάν ἦταν ἒτσι ὃπως κακοδοξοῦν, θα ἒπρεπε να πεῖ “ἐξεκόπῃ διά τῆς καθαιρέσεώς του ἀπό Σύνοδο”.
Προς απόδειξη αυτοῦ, βλέπε και τον α’ κανόνα τῆς Γ’ Οικουμενικής Συνόδου, που θεωρεί ότι όποιος επίσκοπος συνδεθεί και στο μέλλον με τους αἱρετικούς εἶναι ανενέργητος και χωρίς ιερωσύνη από αυτήν την Σύνοδο (δεν χρειάζεται νέα για να τον καταδικάσει, παρά μόνο για τυπικούς λόγους γίνεται ἡ καθαίρεση, για την ενημέρωση του ποιμνίου ώστε να τον ἀποφεύγουν). Αὐτό, ὃτι στερεῖται της ιεροσύνης από αυτήν την Σύνοδο, αυτός που και στο μέλλον θα ενωθεῖ με τους καταδικασμένους αιρετικούς, το ἀναφέρει ο Άγιος Νικόδημος στην ερμηνεία του α’ Κανόνα της Γ’ Οἰκουμενικής.
Δεν μπορεί να φάσκει λοιπόν ὁ Ἃγιος και να ἀντιφάσκει και να έρχεται σε ἀντίθεση με την συμφωνία των Αγίων Πατέρων και των Ορθοδόξων Συνόδων, τις αποφάσεις των οποίων ο ίδιος ερμηνεύει.
Αυτοί λοιπόν οἱ κακόδοξοι σφάλλουν και όχι ὁ Άγιος Νικόδημος.
Για του λόγου το αληθές, ἀναφέρουμε και τα παραδείγματα της πτώσεως του Αποστόλου Πέτρου και του Αποστόλου Ιούδα του Ισκαριώτη, που έχασαν το Αποστολικό Αξίωμα με την πτώση τους αυτομάτως και δεν χρειάστηκε να γίνει σύνοδος για να τους καθαιρέσει.
Επίσης βλέπε και τον 15ον κανόνα της Α’ και Β’ Συνόδου, που χαρακτηρίζει ψευδεπίσκοπο τον αιρετικό πρό συνοδικής καταδίκης (τον κατ’εξοχήν Κανόνα της Αποτειχίσεως), καθώς και το ρητό του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: “Όσοι δεν εὑρίσκονται στην ἀλήθεια, αὐτοί δεν ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί τόσο περισσότερο, ὃσο ψεύδονται μεταξύ τους, καλοῦντες και καλούμενοι ἱεροί ποιμένες και ἀρχιποιμένες,….».
Επίσης ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, θεωρεῖ τον Ἰωάννη Καλέκα (τον λατινόφρονα ψευδοπατριάρχη Κων/πόλεως) αἱρετικό και ἀποκομμένο ἀπό την Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, παρόλο που δεν εἶχε ἀκόμα καταδικαστεῖ ἐπίσημα ἀπό Ὀρθόδοξη Σύνοδο.
Ὅσοι δὲ ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς περιφρόνησαν τὴν ἀπόφαση Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ καταδίκη ἑνὸς αἱρετικοῦ ἀλλὰ συνέχισαν νὰ ἔχουν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μαζί του, ἦταν καὶ αὐτοὶ αὐτομάτως καταδικασμένοι καὶ δὲν χρειαζόταν νὰ ξανασχοληθεῖ μαζί τους μία ἄλλη νέα Σύνοδος καὶ νὰ τοὺς ξανακαταδικάσει ἕναν-ἕναν, κάθε φορᾶ. Παράδειγμα, ὁ Ζ’ Κανόνας τῆς Γ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀναφέρει τὸν Χαρίσιο τον Πρεσβύτερο που εἶχε καὶ αὐτὸς ἀργότερα ἀσπαστεῖ τα «μιαρὰ καὶ διεστραμμένα δόγματα τοῦ Νεστορίου. Ὅσοι τὸ κάνουν αὐτό: «ὑποκείσθωσαν τὴ ἀποφάσει τῆς ἁγίας ταύτης καὶ οἰκουμενικῆς συνόδου· ὥστε δηλονότι, τὸν μὲν ἐπίσκοπον, ἁπαλλοτριοῦσθαι τῆς ἐπισκοπῆς, καὶ εἶναι καθηρημένον· τὸν δὲ κληρικόν, ὁμοίως ἐκπίπτειν τοῦ κλήρου· εἰ δὲ λαϊκὸς τὶς εἴη, καὶ οὗτος ἀναθεματιζὲσθω, καθὰ προείρηται.»
Ἡ Ἁγία Γ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ὁμιλεῖ προκαταβολικῶς καὶ γιὰ τὸ μέλλον! Ὅσοι ἀποδέχονται ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς τὶς ὁποιεσδήποτε σιχαμερὲς καὶ διεστραμμένες αἱρέσεις οἱ ὁποῖες εἶναι ἤδη καταδικασμένες ἀπὸ Σύνοδο, (ὅπως ὁ νεστοριανισμὸς, ὁ παπισμός, ὁ μονοφυσιτισμός, ὁ πρωτεσταντισμός, ὁ ἀγγλικανισμός, και γενικά ὃλες οἱ αἱρέσεις και πρό παντός ὁ οἰκουμενισμός που περιέχει και ἀποδέχεται ὃλες τις αἱρέσεις ὡς “ἐκκλησίες” πού σώζουν), ὃλοι αὐτοὶ πέφτουν κάτω ἀπὸ τὴν ἴδια καταδίκη αὐτῆς τῆς ἴδιας Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «ὑποκείσθωσαν τῆ ἀποφάσει τῆς ἁγίας ταύτης καὶ οἰκουμενικῆς συνόδου!». Ἐὰν εἶναι ἐπίσκοπος, χάνει τὴν ἐπισκοπική του ἱεροσύνη, ἐὰν εἶναι ἱερέας, είναι καθηρημένος καὶ ἐὰν εἶναι λαϊκὸς αναθεματίζεται!
Οι Άγιες Σύνοδοι καταδίκασαν με καθαίρεση, ἀκόμη και αυτοὺς οἱ ὁποῖοι ἐπανέφεραν, μνημόνευσαν (καὶ συνεχίζουν νὰ μνημονεύουν) τὸν τρισκατάρατο αἱρεσιάρχη “πάπα” στὰ Δίπτυχα καὶ τοῦ ψάλλουν το “πολυχρόνιον”, “του ασπάζονται την δεξιάν” (ψευδοπατριάρχης Ἀρχοντώνης, ψευδομητροπολίτης Λαμπρινιάδης “’Αμερικῆς” κ.ἂ.), δωρίζουν και αποκαλούν άγια τα Κοράνια, προσεύχονται στον αλλάχ των Μωαμεθανών, στην θεά Γή των ειδολολατρών, και δεν συμμαζεύεται. Τὸ διατάζουν οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι: «…τὸν μὲν ἐπίσκοπον, ἁπαλλοτριοῦσθαι τῆς ἐπισκοπῆς, καὶ εἶναι καθηρημένον· τὸν δὲ κληρικόν, ὁμοίως ἐκπίπτειν τοῦ κλήρου….»
Οἱ σημερινοί ψευδεπίσκοποι οἰκουμενιστές τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου, ἀποδέχτηκαν με Σύνοδο, ὃλους τους αἱρετικούς ὡς κανονικά μέλη τῆς «ἐκκλησίας» και ὃλες τις αἱρέσεις ὡς ἀδελφές «ἐκκλησίες». Ἒβαλαν δε και μάλιστα συνοδικῶς την παναιρετική “ἐκκλησία” τους αὐτή, (την παρασυναγωγή που ἀποτελεῖ την πρώτη "ἐκκλησία" τοῦ ἀντιχρίστου), την ὁποία ἲδρυσαν στο Κολυμπάρι το 2016), στο Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν “ἐκκλησιῶν” δηλαδή τῶν αἱρέσεων, και μάλιστα ἐπισήμως με “Σύνοδο”. Και ἂλλες αἱρέσεις ψήφισαν στο Κολυμπάρι, [και βλέπε στην ἰστοσελίδα με τίτλο: (*) “Τα ἐπίσημα κείμενα τῆς Ἀγ(ρ)ίας και Μεγάλης ψευδοσυνόδου https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/06/blog-post_98.html καθώς και τις ἀναρτήσεις: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2021/09/058-20092021.html και: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2022/11/076-11112022.html Ἐπίσης και https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/06/blog-post_23.html με τίτλο: “Μήνυση κατά προκαθημένων» τοῦ καθηγητοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου Κυριάκου Κυριαζόπουλου].
Γι’ αὐτό, ἒχασαν την Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως και τέθηκαν αὐτομάτως ἐκτός Ἐκκλησίας, διότι διατήρησαν και διατηροῦν ἐκκλησιαστική κοινωνία με ἢδη ἀναθεματισμένους ἀπό όλες τις Ορθόδοξες Συνόδους αἱρετικούς και ἢδη καταδικασμένες ἀπό Συνόδους αἱρέσεις. Βλέπε και την ἰστοσελίδα με τίτλο: «Ἡ διδασκαλία τοῦ ἀντιχρίστου: “Οἱ μη καθηρημένοι αἱρετικοί εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας”». https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2021/04/blog-post.html
Ἡ παρακάτω ανάρτηση και το Video, ξεσκεπάζει ἓναν ἀπό τους πολλούς βαρεῖς λύκους τῆς κρατικῆς Π.Σ.Ε.υδοεκκλησίας, τον “Κατερίνης”, που εὐλογεῖ τους ἀναθεματισμένους πρωτεστάντες. Αὐτόν μνημονεύουν και συλλειτουργουν μαζί του, όλοι οἱ ψευδεπίσκοποι τῆς κρατικῆς παναιρετικῆς “ἐκκλησίας” πού ἒχουν ἑνωθεῖ ἀπό το 2016 επίσημα με την ψευδοσύνοδο, με ὃλους τους αἱρετικούς: “Φρίξον ήλιε, στέναξον γη. Ο μητροπολίτης Κατερίνης σε «χειροτονία» Ευαγγελικών!” (που ἒγινε 2/4/2023)
Ο ''Κατερίνης'' aσπάζεται τον αιρετικό πάστωρα και ευλογεί χειροτονία Ευαγγελικοῦ ψευδοιερέα.
Ὁ Άγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ὁ Πανόσιος: «Το να ἐπικοινωνεῖ κάποιος με αἱρετικό ἢ φανερά διεστραμένο στην ζωή του, τον κάνει να γίνεται ἀλλότριος τοῦ Θεοῦ, καὶ τον προσοικειώνει με τον διάβολο….Πλὴν (να ξέρεις) ὅτι μολυσμὸ ἔχει ἡ κοινωνία και μόνο με το να τον μνημονεύει, ἀκόμα και ἂν αὐτός που τον μνημονεύει εἶναι ὀρθόδοξος» (Ἐπιστολὴ 553. Πρὸς τὴν σπαθαρέαν, ἧς τὸ ὄνομα Μαχαρᾶ, Φατοῦρος σελ. 846, στιχ. 16, P.G. 99, 1668C).
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος: “Να φυλάσσετε τον ἑαυτό σας ἀπό ὃσους νομίζουν ὃτι δεν πιστεύουν στον Ἂρειο, κοινωνοῦν ὃμως με τούς ἀρειανούς’’(και ὁπωσδήποτε και με κάθε αἱρετικό). (P.G.26, 1188BC)
Ὁ Μέγας Φώτιος: «Ἡ πλάνη τῶν ποιμένων (ἡ αἳρεσή τους), προκαλεῖ το ναυάγιο ὃσων ἐπικοινωνοῦν με αὐτούς» (Μ.Φώτιος P.G. :102,698)
Ὁ Ἃγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός προειδοποιεῖ, πιστοποιεῖ και προσδιορίζει σαφέστατα την πάρα πολύ κρίσιμη σημασία τοῦ μνημοσύνου τοῦ ἐπισκόπου: «Ἒχει πολύ μεγάλη και ὂχι μικρή σημασία το μνημόσυνο, διότι ἐκεῖνοι (μόνο) μνημονεύονται “ἐπ’ἐκκλησίαις”, ὃσοι εἶναι Ὀρθόδοξοι και ἒχουν κοινωνία με αὐτή την ἐκκλησία. Ὃσοι δε εἶναι ἀκοινώνητοι, οὒτε μνημονεύονται, ἐπειδή οὒτε ἒχει ἂδεια κανείς ἀπό τους ἰερωμένους να εὒχεται γι’αὐτούς “ἐπ’ ἐκκλησίαις”». Αὐτά λοιπόν με κάθε ἀκρίβεια καὶ ἐπιμμέλεια που διατυπώθηκαν ἀπό μᾶς, ὥρισε ἡ ἁγία καὶ οἰκουμενικὴ σύνοδος, σε κανέναν δεν ἐπιτρέπει να ὀμιλεῖ ἢ να συγγράφει ἢ συντάσσει ἢ να φρονεῖ ἢ να διδάσκει ἂλλη Πίστη διαφορετική. Αὐτούς δὲ που τολμοῦν ἢ να συντάσσουν Πίστη διαφορετική ἢ και να παρουσιάζουν ἢ να διδάσκουν ἢ να παραδίδουν (σε ἂλλους) ἂλλο Σύμβολον (τῆς Πίστεως) [σ’αὐτούς που θέλουν να ἐπιστρέψουν στην ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας, ἀπό τον ἑλληνισμό (την εἰδωλολατρεία) ἢ ἀπό τον ἰουδαϊσμό ἢ και ἀπό ὁποιαδήποτε αἳρεση], τούτους, ἐάν μὲν εἶναι ἐπίσκοποι ἢ κληρικοί, να εἶναι ἀποβλημένοι οἱ ἐπίσκοποι ἀπό την ἐπισκοπή τους καὶ οἱ κληρικοί ἀπό τον κλήρο· ἐάν δὲ εἶναι μονάζοντες ἢ λαϊκοὶ, να ἀναθεματίζονται” (Κανόνες Α’ἒωςΖ’τῆς Γ’Οἰκουμενικῆς Συνόδου).
Και ἓνα ἱστορικό γεγονώς: Το 1274 έγινε στη Λυών της Γαλλίας παπική ψευδοσύνοδος (η 14η Οικουμενική Σύνοδος του παπισμού), στην οποία έστειλε αντιπροσωπεία ο αυτοκράτορας, χωρίς την συγκατάθεση του Πατριάρχου. Οι Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι δέχθηκαν την ψευδοένωση με τον “πάπα”. Εν συνεχεία, ο αυτοκράτορας, προκειμένου να εδραιωθεί η ψευδοένωση, άρχισε να εξορίζει και να βασανίζει ποικιλοτρόπως τους Ορθοδόξους….
Μετά τήν ἐξορία τοῦ Πατριάρχου Ἰωσήφ κατά τό 1275 μέ τήν προτροπή τοῦ αὐτοκράτορα, ἀναβιβάσθηκε Πατριάρχης ὁ λατινόφρων καί ὁμόφρονάς του Ἰωάννης ΙΑ΄ ὁ Βέκκος. Κατ’ αὐτήν τήν περίοδο καί προκειμένου νά ἔχει βοήθεια ἀπό τούς Λατίνους, ὁ αὐτοκράτορας πίεζε ὅλους νά ἀποδεχθοῦν τήν ψευδοένωση, ἐξαιρέτως δέ τούς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω ἀσκουμένους μοναχούς.
Ἡ ἐπιστολή, πού ἀπέστειλαν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες στόν αὐτοκράτορα, εἶναι ὄντως, ὄχι μόνο ἕνα ὁμολογιακό κείμενο, ἀλλά καί ἕνας ἀπλανής ὁδηγός πρός σωτηρίαν ἐν καιρῷ αἱρέσεως καί κινδυνευούσης πίστεως, στήν ὁποία ἀναφέρονται σέ ὅλα τά παραπάνω θέματα, πού μᾶς ἀπασχολοῦν…….» (βλέπε στο 4ο μέρος τῆς μελέτης με τίτλο: “Τι λέγουν ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Ἃγιοι Πατέρες γιά τήν ἀπομάκρυνσή μας ἀπό τούς αἱρετικούς”
https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2021/06/v-behaviorurldefaultvmlo.html
4. Ἡ σημασία τῆς μνημονεύσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀρχιερέως κατά τήν Θεία Λειτουργία. Ὁ διά τῆς μνημονεύσεως τῶν αἱρετικῶν μολυσμός. Λέγουν: (Ἐπιστολή…, στίχ. 9-23, σ. 399). «Ἄλλωστε, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ δεχόταν ἀπό παλαιά τήν ἀναφορά τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀρχιερέως ἐνώπιον τῶν ἁγίων Μυστηρίων ὡς τελεία συγκοινωνία. Διότι, ἔχει γραφεῖ στήν ἑρμηνεία τῆς Θείας Λειτουργίας ὅτι ὁ λειτουργός ἀναφέρει τό ὄνομα τοῦ Ἀρχιερέως, γιά νά δείξει ὅτι ὑποτάσσεται στόν ἀνώτερό του, ὅτι εἶναι κοινωνός του καί ὅτι ἔχει δεχθεῖ δι’αὐτοῦ τήν πίστη καί τήν χάρι τῆς ἱερουργίας τῶν Μυστηρίων. Καί ὁ μεγάλος πατέρας μας καί ὁμολογητής Θεόδωρος Στουδίτης λέγει τά ἑξῆς πρός κάποιον μέσῳ τῆς τιμίας του ἐπιστολῆς: «Μοῦ εἶπες ὅτι φοβᾶσαι νά πεῖς στόν πρεσβύτερό σου νά μήν ἀναφέρει τόν αἱρεσιάρχη. Σχετικά μ’αὐτό δέν θά διστάσω νά σοῦ πῶ τό ἑξῆς˙ ὅτι μολυσμό ἔχει ἡ κοινωνία καί μόνο, πού τόν ἀναφέρει, παρ’ὅλο πού μπορεῖ αὐτός, πού τόν ἀναφέρει, νά εἶναι ὀρθόδοξος». Αὐτά λέγει ὁ πατέρας (Θεόδωρος Στουδίτης). Ἀλλά, καί πρίν ἀπ’αὐτόν καί ὁ Θεός τό φανέρωσε, λέγοντας τό ἑξῆς : «Οἱ Ἱερεῖς ἀθέτησαν τόν νόμο μου καί βεβήλωσαν τά ἅγιά μου».(Ἰεζ. 22, 26).Μέ ποιόν τρόπο τό ἔκαναν αὐτό; Μέ τό νά μήν κάνουν διάκριση μεταξύ βεβήλων καί ὁσίων ἀνθρώπων, ἀλλά νά ἔχουν τά πάντα κοινά μέ ὅλους˙ καί ποιό ἄλλο ἐναργές καί ἀληθινό παράδειγμα ἀπ’αὐτό χρειαζόμαστε»;
5. Δέν χωρᾶ οἰκονομία στήν μνημόνευση αἱρετικῶν. Βέβηλη οἰκονομία. Πῶς θεωροῦνται οἱ μνημονεύοντες αἱρετικούς. «Ἤ μήπως νά κάνουμε τήν ἕνωση σάν ἕνα εἶδος οἰκονομίας; Καί πῶς νά γίνει δεκτή μία οἰκονομία, ἡ ὁποία βεβηλώνει τά θεῖα Μυστήρια, κατά τόν Θεῖο λόγο, πού προαναφέραμε, καί ἀπωθεῖ ἀπ’αὐτά τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί στερεῖ ἀπό τούς πιστούς τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν καί τήν Χάρι τῆς υἱοθεσίας, πού πηγάζει ἀπ’αὐτά τά Μυστήρια; Καί τί πιό ἐπιβλαβές ἀπό μία τέτοια οἰκονομία; Αὐτή εἶναι φανερή κοινωνία μ’αὐτούς καί μ’ἕνα λόγο ἔκπτωση καί ἀνατροπή κάθε ὀρθοῦ. «Διότι, αὐτός, πού δέχεται αἱρετικό, ὑπόκειται στίς ἴδιες κατηγορίες μ’ἐκεῖνον» καί «αὐτός, πού κοινωνεῖ με ἀκοινωνήτους, εἶναι ἀκοινώνητος, ἐπειδή συγχέει καί παραβαίνει τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας». Ἐπειδή καί αὐτοί οἱ γενναῖοι (τολμητίες), ἐξαιτίας τῆς ἀπείθειάς τους στούς ἐκκλησιαστικούς θεσμούς, «συγκοινωνοῦν καί μέ τούς Ἰουδαίους καί μέ τούς Ἀρμενίους καί μέ τούς Ἰακωβῖτες καί μέ τούς Νεστοριανούς καί μέ τούς Μονοθελήτες καί, γιά νά μιλήσουμε γενικά, μέ ὅλους τούς αἱρετικούς». Καί γι’αὐτό μόνο, ἄν ὄχι γιά κάτι ἄλλο, εἶναι ἀσυγχώρητοι ὁμολογουμένως καί ἀκοινώνητοι καί ὑπόδικοι γιά ὅλες τίς θεοστυγεῖς αἱρέσεις ἐκείνων. Καί εἶναι φυσικό ἐπακόλουθο, ἀπ’αὐτό καί μόνο καί ὄχι ἀπό ἀλλοῦ, δηλαδή ἀπό τό νά μήν διέστειλλαν (ξεχώρισαν) τούς ἑαυτούς τους ἀπό τούς αἱρετικούς, σύμφωνα μέ τόν κανόνα τῆς Ἐκκλησίας καί τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς ἔχει παραδοθεῖ ἀπό πάνω, ἀπό τόν Οὐρανό, νά γέμισαν ἀπό κάθε αἵρεση». (Ἐπιστολή, στίχ. 24-33, σ. 399 και στίχ. 1-7, σ. 401).
Ο ΛΓ' (33ος) Αποστολικός Κανόνας: «…..Ἀκόμα, να φυλάξετε τους έαυτούς σας, ἀπό την ψυχοφθόρο αἳρεση, με την ὁποία, ὃποιος ἒχει ἐπικοινωνία, ἀποξενώνεται ἀπό τον Χριστό». (P.G. 99, 1257 C).
Διαταγαί Ἁγ.Ἀποστόλων: «Αὐτούς που ἒχουν δογματίσει ἑναντίον τῆς γνώμης τοῦ Θεοῦ (τους αἱρετικούς), μὴ πλησιάζετε, οὒτε να συγκοινωνεῖτε με την ἀσέβειά τους, …Ἀποσχισθῆτε (ἀποτειχισθεῖτε) ἀπό αὐτούς, για να μὴ καταλήξετε στην ἀπώλεια μαζί με αὐτούς…. Βγῆτε ἀπό ἀνάμεσά τους και διαχωριστεῖτε, (ἀπομακρυνθεῖτε) ἀπό αὐτούς, λέγει ὁ Κύριος, και ἐγώ θα σᾶς δεχθῶ» (Διαταγαί Ἁγ.Ἀποστόλων βιβλ.ΣΤ΄§Δ΄ καὶ Ε΄).
Ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστόμος: «Δεν εἶπε ὁ Ἀπόστολος (Γαλ. Α’ 9) ἐὰν κηρύττουν ἀντίθετα ἢ ἀνατρέπουν τὸ πᾶν, ἀλλὰ καὶ ἂν κάτι μικρὸ εὐαγγελίζονται διαφορετικὸ ἀπὸ ὅ,τι σᾶς κήρυξα, καὶ ἂν ἀκόμη κάτι ἀσήμαντο μετακινήσουν, ἃς εἶναι ἀνάθεμα» (Ἁγ.Ἰ.Χρυσοστόμου, Ἐρμηνεία εἰς την πρός Γαλάτας και ΕΠΕ 20,201)
Και: «Τί κάνεις ἄνθρωπε; Καταπατήθηκε ὁ νόμος (τοῦ Θεοῦ), καταφρονήθηκε ἡ σωφροσύνη, τόσα πολλά πλημμελήματα τόλμησε να κάνει ἓνας ἱερωμένος, ἒγιναν τὰ ἄνω κάτω καὶ δεν φρίττεις;… δεν πονᾶς; δεν ἐπιτιμᾶς…, ἀλλὰ κοινωνεῖς μαζί του;» (Ἱερός Χρυσόστομος, Ρ.G. 55, 252)
Στὸ έργο του Μεγάλου Φωτίου «Σύνταγμα των Κανόνων» (Τίτλος Α΄ Κεφάλ.2) αναφέρονται καὶ τὰ εξῆς: «Ὃλα ὃσα ἒχουν καινοτομηθεῖ (νέες διδασκαλίες) ἢ ἒχουν ἐφαρμοστεῖ στην πράξη, τα ὁποῖα εἶναι ἀντίθετα με τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καὶ τὴν διδασκαλία καὶ ὑποτύπωση τῶν ἁγίων καὶ μακαρίων Πατέρων, ἢ θα πραχθοῦν στο μέλλον, ἀ ν ά θ ε μ α». (ΕΠΕ 10, 30).
 |
5) Ἀναφέρεις, για τους “ἐπισκόπους” : «Η αντίληψη ότι ο Επίσκοπος μπορεί να «επηρεάσει» και να «ακυρώσει» τα Άγια Μυστήρια είναι παπική».
Απάντηση: Ποιος σού είπε ότι η αντίληψη αυτή είναι παπική; Και εδώ πέφτεις σε ακόμα μία κακοδοξία από άγνοια, θέλω να πιστεύω.
Όχι μόνο ο “επίσκοπος” αλλά και ο “κληρικός” που τελεί τα μυστήρια όταν είναι αιρετικός, ή μνημονεύει αιρετικόν “επίσκοπο” εμποδίζει την Χάρη Τοῦ Θεού και ακυροί τα “μυστήρια” που τελεί. Το Άγιο Πνεύμα μιλάει στον 46ο Αποστολικόν Κανόνα: «Ἐπίσκοπον, ἤ πρεσβύτερον, αἱρετικῶν δεξαμένους βάπτισμα, ἤ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι προστάττομεν. Τίς γάρ συμφώνησις Χριστῷ πρός Βελίαρ; ἤ τίς μερίς πιστῷ μετά ἀπίστου;» Βλέπε επίσης και τους 47ον, και 68ον Αποστολικούς Κανόνες στο Ι. Πηδάλιο, που μιλάνε για τα άκυρα - αχαρίτωτα μυστήρια των αιρετικών.
Και ο Άγ.Νικόδημος ο Αγιορείτης στις υποσημειώσεις στον ίδιο Κανόνα (τον 46ο λέγει: «Σύμφωνα με τον Ἃγιο Κυπριανό και την περί αὐτόν Σύνοδο, και ὁ Ἃγιος Φιρμιλιανός που διετέλεσε ἒξαρχος τῆς τοπικῆς Συνόδου τοῦ Ἰκονίου, τον ὁποῖο ὁ Μέγας Βασίλειος στον α’ Κανόνα του, δικόν του τον ὀνομάζει,…., ἀκυρώνει και ἀποβάλλει το βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν. Διότι γράφοντας προς τον Ἃγιο Κυπριανό, τοῦ λέγει τα ἐξῆς: “ἀλλά ποιός….., μπορεῖ να ἰσχυρισθεῖ, ἢ να πιστεύσει ὃτι μοναχά ἡ ἐπίκληση τῶν τριῶν ὀνομάτων τῆς Ἃγίας Τριάδας, εἶναι ἀρκετή προς ἂφεση τῶν πλημμελημάτων, και προς τον ἁγιασμό τοῦ βαπτίσματος, ἂν δεν εἶναι δηλαδή ὀρθόδοξος και ἐκεῖνος που βαπτίζει;”….» (σ.σ. Ἐδῶ ὁ Ἃγιος Ιερομάρτυς Φιρμιλιανός, ἀπαντᾶ στην ἐπίμονη ἐρώτηση ὃσων δέχονται ὡς ἒγκυρα τα μυστήρια τῶν αἱρετικῶν: “πέστε μας ἓναν Ἃγιο που να ἀποκαλεῖ ἂκυρα τα μυστήρια τῶν αἱρετικῶν”. Το ὃτι εἶναι μόνος που ἀναφέρει ὡς ἂκυρα τα μυστήρια, δεν εἶναι και τίποτε παράξενο, καθώς για ὃλους τους Ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἦταν “κοινός τόπος” ἡ ἀκυρότητα τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν, γι’αὐτό και χρησιμοποιοῦν πολύ χειρότερες ἐκφράσεις ἀπό το ἂκυρο, ὃπως π.χ. οἱ Ἃγιοι Ἀπόστολοι στον Μζ’ ἀποκαλοῦν τα μυστήρια τῶν αἱρετικῶν μολυσματικά, που τελοῦνται ἀπό ἀσεβεῖς ψευδοϊερεῖς τῶν αἱρετικῶν. Στην ἑρμηνεία τοῦ ἲδιου κανόνα και ὁ Ἃγιος Νικόδημος τά ἀποκαλεῖ μυσαρά τελούμενα ἀπὸ τοὺς ψευδεῖς ἱερεῖς τῶν αἱρετικῶν.
Και ὁ Μέγας Ἀθανάσιος τα ἀποκαλεῖ ἀσεβή και μολυσματικά. Ὁ δε Μέγας Βασίλειος ἀποκαλεῖ βέβηλα τα χέρια τῶν αἱρετικῶν που τελοῦν τα μυστήριά τους και βλέπε στην ἑρμηνεία τοῦ Μζ’ Ἀποστολικοῦ). Ὁ κανόνας τῆς ἐν Καρχηδόνι Συνόδου: ”ὅσα τελοῦν οἱ ἀντικείμενοι στον Κύριο δηλαδή ἐχθροί καὶ ἀντίχριστοι (οἱ αἱρετικοί), ὀφείλουμε να τα ἀποδοκιμάζουμε, να τα ἀποποιούμεθα, να τα ἀπορρίπτουμε καὶ να τα θεωροῦμε ὡς βέβηλα».
Και στην ἑρμηνεία τοῦ ἰδίου κανόνα, (46ου), λέγει ὁ Ἃγιος Νικόδημος: “οἱ αἱρετικοὶ καὶ σχισματικοὶ οὔτε Ἱερεῖς εἶναι, ἀλλὰ μᾶλλον ἱερόσυλοι` οὔτε καθαροί, ἀλλ’ ἀκάθαρτοι, οὔτε ἅγιοι, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν Πνεῦμα Ἃγιο, λοιπὸν οὔτε βάπτισμα ἔχουν”. «Συμφωνεῖ στην γνώμη αὐτή και ὁ M.Βασίλειος, τοῦ ὁποίου και αὐτοῦ τους Κανόνες ἐπισφράγισε ἡ Οἰκουμενική ΣΤ’ (6η) Σύνοδος (Κανών β’:…. Ἂν λοιπόν το βάπτισμα τῶν Σχισματικῶν ἀθετεῖ (δεν το δέχεται ὡς ἒγκυρο – το ἀπορρίπτει-) ὁ M.Βασίλειος, ἐπειδή τους λείπει ἡ τελειωτική Χάρη (ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος που τελειοποιεῖ το Μυστήριο), περιττόν εἶναι λοιπόν και το να ζητάει κανείς ἂν πρέπει να βαπτίζουμε τους αἱρετικούς (που ἐπιστρέφουν ἀπό την αἳρεση στην Ὀρθοδοξία). Και στον 20ον Κανόνα του, ἀποφασιστικά λέγει, ὃτι τους αἱρετικούς δεν δέχεται ἡ Ἐκκλησία, χωρίς να τους βαπτίσει. Την ἲδια γνώμη ἒχει και ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, τοῦ ὁποίου και αὐτοῦ τους λόγους ἐπισφράγισε ἡ ΣΤ’ Οἰκουμενική Σύνοδος, ὁ ὁποῖος λέγει:…… «Διότι ὂχι αὐτός που λέγει ἀπλῶς, Κύριε, ἐκεῖνος δίνει και ὀρθό βάπτισμα, ἀλλ’ ἐκεῖνος πού και την ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος λέγει, και την πίστη ἒχει ὀρθή……Για τοῦτο και ἂλλες πολλές αἱρέσεις, ἂν και λέγουν τα ὀνόματα μόνο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλ’ ἐπειδή δεν φρονοῦν αὐτά ὀρθά, οὗτε την πίστη ἒχουν ὑγιή, ἀνωφελές ἒχουν και το βάπτισμα που δίνουν, ἐπειδή ὑστερεῖ στην εὐσέβεια. Ὣστε αὐτό ἒχει σαν ἀποτέλεσμα ὃτι ὁ ραντιζόμενος ἀπό τους αἱρετικούς, να μολύνεται περισσότερο ἀπό την ἀσέβεια, παρά να λυτρώνεται ἀπό αὐτήν”…..»].
Μήπως κάνουν λάθος όλοι αυτοί οι Άγιοι και έχεις εσύ (και όσοι έχουν το ίδιο πλανεμένο φρόνημα με σένα), δίκαιο;
6) «Η θεία Λειτουργία δεν τελείται «στο όνομα του Επισκόπου» αλλά «στο Όνομα του Θεού». Βεβαίως και η Θ.Λ. τελείται στο όνομα του Τριαδικού Θεού. Αλλά μήπως και οι ουνίτες που μνημονεύουν τον “πάπα” και αυτοί στην Θ.Λ. τους στο όνομα του θεού δεν τα τελούν; Αφού λέγουν τα ίδια ακριβώς λόγια με τους Ορθοδόξους. Παίρνουν και αυτοί μήπως την Θεία Χάρι, λόγω του ποιμνίου τους;
7) «Ο παπισμός είναι αυτός που θεωρεί ότι η Θεία Χάρη είναι κτιστή (μεγάλη αίρεση
γιατί καταργεί την θέωση του ανθρώπου) και ότι την διαχειρίζεται «ο
αντιπρόσωπος του Θεού στη γη» ο Πάπας Ρώμης. Εξ ου και τα συγχωροχάρτια όπως
και το «Αλάθητο».
Απάντηση: Τι σχέση έχουν αυτα που λές για τους παπικούς ότι θεωρούν κτιστή τη Θ.Χάρη, για τα συγχωροχάρτια και το αλάθητο; Βεβαίως είναι και αυτές από τις πολλές αιρέσεις του παπισμού. Εγώ δεν είπα ότι η Θ.Χάρη είναι κτιστή. Ούτε δέχομαι τις αιρέσειις του “πάπα” που ανέρχονται σε 33 (χωρίς τον οικουμενισμό), και στη σημερινή εποχή έχουν προστεθεί και άλλες. Τι κάνεις τώρα συκοφαντία; Θέλεις να πείς ότι όποιος θεωρεί άκυρα (αχαρίτωτα) τα μυστήρια των αιρετικών ανήκει στην αίρεση του παπισμού; Και οι Άγιοι Απόστολοι λοιπόν που αναφέρθηκαν και λένε το ίδιο στους 46ο , 47ο, και 68ο Κανόνες τους, είναι και αυτοί αιρετικοί; πιστεύουν και αυτοί στην κτιστή Θεία Χάρη; Άπαγε της βλασφημίας.
8) Στην νεο- Ορθοδοξία που δυστυχώς ξέφυγε απ΄την
Πατερική Παράδοση, εισπήδησαν παπικές αντιλήψεις σε θεολόγους με σπουδές στη
Δύση, με αποτέλεσμα πλανεμένες θεωρίες όπως όσα έχει πει και γράψει ο Περγάμου
Ιωάννης Ζηζιούλας για τον Επίσκοπο και το ρόλο του (ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί
να πλησιάσει απευθείας τον Θεό παρά μόνο μέσω του Επισκόπου δηλ. κανονικός
παπισμός), και έφτασε μάλιστα στο σημείο να πει ότι ο Υιός δεν μπορεί να μπει
δίπλα στον Πατέρα αλλά πιο κάτω, για να δικαιολογήσει την έννοια της Ιεραρχίας
(και ειδικότερα το Πρωτείο του παπισμού με τον οποίο θέλουν να ενωθούν).
Την ιεραρχικότητα την αποδίσει μάλιστα ως εξουσιαστικότητα, όταν ο Ίδιος ο
Κύριος είπε «όποιος θέλει να είναι μέγας ανάμεσά σας ας γίνει διάκονος πάντων».
Απάντηση: Σωστά αυτά που γράφεις εδώ, ἀλλά θέτεις άλλα θέματα που και αυτά είναι ξεχωριστές αιρέσεις του παπισμού, που ούτε και αυτές πρέπει να αποδέχεται κάθε πιστός που θέλει να παραμένει Ορθόδοξος. Αλλά αυτές τις παπικές αντιλήψεις και πλανεμένες θεωρίες που αναφέρεις του παπισμού, εσύ και όσοι φρονούν ότι οι αιρετικοί οικουμενιστές και όσοι τους μνημονεύουν, είναι και αυτοί εκκλησίες του Χριστού και τελούν χαριτωμένα μυστήρια, αυτές τις ίδιες με σας αντιλήψεις, το ξέρεις ότι τις έχουν οι παπικοί; Γιαυτό και στην Β’ Βατικανή Σύνοδό τους, ψήφισαν ότι και οι Ορθόδοξοι και άλλες ομολογίες, είναι εκκλησίες σαν και αυτούς, (πλήν σε πτώση) αλλά παρόλα αυτά τελούν μυστήρια, που αυτοί τα αναγνωρίζουν σαν κανονικά, έγκυρα;
Από αυτά που είχαν ψηφίσει οι παπικοί στην Β’Βατικανή τους, αντέγραψαν και οι οικουμενιστές παναιρετικοί στην ψευδοσύνοδο της Κρήτης, όπως καταγγέλλουν και σύγχρονοι θεολόγοι αναλυτές. Άρα εσύ και οι φρονούντες τα ίδια με σένα παπίζετε, ουνίζετε και οικουμενίζετε και όχι εγώ που φρονώ ό,τι και οι Άγιοι Πατέρες.
9) «Δυστυχώς αυτός ο «ενισχυμένος» ρόλος του επισκόπου έχει περάσει και σε όσους θεωρούν ότι απ΄αυτόν «ξεπηδούν» τα Μυστήρια και απ΄αυτόν τελούνται, όταν ο π. ε.θεοδωρόπουλος έλεγε ότι αυτοί είναι απλώς μέλη της Εκκλησίας όπως και εμείς, και μάλιστα ΑΡΡΩΣΤΑ όταν έχουν πλανηθεί τα οποία θα κόψει ο Θεός, και δεν είναι ικανοί να επηρεάσουν ΣΥΣΣΩΜΗ την Εκκλησία».
Απάντηση: Δεν θεωρώ ότι από τον επίσκοπο ξεπηδούν και τελούνται τα Μυστήρια, όπως σου προείπα, αυτό είναι άλλο θέμα και άλλη αίρεση των οικουμενιστών και των παπικών. Και ο π. Ε. Θεοδωρόπουλος που αναφέρεις, όχι μόνο δεν είναι αγιασμένος γέροντας, αλλά αντίθετα κακοδοξεί και αποτρέπει τους πιστούς από το να αποτειχίζονται (παρά τους Ιερούς Κανόνες και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας), και δικαιώνει στα συγγράμματά του τον οικουμενισμό, που είχε αρχίσει να φαίνεται καθαρά στην εποχή του (Αθηναγόρας, Δημήτριος κ.ά.), και είναι αυτός ο θεωρητικός, που απέτρεψε την μαζική αντίδραση των κληρικών και Μοναχών, και την αποτείχισή τους από τους αιρεσιάρχες της παναιρέσεως του οικουμενισμού, κυρίως με το αιρετικό βιβλίο του “τα δύο άκρα”, παρόλο που ἒγραφε και κατά του οικουμενισμού. Αυτός που εσύ τον προβάλλεις ως μή ώφειλες, διαστρέβλωσε τόσο πολύ την Ορθόδοξη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, που διατάσσουν να απομακρυνόμαστε αμέσως από τους αιρετικούς.
Αυτό κυρίως ο π. Ε.Θεοδωρόπουλος το έκανε με την θεωρία “περὶ δυνητικότητος” τοῦ ΙΕʹ Κανόνος, μια παλαιά αίρεση, που τὴν ἐπαναφέρε κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ 1930, ὁ μοναχὸς Γεράσιμος Μενάγιας, ὅταν ἀνέλαβε κατ᾿ ἐντολὴν τῆς Ι.Μ.Μ.Λαύρας του Αγίου Όρους, νὰ γράψει κατὰ τῶν «ἀγραμμάτων» ζηλωτῶν, οἱ ὁποῖοι εἶχαν προχωρήσει στὴν διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ μασώνου Πατριάρχου Βασιλείου Βʹ, ἐξ αἰτίας τῆς καινοτομίας τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου τὸ 1924. Κατόπιν συνεχίζει νὰ προβάλλει αὐτὴν τὴν θεωρία ὁ ἀρχ. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος μὲ τὸ γνωστόν βιβλίο «Τὰ δύο ἄκρα» (1968) καὶ κατόπιν ὁ μοναχὸς Θεόκλητος Διονυσιάτης (1978).
Δὲν εἶναι δυνατὸν ἕνας Ὀρθόδοξος καὶ μάλιστα ἐπίσκοπος νὰ ἔχει κοινωνία πίστεως μὲ τοὺς αἱρετικοὺς, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἀληθινῆς πίστεως. «Τὶς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; Τὶς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαρ; Τὶς δὲ μερὶς πιστῷ μετ᾿ ἀπίστου»; Οἱ ἅγιοι Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἐπί Βέκκου μᾶς λέγουν ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ «προσῆκον ὀρθοδόξοις χριστιανοῖς», τὸ αὐτονόητο δηλαδή καθῆκον γιὰ τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανοὺς, νὰ διακόπτουν τὴν ἐκκλησιαστική κοινωνία μὲ τοὺς ψευδεπισκόπους. Πώς μπορεί ένας κανόνας της Εκλησίας να είναι δυνητικός; Αν θέλει κάποιος τον πράττει, αν δεν θέλει δεν τον πράττει!!! Τότε φυσικά παύει να είναι Κανόνας.
Αυτός λοιπόν (ο π. Ε.Θ.) ήταν ο κατ’ εξοχήν θεωρητικός, μαζί με άλλους θολολόγους, και “κληρικούς”, που “κράτησε” σε αδράνεια όλους τους Κληρικούς και πιστούς και πολύ συνέβαλλε στην άνδρωση και εξάπλωση του οικουμενισμού, που στο τέλος έπνιξε στα θολά δηλητηριώδη νερά του, σχεδόν όλον τον “κλήρο” και το “ποίμνιο”, που ακόμα και σήμερα μετά το Κολυμπάρι ξεβράζει πτώματα όχι σαν αυτά που επιπλέουν στον Θεσσαλικό κάμπο με τις πλυμμήρες, αλλά τα κρυφά που τα θάβουν στους τάφους, που πεθαίνουν σωματικά οι ήδη νεκροί στην ψυχή από την παναίρεση, όπως δυστυχώς είσαι και σύ χωρίς να το καταλαβαίνεις κἀν. Αυτό είπε και ο Κύριος στον νεαρό όταν του ζήτησε να πάει να θάψει τον πατέρα του. Τι του είπε; «Ἂσε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς των» (Ματθ. Η’ 22).
Και ο Μέγας Βασίλειος λέγει: «Σε μᾶς (τους ὀρθοδόξους), ἀκόμα και ἡ (ἀσθενική) ἀντίσταση αὐτῶν που νομίζουν ὃτι ὀρθοδοξοῦν, ἐναντίον τοῦ φανεροῦ πολέμου τῶν αἱρετικῶν, κατήντησε τις (Ὀρθόδοξες) Ἐκκλησίες σε ἒσχατη ἀσθένεια….. Σήμερα πορθεῖται σύνολη ή διδασκαλία τῶν πατέρων καί τά ναυάγια περί τήν πίστη εἶναι πυκνά, και σιγοῦν τα στόματα τῶν εὐσεβούντων». (Μεγάλου Βασιλείου ‘Επιστ. 92). [σ.σ. Θα νόμιζε κανείς ὃτι ὁ Ἃγιος μιλάει γιά την σημερινή ἐλεεινή κατάσταση στην κρατοῦσα παναιρετική οἰκουμενιστική κρατική τάχα ὀρθόδοξη ἐκκλησία].
Και απόδειξη αυτό που γράφεις παρακάτω του π.Ε.Θ.: «ότι αυτοί είναι απλώς μέλη της Εκκλησίας όπως και εμείς, και μάλιστα ΑΡΡΩΣΤΑ όταν έχουν πλανηθεί τα οποία θα κόψει ο Θεός, και δεν είναι ικανοί να επηρεάσουν ΣΥΣΣΩΜΗ την Εκκλησία».
Αν είναι έτσι όπως τα λέει (ο π. Ε.Θ.), ότι τα ΑΡΡΩΣΤΑ μέλη της Εκκλησίας θα τα κόψει ο Θεός, τότε γιατί λέγει ο ίδιος ο Κύριος: «Ἐγώ εἰμί ὁ Ποιμήν ὁ καλός. Ὁ Ποιμήν ὁ καλός…..ὅταν τὰ ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ· ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ᾿ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν». (Ιω. Ι’ 4,5) “Εμέ, τον πραγματικό και στοργικό ποιμένα, με γνωρίζουν, με αναγνωρίζουν και με ακολουθούν τα πρόβατα. (Τους ψευδείς και ιδιοτελείς ποιμένες δεν έχουν την διάθεση και δεν θέλουν να τους ακολουθήσουν, (τα αληθινά πρόβατα Του Χριστού), διότι δεν τους αναγνωρίζουν σαν ποιμένες τους)”.
Γιατί και οι Άγιοι Απόστολοι και οι Μεγάλοι διδάσκαλοι της Εκκλησίας διατάσσουν να φεύγουμε μακρυά από αυτούς τους φθοροποιούς ποιμένες; Γιατί να μη λένε να καθόμαστε στην αίρεση και ο Θεός θα τα κόψει; Αλήθεια πιστεύεις ότι ο ποιμένας είναι ίδιος με το πρόβατο; Όπως κακοδοξεί ο π.Ε.Θ.;
Διάβασε λοιπόν και τι διδάσκουν οι Άγιοι Απόστολοι: (την ἀποτείχιση διδάσκουν ὃταν λέγουν): ‘‘…για να μην πεῖ ποτέ ὁ λαϊκός, ὃτι ἐγώ πρόβατο εἶμαι και ὂχι ποιμένας και δεν μοῦ πέφτει λόγος. Ο ποιμένας εἶναι ὑπεύθυνος και αὐτός μόνος θα δώσει λόγο και για μένα, όταν θα με κρίνει ὁ Θεός (στην Β’ Παρουσία)` διότι ὃπως το πρόβατο που δεν ἀκολουθεῖ τον καλό ποιμένα το τρῶνε οἱ λύκοι, ἒτσι και αὐτό (το πρόβατο) που ἀκολουθεῖ τον πονηρό ποιμένα ἒχει προφανή τον θάνατό του, διότι θα το καταφάγει. Γι’αὐτό να φεύγετε ἀπό φθοροποιούς ποιμένες’’ (Διαταγαί Ἀποστόλων Β’19) [Οἱ φθοροποιοί ποιμένες εἶναι αὐτοί πού φθείρουν εἲτε κυρίως την πίστη (κακόδοξοι - αἱρετικοί), εἲτε (και) τά ἢθη].
Γιατί και ο Άγιος Ι. ο Χρυσόστομος μᾶς διευκρινίζει, ὃτι το “να πείθεσθε στους ἡγουμένους σας καὶ να ὑπακούετε (Ἐβρ.ιγ΄17), ἰσχύει μόνον ἐφόσον ὁ ποιμήν ὀρθοτομεῖ με ἀκρίβεια τον λόγο τῆς Ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ”;: «Γιατί εἶναι καλύτερα να μην ἒχετε κανέναν καθοδηγητή (ἀπό το να ἒχετε κάποιον πνευματικό - καθοδηγητή κακόδοξο). Πῶς λοιπόν ὁ Παῦλος λέγει «πείθεσθε στους ἡγουμένους σας καὶ κάνετε ὑπακοή σ’αὐτούς»; Παραπάνω ὃμως εἶπε, «τῶν ὁποίων να ἀναλογίζεσθε το (ζηλευτό) ἀποτέλεσμα τῆς ζωῆς τους, και να μιμεῖσθε την Πίστη τους», τότε εἶπε «πείθεσθε στους ἡγουμένους σας καὶ κάνετε ὑπακοή σ’αὐτούς». Τὶ λοιπόν, λέγει, ὅταν εἶναι πονηρός, καὶ δεν θα πεισθοῦμε σ’αὐτόν; Πονηρὸς (κακός), πῶς λέγεις; Ἐάν εἶναι στην Πίστη πονηρός (κακός), ἀπόφυγέ τον καὶ παραίτησαί τον, ὂχι μόνον ἄν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλὰ ἀκόμα και ἄγγελος να ἒχει κατεβεῖ ἀπ’τον οὐρανό. Ἐάν ὡς προς τα θέματα τοῦ βίου εἶναι πονηρός (κακός), μὴ περιεργάζεσαι κατακριτικά. Διότι καὶ τὸ «μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε», γιά θέματα βίου ἒχει εἰπωθεῖ, ὂχι για θέματα Πίστεως». (Ἑλλην.Πατρολογία, Σειρά MPG, Τόμος 63,Ὁμιλία ΛΔ΄, σελ.231-232)
Γιατί λέγει και ο Πανόσιος Θεόδωρος Στουδίτης: «Νὰ συμβουλεύσεις δὲ τοὺς ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ νὰ ἀποφεύγουν μὲ κάθε τρόπο τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸν αιρετικό μητροπολίτη τους καὶ οὔτε νὰ συλλειτουργοῦν μαζί του, οὔτε νὰ τὸν μνημονεύουν καθόλου, οὔτε νὰ τὸν θεωροῦν ἀρχιερέα, ἀλλὰ ὡς μισθωτὸ λύκο!»; (TLG,Theodorus Studites Scr.Eccl.,Theol.,Epistulae, Epistle 39,line51-80. P.G. 99, 1048C-D).
Γιατί δεν μας λέγουν οι Άγιοι αυτά που διδάσκει ο π.Ε.Θεοδωρόπουλος, ότι θα πρέπει να περιμένουμε άπραγοι, μέχρι ο Θεός να αποβάλλει τα σάπια μέλη από το σώμα του, την εκκλησία;
Αλλά αντίθετα μας διατάσσουν όλοι κλήρος και λαός, ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε κατά των αιρετικών όπως έκαναν όλοι οι Άγιοι με κίνδυνο της ζωής τους, και πολλοί μαρτύρησαν.
Γιατί και ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας λέγει: ‘‘ἐάν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος που εἶναι τα μάτια τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς συναναστρέφονται και σκανδαλίζουν τον λαό, πρέπει αὐτούς να τους διώχνετε. Γιατί σᾶς συμφέρει χωρίς αὐτούς να μαζεύεσθε σε σπίτι προσευχῆς (κατ’οἲκον Ἐκκλησία), παρά να ριφθῆτε μαζί τους, ὃπως με τον Ἂννα και τον Καϊάφα, εἰς την γέεννα τοῦ πυρός’’;.(Ἃγιος Ἁθανάσιος P.G. 35, 33 - ΒΕΠΕΣ 33, 311)
Το ίδιο διατάσσει και ο Ὀμολογητής Γερμανός Β’ Πατριάρχης Κων/πόλεως (Πατρ.1222-1240): ‘‘Ἐξορκίζω ὅλους τοὺς λαϊκούς, ὃσοι εἶστε γνήσια τέκνα τῆς Καθολικῆς (Ὀρθοδόξου) Ἐκκλησίας, νὰ φεύγετε ὁλοταχῶς μακρυά ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ποὺ ὑπέπεσαν στὴν ὑποταγὴ στοὺς Λατίνους, και μήτε σὲ ἐκκλησία νὰ συγκεντρώνεστε μαζί τους, μήτε νὰ παίρνετε ὁποιαδήποτε εὐλογία ἀπὸ τὰ χέρια τους. Γιατί εἶναι καλύτερα να προσεύχεσθε στον Θεό μόνοι σας στα σπίτια σας, παρά να ἐκκλησιάζεσθε μαζί με τους λατινόφρονες». (Γερμανοῦ Κων/λεως, ἐπιστολή σταλεῖσα ἐν τῆ νήσῳ Κύπρῳ, παρά Κ.Ν. Σάθα, σελ. 17-19) και (Ἰωσὴφ Βρυεννίου, Τὰ Εὑρεθέντα, τόμ. Β΄, σελ. 26).
Δεν θα έρθει ο Θεός λοιπόν να διώξει τους αιρετικούς, [και αυτό το έχει κάνει ο Θεός βέβαια σε εξαιρετικές περιπτώσεις μετά όμως από αγώνες των Ορθοδόξων και βλέπε τον Άρειο που πήρε άδεια να συλλειτουργήσει με τον Αγιο Πατριάρχη Αλέξανδρο Κων/πόλεως (30/8), τι έπαθε].
Αλλά θέλει εμείς να αγωνιστούμε κατά των αιρετικών, να ομολογήσουμε, ακόμα και να μαρτυρήσουμε για να πάρουμε τα στεφάνια που μας δίνει ο Κύριος. Τότε βλέποντας τους αγώνες των Ορθοδόξων, θα επέμβει και ο Θεός για να εξαλείψει την αίρεση, την οποία επιτρέπει γι’αυτόν ακριβώς τον σκοπό, για να χαρίσει τα στεφάνια στους πιστούς με την ομολογία τους και να τους σώσει, όπως και ο Ίδιος το διαβεβαιώνει στην Αγία Γραφή: «όποιος θα με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω και εγώ μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους Ουρανούς» (Ματθ. Ι’ 32-33).
Λές: «και δεν είναι ικανοί (οι αιρετικοί ποιμένες), να επηρεάσουν ΣΥΣΣΩΜΗ την Εκκλησία».
Απάντηση: Σοβαρά; Ο “πάπας” δεν επηρέασε ΣΥΣΣΩΜΗ την εκκλησία της δύσης που ήταν μέχρι το 1054 μ.Χ. Ορθόδοξη; Δεν τους έρριξε όλους στην αίρεσή του; δεν κολάζονται όσοι πεθαίνουν μέσα εκεῖ; (Βλέπε και μελέτη «Μποροῦν ἂραγε οἱ ἀλλόθρησκοι καὶ οἱ αἱρετικοὶ νὰ σωθοῦν; Ποια εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία; Το 1ο από 17 μέρη: :
Ο Λούθηρος, ο Καλβίνος, ο Διόσκορος, και όλοι οι αιρεσιάρχες βαρείς λύκοι, δεν πήραν στο λαιμό τους όλο το ποίμνιο; Μάλιστα αυτοί οι αιρετικοί, είναι πολλοι περισσότεροι από τους σημερινούς βαπτισμένους “Ορθοδόξους” (σήμερα μόνο οι παπικοί σε όλο τον κόσμο, ανέρχονται σε περίπου 1 δις, 200 εκκατομμύρια, ενώ οι βαπτισμένοι “ορθόδοξοι”, είναι περί τα 300 εκκατομμύρια).
Όπως και οι αιρεσιάρχες των μονοθελητών και μονοενεργητών επί Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, δεν επηρέασαν ΣΥΣΣΩΜΗ την “εκκλησία”; Πόσοι έμειναν Ορθόδοξοι; Ρασοφόροι (3) τρεῖς, Μοναχοί. Ο Οσιος Μάξιμος ο Ομολογητής Ηγούμενος, οι δύο Αναστάσιοι μαθητές του Μοναχοί και αυτοί και όσοι πιστοί τους ακολουθούσαν. Γιατί τους έστειλαν στην εξορία 3 φορές; Γιατί τους έκοψαν από την ρίζα τις γλώσσες και το δεξί τους χέρι; Γιατί ακριβώς αποτειχίστηκαν από τους αιρετικούς και δεν ήθελαν να κοινωνήσουν μαζί τους, εφαρμόζοντας του Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας. (βλέπε παρακάτω στην 15η απάντηση)
10) «Ο Άγιος Παϊσιος είχε διακόψει την
μνημόνευση του Αθηναγόρα για ένα διάστημα, αλλά δεν αποσχίσθηκε από το συνολικό
Σώμα της Εκκλησίας, από τους αδελφούς του στα άλλα Μοναστήρια (όπως έκανε και ο
Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς).
Και φυσικά δεν διανοήθηκε ποτέ να μιλήσει για «μολυσμένα» ή «άκυρα» Μυστήρια.
Ο Ίδιος ο Θεός όμως έχει μαρτυρήσει την αγιότητά του με όσα χαρίσματα του
έδωσε.
Απάντηση: Οι ἁγιασμένοι Γέροντες Πορφύριος και Παίσιος συμμετείχαν, επειδή δεν είχε γίνει επίσημα συνοδος όπως το 2016, δεν είχαν ενωθεί επίσημα με σύνοδο οι ψευδεπίσκοποι οικουμενιστές με τους αιρετικούς, αλλά έβλεπαν τα επικίνδυνα ανοίγματά τους από τότε και τις επικίνδυνες μεταπατερικές τους διαθέσεις.
Ο ίδιος ο Γέροντας Παίσιος είχε αποτειχιστεί από τον ψευδοπατριάρχη καθώς και πολλές Ι.Μονές του Αγίου Όρους και είχε επισημάνει τον κίνδυνο του οικουμενισμού. Είχε μάλιστα αναφέρει πως «μια μέρα αντί για τον δικέφαλο αετό θα ἒχουμε σημαία και θα προσκυνάμε τον διάβολο».
Το ίδιο και ο Αγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς τον οποίο αναφέρεις (αλλά δεν λές όλη την αλήθεια, αλλά την μισή). Ο Άγιος ειχε αποτειχιστεί από την αιρετική κρατική “ζωντανή εκκλησία” των σοβιετικών, όπως και όλοι οι Ρώσσοι της διασποράς (ή των κατακομβών της αληθινής Εκκλησίας στην Σοβιετική Ένωση), οι οποίοι το 1983 έκαναν Σύνοδο στον Καναδά με πρόεδρο τον Άγιο Φιλάρετο (με άφθαρτο λείψανο) και αναθεμάτισαν τους οικουμενιστές και όσους κοινωνοῦν ἐν γνώσει με αυτούς ἢ συνηγοροῦν, διαδίδουν ἢ ὑπεραμύνονται τῆς καινοφανοῦς αὐτῶν αἱρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ με το πρόσχημα τῆς ἀδελφικῆς ἀγάπης, ἢ ὑποτιθεμένης ἑνώσεως τῶν διαχωρισθέντων Χριστιανῶν (βλ.παρακάτω).
Ο Άγιος Ιωάννης ο Μαξίμοβιτς, έγραφε το 1969: “Πρέπει νὰ προβοῦμε σὲ ἀποφασιστικὴ ρήξη μὲ τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ τοὺς συνοδοιπόρους του. Ὁ δρόμος μας δὲν εἶναι ὁ δικός τους. Πρέπει νὰ τὸ ποῦμε αὐτὸ μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ νὰ τὸ δείξουμε μὲ τὶς πράξεις μας. Μία ἐποχὴ πραγματικῆς ὁμολογίας ἔρχεται γιά μᾶς, μία ἐποχὴ ποὺ ἴσως παραμείνουμε μόνοι καὶ διωκόμενοι. Στὸ βαθμὸ ποὺ ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Τοπικὲς Ἐκκλησίες ἔχουν πλέον εἰσέλθει στὶς τάξεις τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν» καὶ ἔχουν ὡς ἐκ τούτου προδώσει τὴν Ὀρθοδοξία, ἔχει ἔρθει ἡ ὥρα τῆς πλήρους ἀπομονώσεώς μας. Δὲν μποροῦμε καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ ἀποστάτες τῆς ἀληθινῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι, ἐὰν ἀπαιτηθεῖ, νὰ ἀναχωρήσουμε στὶς “κατακόμβες”. Ἡ θέση μας ὡς μαχητὲς καὶ ὁμολογητὲς τῆς καθαρῆς καὶ ἀμόλυντης ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ, μᾶς θέτει κάτω ἀπὸ μεγάλη ὑποχρέωση, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά στὸ παρελθόν».
Επίσης ο Άγιος Προφητεύει για τις μέρες μας: «Στα ἒσχατα χρόνια το κακό και ἡ αἳρεση θα ἒχουν τόσο ἐξαπλωθεῖ, πού οἱ πιστοί δεν θα βρίσκουν Ἰερέα και Ποιμένα να τους προστατέψει ἀπό την πλάνη και να τους συμβουλεύσει στη Σωτηρία. Τότε οἱ πιστοί, δεν θα μποροῦν να δεχθοῦν ἀσφαλεῖς ὁδηγίες ἀπό ἀνθρώπους, ἀλλά ὁδηγός τους θα εἶναι τα κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἰδίως σε αὐτήν την ἐποχή ὁ κάθε πιστός θα εἶναι ὑπεύθυνος για ὃλο το πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας». (Πηγή: Ἀγάπη ἐν Χριστῶ)
Βλέπε και την Προφητεία του αγιασμένου Στάρετς Ανατολίου της Όπτινα που εκπληρώθηκε στην εποχή μας: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/06/blog-post_24.html
Ο Άγιος ο Θεόδωρος ο Στουδίτης αναφέρει ότι το μνημόσυνο του αιρετικού επισκόπου είναι μόλυνση της Πίστεως. Άλλοι έγιναν αιρετικοί και χάθηκαν. Άλλοι παρέμειναν ορθόδοξοι αλλά χάθηκαν γιατί είχαν εκκλησιαστική κοινωνία με αιρετικούς. Όλοι οφείλουμε να εναντιωνόμαστε στους αιρετικούς, μιμούμενοι τους Αγίους μας, αλλιώς ας κυβερνήσουν πάλι οι Αρειοι και οι Νεστώριοι.
Απάντηση: Πλανάσαι οικτρά όταν θεωρείς ότι όποιος φεύγει από μια αιρετική εκκλησία όπως αυτή της ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου, κάνει σχίσμα. Ας δούμε τι λέγει Το Πνεύμα Το Άγιο, με τον 15ο Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου: (β’μέρος) [ὁ Κανών τῆς ἀποτειχίσεως] ‘‘.….ἐὰν δὲ οἱ πρόεδροι (ἐπίσκοποι) που ἀναφέραμε εἶναι αἱρετικοί, και τὴν αἵρεσή τους κηρύττουν δημοσίως, καί γιὰ τοῦτο χωρίζονται οἱ ὑποκείμενοι σ’αὐτοὺς, καὶ προτοῦ νὰ γίνει ἀκόμη συνοδικὴ κρίση για την αἳρεση αὐτή, οἱ χωριζόμενοι αὐτοὶ, ὄχι μόνον γιὰ τὸν χωρισμὸ δὲν καταδικάζονται, ἀλλὰ καὶ τιμῆς που τους πρέπει εἶναι ἄξιοι, ὡς ὀρθόδοξοι, ἐπειδὴ ὄχι μόνο σχίσμα δεν προξένησαν στὴν Ἐκκλησία μὲ τὸν χωρισμὸ αὐτό, ἀλλὰ μᾶλλον ἐλευθέρωσαν τὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὸ σχίσμα καὶ τὴν αἵρεση τῶν ψευδοεπισκόπων αὐτῶν [βλέπε καὶ τὸν λα’(31ον) Ἀποστολ.Κανόνα)’’. (Πηδάλιον σελ.292-Ἑρμηνεία Ἁγ.Νικοδήμου) (Βλέπε και ἐρμηνεία ΙΕ΄ κανόνα ΑΒ Συνόδου ἀπό Βαλσαμώνα, που ἐρμηνεύει τα ἲδια. Θεοκλήτου Διονυσιάτου, Ἀθωνικά Ἂνθη, τόμος 1, σελ. 123) Ποιός λοιπον κάνει σχίσμα, αυτοί που αποτειχίζονται από τους αιρετικούς, ή αντίθετα όπως λέει ο Κανόνας οι αιρετικοί ψευδεπίσκοποι, και όσοι βεβαίως τους ακολουθούν όπως και εσύ; Και ο Οσιος Μάξιμος ο Ομολογητής που είχε αποτειχισθεί από όλη την “εκκλησία” της εποχής του (την πρώην Ορθόδοξη, που είχε προσχωρήσει στην αίρεση των μονοθελητών) και δεν δεχόταν να κοινωνήσει μαζί τους πράγμα πού του κόστισε τρείς εξορίες και το κόψιμο του δεξιού χεριού του από τον ώμο, και της γλώσσας του από την ρίζα, αυτός ο Άγιος Μοναχός, είχε κάνει σχίσμα; Ἂπαγε της βλασφημίας.
Κάποιοι όπως και σύ, ὑποστηρίζετε πώς ὅταν δέν μνημονεύουμε τούς αἱρετικούς ἐπισκόπους, ἀποκοβόμαστε ἀπό τήν Ἐκκλησία. Αυτή ακριβώς, είναι παπική ἀντίληψη περί Ἐκκλησίας. Η ἀθεολόγητη καί ἀντιπατερική δοξασία, πώς ἄν ἕνας ἐπίσκοπος κηρύσσει αἵρεση, δέν εἶναι λόγος γιά ἐμᾶς νά ἀποκοπούμε ἀπό τήν Ἐκκλησία!! Δηλαδή διακόπτοντας τίς σχέσεις μας μέ τόν αἱρετικό ἐπίσκοπο, βρισκόμαστε ἐκτός Ἐκκλησίας, διότι κατ’ αὐτούς ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι Ἐκκλησία, καί αὐτοί πού ἀκολουθούν τόν 15ο κανόνα καί τούς Ἁγίους καί κατ’ ἐπέκταστιν τήν ἀλήθεια ὅπως μας τήν παρέδωσαν μέσω τῶν Ὀρθοδόξων Συνόδων οἱ πατέρες μας, βρίσκονται ἐκτός Ἐκκλησίας!!! Κατά τα άλλα, λέτε ότι Εκκλησία δεν είναι οι Επίσκοποι. Δεν ξέρετε τελικά τι λέτε.
12) Κατ αρχάς Εκκλησία δεν είναι οι Επίσκοποι. Αυτοί είναι η διοίκηση και οι υποτιθέμενοι θυροφύλακες του Θεού για την διακονία των ψυχών. Άσχετα με την σημερινή κατάντια. Εκκλησία είναι κλήρος και λαός».
Απάντηση: Εκκλησία είναι ο Χριστός ο ίδιος. Η Κεφαλή της Εκκλησίας. Αλλά ο Χριστός είναι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή. Ο κλήρος και ο λαός αποτελούν το σῶμα του. Όταν όμως κεφαλή της εκκλησίας δεν είναι ο Χριστός, η Αλήθεια, αλλά το ψέμα (Π.Σ.Ε.μα, η αίρεση) δηλαδή ο διάβολος, τότε το σῶμα νεκρώνεται πνευματικά, γιατί λείπει από αυτό η Ζωή, ο Χριστός. Όταν λοιπόν ο επίσκοπος που είναι “είς τύπον και τόπον Χριστού”, δεν είναι, αλλά είναι είς τύπον και τόπον αντιχρίστου, αιρετικού, τότε επηρεάζεται και το ποίμνιο που παραμένει ενωμένο μαζί του. Γιατί ο επίσκοπος δεν είναι μόνο διοικητικός ποιμένας στην Εκκλησία, αλλά κυρίως πνευματικός. Και όταν γίνεται Σύνοδος επισκόπων, οι αποφάσεις της, δεσμεύουν όσους βρίσκονται στην δικαιοδοσία της. Είτε είναι Ορθόδοξες, είτε είναι αιρετικές. Πρέπει να τις ακολουθήσει ο ακόλουθος. Αλλοιώς αν διαφωνεί, πρέπει να αποβληθεί με καθαίρεση, ή με αφορισμό, ή και με αναθεματισμό. Έτσι ορίζουν οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας.
Αν λοιπόν μία Σύνοδος είναι αιρετική, πρέπει απαραίτητα να απομακρύνονται όλοι από την διακαιοδοσία της, γιατί αν παραμείνουν σε αυτήν, έστω και αν οι ίδιοι διαφωνούν με τις αποφάσεις της, τότε και αυτοί οι ίδιοι νεκρώνονται πνευματικά, αφού κοινωνούν όχι με τον Χριστό, αλλά με τον διάβολο. Γι’αυτό και όποτε στην ιστορία γίνονταν αντορθόδοξες σύνοδοι, όλοι οι Άγιοι αποτειχίζονταν από την παρασυναγωγή αυτή την αιρετική, που δημιουργούσε η κάθε ψευδοσύνοδος.
Και ο Προφητάναξ Δαυϊδ στο Ψαλτήριο με αυτό δεν ξεκινάει στον Α’ Ψαλμό; «Μακάριος ανήρ ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῆ ἀσεβῶν και ἐν ὁδῶ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἒστη και ἐπί καθέδρα λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν». Μετάφραση: «…..δεν εκάθησε εκεί όπου επιμένουν αμετανόητα να κάθονται διεφθαρμένοι και φθοροποιοί άνθρωποι και όπου θα μετεδίδετο και σε αυτόν το ψυχοφθόρο και ολέθριο μόλυσμά τους». (Παν.Τρεμπέλλα ἐκδοση Ο ΣΩΤΗΡ Οκτωβρίου 1996)
Η Αγια Γραφή: «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες». (Εβρ. 13, 17) Στο συγκεκριμένο χωρίο ο Απ. Παύλος παρακινεί να υπακούμε στους πνευματικούς μας ηγέτες. Πότε όμως; Όταν αυτοί «ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν». Όχι όταν εκείνοι διαστρεβλώνουν την ορθόδοξη πίστη και συνθηκολογούν με την αίρεση. Η έννοια της υπακοής στο χώρο της Εκκλησίας είναι ιδιαίτερα παρεξηγημένη. Υπακούμε στην Εκκλησία σημαίνει ότι υπακούμε στην αλήθεια και στην ορθόδοξη πίστη, όχι στα πρόσωπα που πολλές φορές την αλλοιώνουν. Πώς είναι δυνατόν να υπακούμε σε Επισκόπους που μας οδηγούν στην αίρεση επειδή απλά κατέχουν το επισκοπικό αξίωμα; Ο θεσμικός και εκκλησιαστικός τους ρόλος δεν εξαγιάζει τις πράξεις και τις διδασκαλίες τους.
Η επιγραφή αριστερά γράφει: οικουμενι(στι)κή συμπροσευχή Απρίλιος 2017 -Αίγυπτος
«Προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον». (Πραξ. 20, 28-31) Το ότι υπάρχει λοιπόν ο Αρχιποιμένας (ο επίσκοπος) στο μαντρί και οι βοσκοί (οι ποιμένες - Ιερείς) που βόσκουν τα πρόβατα (τους πιστους, αὐτό δεν αποτελεί επισκοποκεντρισμό όπως το υπονοείς. Γιατί Το Πνεύμα Το Άγιο όρισε τους επισκόπους και την Ιεραρχία στην Εκκλησία (τους Ιερείς, τους διακόνους κλπ).
Αλλά όταν στο μαντρί μπεί ο λύκος, ο αιρετικός (φορώντας μάλιστα την προβειά προβάτου), μπορούν τα πρόβατα (οι πιστοί) να ζούν και να τρέφονται όπως πρίν μπεί; Δεν θα τα φάει εάν δεν φύγουν για να γλυτώσουν; Εσύ λές όχι τα πρόβατα δεν πρέπει να φεύγουν (δεν πρέπει να αποτειχίζονται όταν ο ίδιος ο ποιμένας γίνει λύκος, γιατί ο Θεός θα στέλνει κατευθείαν την τροφή στα πρόβατα (την πνευματική τροφή, την Θεία Χάρι Του) αγνοώντας τον λύκο, με σκοπό κάποτε να τον βγάλει, αφού έχει ήδη κατασπαράξει τα περισσότερα ή και όλα τα πρόβατα. Ω! της ανοίας!!!
Ο Απόστολος Παύλος περί αυτού, μας εφιστά την προσοχή και μας διδάσκει ότι γνωρίζει καλά ότι αφότου εκείνος φύγει, θα έρθουν ποιμένες που τους χαρακτηρίζει “λύκους βαρείς”, οι οποίοι θα διδάσκουν ‘’διεστραμένα’’ με σκοπό να μας διασπάσουν. Μας προλέγει λοιπόν, ότι στην Εκκλησία θα εισχωρήσουν ποιμένες που δεν θα σεβαστούν το ποίμνιο αλλά ο στόχος τους θα είναι να το διχάσουν διαστρεβλώνοντας την ορθόδοξη πίστη και προκαλώντας σύγχυση στο εκκλησιαστικό σώμα.
«ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω». (Γαλ. 1, 8) Και εδώ ο Απ. Παύλος γίνεται σαφής. Δεν οφείλουμε να υπακούμε εκείνους οι οποίοι δεν ακολουθούν την Αποστολική παράδοση και διδασκαλία ακόμα και εάν είναι άγγελοι που ήρθαν εκ του ουρανού, πόσο μάλλον αν είναι άνθρωποι επί της γης! Συχνά πολλοί επιστρατεύουν ακόμα και την πατερική διδασκαλία για να επικαλεστούν την τυφλή υπακοή στον Επίσκοπο.
Η αίρεση έχει δαιμονική προέλευση· επίσης, συνίσταται και στην παραμικρή αλλοίωση του γράμματος της Ορθοδόξου Πίστεως (της «άπαξ παραδοθείσης»). Ακόμη, αποτελεί τη μεγαλύτερη αμαρτία- ως το κατ’εξοχήν σχίσμα, και αποχωρίζει τους οπαδούς της αρχικά από το φρόνημα της Εκκλησίας, ύστερα δε και από το Σώμα της Εκκλησίας, οπότε τα μυστήρια των αιρετικών κοινοτήτων καθίστανται άκυρα και μη σωτηριώδη, (μολυσματικά κατα τους Αγίους Πατέρες)– δια τούτο και οι αιρετικοί δεν σώζονται, γιατί σωτηριώδη μυστήρια τελούνται μόνο μέσα στην Ορθόδοξη Αληθινή Εκκλησία Του Χριστού. Ενώ στην αίρεση οι πιστοί κοινωνούν πνευματικά δηλητήρια, δαιμόνια (κατά τον Πανόσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη