Μποροῦν ἂραγε οἱ ἀλλόθρησκοι καὶ οἱ αἱρετικοὶ
νὰ σωθοῦν; Ποιά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία;
2ον Ἀπάντηση τοῦ ἁγιασμένου Γέροντος Δανιήλ Ἁγιορείτου.
''Ἀδύνατη ἡ σωτηρία τῶν ἀλλοθρήσκωνκαὶ αἰρετικῶν''.
Γέροντος Δανιὴλ Κατουνακιώτου
Ἀναίρεσις τῆς οἰκουμενιστικῆς αἱρέσεως ,
'' περί τῆς σωτηρίας τῶν αἱρετικῶν '' .
Πραγματεία περὶ σωτηρίας τῶν αἱρετικῶν
"Πρὸς τὸν Ὀσιολογιότατο μεταξὺ τῶν Μοναχῶν κ.Εὐδόκιμο
Χαῖρε, ὑγίαινε. Σᾶς γράφω ὡς συνέπεια τῆς δικῆς σας θερμῆς παράκλησης σχετικὰ μὲ τὴν ἐρώτηση, ἐὰν αὐτοὶ ποὺ εἶναι αἱρετικοί, ἐπειδὴ αἱρετικοὶ ἦταν οἱ πρόγονοί τους καὶ οἱ κακόδοξοι κάνουν ἔργα θεοφιλῆ καὶ θεάρεστα καὶ ἀπὸ ἄγνοια εἶναι κακόδοξοι, θὰ τύχουν τοῦ ἐλέους τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία ἢ ὄχι; Ἐπίσης, καὶ ἐὰν κάποιοι Ἱεραπόστολοι ἀπὸ αὐτούς, κηρύττοντας τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ συγχρόνως ὑμνοῦν τὸ δόγμα τους καὶ γίνονται ἀποδεκτοὶ ἀπὸ τοὺς ἀσεβεῖς καὶ εἰδωλολάτρες, θὰ βρεθοῦν δεξιὰ τοῦ Χριστοῦ;
Σὲ ἀπάντηση, ἀκόμα κι’ ἂν ἡ ἐρώτησή σας εἶναι πολὺ τολμηρή, ἐν τούτοις ὅμως, ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ πρόταση δὲν προέρχεται μόνο ἀπὸ ἐσᾶς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πολλοὺς νεωτεριστές, γι' αὐτό, πρὸς ἱκανοποίηση τῆς δικῆς σας ἀπορίας καὶ πρὸς ὑπονόμευση τῆς ἁμαρτημένης δεξιᾶς ἀποπλάνησης ἀπὸ τὰ λεγόμενα τῶν νεωτεριστῶν, ἂς καταθέσουμε τὰ παρακάτω:
Ἡ δική μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἔχει θεμελιωτὴ τὸν Ἴδιο τὸν Θεὸ καὶ Σωτήρα μᾶς Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ στηρίζεται καὶ ἐνισχύεται ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ τὶς Οἰκουμενικὲς καὶ Τοπικὲς Ἱερὲς Συνόδους, μὲ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅλα ὅσα σκέφτεται καὶ διδάσκει εἶναι πάρα πολὺ σωστά, ἀδιάβλητα, ἁγιότατα καὶ ἀνεπίδεκτά της ἐλάχιστης παρατήρησης.
Τὶς καινούριες γνῶμες ὅσων προσπάθησαν νὰ ἀναδειχτοῦν ὡς ἐφευρέτες νέων δογμάτων καὶ καινούριων δοξασιῶν, ποὺ δὲν εἶναι καταχωρημένες στὰ Πρακτικὰ ὁλόκληρής τῆς Ἀνατολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, αὐτὲς πρέπει νὰ ἀπορρίπτουμε, ἂν καὶ φαίνονται σὲ μᾶς κάπως ἀρεστὲς ἐπειδὴ γίνονται εὔκολα συμπαθητικές.
Ἐκφρασμένος μία φορά, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ παρρησία κήρυξε καὶ εἶπε: «ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεῖς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται» (Μάρκ.16,16) [αὐτὸς ποὺ πίστεψε καὶ βαπτίστηκε θὰ σωθεῖ, ἐνῶ αὐτὸς ποὺ δὲν πίστεψε θὰ κατακριθεῖ], καὶ ἐπίσης «ἐὰν μὴ τὶς γεννηθῆ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Ἰωάν. 3,3) [ἂν κάποιος δὲ γεννηθεῖ ἀπὸ νερὸ καὶ Πνεῦμα, δὲν μπορεῖ νὰ εἰσέλθει στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ] καὶ «τῷ εἰς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα βλασφημήσαντι οὐκ ἀφεθήσεται» (Λούκ. 12,10). Καὶ κάπου ἀλλοῦ «ὁ λύσας μίαν τῶν ἐντολῶν μου τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξας οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Ἐμεῖς πάνω σὲ αὐτὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε κάτι;
Ἐὰν οἱ θεοφόροι Ἀπόστολοι καὶ οἱ ὑπόλοιποι Μεγάλοι Διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας μὲ πολὺ ἱδρώτα καὶ ἄπειρες κακώσεις, μὲ ἐξορίες καὶ ἀνεκδιήγητες καταθλίψεις καὶ ἄπειρα βάσανα, τὰ ὁποῖα ὑπέμειναν γιὰ τὴ στερέωση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν καταπολέμηση καὶ τὴν ἀπομάκρυνση τῶν κακόδοξων αἱρέσεων, ἀκόμα καὶ μὲ τὸ ἴδιο τους αἷμα, προέβλεπαν ὅτι οἱ ἑτερόδοξοι θὰ τύχουν ἔλεος καὶ θὰ καταταχθοῦν μαζὶ μὲ τοὺς εὐσεβεῖς, τότε περιττοὶ ἦταν ἐκεῖνοι οἱ ἀνδρεῖοι ἀγῶνες, τοὺς ὁποίους κατέβαλλαν ἐναντίον τυράννων καὶ ἀσεβῶν καὶ ἐναντίων τῶν κακόδοξων αἱρεσιαρχῶν ποὺ ἀναδεικνύονται κατὰ καιρούς. Τότε περιττὴ εἶναι ἡ φροντίδα γιὰ τὴ σύσταση τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῶν Τοπικῶν. Τότε ἔπρεπε, σύμφωνα μὲ τὴ μάταιη γνώμη τῶν νεωτεριστῶν νὰ φαίνονται οἱ Ἅγιοί της Ἐκκλησίας ἐπιεικέστεροι, παραβλέποντας τὶς διάφορες καινοτομίες. Τότε κενοὶ καὶ μάταιοι οἱ ἀγῶνες τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ Κανόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ὅλα τὰ πρακτικὰ χωρία τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἔτσι, δὲν εἶναι!
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἁγιότατοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἔχοντας μέσα τους τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ καθοδηγούμενοι ἀπὸ αὐτό, συγκάλεσαν τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους μὲ σκοπὸ τὴν καταπολέμηση καὶ τὴν καταδίωξη τῶν κακόδοξων αἱρετικῶν καὶ τὴ στηλίτευση τῆς αἱρετικῆς τους μόλυνσης, γιὰ νὰ λυτρώσουν τὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὶς κακόδοξες βλασφημίες αὐτῶν.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἦταν ὁμολογουμένως ἄνδρες θεοσεβεῖς, ἄνδρες ἁγιότατοι, ἄνδρες θαυματουργοί, ἄνδρες χωρὶς ἴχνος κακίας, ὑπομονετικοί, ἐπιεικεῖς, ποὺ δὲν ἀνταποδίδουν κακὸ στὸ κακό, ἄνδρες ἐντελῶς εὐεργέτες καὶ γνήσιοι, σὲ ὅλα ἀκόλουθοι τοῦ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Αὐτοὶ ποὺ κήρυτταν τὴν εὐσέβεια καὶ στηλίτευαν τὶς φλύαρες κακοδοξίες τῶν ἀσεβῶν καὶ αἱρετικῶν, δὲν ἀπέβλεπαν οὔτε σὲ κάποιον ἐθνικὸ σκοπὸ οὔτε στὴν ἠθικὴ ἢ ἐγωιστική τους ἱκανοποίηση, σύμφωνα μὲ τὸ ἦθος τῶν φιλόδοξων αἱρετικῶν, ἀλλὰ ἔσπευδαν ὡς ἄλλοι Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ λυτρώσουν τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὶς κακοδοξίες. Γιὰ αὐτό, γιὰ νὰ μὴ μολυνθοῦν συνεπῶς ἀπὸ αὐτὴ τὴ βρωμιὰ καὶ τὰ ὑπόλοιπα πρόβατα τῆς Ἐκκλησίας, συγκάλεσαν τὶς Ἁγίες Οἰκουμενικὲς Συνόδους καὶ ἐδίωξαν μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὅπως λέγεται, αὐτοὺς ποὺ τὴν ἔβλαπταν. Καὶ ἐάν, καθὼς τὰ πράγματα ἤδη μᾶς διδάσκουν, δὲ γίνονταν οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι καὶ δὲν καταπολεμοῦνταν τὰ διάφορου εἴδους κακόδοξα φρονήματα τῶν ἑτερόδοξων, τολμῶ νὰ πῶ, ὅτι σήμερα καὶ ἡ ἴδια ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θὰ κλονιζόταν.
Ἐὰν σήμερα, μὲ τόσες διαβεβαιώσεις καὶ μὲ τόσες ἀποκαλύψεις καὶ θαύματα, μὲ τὰ ὁποῖα στερεώθηκε ἡ εὐσέβεια καὶ ἔστησε τρόπαιο ἡ Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κατὰ τῶν ἀντιπάλων, πάλι κάποιοι ἀπὸ τοὺς δικούς μας -μακάρι νὰ μὴ γινόταν!- συνηγοροῦν μὲ τὶς ἁμαρτημένες κακοδοξίες τῶν αἱρέσεων ποὺ ἔχουν ἀποκηρυχθεὶ• τί θὰ συνέβαινε, ἐὰν δὲν ἐξασφαλίζονταν οἱ πιστοὶ ἀπὸ τοὺς ἀκαταμάχητους, ἀκράδαντους πύργους τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων!
Ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ἀπέβαλε ἀπὸ τοὺς κόλπους Της τοὺς πρωταίτιους μόνο αἱρεσιάρχες ὡς τὰ πιὸ διεφθαρμένα μέλη, ἀλλὰ καὶ τοὺς ὀπαδούς τους, γίνεται φανερὸ ἀπὸ τὸ Συνοδικό, τὸ ὁποῖο ἀκριβῶς ἐξέθεσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες κατὰ τὴν Κυριακή της Ὀρθοδοξίας, στοὺς ὁποίους σὲ πληθυντικὸ ἀριθμὸ ἐκφώνησε τὸ «Ἀνάθεμα».
Νὰ τί λένε: «Τοῖς μὴ ὀρθῶς τὰς τῶν Ἁγίων Διδασκάλων τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας θείας φωνᾶς ἐκλαμβανομένοις, καὶ τὰ σαφῶς καὶ ἀριδήλως ἐν αὐταῖς διὰ τῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χάριτος εἰρημένα, παρερμηνεύειν τὲ καὶ περιστρέφειν πειρωμένοις Ἀνάθεμα γ'». [Ἀνάθεμα τρεῖς φορὲς αὐτοὺς ποὺ δὲν ἐκλαμβάνουν σωστὰ τὴ θεόπνευστη διδασκαλία τῶν Ἁγίων Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτοὺς ποὺ προσπαθοῦν νὰ παρερμηνεύσουν καὶ νὰ ἀλλάξουν αὐτὰ ποὺ ἔχουν εἰπωθεῖ μὲ σαφήνεια καὶ πολὺ φανερὰ μέσω τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος].
Καὶ ἀκόμη: «Τοῖς μὴ πίστει καθαρὰ καὶ ἁπλὴ καὶ ὁλοψύχω καρδία τὰ τοῦ Σωτῆρος ἠμῶν Θεοῦ καὶ τῆς ἀχράντως Αὐτὸν τεκούσης Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καὶ τῶν λοιπῶν Ἁγίων ἐξαίσια θαύματα δεχομένοις, ἀλλὰ πειρωμένοις ἀποδείξεσι καὶ λόγοις σοφιστικοῖς ὡς ἀδύνατα διαβάλλειν ἢ κατὰ τὸ δοκοῦν αὐτοῖς παρερμηνεύειν καὶ κατὰ τὴν ἰδίαν γνώμην συνιστᾶν, Ἀνάθεμα!» [Καὶ κατὰ τὴν ἴδια γνώμη συνιστᾶ Ἀνάθεμα: αὐτοὶ ποὺ δὲν δέχονται μὲ πίστη καθαρὴ καὶ ὁλόψυχη καρδιὰ τὰ ἐξαίσια θαύματα τοῦ Σωτήρα μᾶς Θεοῦ καὶ τῆς Δέσποινάς μας Θεοτόκου ποὺ Τὸν γέννησε ἄσπιλα καὶ τῶν ὑπόλοιπων Ἁγίων, ἀλλὰ ποὺ προσπαθοῦν μὲ ἀποδείξεις καὶ λόγους σοφιστικοὺς νὰ διαβάλλουν μὲ ἀδύνατο τρόπο ἢ ὅπως φαίνεται νὰ παρερμηνεύουν!].
Ἐπίσης, καὶ «εἰ τὶς οὐ προσκυνεῖ τὸν Κύριον ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν εἰκόνι περιγραπτόν, κατὰ τὸ ἀνθρώπινον, εἴτω ἀνάθεμα»! [Ἐὰν κάποιος δὲν προσκυνεῖ τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ σὲ εἰκόνα σχεδιασμένη, κατὰ τὸ ἀνθρώπινο, ἂς ἀναθεματιστεῖ!]. Καὶ ἀκόμη: «Βαρλαὰμ καὶ Ἀκινδύνω καὶ τοῖς ὀπαδοῖς καὶ διαδόχοις αὐτῶν, Ἀνάθεμα!» [Ἀνάθεμα τὸν Βαρλαὰμ καὶ τὸν Ἀκίνδυνο καὶ τοὺς ὀπαδοὺς καὶ διαδόχους τους!]. Καὶ ἀκόμη: «ὅλοις τοῖς αἱρετικοῖς, Ἀνάθεμα!» [Ἀνάθεμα σὲ ὅλους τους αἱρετικούς!].
Ἐπίσης, ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐκφώνησε στοὺς ὀρθοδόξους χριστιανοὺς τὸ «αἰωνία ἡ μνήμη γ'» λέγοντας τὸ ἔτσι: «Τῶν τὴν ἔνσαρκον τοῦ Θεοῦ Λόγου παρουσίαν λόγω καὶ στόματι καὶ καρδία καὶ νῶ, γραφὴ τε καὶ εἰκόσιν ὁμολογούντων, Αἰωνία ἡ μνήμη γ'» [Αἰώνια ἡ μνήμη αὐτῶν ποὺ ὁμολογοῦν τὴν ἔνσαρκο παρουσία τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ μὲ λόγο καὶ στόμα καὶ καρδιὰ καὶ νοῦ καὶ γραφὴ καὶ εἰκόνες].
Καὶ στὸ ἑξῆς σὲ ὅλους τους ὀρθόδοξους χριστιανοὺς ποὺ σκέφτονται καὶ ὁμολογοῦν ὅσα «οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρουσιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἐβράβευσεν, Αἰωνία ἡ μνήμη!» [οἱ Προφῆτες ὅπως εἶδαν, οἱ Ἀπόστολοι ὅπως δίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὅπως παρέλαβε, οἱ Διδάσκαλοι ὅπως δογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὅπως ἔχει συμφωνήσει, ἡ χάρη ὅπως ἔλαμψε, ἡ ἀλήθεια ὅπως ἔχει ἀποδειχτεῖ, τὸ ψεῦδος ἀποπέμπεται, ἡ σοφία ὅπως παρουσιὰστηκε, ὁ Χριστὸς ὅπως βράβευσε, Αἰώνια ἡ μνήμη!].
Ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔχουν εἰπωθεῖ καὶ ἀπὸ ὅσα ἡ δική μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διδάσκει, γίνεται φανερὸ ὅτι ὅσοι ζοῦν μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, αὐτοὶ οἱ ἴδιοι, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν τὴν υἱοθεσία καὶ τὴ σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὑπόκεινται στὴν κόλαση.
Αὐτὴ ἡ φαινομενικὴ φιλανθρωπία ἢ γιὰ νὰ τὸ πῶ καλύτερα, ἡ ἀνεξιθρησκεία μερικῶν φιλοπρόοδων νεωτεριστῶν, οἱ ὁποῖοι φαίνονται σὰν νὰ εἶναι πιὸ συμπαθητικοί τοῦ Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας Του καὶ ὑποστηρίζουν ὅτι εἶναι ἀδύνατο νὰ κολαστοῦν τόσες χιλιάδες ἄνθρωποι, ἂν καὶ ἔχουν βρεθεῖ καὶ γεννηθεῖ ἀπὸ τοὺς προγόνους τους σὲ ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες, αὐτή, λέω, ἡ γνώμη εἶναι βλασφημία ἀσυγχώρητη ποὺ ἔχει καταδικαστεῖ ἀπὸ τὴν Ἐ' Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἡ ὁποία καταδίκασε τὰ συγγράμματα τοῦ Ὠριγένη, ὅπου λέγεται ὅτι ἡ κόλαση θὰ ἔχει τέλος καὶ ὅτι οἱ δαίμονες θὰ σωθοῦν καὶ ἄλλες τέτοιες ἀσέβειες, ἀκολουθώντας τὴν κακόδοξη γνώμη γιὰ τὴν ὁποία γίνεται λόγος καὶ τὴν ὁποία ἐμεῖς οἱ εὐσεβεῖς χριστιανοὶ πρέπει νὰ ἀπορρίψουμε ὡς ἀρκετὰ ἐπιβλαβῆ καὶ ὀλέθρια. Διότι ὅσοι σκέφτονται μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο βλασφημοῦν κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ ἀπέδειξε τὸ ἀνεπίδεκτο αὐτῆς τῆς οἰκονομίας μέσω τῶν Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων.
Αὐτὴ ἡ κακόδοξη γνώμη ὑπαγορεύεται ἀπὸ τὸν διάβολο, ποὺ ἐξαπάτησε τοὺς προπάτορές μας μὲ τὸ «οὐ θανάτω ἀποθανεῖσθε, ἀλλὰ διανοιχθήσονται οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμῶν» [μὲ τὸ θάνατο δὲ θὰ πεθάνετε, ἀλλὰ θὰ ἀνοιχτοῦν τὰ μάτια σας].
Αὐτὸς καὶ τώρα ὑπαγορεύει στοὺς νεωτεριστὲς ποὺ δὲν ἔχουν ὑγιεῖς τὶς συνειδήσεις, τοὺς ὁποίους ἔχει ὑποχείριους σὲ κάποια ἄλλα πάθη καὶ λάθη, λέγοντάς τους «ὁ Θεὸς εἶναι εὔσπλαχνος καὶ φιλάνθρωπος καὶ θὰ σώση πάντας τοὺς χριστιανούς, οἵτινες εἰσιν ὑποκείμενοι εἰς πολλὰ ὀλισθήματα, διὰ τὸ εὐόλισθον τῆς ἀνθρωπίνης ἀτελείας καὶ ἀδυναμίας, καθὼς καὶ τοὺς ἐν ἀγνοία εὑρεθέντας αἱρετικούς!!» [ὁ Θεὸς εἶναι εὔσπλαχνος καὶ φιλάνθρωπος καὶ θὰ σώσει ὅλους τους χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὑποταγμένοι σὲ πολλὲς ἁμαρτίες ἐξαιτίας τῆς εὐκολίας τοῦ ἁμαρτήματος τῆς ἀνθρώπινης ἀτέλειας καὶ ἀδυναμίας, καθὼς καὶ αὐτοὺς ποὺ βρέθηκαν ἀπὸ ἄγνοια στὴν αἵρεση!!].
Ἡ λεγόμενη φιλανθρωπία αὐτῶν τῶν νεωτεριστῶν τῆς ἀνεξιθρησκείας, ὅτι θὰ σωθοῦν μὲ τὴν ἀπόλυτη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ ὑπόλοιπα ἔθνη, ἀπὸ ποῦ ἔχει τὴν ὕπαρξή της;
Ποιὰ περικοπῆ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου ἢ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας βρῆκαν αὐτοί, στὴν ὁποία στηρίζονται καὶ διαδίδουν τέτοιες παραλογίες; Ποιός, παρακαλῶ, ποὺ ἔχει ὑγιῆ νοῦ καὶ ἔχει ἀνατραφεῖ μὲ τὰ ἀληθινὰ σπέρματα τῆς εὐσέβειας, ἀναθεωρώντας μὲ εὐσέβεια πρὸς τὸν Θεὸ τὴν ἀνέκφραστη σὲ μᾶς φιλανθρωπία καὶ κηδεμονία τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ, τὴν ὁποία ὄχι μόνο οἱ Δίκαιοι ἐδῶ καὶ αἰῶνες Προφῆτες καὶ Διδάσκαλοι θαύμασαν, ἀλλὰ καὶ ποὺ ἡ ἴδια ἡ Οὐράνια Ἱεραρχία τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων νιώθει ἔκπληξη, δὲ βρίσκει λόγους πρὸς εὐχαριστία καὶ μπορεῖ νὰ μιλήσει ἐναντίον τῆς ἀπόφασης τοῦ Σωτήρα μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν ὁποία ὁμολόγησαν ὅλοι καὶ ἐνίσχυσαν οἱ θεοφόροι Ἀπόστολοι καὶ οἱ ὑπόλοιποι Διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας;
Τέτοια εἶναι ἡ φιλανθρωπία καὶ κηδεμονία τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ, γιατί, ἀφοῦ πῆρε στοὺς ὤμους Του τὴν προπατορικὴ ἁμαρτία καὶ ὑπέστη σταυρικὸ θάνατο γιὰ νὰ σωθεῖ τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ νὰ τὸ ἐλευθερώσει ἀπὸ τὸν αἰώνιο θάνατο, πάλι κήρυττε «ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεῖς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστῆσας κατακριθήσεται» [αὐτὸς ποὺ πίστεψε καὶ βαπτίστηκε θὰ σωθεῖ, ἐνῶ αὐτὸς ποὺ δὲν πίστεψε θὰ κατακριθεῖ], καὶ «ἐὰν μὴ τὶς γεννηθῆ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεὺματος οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» [ἐὰν κάποιος δὲ γεννηθεῖ ἀπὸ τὸ νερὸ καὶ τὸ Πνεῦμα, δὲν μπορεῖ νὰ εἰσέλθει στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ] καὶ ἀκόμη «ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς ζωὴν αἰώνιον, οἱ δὲ εἰς κόλασιν ἀτελεύτητον» [αὐτοὶ θὰ πᾶνε στὴν αἰώνια ζωή, ἐνῶ οἱ ἄλλοι στὴν αἰώνια κόλαση].
Ἀπὸ αὐτὰ ἀπέδειξε ὅτι μόνο ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ δὲ σώζει τὸν ἄνθρωπο, ἐὰν καὶ ἐμεῖς δὲν ὑποτασσόμαστε στὸ θεῖο θέλημα καὶ πιστεύοντας χωρὶς δισταγμὸ σὲ Αὐτόν, φυλάττουμε τὶς ἐντολές Του. Μήπως ὁ Φιλάνθρωπος καὶ Σωτήρας μας Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν μποροῦσε μὲ τὴν παρουσία Του πάνω στὴ γῆ νὰ πείσει ὅλους τους ἀνθρώπους νὰ Τὸν πιστέψουν καὶ συνεπῶς νὰ σώσει τοὺς πάντες; Γιατί, λοιπόν, πολλοὶ ἔμειναν στὴν ἀσέβεια καὶ Τοῦ ἀνταπέδωσαν κακὰ ἀντὶ καλά; Ναί, ὁμολογουμένως μποροῦσε, ὡς Θεὸς παντοδύναμος• στὸ θέλημά Του ποιὸς ἀντιστάθηκε; Ἀλλὰ ὡς Θεὸς δὲν εἶναι μόνο Εὔσπλαχνος καὶ Ἐλεήμων, ἀλλὰ καὶ Δίκαιος καὶ ἐπειδὴ προίκισε τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸ αὐτεξούσιο, γι' αὐτὸ ἀπαιτεῖ ὁ καθένας μὲ τὴ δική του θέληση νὰ ἀγαπήσει τὸ καλὸ ἀντὶ τοῦ κακοῦ καὶ νὰ γίνει κληρονόμος τῆς Βασιλείας Του.
Ἔχοντας αὐτὸ ὑπόψη, Ὁ Κύριός μας ἔλεγε: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» [ὅποιος θέλει νὰ ἔρθει πίσω μου, ἂς ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του καὶ ἂς σηκώσει τὸ σταυρό του καὶ ἂς μὲ ἀκολουθήσει] καὶ «ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, οὗτος εὐρήσει αὐτὴν» [αὐτὸς ποὺ ἔχασε τὴν ψυχή του γιὰ μένα, αὐτὸς θὰ τὴ βρεῖ]• καὶ ἀκόμη «στενὴ καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωὴν καὶ πλατεία καὶ εὐρύχωρος ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν» [στενὴ καὶ θλιμμένη ἡ ὁδὸς ποὺ ὁδηγεῖ στὴ ζωή, ἐνῶ πλατιὰ καὶ εὐρύχωρη αὐτὴ ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια].
Ὅσοι, λοιπόν, κακοπροαίρετα πολιτεύονται καὶ μὲ τὴ θέλησή τους κλείνουν τὰ μάτια τους στὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, αὐτοὶ δίκαια θὰ τιμωροῦνται στὴν κόλαση.
Αὐτὸ θὰ τὸ δοῦμε σαφέστερα στοὺς κακοπροαίρετους Γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι, ἀκόμα κι ἂν γνώριζαν καλὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία καὶ εἶχαν βέβαιο τὸν προφητικὸ λόγο καὶ ἔβλεπαν ὅτι στὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅλα ἐκπληρώνονται, ἐν τούτοις ὅμως ὄντας σκληροί, μελετοῦσαν κακοπροαίρετα πῶς νὰ τὸν ἀκυρώσουν! Αὐτοὶ ἔβλεπαν τὶς ἄπειρες θαυματουργίες τοῦ Ἰησοῦ καὶ προσπαθοῦσαν κακόβουλα νὰ τὶς διαψεύσουν. Εἶδαν τὸν τυφλὸ στὰ μάτια καὶ ἀφοῦ ἔγινε φανερὰ γνωστὸ μὲ διάφορες ἀνακρίσεις καὶ διαδηλώσεις ὅτι ὁ Ἰησοῦς τὸν ἔκανε καλά, εἶπαν κάποτε στὸν τυφλό: «δὸς δόξαν τῷ Θεῶ, ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἁμαρτωλὸς ἐστιν!» [δόξασε τὸν Θεό, ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ἁμαρτωλός!]. Ἔφτασε ἡ μέρα τοῦ σωτήριου Πάθους. Ἐκεῖ μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Σωτήρα εἶδαν τὴ γῆ νὰ συνταράσσεται, τὸν ἥλιο νὰ ἔχει σκοτεινιάσει, τὸ κάλυμμα τοῦ Ναοῦ νὰ ἔχει ραγίσει, εἶδαν ὅτι αὐτὸς ποὺ ὑποφέρει εἶναι ὁ δημιουργός του Οὐρανοῦ καὶ τῆς γής, ἀκόμα κι ἂν πάλι ἐπέμεναν στὴ σκληρότητα καὶ τὴν ἀπιστία. Ἐπιτέλους εἶδαν καὶ τὴν Ἀνάσταση νὰ κηρύττεται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τους στρατιῶτες καὶ ἀντὶ νὰ καταλάβουν καὶ νὰ πιστέψουν, αὐτοὶ τοὺς δωροδόκησαν γιὰ νὰ διαψεύσουν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Σωτήρα. Σὲ τέτοιες, λοιπόν, κακοπροαίρετες ψυχὲς δὲν ταιριάζει ἡ κόλαση καὶ ἡ αἰώνια τιμωρία;
Αὐτὸ τὸ ἴδιο ἀκολουθεῖ καὶ μὲ τὴν Σωτήρια Ἀνάληψη τοῦ Σωτήρα Ἰησοῦ. Ὅσοι καλοπροαίρετα δέχτηκαν τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου καὶ πίστεψαν, αὐτοὶ καὶ σώθηκαν, ὅσοι ὅμως ἀπεναντίας ἦταν δύστροποι καὶ ἐπέμεναν οἰκιοθελῶς στὴν ἀπιστία, αὐτοὶ βέβαια καὶ χάθηκαν.
Ἀπὸ αὐτούς, λοιπόν, τοὺς ἐγωιστὲς καὶ κακόβουλους ἀνθρώπους διείσδυσαν συνεπῶς οἱ διάφορες Αἱρέσεις καὶ τὰ πολλῶν εἰδῶν σκάνδαλα καὶ σχίστηκε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ σὲ διάφορες Αἱρέσεις. Εἶναι, ὅμως, ἀδύνατο νὰ ἐγκαταλείψει ὁ Πανάγαθος Θεὸς ἐκεῖνον ποὺ φροντίζει τὴ συνείδησή του καὶ ἔχει καλὴ προαίρεση πρὸς τὸ ἀγαθό, καὶ νὰ πεθάνει στὴν ἀπιστία. Τὸ μυστήριο τῆς ἔνσαρκης οἰκονομίας τοῦ Χριστοῦ ἀνακαλύπτεται μὲ ἄρρητο τρόπο σὲ ὅλους τους πιστοὺς καὶ τοὺς ἄπιστους, ἀλλὰ ἡ κακὴ συνήθεια, μάλιστα δὲ καὶ ἡ ἁμαρτωλὴ ζωὴ καὶ ἡ μοχθηρὴ προαίρεση, δὲν ἀφήνει οὔτε τοὺς ἄπιστους καὶ αἱρετικούς, οὔτε τοὺς πιστοὺς ποὺ ἕρπουν πρὸς τὰ πάθη νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ σωθοῦν.
Ἀλλὰ ἐπειδὴ τὸ κυρίως δίλημμα, τὸ ὁποῖο ἀκριβῶς προβάλλουν αὐτοὶ ποὺ βρίσκονται ἀπέναντί μας εἶναι ὅτι ὅσον ἀφορᾶ τοὺς πρώτους αἱρεσιάρχες, αὐτοὶ βέβαια πρέπει νὰ τιμωρηθοῦν στὴν κόλαση ὡς πρωταίτιοι τῶν αἱρέσεων, οἱ ἀκόλουθοι ὅμως αὐτῶν τί φταῖνε, ἀφοῦ γεννήθηκαν καὶ ἀνατράφηκαν στὸ δόγμα τους, τὸ ὁποῖο φαίνεται σὲ αὐτοὺς τὸ πιὸ ὀρθοδοξο• ἀπαντώντας σὲ αὐτὸ λέμε: πράγματι λέχθηκε ὅτι «ψυχικὸς ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ πνεύματος, μωρία γὰρ αὐτῶ ἐστι». Ἐὰν αὐτοὶ ἦταν ἄνδρες πνευματικοί, ἄνδρες θεοσεβούμενοι καὶ μάλιστα ὀρθόδοξοι, δὲ θὰ ἤθελαν νὰ προβάλλουν τέτοιες προτάσεις ἢ μᾶλλον νὰ ποῦν κακόδοξες γνῶμες ποὺ εἶναι ἀντίθετες ὄχι σὲ ἄτομα, γιὰ παράδειγμα σὲ κάποιον Πέτρο ἢ Παῦλο, ἀλλὰ στὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ στὴν Καθολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτοὶ ἂς μάθουν ὅτι ὁ Πανυπεράγαθος Θεός, ὁ Φιλάνθρωπος ἀπὸ τὴ φύση Του, Αὐτὸς ποὺ ἀνατέλλει τὸν ἥλιο γιὰ τοὺς δίκαιους καὶ τοὺς ἄδικους, γιὰ τοὺς ἀγαθοὺς καὶ ἁμαρτωλούς, Αὐτὸς ποὺ προνοεῖ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ καθενός, ἐνεργεῖ τὰ ὠφέλιμα καὶ σωτήρια, ἐνῶ ἐμεῖς δὲ γνωρίζουμε πῶς Αὐτὸς ὁ Πλάστης μας καὶ Δημιουργός, ὄντας Φιλάνθρωπος τρυπάει τὴν καρδιὰ καὶ τὴ συνείδηση τοῦ καθένα, εἴτε πιστοῦ εἴτε ἀπίστου, μὲ κάποιον ἄρρητο τρόπο, γιὰ νὰ ἀποφύγει τὴν ἁμαρτία ἢ ὁποιαδήποτε κακοδοξία καὶ νὰ σωθεῖ. Ἀλλά, ὅπως προλάβαμε νὰ ποῦμε, ἡ κακὴ προαίρεση τοῦ καθενός, ποὺ καίει τὰ μάτια τῆς ψυχῆς, δὲν τὴν ἀφήνει νὰ ἐπανέλθει στὴ νηφαλιότητα καὶ νὰ δεῖ τὴν ἀλήθεια.
Σὲ αὐτὸ λένε οἱ θεοσεβούμενοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ λεγόμενοι Νηπτικοί, ὅτι ὁ Πανάγαθος Θεὸς ἔχει γενικὴ πρόνοια γιὰ ὅλα τὰ ἔθνη, γιὰ τοὺς ὀρθόδοξους ὅμως ἔχει καθολικὴ καὶ εἰδικὴ πρόνοια. Καὶ στοὺς Ὀρθόδοξους χριστιανούς, ἡ ἀγαθότατη Πρόνοιά του τρυπάει τὴν καρδιά τους καὶ τὴ συνείδηση καὶ τοὺς παροτρύνει γιὰ τὴν ἐξάσκηση τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς μετάνοιας. Καὶ ἐὰν αὐτοὶ φροντίσουν τὴ συνείδηση, αὐτοὶ γίνονται γνήσιοι μαθητὲς τοῦ Σωτήρα Χριστοῦ καὶ σώζονται. Ἐπίσης, καὶ στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν κακόδοξων ἔρχεται αὐτὴ ἡ θεϊκὴ φωνή, ποὺ ἠχεῖ ὡραία σὰν σάλπιγγα καὶ λέει: «Ἄνθρωπε, δὲ σκέφτεσαι καλά. Δὲ βλέπεις πόσα ἀνήκουστα θαύματα κάνει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία; Δὲ βλέπεις ὅτι ἀπὸ τὸν καιρὸ τοῦ χωρισμοῦ στὴν Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία δὲ λείπουν οὔτε τὰ θαύματα οὔτε οἱ Ἅγιοι οὔτε οἱ Μάρτυρες, ἐνῶ στὴν αἱρετικὴ Ἐκκλησία δὲν ὑπάρχει τίποτα τέτοιο;».
Νὰ ἕνα πολὺ προφανὲς παράδειγμα. Στὸ νησὶ τῆς Τήνου πόσοι Λατίνοι ὑπάρχουν; Αὐτοί, ὁμολογουμένως, βλέποντας στὸν Ὀρθόδοξο Ναὸ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τὰ θαύματα ποὺ γίνονται κάθε φορᾶ ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς Κυρίας μας Θεοτόκου, δὲ λένε βέβαια μεταξύ τους, γιατί στοὺς Ὀρθόδοξους χριστιανοὺς νὰ ἐξακολουθοῦν τὰ θαύματα καὶ ἐμεῖς νὰ εἴμαστε ἄμοιροι αὐτῶν τῶν χαρίτων; Αὐτὸ βέβαια τὸ βλέπουν καὶ τὸ αἰσθάνονται, ἀλλὰ ἡ κακὴ προαίρεση καὶ ἡ ἐνέργεια τοῦ Σατανᾶ τοὺς ἐμποδίζει νὰ ἔρθουν στὶς ἀγκαλιὲς τῆς σωστικῆς Κιβωτοῦ, τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
Ἐπίσης, ἡ ἄρρητη οἰκονομία τοῦ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔκανε τὶς κατάλληλες ἐνέργειες καὶ τυπώθηκαν στὴν Εὐρώπη ὅλα τὰ Συγγράμματα τῶν ἔνδοξων Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τὰ ὁποία οἱ θεολόγοι τῶν διάφορων αἱρέσεων ποὺ ὑπάρχουν ἐκεῖ νὰ ζοῦν μέσα στὴν πολυτέλεια, καὶ μέσω αὐτῶν βλέπουν ποῦ ἔγκειται ἡ ἀλήθεια καὶ ὁμολογοῦν ὅτι ἡ πρωτότοκος Ἐκκλησία εἶναι αὐτὴ τῶν Ὀρθοδόξων. Γιατί, λοιπόν, ἐπιμένουν στὸ μὴ ὀρθό τους δόγμα; Ἐπειδὴ ἀναδεικνύοντας τὸ κακόδοξο φρόνημά τους καὶ ἀνατρεφόμενοι καθημερινὰ μὲ τὴ χλιδὴ καὶ τὸν ἐξεζητημένο τοὺς βίο, δὲ θέλουν νὰ ὑποκύψουν σὲ νηστεῖες καὶ κακοπάθειες, ποὺ ὑπαγορεύει ἡ δική μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Μεταξὺ πολλῶν ἄλλων ἀπόρρητων οἰκονομιῶν, τὶς ὁποῖες ἐργάζεται ἡ θεία Πρόνοια γιὰ τὴ σωτηρία καὶ τήν ἐπιστροφὴ τοῦ καθενός, ποὺ ἀδυνατοῦμε νὰ καταλάβουμε ἐξαιτίας τῆς ἀτέλειας καὶ τῆς ἀδυναμίας τοῦ νοῦ μας, βλέπουμε ἱστορικὰ καὶ εἰδικὰ κάποια θαύματα, μὲ τὰ ὁποῖα ἀποδείχθηκε ἡ ἀκραία συγκατάβαση καὶ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ.
Δὲν ἦταν διώκτης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος; Πῶς ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς μας ἐμφανίστηκε σὲ αὐτὸν καθοδὸν καὶ τὸν ἔκανε σκεῦος ἐκλογῆς; Δὲν ἦταν ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος εἰδωλολάτρης καὶ ἀσεβής; Πῶς ἐπίσης ἐμφανίστηκε σὲ αὐτὸν ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς καὶ τὸν ἔκανε γνήσιο ὀπαδό του; Ἐπίσης τὸ ἴδιο ἀκριβῶς βλέπουμε καὶ στὸν Ἅγιο Προκόπιο καὶ σὲ πολλοὺς ἄλλους ποὺ ἦταν ἄλλοτε ὀπαδοὶ διάφορων αἱρέσεων, ὅπως ὁ Ἀββὰς Γεράσιμος, ὁ Μέγας Ἰωαννίκιος, ὁ Ἅγιος Αὐγουστίνος καὶ πολλοὶ ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ὑπερφυσικὰ ὁδηγήθηκαν, ἀπέφυγαν τὴν πλάνη καὶ ἔστησαν τρόπαιο κατὰ τοῦ ἀντιπάλου.
Μήπως μεροληψία ἀπὸ τὸν Θεό; Ἄπαγε τῆς βλασφημίας ! Ἀλλὰ ἐπειδὴ ἡ ἀγαθότητά Του γνωρίζει τὴν ἀγαθή τους καρδιὰ καὶ τὴν κλίση τους πρὸς τὴν ἀγαθὴ ἀρετή, γι' αὐτὸ τοὺς λύτρωσε ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ κακοδοξία ποὺ ὑπέπεσαν ἐξαιτίας τῆς ἄγνοιάς τους. Αὐτὸ τὸ ἴδιο καὶ τώρα κάνει ἡ θεία Πρόνοια, ποὺ ἐνεργεῖ μυστηριωδῶς τὰ σωτήρια, ἀλλὰ ἐμεῖς μὲ τὴ θέλησή μας ἐπιμένουμε στὰ κακὰ καὶ γι' αὐτὸ ἀποκρούουμε τὸ θεῖο ἔλεος.
Δὲν πρόκειται μόνο γιὰ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἐμᾶς τοὺς ὀρθὸδοξους, ποὺ θὰ τιμωρηθοῦμε περισσότερο στὴν κόλαση γιὰ τὸ κακό μας παράδειγμα καὶ μάλιστα ἐκεῖνοι ὅσοι, ἂν καὶ εἶναι ὀρθόδοξοι, διαδίδουν τέτοιες κακόδοξες γνῶμες ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, θὰ τύχουν μεγαλύτερης καταδίκης.
Ἔρχεται ὁμολογουμένως κάθε φορᾶ ἡ Θεία Χάρις στὴν καρδιὰ τοῦ Ὀρθόδοξου Χριστιανοῦ καὶ τρυπῶντας τὴν καρδιὰ λέει σὲ αὐτόν: «Σταμάτα τὴν ἁμαρτία, μὴν κρατᾶς κακία κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου, στρέψου ἐναντίον τοῦ ἄδικου, μὴ μολύνεις τὸ κατ' εἰκόνα καὶ ὁμοίωση, ἐπαγρύπνησε, νὰ εἶσαι σὲ ἐγρήγορση, ἐξομολογήσου πρὶν σὲ καταβάλλει ὁ θάνατος».
Ἐμεῖς ὅμως ἐπιμένοντας καὶ καταφρονώντας, τί ἄλλο μᾶς περιμένει παρὰ ἡ κόλαση καὶ αἰώνια καταδίκη! Τὸ ἴδιο γίνεται καὶ στοὺς λεγόμενους αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι μὴ ἔχοντας τὴν υἱοθεσία καὶ τὴ σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὑπόκεινται σὲ ἀνήκουστα πάθη καὶ λάθη, τὰ ὁποῖα δὲν τοὺς ἐπιτρέπουν νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν ἐπικείμενη ἀπάτη.
Ὅσον ὅμως ἀφορᾶ τοὺς κακόδοξους Ἱεραποστόλους, «οἵτινες κηρύττοντες τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον καὶ ἀναιρούμενοι ὑπὸ τῶν εἰδωλολατρῶν, ἐὰν θὰ τύχωσι σωτηρίας ἢ οὔ;» [οἱ ὁποῖοι κηρύττοντας τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ θανατούμενοι ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες, ἐὰν θὰ σωθοῦν ἢ ὄχι;], σὲ αὐτὸ ἀποκρινόμαστε, ὅτι αὐτοὶ εἶναι ἀδύνατο νὰ σωθοῦν καὶ νὰ τύχουν παρρησίας, γιατί ἐκ τῶν προτέρων εἶναι ἐντελῶς ξένοι ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ ἐὰν σύμφωνα μὲ τὸν οὐρανοβάμονα Παῦλο κανεὶς δὲ στεφανώνεται, ἐὰν δὲν ἀγωνίζεται νόμιμα, πῶς αὐτοί, ποὺ βλασφημοῦν τὴν ὑπόσταση τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὅπως οἱ Ἀρειανοὶ καὶ οἱ Νεστωριανοί, οἱ πρῶτοι βλασφημώντας ὅτι σὲ κάποιον χρόνο ἔγινε ὁ Θεὸς Λόγος, ἐνῶ οἱ ἄλλοι ὅτι στὴν ὑπόσταση τοῦ Λόγου δὲ ὑπῆρξαν οἱ δύο φύσεις, τῆς Θεότητας καὶ τῆς ἀνθρωπότητας, γι' αὐτὸ καὶ ἀποκαλοῦν τὴ Θεοτόκο, ὄχι Θεοτόκο οἱ ἀσεβέστατοι, ἀλλὰ Χριστοτόκο, ἐνῶ ἄλλοι βλασφημώντας τὴν ὑπόσταση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως οἱ Μακεδόνιοι καὶ οἱ Λατίνοι καὶ ἄλλοι τὸ ἀειπάρθενο τῆς Κυρίας μας Θεοτόκου καὶ ἀποστρεφόμενοι τὶς Ἱερὲς Παραδόσεις καὶ τὶς ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ διενεργοῦνται ἀπὸ τοὺς Ἅγιους Μάρτυρες καὶ τὰ Ἁγία λείψανα μὲ πολλὰ θαύματα καὶ ὑποβαλλόμενοι ὄντως σὲ πάρα πολλὲς κακοδοξίες, πῶς θὰ στεφανωθοῦν; Καὶ βέβαια δὲ θὰ στεφανωθοῦν!
Καὶ ἔπειτα, αὐτοὶ κηρύττοντας τὸ ὄνομα, δῆθεν, τοῦ Χριστοῦ ὑποκρύπτουν πολιτικοθρησκευτικοὺς σκοποὺς γιὰ ἐξάπλωση τῆς πολιτικῆς τοὺς ἰσχύος καὶ ὄχι σύμφωνα μὲ τὸ φρόνημα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἐνδόξων Του Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ ὀρθόδοξό τους κήρυγμα καὶ τὰ ἄπειρά τους θαύματα ἀναζωογόνησαν τὰ ἔθνη καὶ τὰ ὁδήγησαν στὴν εὐσέβεια. Τὸ χάρισμα τοῦ μαρτυρίου δόθηκε κυρίως μόνο στοὺς ὀρθόδοξους χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι παρουσιὰστηκαν μπροστὰ στοὺς τυράννους καὶ στοὺς ἀσεβεῖς ὡς φίλοι Χριστοῦ, ἔστησαν τρόπαια μπροστά τους καὶ τὸ παραδέχτηκαν μὲ ὁμολογίες κάτω ἀπὸ τὴν ἰσχὺ πολλῶν ἀνήκουστων τιμωριῶν.
Μέγιστη ἀπόδειξη, ἡ ὁποία ἀναδεικνύει τὴν ἀλήθεια, εἶναι ὅτι καὶ μετὰ τὸ Σχίσμα τῶν Δυτικῶν καὶ μετὰ τὴν ἀπόσχιση πολλῶν ἄλλων αἱρετικῶν προγενέστερων καὶ νεοτέρων ἀπὸ τὴ δική μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία ἀνέδειξε πολλοὺς Μάρτυρες καὶ Ὅσιους καὶ Ἱεράρχες ποὺ ἔλαμψαν στὴν Ἁγιὸτητα, ἐνῶ οἱ ὁμηγύρεις τῶν αἱρετικῶν ἔμειναν καὶ μένουν ἀπογυμνωμένες ἀπὸ αὐτὰ τὰ ὑπερφυσικὰ χαρίσματα. Καὶ ἐὰν αὐτοὶ καυχῶνται ὅτι στὴν Κίνα ἀνέδειξαν μάρτυρες τοὺς-ὅπως λέγεται-ἱεραποστόλους, αὐτοὶ ὄχι μόνο ἐξαιτίας τῶν λόγων ποὺ εἴπαμε εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὰ στεφάνια, ἀλλὰ ἐξετάζοντας μὲ διαύγεια τὸ ζήτημα αὐτό, θὰ ἀποδειχτοῦν αὐτοὶ ὡς ἁπλοὶ στρατιῶτες, οἱ ὁποῖοι, ὅπως οἱ κομιτατζῆδες, πολλοὶ σφαγιάστηκαν ἀπὸ τοὺς Κινέζους. Καθόλου δὲν τοὺς ἔμεινε καιρὸς γιὰ νὰ ἐπιδείξουν τὴν καρτερία τους καὶ νὰ δοκιμαστοῦν μὲ διάφορα βάσανα καὶ τιμωρίες, καθὼς ἀναδείχτηκαν οἱ γνήσιοι Μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ, ἂν γινόταν αὐτὸ σὲ αὐτούς, ὅλοι -τολμῶ νὰ πῶ- θὰ θυσίαζαν ἄπειρες φορὲς στὸ βωμὸ τοῦ Δία γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὰ βάσανα.
Γιὰ ἐνίσχυση καὶ ἐπισφράγιση τῶν παραπάνω λόγων μου, καταθέτω τὸ παρακάτω ἱστορικό, τὸ ὁποῖο βέβαια θὰ ἐπισφραγίσει τὴν ἀδιαφιλονίκητη ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας.
Κάποιος διάσημος Ἱεροκήρυκας τῆς Ἐκκλησίας μας, πρὶν ἀπὸ κάποια χρόνια, σὲ κάποιον Ἱερὸ Ναὸ τῆς Κωνσταντινούπολης στὸ Σταυροδρόμι, ἀπήγγειλε λόγο ἀπὸ τὸν ἄμβωνα, ὁ ὁποῖος τόνισε ἰδιαίτερα τὸ θέμα τῆς ἀνταπόδοσης τῶν καλῶν ἔργων, ἀποδεικνύοντας μέσα ἀπὸ εὐσεβεῖς μαρτυρίες καὶ μαρτυρίες ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ ὅτι μόνο τὰ καλὰ ἔργα ποὺ συνοδεύονται ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη πίστη σώζουν τὸν ἄνθρωπο, ἀναπτύσσοντας τὸ «πίστις ἄνευ ἔργων νεκρά ἐστι καὶ ἔργα ἄνευ πίστεως νεκρὰ εἰσι καὶ οὐδὲν ὠφελούσιν» [ἡ πίστη χωρὶς τὰ ἔργα εἶναι νεκρὴ καὶ τὰ ἔργα χωρὶς τὴν πίστη εἶναι νεκρὰ καὶ δὲν ὠφελοῦν σὲ τίποτα]. Ἕνας νέος ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ ἀκροατές, πολὺ περίεργος καὶ καταλαμβανόμενος ἀπὸ τὴ σκέψη, ὅπως ἔχει λεχθεῖ, ὅτι καὶ οἱ αἱρετικοὶ μὲ τὰ καλὰ ἔργα θὰ σωθοῦν, πῆγε μετὰ τὴν ἀπόλυση τῆς Ἱερῆς Λειτουργίας στὸ κελὶ τοῦ λεγόμενου Διδασκάλου καὶ εἶπε σὲ αὐτόν: «Πανοσιότατε πατέρα, σήμερα μεγάλη ἐντύπωσή μου προξένησε ὁ λόγος σας, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἀκόμα μὲ διστάζει ὁ λογισμός μου, γι' αὐτὸ θὰ σᾶς κάνω τὴν ἑξῆς ἐρώτηση: ἐὰν δύο σώφρονες καὶ ἀνεπτυγμένοι ἄνθρωποι, ὁ ἕνας εἶναι τέκνο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας καὶ ὁ ἄλλος ὑποτάσσεται στὶς αἱρέσεις ποὺ ὑπάρχουν, αὐτοὶ -λέω- κάνουν ἔργα θεοφιλῆ καὶ θεάρεστα, εἶναι ἐλεήμονες, ἀμνησίκακοι, σώφρονες, περιφρουροῦν τὴ δικαιοσύνη καὶ κάθε ἄλλη ἀρετή, αὐτοὶ ὅταν πεθάνουν, θὰ σωθοῦν ἐξίσου;». Σὲ ἀπάντηση, ὁ Διδάσκαλος βγάζοντας ἀπὸ τὸ πορτοφόλι τοῦ ἕνα χαρτονόμισμα ἀξίας ἑκατὸ φράγκων, εἶπε αὐτό: «αὐτὸ τὸ χαρτὶ τί ἀξίζει;». Ὁ νέος ἀπάντησε:«ἑκατὸ φράγκα».
Τότε τοῦ παρουσιάζει καὶ ἕνα ἄλλο χαρτὶ ἀπὸ χρυσό, τὸ ὁποῖο συνήθως χρησιμοποιοῦν σὲ διαφημίσεις καὶ τοῦ λέει: «αὐτὸ πόσο ἀξίζει;». Ὁ νέος τότε εἶπε: «αὐτὸ τὸ χαρτὶ δὲν ἀξίζει οὔτε δύο λεπτά». «Καὶ πῶς», τοῦ εἶπε ὁ Ἱεροκήρυκας, «δὲν ἀξίζει, ἐνῶ εἶναι παρόμοιο μὲ τὸ ἄλλο καὶ μάλιστα φαίνεται πιὸ ὡραῖο;». Τότε ὁ νέος του λέει: «τὸ πρῶτο ἔχει τὴν ἀξία του, γιατί ἔχει τὴ βασιλικὴ σφραγίδα, ἐνῶ τὸ δεύτερο εἶναι ἄχρηστο, γιατί τοῦ λείπει αὐτὴ ἡ σφραγίδα». «Νά, παιδί μου», τοῦ εἶπε ὁ Ἱεροκήρυκας, «μὲ αὐτὸ τὸ παράδειγμα λύθηκε ἡ ἀπορία σου. Καθὼς τὸ πρῶτο χαρτὶ ἀνήκει στὸν Ὀρθόδοξο Χριστιανό, τοῦ ὁποίου τὰ θεάρεστα ἔργα εἶναι ἐπικυρωμένα μὲ τὴ Βασιλικὴ σφραγίδα καὶ θὰ καταταγοῦν στὸ Βασιλικὸ Ταμεῖο, ἐνῶ τὸ ἄλλο χαρτὶ μὴ ἔχοντας αὐτὴ τὴ σφραγίδα θὰ ἀποβληθεῖ ἔξω». Ἀφοῦ ἄκουσε αὐτὰ ὁ νέος καὶ συγκινήθηκε πολύ, ἔπεσε στὰ πόδια ἐκείνου τοῦ πνευματικοῦ πατέρα καὶ μὲ δάκρυα ἐξέφρασε τὶς εὐχαριστίες του, διότι τὸν ἀπάλλαξε ἀπὸ τὴν ἐσφαλμένη ἐκείνη ἄποψη.
Αὐτά, ἀγαπητέ, ἀρκοῦν ὡς ἀπάντηση στὴν ἐρώτηση καὶ ἀπορία σου καὶ μπορεῖς νὰ τὴ μεταφέρεις καὶ σὲ ἄλλους ἀγαπητοὺς φίλους σου. Νὰ εἶσαι καλά!
Γράφτηκε στὰ Κατουνάκια τοῦ Ἁγίου Ὅρους στὸν Ἄθω τὴν 6η Ὀκτωβρίου 1910 ἀπὸ τὸν ἐλάχιστο Δανιὴλ Μοναχὸ Κατουνακιώτη".
«ΕΞ ΕΡΗΜΟΥ ΔΙΑΤΥΠΩΣΕΙΣ» Γέροντος Δανιὴλ Κατουνακιώτου Τόμος Ε'
Ἒκδοση Μοναστικῆς Ἀδελφότητας Δανιηλαίων 1985
Βλέπε και : “Μποροῦν ἂραγε οἱ ἀλλόθρησκοι καὶ οἱ αἱρετικοὶ νὰ σωθοῦν;” Ποιά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία;
1ον Ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριατσιανίνωφ https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/10/1.html
3ον Ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Δανιήλ Σισόγιεφ. https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/11/
4ον Ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος και Ἰσαποστόλου Κοσμᾶ τοῦ Αἱτωλοῦ https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/11/4.html
5ον Ἀπάντηση ἀπό τον βίο τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης τῆς πανσόφου https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/11/5.html
6ον : Ἀπάντηση ἀπό το ὃραμα τοῦ Ἁγιασμένου Γέροντα Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/11/6.html
