Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2020

1ον Μποροῦν ἂραγε οἱ ἀλλόθρησκοι καὶ οἱ αἱρετικοὶ νὰ σωθοῦν;

 


 Μποροῦν ἂραγε οἱ ἀλλόθρησκοι καὶ οἱ αἱρετικοὶ

νὰ σωθοῦν; Ποιά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία;

 

(1ον) Ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριατσιανίνωφ)

 

[“Κανείς ἀβάπτιστος δεν μπορεῖ να σωθεῖ” λέγει ὁ Κύριός μας. (Ἰω.Γ΄5).  Ἀντίθετα οἱ παναιρετικοί οἰκουμενιστές, ἀλλά δυστυχῶς και μερικοί λεγόμενοι ἀντιοικουμενιστές, διδάσκουν τα ἀντίθετα.

Πρόκειται για την αἳρεση που στηρίζεται στην λεγομένη “βαπτισματική θεολογία” ἡ ὁποῖα δεχεται τα βαπτίσματα τῶν αἱρετικῶν σαν κανονικά και ἒγκυρα ὃπως και τα Ὀρθόδοξα.

 Ἂλλοι διδάσκουν την παλαιά αἳρεση που ἐπανεμφανίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες, τῆς “ἐργοσωτηρίας”, ὃτι οἱ μὲν ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας αἱρετικοί, θὰ κριθοῦν μὲ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ὅσοι ἂπ΄ αὐτοὺς ἔχουν, δῆθεν, καλὰ ἔργα θὰ πᾶνε στὸν Παράδεισο !!!, οἱ δὲ ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας ἀλλόθρησκοι, θὰ κριθοῦν μὲ τὸν νόμο τῆς συνειδήσεως καὶ ὄχι μὲ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, ἢ ὅσοι ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἄκουσαν ποτὲ περὶ Χριστοῦ καὶ τῆς διδασκαλίας Του, οἱ ὁποῖοι θα κριθοῦν δῆθεν και αὐτοί με τον νόμο τῆς συνειδήσεώς τους, ὁπότε, καὶ αὐτοὶ μποροῦν νὰ πᾶνε στὸν Παράδεισο! Συνεπῶς, κατὰ τὴν νέο-οἰκουμενιστικὴ  διδασκαλία τους, ὑπάρχουν σωστικά ἒγκυρα μυστήρια και  σωτηρία καὶ ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας!   Kατ΄ αὐτούς, δὲν ἐκηρύχθη, δῆθεν, τὸ Εὐαγγέλιο σ’ὅλο τὸν κόσμο !!! 

Ἂς δοῦμε τι λέγουν ὃμως οἱ Ἃγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας περί αὐτῶν τῶν αἱρέσεων, γιατί αὐτοί εἶναι οἱ ἀσφαλεῖς Φάροι τῆς ἀληθείας, που φωτίζουν πνευματικά στα ἀπέραντα πελάγη τῶν αἱρέσεων και κακοδοξιῶν τοῦ αἰῶνος τοὐτου τοῦ ἀπατεῶνος.  

Ἂς δοῦμε πρῶτα την ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ τοῦ Ρώσου (1807 – 1867) που ἀπαντᾶ σε ἐπιστολή που τοῦ ἒστειλαν με το ἐρώτημα «Διατί δεν δύνανται οἱ εἰδωλολάτραι - ἀλλόθρησκοι και ἂπιστοι, Μουσουλμάνοι και οἰ λεγόμενοι αἱρετικοί να σωθοῦν;».

Θα ἀκολουθήσουν και ἂλλες ἀναρτήσεις στο ἰστολόγιό μας με κείμενα ἂλλων Ἁγίων Πατέρων στο ἲδιο θέμα, ὣστε να φανεῖ ἡ διαχρονική συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων με τα λόγια τοῦ Κυρίου μας στην Ἁγία Γραφή.  

 

 Ο Θεός δεν χρειάζεται τις προσευχές μας!... - Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ  | Facebook

     Ἁγίου  Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ

ΣΩΤΗΡΙΑΣ  ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΩΝ  ΚΑΙ  ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ


<<Ἀξιοδάκρυτον θέαμα ἀληθῶς εἶναι οἱ Χριστιανοὶ οἱ ὁποῖοι  δὲν κατανοοῦν τὴν οὐσίαν τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Ἕνα θέαμα ποῦ μαρτυρεῖται σχεδὸν παντοῦ εἰς τὰς ἡμέρας μας. Εἶναι σπάνιον νὰ παρηγορήση κανεὶς τοὺς ὀφθαλμούς του ἀπὸ ἓνα ἀντίθετο φαινόμενο. Βλέποντας τὸ πλῆθος τῶν λεγομένων «χριστιανῶν» σπανίως διακρίνει τὸ βλέμμα σου κατ' ὄνομα καὶ κατ' ἔργον ἀληθινὸν χριστιανόν.

Παρουσιάζω τώρα τὴν ἔρωτησί σας: «Διατὶ δὲν δύνανται οἱ εἰδωλολάτραι - ἀλλόθρησκοι καὶ ἄπιστοι, Μουσουλμάνοι καὶ οἱ λεγόμενοι αἱρετικοὶ νὰ σωθοῦν». Γράφετε ὅτι «ἀνάμεσά τους ὑπάρχουν πολλοὶ καλοὶ ἄνθρωποι. Ἐὰν ἀπεστέλαμεν εἰς τὴν ἀπώλεια τόσο καλοὺς ἀνθρώπους αὐτὸ θὰ ἦτο ἐναντίον εἰς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ... ναὶ πράγματι μιὰ τέτοια σκέψις εἶναι ἐναντία στὴν κοινὴν ἀντίληψιν. Οἱ αἱρετικοὶ ἐν τούτοις δὲν εἶναι λιγότερο χριστιανοί. Λογίζοντας τὸν ἐαυτὸν σας σεσωσμένο καὶ τὰ μέλη μιᾶς διαφορετικῆς πίστεως νὰ εἶναι στὴν ἀπώλεια εἶναι παραφροσύνη καὶ ἄκρα ὑπεροψία».

θὰ προσπαθήσω νὰ ἀπαντήσω μὲ ὀλίγα λόγια χωρὶς νὰ φθαρῆ ἡ σαφήνεια τῆς ἐξηγήσεως λόγω μακρυλογίας.  Χριστιανοὶ Μυθολογεῖτε γύρω ἀπὸ τὴν σωτηρία ἀγνοοῦντες αὐτὴν καὶ τὸν λόγο διὰ τὸν ὁποῖον ὁ κόσμος ἔχει ἀνάγκην σωτηρίας καὶ τελικὰ ἐσεῖς οἱ ἴδιοι δὲν γνωρίζετε τὸν Χριστὸν ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Μόνος διὰ τοῦ ὅποιου ἀποκτοῦμεν τὴν σωτηρίαν.

 Ἰδοὺ λοιπὸν ἢ ἀληθινὴ διδασκαλία ἐπὶ τοῦ προκειμένου, ἡ διδασκαλία τῆς Ἁγίας καὶ Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ σωτηρία συνίσταται εἰς τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ ἀνθρώπου εἰς ἕνωσιν μὲ τὸν Θεόν. Αὐτὴ ἡ ἕνωσις ἦτο χαμένη ἀπὸ ὅλο το ἀνθρώπινον γένος διὰ μέσου της πρώτης πτώσεως τῶν προπατόρων μας. Ἔκτοτε ἡ κοινὴ «μοίρα» ὅλων των ἀνθρώπων εἶναι ἡ ἀπώλεια εὐσεβῶν καὶ ἀσεβῶν, δικαίων καὶ ἀδίκων.

 Συνελήφθημεν ἐν ἀνομίαις καὶ ἐγεννήθημεν ἐν ἁμαρτίαις συμφώνως μὲ τὸν ψαλμωδὸν καὶ ὁ Πατριάρχης Ἰακὼβ ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἐαυτόν του καὶ τὸν ἁγνὸ καὶ σώφρονα υἱὸν του Ἰωσὴφ λέγει: «Καταβήσομαι πρὸς τὸν Υἱόν μου πενθῶν εἰς Ἅδου» (Γεν.λς' 33). Οἱ ἄνθρωποι μετὰ τὸ πέρασμα τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς, κατέβαιναν εἰς τὸν Ἄδην ὄχι μόνον οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀλλὰ ἀκόμη καὶ οἱ δίκαιοί τῆς περιόδου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Αὐτὴ ἦταν ἡ δύναμις τῶν καλῶν ἔργων τῆς ἀνθρωπότητος.

Αὐτὴ ἦτο ἡ ἀξία τῶν ἀρετῶν τῆς ξεπεσμένης μας φύσεως.

Διὰ νὰ ἐπανέλθη ἡ ἀπωλεσθεῖσα ἕνωσις τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεὸν διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ ἄνθρωπου ἦτο ἀναγκαία ἡ ἐξαγορά, ἡ ἀπολύτρωσις. Ἡ λύτρωσις τοῦ ἀνθρωπίνου γένους δὲν ἐπετελέσθη ἀπὸ Ἄγγελον ἡ Ἀρχάγγελον ἢ ἀπὸ κάποιο ἄλλο ἀνώτερο ὃν κτιστὸν καὶ ἑπομένως περιωρισμένον. Ἡ σωτηρία ἐπετελέσθη ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἀπεριόριστον Θεόν. Ἡ τιμωρία τοῦ Ἅδου ἡ μερίδα τῆς ἀνθρωπότητος κατηργήθηκε καὶ ἀντικατεστάθη διὰ μέσου τῆς τοῦ Χριστοῦ καταδίκης.

 Ἡ ἔλλειψις τῆς ἀνθρωπίνης ἀξίας συνεπληρώθη μὲ τὴν δική Του ἄπειρον ἀξίαν. Ὅ,τι ἦτο ἀδύνατον νὰ κατορθώσει τὸ ἀνθρώπινον γένος μὲ ὅλα τα καλὰ ἔργα ἐν τούτοις ὅμως τόσο ἀδύναμα ὥστε κατέβαινεν μὲ αὐτὰ εἰς τὸν Ἀδήν, κατωρθώθη δὶ ἑνὸς δυναμικοῦ ἔργου. Διὰ τῆς πίστεως εἰς τὸν Κύριόν μας Ἴησουν Χριστόν.

 Οἱ Ἰουδαῖοι ἠρώτουν τὸν Κύριον, καὶ ὁ Κύριος τους ἀπαντοῦσε: «εἶπον οὒν πρὸς Αὐτὸν τί ποιῶμεν ἴνα ἔργαζωμεθά τα ἔργα τοῦ Θεοῦ; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς• τοῦτο ἐστι τὸ ἔργον τοῦ Θεοῦ, ἴνα πιστεύσητε εἰς ὃν ἀπέστειλε ἐκεῖνος». (Ἴωαν. στ' 28-29). Ἐν λοιπὸν καλὸν ἔργον εἶναι ἀναγκαῖον διὰ τὴν σωτηρίαν μας -ΠΙΣΤΙΣ-.

πίστις εναι ργον. μ τν πίστιν κα μόνον ατν μπορομε ν κατορθώσωμε τν νωσι μ τν Θεν δι μέσου τν μυστηρίων τς κκλησίας, τ ποα μς δωσε διος Χριστός. Δν πάρχουν θεμέλια πού ν στηρίζουν τν πίστιν σας. Σφάλλετε ταν λέτε τι θ σωθον ο καλο νθρωποι νάμεσα στος λλόθρησκους κα μουσουλμάνους, διότι ατ σημαίνει τι κα ατο θ νωθον μ τν ληθινν Θεόν         Σπαταλτε τν χρόνον σας συλλογιζόμενοι τι μία δέα ντίθετη π τν δικήν σας, εναι καινοτομία, τι εναι κάποια σφαλμένη διδασκαλία πού μόλις τώρα εσεχώρησε μέσα στν κκλησία.

χι: Μι τέτοια διδασκαλία διατηροσε πάντοτε ληθιν κκλησία κα στν παλαι κα στν καινν Διαθήκη. κκλησία δεχετο πάντοτε τι πάρχει μόνον ν μέσον πρς σωτηρίαν Λυτρωτής. πίσης πάντοτε δέχετο τι τ μεγαλύτερα ργα τς ξεπεσμένης μας φύσεως στ τέλος καταβαίνουν ες τν δην κα μόνον κε. Ἐὰν οδίκαιοι τς ληθινς κκλησίας, ο φωτισμένοι δι τν ποίων νεργοσε τ γιον Πνεμα, ο προφται κα θαυματουργο ο ποιοι πίστευαν στν ρχομ το Σωτρος κα πού πέθαναν πρν π τν λευσίν του, ἐὰν κενοι κατέβαιναν ες τν δην, τότε πς σες τος θέλετε ατος τος λλόθρησκους κα μωαμεθανος πειδ σς φαίνονται τόσο καλο ν λάβουν τν σωτηρίαν, χωρς ποτ ν γνωρίσουν ν πιστεύσουν στν Λυτρωτήν; Πς μπορε κανες ν τος γγυηθ σωτηρίαν ποια ποκτται μόνον κα τ παναλαμβάνω – μόνον μ ναν τρόπο - πίστιν ες τν Λυτρωτήν;

Χριστιανοί! Γνωρίστε τν Χριστόν. Θυμηθετε τι δν τν κατανοήσατε, τι τν πορρίπτετε ταν πιστεύετε τι μπορε ν πάρξη σωτηρία χωρς Ατν βασιζόμενοι στν χάρι κάποιου εδους καλν ργων. Μ τ ν δέχεσθε τι μπορε ν παρξη σωτηρία χωρς πίστιν ες τν Χριστόν, τν πορρίπτετε κα σως χωρς ν τ θέλετε πίπτετε ες τν θανάσιμην μαρτίαν τς βλασφημίας. «Λογιζόμεθα ον... λέγει πόστολος Παλος «πίστει δικαιοσθαι νθρωπον χωρς ργων νόμου... δικαιοσύνη δ θεο δι πίστεως ησο Χριστο ες πάντας κα π πάντας τους πιστεύοντας• ο γρ στι διαστολή, πάντες γρ μαρτον κα στερονται τς δόξης το Θεο, δικαιούμενοι δωρεν τ ατο χάριτι δι τς πολυτρώσεως τς ν Χριστ ησο...» (Ρωμ.γ' 22-25).

σες πανττε: πόστολος άκωβος παραγγέλλει κα παγορεύει τι τ καλ ργα εναι ναγκαα κα μς διδάσκει τι πίστις χωρς ργα εναι νεκρή.

Κοιτάξτε πι προσεκτικ τί παραγγέλλει γιος άκωβος. Θ δτε τι παραγγέλλει -τ ργα τς πίστεως- πως λλωστε κα λοι ο θεοι κα μπνευσμένοι συγγραφες τς γιας Γραφς κα χι τ ργα τς ξεπεσμένης μας φύσεως, τ ποα εναι μισητ πρς τν πίστιν. πόστολος παραθέτει τν νέργειαν το πατριάρχου βραάμ, να ργο τ ποον πεκάλυπτε τν πίστιν νς δικαίου νδρός.

      Ατ τ ργο συνίστατο π τν οσία Το μονογενος Του Υο ες Τν Θεόν.     Τ ν θυσιάση κανες τν υόν του δν λογίζεται καλν ργον ες τν νθρώπινην κρίσιν εναι μως ν καλν ργον μόνον πειδ κπληρώνει τν θέλησι το Θεο. ξετάστε τν καιν Διαθήκη κα τς γίας Γραφς γενικς κα θ δτε τι αται παραγγέλουν τν κπλήρωσιν τν ντολν το Θεο, κα τι κπλήρωσις ατν τν ντολν νομάζεται μ μία λέξη -ργα-. π τν κπλήρωσιν ατν τν ντολν πίστις ζωοποιεται κα γίνεται νεργός.

       Θ νακαλύψετε πίσης μέσα στάς γραφάς τι τ καλ ργα πού προέρχονται π τν πεσμένη μας φύσιν, π συναισθήματα, π πάθη (τ αμα) π μία συγκεκινημένη καρδία, εναι παγορευμένα, περριμένα. Ατ κριβς εναι τ εδος τν καλν ργων πού σες πιβραβεύετε νάμεσα στος λλόθρησκους κα μουσουλμάνους.

Χάριν ατν τν ργων, ν κα πράττονται π’ ατος πού πορρίπτουν τν Χριστόν, σες εστε διατεθειμένοι ν τος γγυηθετε τν σωτηρίαν. ληθς προσέγγισίς σας εναι παράξενη στν κοιν ντίληψιν.

π πο παίρνετε τ δικαίωμα ατό; ν υοθετήσετε να τέτοιον νόμον; Ἐὰν εστε χριστιανοί, τότε πρέπει ν χετε χριστιανικν ντίληψιν γύρω π’ ατ τ θέμα κα χι μίαν ντίληψιν πού τν νειρευτήκατε π τ τίποτε.

Τ εαγγέλιον μς διδάσκει τι ξ ατίας τς πτώσεως το δμ νος μας ( λογικ - διάνοια) διεστράφη. σο κα ν προικίσθη π τν φύσιν πεσμένος μας νος, σον κα ν φωτισθη π τν μάθησιν δν παύει ν παραμένη σ μι πεσμένη κατάστασι σφαλμένος. Πρέπει κανες ν τν πορρίψη κα ν παραδώση τν αυτν το ες τν καθοδήγησιν τς πίστεως. Διαμέσου ατς τς καθοδηγήσεως κα μ ξιόλογον προσπάθειαν πρς τν εσέβεια, στν κατάλληλο χρόνο Θες γγυται ες τους πιστος δούλους του ληθιν κα πνευματικ νο. Μόνον ατς ληθινς νος πρέπει ν ναγνωρίζεται ς γιής.

Ατς νος γεννημένος π τν πίστιν εναι - πρ νος - πως τ περιγράφει γ. πόστ. Παλος στν πιστολήν του πρς βραίους.

Τ θεμέλιο τς πνευματικς συνέσεως εναι Θεός, κα πίστις στηριγμένη σ' ατν τν σταθερν πέτραν δν κλονίζεται οτε πλανται. μες ο χριστιανο θεωρομε ατ πο σες νομάζετε κοινν ντίληψιν τι εναι τόσο ρρωστημένη, τόσο σκοτεινή, τόσο παραπλανημένη πού δύναται ν γιατρευτ μόνον ν ποκοπ μ τν μάχαιραν τς πίστεως λη γνσις ποία τν χει οκοδομήσει ατν τν κοινν ντίληψιν κα ν πεταχθ μακρυά. Ἐὰν κάποιος θεωρε τν νο του γι, βασισμένος σ κάποιο όριστο κάτι, τ ποον συνεχς μεταβάλλεται τότε ατό το ν εναι «γις» νδεχομένως ν πορρίψη τν Χριστόν. πείρα βεβαίωσε τι οτω (ἒτσι) ἔχει τ πράγμα.

Τί κριβς σς λέγει « κοιν ντίληψίς σας»; Μήπως σς λέγει τι προσβάλλεται π τν σκέψιν τι ο καλο νθρωποι πού δν πιστεύουν στν Χριστν θ χαθον; ατ εναι λο; π πλέον σς λέγει τι γι τέτοιους νθρώπους το ν χαθον θ πήγαινε ναντίον νς τέτοιου πανάγαθου ντος σν τν Θεό; Φυσικ θ εχατε μίαν ποκάλυψιν νωθεν γύρω π τ ζήτημα ατό, δηλαδ τι φορ τ τί εναι κα τί δν εναι ἐναντίον στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ὄχι, στὴν πραγματικότητα ὄχι· Ἀλλ' ὅμως ἡ κοινὴ ἀντίληψις ἔτσι λέγει.

Ἅ!!! ἡ κοινὴ ἀντίληψίς σας· μὲ ἀφορμὴ τὴν κοινὴ ἀντίληψί σας ἀπὸ ποὺ ἐμάθατε ὅτι μὲ τὸν περιορισμένο ἀνθρώπινο νοῦ θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ φθάση στὴν γνῶσιν τοῦ τί εἶναι παραδεκτὸ καὶ τί δὲν εἶναι παραδεκτὸ στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ;

Ἐπιτρέψτε μας νὰ ἐκφράσωμε τὶς σκέψεις μας.  Τὸ εὐαγγέλιον ποὺ εἶναι οἱ διδασκαλίες τοῦ Χριστοῦ, οἱ ἅγιες Γραφὲς καὶ τὸ σύνολο τῆς (Παραδόσεως τῆς) Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἔχουν ἀποκαλύψει σὲ μᾶς ἐκεῖνα ποῦ θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ γνωρίζη, γύρω ἀπὸ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ γνῶσις ὑπερβαίνει τὰ ὅρια τοῦ νοός, εἶναι ὑπεράνω ἀπ’' ὅτι ἕνας ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ σκεφθεῖ, ἀπρόσιτος εἰς ἐμᾶς.

Ὁ ἀνθρώπινος νοῦς περιπλανᾶται ἀσκόπως ὅταν προσπαθεῖ νὰ ὁρίση ποιὰ εἶναι τὰ ὅρια τοῦ Θεοῦ ὅταν προσπαθεῖ νὰ ἐξηγήση τὸ ἀνεξήγητον, νὰ τὸ ὑποτάξη στοὺς δικούς του λογισμούς....νὰ ὑποτάξη ποῖον; Τὸν Θεόν. Μία τέτοια ἀγέρωχος ὑπεροψία εἶναι σατανιστική.

Φαντασθεῖτε λοιπόν, νὰ ὀνομάζετε τὸν ἐαυτὸν σας χριστιανό, χωρὶς ἀκόμη νὰ γνωρίζετε τὶς διδασκαλίες τοῦ Χριστοῦ. Ἐὰν δὲν ἔχετε μάθει γιὰ τὴν ἀκατανοησία τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν γεμάτη χάρι Οὐράνια διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, τότε πηγαίνετε εἰς τὸ σχολεῖον καὶ ἀκοῦστε τί μαθαίνουν τὰ παιδιά.

Οἱ δάσκαλοι τῶν μαθηματικῶν ἐξηγοῦν σ' αὐτὰ τὴν θεωρίαν τοῦ ἀπείρου το ὁποῖον ἐπειδὴ εἶναι μία ἀπροσδιόριστος ἀξία δὲν ὑπόκειται στοὺς κανόνας τοὺς ὁποίους ὑπόκεινται οἱ πεπερασμένες ἀξίες. τὰ συμπεράσματα πού θὰ μποροῦσε νὰ σχηματίση κανεὶς ὅσον ἄφορά το ἄπειρον μπορεῖ νὰ εἶναι καθ' ὁλοκληρίαν τὰ ἀντίθετα ἀπ’ ἐκεῖνα ὅσον ἀφορᾶ τὸ πεπερασμένον. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ἐσεῖς θέλετε νὰ προσδιορίσετε τοὺς νόμους ποῦ ρυθμίζουν τὴν δράσι τοῦ Θείου ἐλέους.

Ἐσεῖς λέτε λοιπόν: αὐτὸ καὶ αὐτὸ εἶναι εὔαρεστο στὸν Θεὸ καὶ ἄλλα πράγματα ὅτι δὲν εἶναι. Ὅλα αὐτὰ ταιριάζουν ἡ δὲν ταιριάζουν μὲ τὴν κοινήν σας ἀντίληψιν, μὲ τὴν κατανόησί σας καὶ τὴν αἰσθαντικότητά σας.

Μήπως ἀκολουθεῖ ἀπ’ αὐτὸ, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ κατανοῆ καὶ νὰ αἰσθάνεται ὅπως ἐσεῖς; Ἐσεῖς πραγματικῶς αὐτὸ ἀπαιτεῖτε ἀπὸ τὸν Θεόν. Πόσον παράφρων καὶ ὑπεροπτικὴ ἀξίωσις! Μὴν κατηγορεῖτε τὴν Ἐκκλησίαν γιὰ ἔλλειψιν κοινῆς ἀντιλήψεως καὶ ταπεινώσεως- αὐτὰ εἶναι τὰ δικά σας σφάλματα.

Ἡ ἅγια Ἐκκλησία τὸ μόνο ποὺ κάνει εἶναι νὰ ὑποτάσσεται χωρὶς ἐρώτηση εἰς τὴν διδασκαλία τοῦ Θεοῦ σε ὅτι ἀφορᾶ τὴν ἐνεργητικότητα τοῦ Θεοῦ τὴν ὁποία Αὐτὸς μᾶς ἔχει ἀποκαλύψει. Τὰ παιδιὰ τῆς Ἐκκλησίας ἀκολουθοῦν αὐτὴν στὸ ζήτημα αὐτὸ ὑπακούοντας. Εἶναι φωτισμένα ἀπὸ τὴν πίστι καὶ ἀπορρίπτουν κάθε ὑπερφίαλο συλλογισμὸ ὁ ὁποῖος ἐγείρεται ἐναντίον τοῦ Θεοῦ.

Ἐμεῖς πιστεύομεν ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ γνωρίζωμεν περὶ τοῦ Θεοῦ, μόνον ἐκεῖνα τὰ ὅποια ὁ Θεὸς ηὐδόκησε νὰ μᾶς ἀποκάλυψη. Ἐὰν ὑπῆρχε ἕνα ἄλλο μονοπάτι πρὸς τὴν γνώση τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖον θὰ μπορούσαμε νὰ ἀκολουθήσομε σύμφωνα μὲ τὴν ἰδικὴν μας διανοητικὴν δύναμιν τότε ἡ Θεία ἀποκάλυψις δὲν θὰ εἶχε δοθῆ σὲ μᾶς. Ἡ ἀποκάλυψις ἐδόθη ἐπειδὴ εἶναι ἀναγκαία. Ἡ περιπλάνησις τοῦ ἀνθρωπίνου νοὸς καὶ οἱ ρεμβασμοὶ τοῦ εἶναι μάταια καὶ λανθασμένα.

Λέγετε κόμη, τι «ο αρετικο ντούτοις εναι Χριστιανοί». π πο τ πήρατε ατό; Θέλετε ν πτε τι νθρωποι πού νομάζουν τος αυτος των χριστιανος χωρς ν γνωρίζουν τίποτε περ Χριστο, π τν πέρμετρον γνωσίαν των θ πεφάσιζαν ν νομάζουν τος αυτος τν χριστιανος το δίου εδους σν τος αρετικούς, κείνους τος αρετικος ο ποοι εναι ποκεκομμένοι π τν γίαν ρθόδοξον πίστιν ξ' ατίας τς βλάσφημου αρέσεώς των; Ο ληθινο χριστιανο πραγματικς κρίνουν μ' ατν τν τρόπον;  να πλθος π γίους ξέλεξε τν μαρτυρικν στεφάνων προτιμώντας τ χειρότερα κα διαρκέστερα βασανιστήρια, φυλακίσεις κα ξορίες, παρ ν συμμετέχη μ τος αρετικος στς βλάσφημες διδασκαλίες τους.

ρθόδοξος κκλησία θεωροσε πάντοτε τι αρεσις εναι θανάσιμος μαρτία, κα τν νθρωπον τν μολυσμένον μ τν τρομερν ρρώστια τς αρσεως τι εναι πνευματικ νεκρς ξένος πρς τν Θείαν χάριν κα σωτηρίαν, σ κοινωνία μ τν διάβολο κα τν λέθρια συνοδεία του. Αρεσις εναι μαρτία το νοός.

αρεσις εναι πι πολ δαιμονικ παρ νθρώπινη μαρτία. Εναι κόρη το διαβόλου, κληρονομιά του, σέβειά του, σχεδν εδωλολατρία. Ο πατέρες τς κκλησίας νομάζουν τν εδωλολατρείαν σέβεια κα τν αρεσιν διαφθοράν. Στν εδωλολατρεία διάβολος λαμβάνει τν λατρείαν πού φείλεται στν Θεό, π τυφλωμένους νθρώπους, ν στς αρέσεις συσσωματοποιε τν τυφλωμένη νθρωπότητα, ες τν κυριωτέρα μαρτία του τν βλασφημία.

Ἐὰν κανες διαβάσει τς πράξεις τν Συνόδων μ προσοχ θ πεισθ τι χαρακτρ τν αρετικν εναι σατανιστικός. Διαβάζομεν δι τν τρομακτικήν τους πόκρισιν, γι τν μετρον περηφάνειάν τους. Βλέπομεν τν συμπεριφοράν τους ν ποκινεται π συνεχ ψέμματα. Παρατηρομεν τι εναι αχμάλωτοι ες τ μεγαλύτερα πάθη. ποτε εναι δυνατν ες ατος διαπράττουν τ χειρότερα γκλήματα κα τς πι τρομακτικς θηριωδίες.  Τ σύγκριτον μίσος τους πρς τ μέλη τς ρθοδόξου κκλησίας εναι διαιτέρως παρατηρημένον. αρεσις συνοδεύεται π μίαν σκλήρυνσιν τς καρδίας, π μία φοβερ σκοτίζουσα βλάβη το νοός, π μία σχυρογνώμονα πιθυμία τς ψυχς ν παραμείνη μολυσμένη, π μία δυσκολία στν θεραπεία το προσώπου πού πάσχει π ατν τν σθένειαν. Κάθε αρεσις εναι βλασφημία ναντίον το γίου Πνεύματος. αρεσις δν βλασφημε μόνον τ δόγμα περ το γιου Πνεύματος τν νέργειάν του, λλ βλασφημε τ γιον Πνεμα ες τν λότητά Του. οσία λων των αρέσεων εναι βλασφημία.

    Ὁ γιος Φλαβιανς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, πού σφράγισε τν μολογία δι τν ληθινν πίστιν μ τ αμα του, προσφέρει τν πόφασιν τς τοπικς συνόδου τς Κων/λεως ναντίον το αρετικο Ετυχος, μ τ κόλουθα λόγια: « Ετυχς πρώην ερες κα ρχιμανδρίτης ξ' λων σων χει δη πράξει κα π τς τωρινς καταθέσεις του φανερώθη σαφς τι νοσε τν κακοδοξίαν το πολλιναρίου κα Βαλεντίνου κα κολουθε τς βλασφημίας των νυποχωρήτως, ποος πιπροσθέτως οδ τν δικν μας συμβουλν σεβάσθη κα διδασκαλίαν κα δν κατεδέχθη ν συμμορφωθ μ τ ρθ δόγματα. Δι τοτο μετ δακρύων κα στεναγμν δι τν λοκληρωτικν πώλειά του, ρίσαμεν δι το Κυρίου το π' ατο βλασφημηθέντος  ν εναι στερημένος  κα ξένος π κάθε ερατικν  τάγμα κα π τν κοινωνίαν μαζί μας, κα π τν διακυβέρνησιν μοναστηρίου κα ς γνωρίζουν λοι κενοι ο ποιοι μετ π’ ατ θ τν συναντήσουν θ το συνομιλήσουν τι θ εναι πεύθυνοι κα ατο ες τ πιτίμιον τς κοινωνησίας διότι δν πεμακρύνθησαν π τν συναναστροφήν του».

Ατ πόφασις εναι ν παράδειγμα π τν γενικν ποψιν τς ρθοδόξου κκλησίας σον φορά τους αρετικούς. πόφασις ατ γινε δεκτ π’ λην τν κκλησίαν κα κυρώθη π τν οκουμενικν σύνοδον τς Χαλκηδόνος. αρεσις το Ετυχος συνίστατο στ τι δν μολογοσε δύο φύσεις στν Χριστ μετ τν νσάρκωσί του πως κάνει κκλησία. Παρεδέχετο μόνον μία φύσι τν Θεία. σες λοιπν λέτε: Μόνον ατό;....

Διαβάζομε τν ντίδρασιν νς συγκεκριμένου προσώπου τς ξουσίας πρς τν πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως σχετικς μ τν ρειανικν αρεσιν. ντίδρασίς του εναι διασκεδαστικ δι τν λλειψιν γνώσεως κα ξια οκτου ες τν οσίαν της. Ατ τ πρόσωπο παραγγέλλει ες τν πατριάρχην ν διατηρ ερήνην κα ν μ δημιουργ συγχύσεις, πράγματα πού εναι τόσον ξένα πρς τ Πνεμα τς χριστιανοσύνης, καταπιανόμενος μ δύο τρες λέξεις.

Γράφει τι δν ερίσκει τίποτε τ σφαλμένον ες τν διδασκαλίαν το ρείου κα τι διαφορ ερίσκεται μόνον στν λλαγ μις φράσεως. Μόνον!!! στορικς Φλέρρυ παρατηρε τι σ’ ατς τς λεγόμενες θες κα βλαβες φράσεις, Θεότης το Κυρίου μας ησο Χριστο ποκηρύττεται. Μόνον!!! Εναι μόνον ρνησις τς λης χριστιανικς πίστεως.

λες ο παλαις αρέσεις κάτω π διάφορες βιτρίνες πέβλεπαν σ να μονάχα στόχο: ρνοντο τν Θεότητα το Λόγου (το Θεο) κα διέστρεφον τ δόγμα τς νσαρκώσεώς Του. Ο νεώτερες αρέσεις ποβλέπουν ες τν ποκήρυξιν τς νεργείας το γίου Πνεύματος. Μ μεγάλες βλασφημίες ρνονται τν θείαν λειτουργίαν, λα τ Μυστήρια, λους ατος τος τύπους που ρθόδοξος κκλησία πάντοτε νεγνώριζε τν νέργειαν το γίου Πνεύματος. Τ νομάζουν σν να καθαρ νθρώπινον κατασκεύασμα, σν μαθν, σν λάθη... τί αθάδεια!    

σως ατς εναι μόνος λόγος δι τν ποον σες δν θεωρετε τν αρεσιν σν μαρτία. κε ο αρετικο πορρίπτουν τν Υἱὸν το Θεο, δ πορρίπτουν κα βλασφημον τ γιον Πνεμα... κα ατ εναι λο;   

Ατο ο ποοι παραδέχονται βλάσφημες διδασκαλίες κα βλασφημον, δν εναι κακοποιοί, δν κλέπτουν κα κόμη κάνουν κα καλ ργα (τς πεσμένης μας φύσεως) εναι θαυμάσιοι νθρωποι. Πς θ μποροσε Θεός σας ν τος ρνηθ τν σωτηρία;... λη βάσις στν λλειψι τς κατανοήσεώς σας εναι μι βαθεία γνωσία τς χριστιανοσύνης. Μ νομίσετε τι μία τέτοια γνωσία εναι σήμαντος.  χι: τ ποτελέσματα μπορον ν εναι καταστρεπτικ προπαντς τώρα πού τόσα φυλλάδια διανέμονται τριγύρω μ χριστιανικ τίτλο κα σατανικ περιεχόμενο. Ερισκόμενος κανες ες γνοια τς ληθινς χριστιανικς διδασκαλίας μπορε ν δεχθ μίαν σφαλμένην κα βλάσφημον σκέψιν ς ληθινν κα δεχόμενος ατν ν πωλεσθ δι πάντα.

 Ο βλάσφημοι δν σώζονται. Ατς ο μφιβολίες πού κφράζετε ες τν πιστολήν σας π τώρα σημαδεύουν ναντίον σας κα κατ τς σωτηρίας σας. οσία τς πορίας σας εναι χωρισμς π τν Χριστόν.

Μν παίζετε μ τν σωτηρίαν σας, μν τ ρισκάρετε. Διαφορετικ θ θρηνετε ες τν αωνιότητα.

Ν μελεττε τν Καινν Διαθήκην κα τος γίους Πατέρας τς ρθόδοξου κκλησίας δι ν κατανοήσετε σωστ τάς Γραφάς, δι ν μάθετε ν ζτε πως πρέπει, δι ν σκέπτεσθε κα ν ασθάνεσθε πως ρμόζει ες χριστιανόν. Πρν ν λθη φοβερ ρα κατ τν ποίαν πρόκειται ν παρουσιασθτε δι κρίσιν, νώπιον το Θεο, κερδίσατε τν δικαίωσιν πού δίδεται δωρεν ες λους τους νθρώπους π τν Θε δι μέσου τς χριστιανοσύνης>>.

γιε γνάτιε,  πρέσβευε πρ μν.

Σχόλιο συγγράψαντος Αὐγουστίνου Μοναχοῦ ἐν  Ἁγ.Βασιλείῳ  Ἁγίου Ὃρους τῆ 21ηἈπριλίου 2008: “Γίνεται ἐμφανές ἀπό την ἀνάγνωσιν τοῦ ἀνωτέρω κειμένου ὃτι ἐάν κάποιος ὑποστηρίξη ὃτι θα σωθοῦν οἱ διάφοροι ἂπιστοι ἢ ἀλλόθρησκοι ἢ αἱρετικοί αὐτό ἰσοδυναμεῖ με βλασφημία εἰς το Πνεῦμα το Ἃγιον διότι: α) Διά μέσου αὐτῆς τῆς πεποιθήσεως κατελέγχει ματαίαν και ἀχρείαστον την ὃλην οἰκονομίαν τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Κ.η.Ι.Χ.  β) Προσβάλλει αὐθαδῶς ὃλους τους ἁγίους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι συνέγραψαν τους Κανόνας τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων και οἱ ὁποῖοι ἀποκαλοῦν τους διαφόρους αἱρετικούς -ὀλετῆρας –λύκους –ψυχολέθρους – κλέπτας - ἀσεβεῖς –δυσσεβεῖς – προδότας - ὂφεις – κ.λ.π. – και την αἳρεσί τους και την ἐπικοινωνίαν μετ’αὐτῶν αἰώνιον ἀπώλειαν. γ) Ὑπερυψώνει ἑωσφορικῶς τον ἂνθρωπον ὡς δυνάμενον να εὓρει την σωτηρίαν του ἐξ ἰδίων δυνάμεων σύμφωνα με τον πρωτεσταντικόν ἀνθρωποκεντρισμόν, το ὁποῖον ἰσοδυναμεῖ με ἂρνησιν και ἀπόρριψιν τοῦ Θεοῦ.

Δι’ὃλα αὐτά ἡ Ἐκκλησία διά τῶν αγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων προστάζει  «ἀναθεματισθῆναι πᾶσαν αἳρεσιν» (Α’ Κανών τῆς Β’ Οἰκουμενικῆς) και «ὃλοις τοῖς αἱρετικοῖς ἀνάθεμα» (πρακτικά Ζ’ Οἰκουμενικῆς).

Ἐπίσης στέλλει εἰς το ἀνάθεμα ὃποιον προσπαθεῖ να ὑπερασπίζεται τους κάθε εἲδους αἱρετικούς λέγουσα εἰς τα πρακτικά τῆς ἰδίας Συνόδου: «Εἰ τις τῆς χριστιανοκατηγορικῆς αἱρέσεως ὂντα τινά ἢ ἐν αὐτῆ τον βίον ἀπορρήξαντα, διεκδικεῖ (δηλαδή δικαιώνει ἢ ὑπερασπίζεται) ἀνάθεμα», καθώς ἐπίσης και «ὁ μη λέγων τοῖς αἱρετικοῖς ἀνάθεμα, ἀνάθεμα ἒστω».

Ἂς φοβηθοῦμε λοιπόν διότι ἐμεῖς δεν εἲμεθα περισσότερον εὒσπλαγχνοι ἀπό τον Θεόν, ὁ Ὁποῖος οὓτω (ἒτσι) προστάζει".

          Ἀπό το βιβλίο τοῦ Γεωργίου Σουγδουρῆ Ἱεροδιακόνου τοῦ ἐξ Ἰωαννίνων “Νέος Θησαυρός”   Ἀκριβής ἐπανέκδοσις τῆς ἐν Βενετίᾳ ἐκδόσεως τοῦ 1858 Ἰ.Ἡσυχαστηρίου «Ζωοδόχου Πηγῆς» Κατουνακίων Ἁγίου Ὃρους:

Ἃγιε Ἰγνάτιε πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν. 


Βλέπε και : Μποροῦν ἂραγε οἱ ἀλλόθρησκοι καὶ οἱ αἱρετικοὶ νὰ σωθοῦν;”          Ποιά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία;

2ον Ἀπάντηση τοῦ ἁγιασμένου Γέροντος Δανιήλ Ἁγιορείτου.  https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/10/2.html

 3ον Ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Δανιήλ Σισόγιεφ. https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/11/v-behaviorurldefaultvmlo.html

 4ον Ἀπάντηση τοῦ ἉγίουἹερομάρτυρος και Ἰσαποστόλου Κοσμᾶ τοῦ Αἱτωλοῦ  https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/11/4.html

 5ον Ἀπάντηση ἀπό τον βίο τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης τῆς πανσόφου  https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/11/5.html

6ον : Ἀπάντηση ἀπό το ὃραμα τοῦ Ἁγιασμένου Γέροντα Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου  https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/11/6.html


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος τῆς Μόσχας (1666-7) καί ἀναίρεση συκοφαντιῶν τοῦ π. Εὐφροσύνου Σαββαϊτου. (Νεκταρίου Μοναχοῦ τοῦ ἐκ Κορίνθου)

      Ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος τῆς Μόσχας (1666-7) καί ἀναίρεση συκοφαντιῶν τοῦ π. Εὐφροσύνου Σαββαϊτου. Νεκταρίου Μοναχοῦ τοῦ ἐκ Κορίνθο...