Η ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ «ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ» ΤΙΜΟΘΕΟΥ– ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

Η ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ «ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ» ΤΙΜΟΘΕΟΥ– ΑΝΑΙΡΕΣΗ  ΑΥΤΗΣ  ΚΑΙ  ΟΜΟΛΟΓΙΑ  ΠΙΣΤΕΩΣ

 

 

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ  ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ  ΣΤΑ ΨΕΥΔΗ ΚΑΙ 

    ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ

 1)  Ὁ «ἐπίσκοπος» Τιμόθεος (ὁ 15^ος Κανόνας τῆς Α’κ’ Β’Οίκουμενικῆς Συνόδου τον  «ἐπίσκοπο», που κηρύττει αἳρεση, τον ἀποκαλεῖ ψευδεπίσκοπο -Βλέπε Ἰ.Πηδάλιον σελ. 292- γι’αὐτό θα τον ἀναφέρουμε παρακάτω σε εἰσαγωγικά), που στην παραπάνω ἐγκύκλιό του, διατάσσει τούς ἱερεῖς να τελοῦν παράνομους «μεικτούς γάμους», λέγει: «…..ὣστε να ἀποφεύγονται τυχόν δυσάρεστες συνέπειες τόσο σε σχέση με την ἐγκυρότητα τῆς τελέσεως τοῦ Γάμου, ὃσο και με τις κανονικές και νομικές εὐθύνες που ὑπέχει ὁ Ἐφημέριος”.

      Σχόλιο: Πρῶτο ψέμμα τοῦ «ἐπισκόπου». Γιατί ἐντέχνως πλήν σαφῶς, προσπαθεῖ ἐκ  τῶν  προτέρω  να  φοβήσει  τον  Κληρικό,  ὃτι  τάχα  ἐάν παρεκκλίνει  ἀπό  την  αἱρετική γραμμή τοῦ «δεσπότη», θα δημιουργηθοῦν δυσάρεστες συνέπειες για το «μυστήριο» και για τον «κληρικό» και θα τοῦ καταλογισθοῦν εὐθύνες.

  Ὃπως θα δοῦμε παρακάτω,  οἱ Κανόνες τῶν  Ἁγ.Οἰκουμενικῶν Συνόδων,  θεωροῦν  ἂκυρη, τἡν σύναψη τέτοιων ἀνίερων «μεικτῶν γάμων», και διατάσσουν να ἀφορίζονται αὐτοί που παραβαίνουν τους Κανόνες. Για τις κανονικές εὐθύνες τοῦ «Ἐφημέριου», (πού τον ἁπειλεῖ  ὁ  «ἐπίσκοπος»),  αὐτές  ἀφοροῦν  την  ὀρθόδοξη  στάση  τοῦ  κάθε Ἰερέα,  ὁ ὁποῖος ἒχει δώσει ὑπόσχεση στον Θεό κατά την Χειροτονία του, ὃτι θα τηρήσει την Παρακαταθήκη, που τοῦ ἐνεπιστεύθη ἡ Ἐκκλησία (δηλ.την Ἱερά Παράδοση).

Το κανονικό και ὀρθόδοξο εἶναι, να ἀρνηθεῖ ὁ ἰερέας την τέλεση τέτοιων παράνο-μων “μεικτῶν γάμων”, και να ἀποτειχισθεῖ, δηλαδή να κόψει κάθε ἐπικοινωνία με τον  «ἐπίσκοπο» που κηρύττει αἱρέσεις. Ἂλλως εἶναι προδότης τῆς πίστεως, ἀποστάτης τῆς Ἰερᾶς Παραδόσεως και τῶν φοβερῶν ὑποσχέσεων, που ἒχει δώσει στον Θεό κατά την Χειροτονία του, και “παίρνει στον λαιμό του” και το ποίμνιο, που τοῦ ἐνεπιστεύθη ὁ Θεός, προωθῶντας την παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ σε ὃλο τον ὀρθόδοξο λαό.

Ὃσο για τις νομικές εὐθύνες με τις ὁποίες άπειλεῖ τον «Ἰερέα», θα τοῦ θυμίσουμε το τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου στις Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (Ε’29): ‘‘πρέπει να πειθαρχοῦμε στον Θεό μᾶλλον, παρά στους  ἀνθρώπους’’.    

2)  Συνεχίζει στην παραπάνω ἐγκύκλιο: “….ἒγινε προσπάθεια να κωδικοποιηθοῦν ὃλα τα νομοκανονικῶς ἰσχύοντα για τον Γάμο….”

Σχόλιο: Δεύτερο ψέμμα, διότι ὃχι μόνο δεν ὑπάρχει στην ἐγκύκλιό του τίποτα το νομοκανονικό, ἀλλά ἀντίθετα, ὑπάρχουν παραβάσεις τῶν ἰερῶν κανόνων, παρανομίες και αἱρέσεις, ὃπως θα δοῦμε παρακάτω.  

3) Συνεχίζει : “H Ἀνατολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία «κατ’ οἰκονομίαν» και ἐξ ἐπιεικοῦς ἐμπνεομένη πνεύματος ἐπέτρεψε την σύναψη μεικτῶν Γάμων, δηλ. Γάμων μεταξύ μελῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας με ἑτεροδόξους χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ὃμως ἒχουν τριαδικό βάπτισμα”. 

Σχόλιο: Ἡ Ἐκκλησία που ἀναφέρει ὁ  «μητροπολίτης» και στην ὁποία ἀνήκει, μετά την ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, δεν εἶναι ἡ Ἀνατολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλά «ἐκκλησία πονηρευομένων», τῶν  οἰκουμε- νιστῶν «ἐπισκόπων».  Αὐτή ἡ «ἐκκλησία», ἐμπνεομένη ὃχι ἐξ ἐπιεικοῦς πνεύματος ὃπως λέει, ἀλλά σαφῶς ἐκ πλήθους ἀκαθάρτων πνευμάτων, νομοθέτησε  ἀντικανονικῶς και παναιρετικῶς   στην  ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης τον Ἰούνιο τοῦ 2016, μαζί με τις ἂλλες αἱρέσεις που ψήφισε (βλέπε μελέτη και μήνυση κατά τῶν προκαθημένων τῶν «ἐκκλη-σιῶν» πού ἒλαβαν μέρος στην ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, τοῦ καθηγ. Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου Κυριάκου Κυριαζόπουλου στο ἰστολόγιο «Θεογνωσία» κ.ἀ.), και τους λεγομένους «μεικτούς γάμους» δηλ. να ἒρχονται σε «γάμου» κοινωνία μεταξύ τους οἱ Ὀρθόδοξοι με τους αἱρετικούς, τους ἀφορισμένους ἀπό ὃλες τις Οἱκουμενικές Συνόδους και ἀναθεμα-τισμένους, χωρίς οἱ αἱρετικοί να μετανοήσουν, χωρίς να βαπτιστοῦν, ἀντίθετα ἀπό τους Ἰ.Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας οἱ ὁποίοι διατάσσουν: ΚΑΝΩΝ 72^ος ΤΗΣ ΣΤ’ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (Ι.ΠΗΔΑΛΙΟ Σελ.232 -‘Ερμηνεία ὑπό Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου): «Διορίζει ὁ παρών Κανόνας, ὃτι δεν εἶναι συγχωρημένο να παίρνει ὀρθόδοξος ἂνδρας αἱρετική γυναῖκα, ἢ γυναῖκα ὀρθόδοξη αἱρετικό ἂνδρα. Ἐάν κάποιος κάνει αὐτό,  να  εἶναι  ὁ  γάμος  ἂκυρος  και  το παράνομο αὐτό συνοικέσιο να χωρίζεται. Γιατί δεν πρέπει να ἑνώνεται ποτέ ὁ λύκος με το πρόβατο, και ὁ κλῆρος τῶν ἁμαρτωλῶν και αἱρετικῶν με την μερίδα τοῦ Χριστοῦ, και τῶν ὀρθοδόξων. Ὃποιος  παραβεῖ τον  παρόντα Κανόνα να ἀφορίζεται».

        [Ἂς τον προσέξουν αὐτόν τον Κανόνα και ὃσοι κακόδοξα  διδάσκουν ὃτι οἱ οἰκουμε-νιστές ἐπίσκοποι»  και  ὃσοι  τους  μνημονεύουν,  ἒχουν  τάχα  ἒγκυρα  Μυστήρια  (εἲτε κατ’ ἀκρίβεια, εἲτε κατ’ οἰκονομία) και ἐνῶ ἒχουν ἀποτειχισθεῖ, και ἒχουν ἀποδεχθεῖ ὃτι ὁ οἰκουμενισμός τῆς ψευδοσυνόδου εἶναι κατεγνωσμένη αἳρεση (γιατί ὁ 15^ος κανόνας τῆς Α’ και Β’ Συνόδου ἁπαιτεῖ να εἶναι κατεγνωσμένη αἳρεση), καταδικασμένη ἀπό ὃλες τις Οἰκουμενικές Συνόδους, ἀπό την Τοπική Σύνοδο τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς τοῦ 1983, και ἀπό τους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας Ἰουστίνον Πόποβιτς και Παΐσιον τον Ἁγιορείτη, στην οὐσία, λέγουν τα ἲδια με την ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, ὃτι δηλ. οἱ οἰκουμενιστές, τῆς παναιρέσεως τοῦ Κολυμπαρίου, εἶναι ἐκκλησίες και ἒχουν κατ’ οἰκονομία, ἀποστολική διαδοχή, ἰεροσύνη και ἒγκυρα μυστήρια, και τα ὁποῖα ὃλα αὐτά, μη ἀποδεχόμενοι (ὑποτίθεται), ἒκαναν την ἀποτείχιση.

Και ἐδῶ ἀκριβῶς φαίνεται το ὀξύμωρον, ἐνῶ ὁ 72^ος Κανόνας τῆς 6^ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου που ἀναφέραμε παραπάνω, θεωρεῖ ἂκυρο το «μυστήριο» τοῦ «μεικτοῦ γάμου», που ἒχει τελέσει ὂχι αἱρετικός, ἀλλά Ὀρθόδοξος κανονικός Ἰερέας τῆς Ἐκκλησίας, που δεν ἒχει παρεκκλίνει στα δόγματα, οὖτε μνημονεύει κάποιον αἱρετικόν ἐπίσκοπο και μόνο γι’αὐτή την παράβαση τοῦ Κανόνα που ἒκανε, (δηλ.την τέλεση τοῦ «μεικτοῦ γάμου») προστάζει ὁ κανόνας να ἀφορίζεται,  αὐτοί (οἱ «ἀποτειχισμένοι»), διδάσκουν ὃτι οἱ οἰκουμενιστές, «ἐπίσκοποι» που ἀποδέχονται την παναιρετική ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, και ὃσοι τους μνημονεύουν και διατηροῦν κοινωνία με αὐτούς, αὐτοί που κατεπάτησαν τους Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων (και τον 72^ο τῆς ΣΤ’ Οἰκουμεν.Συνόδου), Νομοθετῶντας  Συνοδικῶς τα ἀντίθετα και ἐπιβάλλοντας τους «μικτούς γάμους», αὐτοί τελοῦν τάχα ἒγκυρα μυστήρια. (Βλέπε και κείμενα τοῦ π.Ἀναστ.Γκοτσόπουλου, π.Ἰωάν Ρουμάνου, κ.ἂ. για το θέμα τῶν ἀκύρων «μυστηρίων» που τελοῦν οἱ αἱρετικοί στο Ἰστολόγιο «ieraapotihisis.blogspot.com».].              

           Ὁμοίως και οἱ Κανόνες: 14^ος ΤΗΣ Δ’ ΟΙΚΟΥΜΕΝ. ΣΥΝΟΔΟΥ  (Ι. Πηδάλιο σελ. 164- 165), οἱ  10^ος  και  31^ος  ΤΗΣ  ΕΝ  ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ, και ὁ 29^ος  ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΗ ΤΟΠΙΚΩΝ ΜΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΚΥΡΟΣ ΣΥΝΟΔΩΝ  και ἡ ἐρμηνεία τοῦ 26^ου ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΑ, ἀπαγορεύουν την σύναψη «μεικτῶν γάμων». Ἐπίσης ὁ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ διατάσσει (Β’ προς Κορινθίους ΣΤ’14): «να μην λαμβάνετε ὡς συζύγους ἀπίστους. διότι ποιά σχέση ἒχει ἡ ἀρετή με την φαυλότητα; και τι κοινό ἒχει το φῶς με το σκοτάδι;…..».

 Αὐτή εἶναι λοιπόν ἡ νομοκανονική τάξη τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, που ἀποτυ-πώνεται στους παραπάνω Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, και ὂχι τα ἀντίθετα  ἀπο  την  Ἱ. Παράδοση  και  οἱ  παρανομίες τῆς παναιρετικῆς ἐγκυκλίου  τοῦ «ἐπισκόπου», ὁ ὁποῖος

ὀνομάζει τις αἱρέσεις ἐκκλησίες, ὀμιλεῖ και περί «τριαδικοῦ βαπτίσματος» τῶν αἱρετικῶν, πρᾶγμα που ἀποτελεῖ παναίρεση, τῆς λεγομένης «βαπτισματικῆς θεολογίας» ἢ «θεωρίας τῶν κλάδων» παναιρετικῆς θεωρίας τοῦ καθηγητοῦ ἀρχιοικουμενιστή  Ἰωάννη Ζηζιούλα, «ἐπισκόπου» Περγάμου, που ἀντιγράφει την ἀρχαία Νεστοριανή καταδικασ-μένη αἳρεση περί τῆς λεγομένης «ἀοράτου ἐκκλησίας», (**) ἐνῶ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΔΙΑ ΤΩΝ ΑΓ.ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ: 46^ος ΑΠΟΣΤΟΛΙ-ΚΟΣ ΚΑΝΩΝ (Ι.ΠΗΔΑΛΙΟΝ σελ.54):  «Ἐπίσκοπον,  ἢ  Πρεσβύτερον, αἱρετικῶν  δεξαμένους Βάπτισμα, ἢ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι προστάσσομεν,  τις γάρ  συμφώνησις  Χριστῶ πρός Βελίαρ; ἢ τις μερίς πιστῶ μετά ἀπίστου;» (*)

      ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου): «Οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να ἀποστρέφονται τους αἱρετικούς κ’ τις αἱρετικές τους τελετές.  Μᾶλλον  δε  αὐτοί, οἱ αἱρε-τικοί δηλ. πρέπει  να ἐλέγχονται και να νουθετοῦνται ἀπό τους Ἐπισκόπους  και  Πρεσβυ-τέρους,  μήπως ἢθελαν να καταλάβουν  και  να  ἐπιστρέψουν  ἀπό την πλάνη τους.  Διά  τοῦτο  ὁ  παρών Κανόνας  ὁρίζει  ὃτι,  ὃποιος  Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος  ἀποδεχθεῖ ὡς ὀρθό και ἀληθινό (δηλ.ὡς ἒγκυρο) το βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν  ἢ την θυσίαν που αὐτοί προσάγουν, (δηλ.το «μυστήριο» τῆς “Θείας Εὐχαριστίας” – “Θ.Κοινωνία”), αὐτός, προστάζουμε να Καθαιρεθεῖ.  Ἐπειδή  ποιά  συμφωνία  ἒχει  ὁ  Χριστός  με  τον διάβολο;  ἢ  ποιά  μερίδα ἒχει ὁ πιστός με τον ἂπιστο; Διότι ἐκεῖνοι πού δέχονται τα (τελούμενα ὡς ἒγκυρα) παρά τῶν αἱρετικῶν, ἢ ὃμοια τα φρονήματα με ἐκείνους ἒχουν  και  αὐτοί, ἢ  το  λιγώτερο  δεν ἒχουν προθυμία να τους ἐλευθερώσουν ἀπό την κακοδοξία τους. Διότι αὐτοί που παραδέχονται τις τελετές τῶν αἱρετικῶν, πῶς μποροῦν να τους  ἐλέγξουν για να παραιτηθοῦν ἀπό την κακόδοξη και πλανεμένη τους αἳρεση;» 

     Ὑποσημείωση Ἁγ.Νικοδήμου στον ἰδιο Κανόνα: (1) «Ἡ ἐν Καρχηδόνι με Οἰκουμενικόν κῦρος Σύνοδος λέγει: “…….Διότι ἐάν ὃπως λέει το Ἀποστολικόν ρητόν: «Εἶς Κύριος, μία Πίστις, ἓν Βάπτισμα» (προς Ἐφεσ.δ’5), μία εἶναι ἡ Καθολική (Ὀρθόδοξος) Ἐκκλησία, και ἓνα εἶναι το ἀληθινό Βάπτισμα, πῶς μπορεῖ να εἶναι ἀληθινό το Βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν και σχισματικῶν, την στιγμή πού αὐτοί δεν εἶναι   μέσα στην Καθολική (Ὀρθόδοξη) Ἐκκλησία, ἀλλ’ἐξεκόπησαν ἀπό αὐτήν διά τῆς αἱρέσεως ;…….»

Σχόλιο: [“διά τῆς αἱρέσεως” λέγει, και ὃχι “διά τῆς καθαιρέσεως”, ὃπως κακόδοξα διδάσκουν κάποιοι «ἀποτειχισμέ-νοι», λέγοντες ὃτι ἀφοῦ οἱ «ἐπίσκοποι» που ἒλαβαν μέρος στην ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου και προωθοῦν την παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ δεν ἒχουν καθαιρεθεῖ ἀπό Σύνοδο, αὐτοί τελοῦν τάχα ἒγκυρα μυστήρια και ὃτι θα πρέπει να γίνει Σύνοδος για να τους καθαιρέσει και ὃτι ἀπό τότε και στο ἐξῆς θεωροῦνται ἂκυρα τα «μυστήρια» που θα τελέσουν, ἐνῶ πρίν την καθαίρεσή τους τελοῦν «ἒγκυρα μυστήρια». Ἀλλά ὃπως εἲδαμε και στους παραπάνω Κανόνες 46^ο τῶν Ἁγ.Ἀποστόλων, και 72^ο τῆς ΣΤ’Οἰκουμεν.Συνόδου, ἀλλά και ὃπως θα δοῦμε και στους παρακάτω Κανόνες, ἂλλα κελεύει το Ἃγιον Πνεῦμα διά τῶν Ἁγίων Πατέρων]. Συνεχίζει ὁ Ἃγ.Νικόδημος: «Σύμφωνα  με  τον Ἃγιο  Κυπριανό  και  την  περί  αὐτόν  Σύνοδο,   και  ὁ  Ἃγιος Φιρμιλιανός  που διετέλεσε ἒξαρχος τῆς τοπικῆς Συνόδου τοῦ  Ἰκονίου, τον ὁποῖο ὁ Μέγας Βασίλειος στον α’ Κανόνα του, δικόν του τον ὀνομάζει,…., ἀκυρώνει και ἀποβάλλει το βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν.  Διότι γράφοντας προς τον  Ἃγιο Κυπριανό, τοῦ λέγει τα ἐξῆς: “ἀλλά ποιός….., μπορεῖ να ἰσχυρισθεῖ, ἢ να πιστεύσει ὃτι μοναχά ἡ ἐπίκληση τῶν τριῶν ὀνομάτων τῆς Ἃγίας Τριάδας, εἶναι ἀρκετή προς ἂφεση τῶν πλημμελημάτων, και προς τον ἁγιασμό τοῦ βαπτίσματος, ἂν δεν εἶναι δηλαδή ὀρθόδοξος και ἐκεῖνος που βαπτίζει;”…….Συμφωνεῖ στην γνώμη αὐτή και ὁ M.Βασίλειος, τοῦ ὁποίου και αὐτοῦ τους Κανόνες ἐπισφράγισε ἡ Οἰκουμενική ΣΤ’ (6^η) Σύνοδος (Κανών β’) ……… Ἂν λοιπόν το   βάπτισμα τῶν Σχισματικῶν ἀθετεῖ (δεν το δέχεται ὡς ἒγκυρο – το ἀπορρίπτει-) ὁ M.Βασίλειος, ἐπειδή  τους λείπει ἡ τελειωτική Χάρη (ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος που τελειοποιεῖ το Μυστήριο), περιττόν εἶναι λοιπόν και το να ζητάει κανείς ἂν πρέπει να βαπτίζουμε τους αἱρετικούς (που ἐπιστρέφουν ἀπό την αἳρεση στην Ὀρθοδοξία). Και στον 20^ον Κανόνα του, ἀποφασιστικά λέγει, ὃτι τους αἱρετικούς δεν δέχεται ἡ Ἐκκλησία, χωρίς να τους βαπτίσει.

Την ἲδια γνώμη ἒχει και ἡ Μέγας Ἀθανάσιος, τοῦ ὁποίου και αὐτοῦ τους λόγους ἐπισφράγισε ἡ ΣΤ’ Οἰκουμενική Σύνοδος, ὁ ὁποῖος λέγει:……”Διότι ὂχι αὐτός που λέγει ἀπλῶς, Κύριε, ἐκεῖνος δίνει και ὀρθό βάπτισμα, ἀλλ’ἐκεῖνος πού και την ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος λέγει, και την πίστη ἒχει ὀρθή……Για τοῦτο και ἂλλες πολλές αἱρέσεις, ἂν και λέγουν τα ὀνόματα μόνο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλ’ ἐπειδή δεν φρονοῦν αὐτά ὀρθά, οὗτε την πίστη ἒχουν ὑγιή, ἀνωφελές ἒχουν και το βάπτισμα που δίνουν, ἐπειδή ὑστερεῖ στην εὐσέβεια. Ὣστε αὐτό ἒχει σαν ἀποτέλεσμα ὃτι ὁ ραντιζόμενος ἀπό αὐτούς, να μολύνεται περισσότερο ἀπό την ἀσέβεια, παρά να λυτρώνεται ἀπό αὐτήν”…..». [Οἱ δε οἰκονομίες που κατά καιρούς ἒκαναν οἱ Ἃγ.Πατέρες τῶν Οἰκουμενικῶν (μόνο) Συνόδων, (ὃταν  ἐδέχοντο  μερικούς  ἀπό  τους  αἱρετικούς  που  ἐπέστρεφαν στην   Ὀρθοδοξία  μετανοημένοι, χωρίς να τους βαπτίζουν), δεν ἀποτελοῦν νόμο και κανόνα στην Ἐκκλησία λέγει ὁ Ἃγ.Νικόδημος, (Προλεγόμενα…ἐν γένει περί των Ἰ.Κανόνων Ἰ.Πηδάλιον Ὑποσημ. 3θ’ και 3 ια’ σελ.8),οὖτε αὐτό σημαίνει ὃτι μέσα στην αἳρεση που ἦσαν, τελοῦσαν ἒγκυρα μυστήρια].

      Βλέπουμε  λοιπόν  ὃτι  ἂλλα  λέγουν  και  φρονοῦν οἱ  Ἃγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας  και ἂλλα, ἀκριβῶς ἀντίθετα,  φρονεῖ και ἐπιβάλλει ὁ «ἐπίσκοπος» με την παραπάνω ἐγκύκλιό του, (και ὃσοι διδάσκουν τα  ἰδια με αὐτόν ἢ και ὃσοι τον μνημονεύουν και ἒχουν κοινωνία με αὐτόν) κηρύσσοντες αἱρέσεις “γυμνῇ τῇ κεφαλῇ” (δηλ. δημοσίως).  Διότι ἀποκαλεῖ τις αἱρέσεις ἐκκλησίες, και  ὃτι  δῆθεν ἒχουν ἒγκυρο Τριαδικό Βάπτισμα, ψευδόμενος και ἐφαρμόζοντας στην πράξη τις παναιρετικές ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου. Ἐπίσης κατά τους «μεικτούς γάμους» που ἐπιβάλλει να τελοῦνται ἀπό τους ἰερεῖς τῆς μητροπόλεως, (και ἢδη ἒχουν τελέσει δύο τουλάχιστον μέχρι σήμερα), ἒχουμε και παράβαση των Ἰερῶν Κανόνων, που ἀπαγορεύουν τις συμπροσευχές με αἱρετικούς. Γιατί σαφῶς γίνεται συμπροσευχή μέσα στον Ναό, κατά τους «μεικτούς γάμους», ἐνῶ οἱ Ἰεροί Κανόνες ἀπαγορεύουν τις συμπροσευχές με αἱρετικούς, ἀκόμα και μέσα σε σπίτι (βλέπε στο Ἰ.Πηδάλιο 10^ο και 45^ο Κανόνες τῶν Ἁγ.Ἀποστόλων, τῆς  ἐν  Λαοδικεία  6^ο , 32^ο και  33^ο  Κανόνες, κ.ἀ.)».

4) Τέλος ὁ «ἐπίσκοπος» στην τελευταία παράγραφο τῆς παναιρετικῆς του ἐγκυκ-λίου λέγει: «δεν δύναται να συναφθεῖ ἒγκυρος γάμος ὀρθοδόξου με ἑτερόδοξο ὁ ὁποῖος προέρχεται ἀπό το σῶμα ἐκκλησιῶν πού ἒχουν προβεῖ σε χειροτονίες γυναικῶν ὡς ἐπισ-κόπων και ἱερἐων».

Σχόλιο: Ἀντιφάσκει ἐδῶ ὁ «ἐπίσκοπος», γιατί ἐνῶ στην ἲδια ἐγκύκ-λιό του ἀναφέρει ὃτι ἐπιτρέπει τους «μικτούς γάμους» με τους ἑτεροδόξους Ἀγγλικα-νούς, οἱ ὁποῖοι σαφῶς ἐδῶ και πολλά χρόνια ἒχουν χειροτονίσει ὂχι μόνο γυναῖκες «ἐπισκοπίνες» και «ἱέρειες» και μάλιστα μερικές και δηλωμένες «λεσβίες», ἀλλά και δηλωμένους ὀμοφυλόφιλους «ἐπισκόπους» και «ἱερεῖς» και μάλιστα ἀπό αὐτούς που ἒχουν συνάψει «γάμο» με ἂνδρα. (βλ.περιοδικό “Ἐν Συνειδήσει” σελ.21-23, ἒκδοση Ἰ.Μονῆς Μεγ. Μετεώρου 2009).

ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ (και ὃπως ἀναφέρει ὁ  καθηγ.Κυριάκος Κυριαζόπουλος στην μήνυση κατά τῶν προκαθημένων που ἒλαβαν μέρος στην ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου), ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί, προκειμένου να παραμείνουμε στην Ἐκκλησία τῶν Ἁγ.Αποστόλων πού εἶναι το Σῶμα τοῦ Χριστοῦ:

Α) – ἀπορρίπτουμε, ὡς κακόδοξες και αἱρετικές, τις ἓξι (6) ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυ-νόδου τῆς Κρήτης τοῦ Ἰουνίου 2016 κ’ μάλιστα τη δογματική ἀπόφαση με τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», (ἡ ὁποία ἀναγνωρίζει ὡς  κανονικές  ἐκκλησίες  τις  αἱρέσεις,  με  Ἀποστολική διαδοχή, ἰερωσύνη και μυστήρια, ἀνατρέποντας το Σύμβολο τῆς Πίστεως τῶν Α’ και Β’ Οἰκουμεν.Συνόδων), την ἀπόφαση που ἐντάσσει την Ὀρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία «συνοδικῶς» στο συνοθύλευμα τῶν αἱρέσεων  τοῦ  «Παγκοσμίου Συμβουλίου ἐκκλησιῶν» σαν μία ἀπ’ αὐτές, καθώς και την  παραπάνω  παναιρετική  ἐγκύκλιο  τοῦ «ἐπισκόπου» Τιμοθέου,  ὁ ὁποῖος ἐφαρμόζει τις ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης στην πράξη, με το να ἐπιβάλλει  την τέλεση, τῶν παρανόμων μεικτῶν «γάμων», και να ὀνομάζει τις αἱρέσεις ἐκκλησίες, ἐπειδή ἒχουμε ὡς Ὀρθόδοξοι πιστοί τοῦτο το δικαίωμα και την ὑποχρέωση ἀπό την Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία, ὃπως το ἀναγνωρίζει ἡ Ἐγκύκλιος τῶν τεσσάρων (4) Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς μετά τῶν Πατριαρχικῶν Συνόδων τους, τοῦ ἒτους 1848.

Β) - ΠΑΥΟΥΜΕ (σύμφωνα με τον 15ο Κανόνα, παράγραφος 4, τῆς Α’ κ’ Β’  Οἰκουμεν. Συνόδου), ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ με τους «ἐπισκόπους» που συμμετεῖχαν  στην ψευδοσύνοδο  τῆς  Κρήτης,  και  οἱ  ὁποῖοι  δι’ αὐτῆς,  ἲδρυσαν τη  ψευδοεκκλησία  τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἢ γνωστικισμοῦ ἢ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, με τα Νεοφανῆ της Δόγματα, που περιέχονται στις ψευδοσυνοδικές παναιρετικές ἀποφάσεις της, ἀλλοιώ-νοντας Δογματικά τα Ἂρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως: «Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν και  Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν» και «Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἂφεσιν ἁμαρτιῶν», και με ὃσους «κληρικούς» δεν ἒλαβαν μέρος στην ψευδοσύνοδο, ἀλλά μνημονεύουν και ἒχουν ἐπικοινωνία με τους προκαθημένους αὐτούς, [όπως εἶχαν πράξει ὁ  Ἃγ.Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς και οἱ  Ἃγιοι Ὁμολογητές τῆς Ἐκκλησίας μας στην ἐποχή τους, σε ἀνάλογες περιπτώσεις αἱρέσεων].

 Στην ἀντίθετη περίπτωση, ὃσοι κληρικοί, μοναχοί ἢ λαϊκοί. δεν ἀπομακρυν-θοῦν  ἀπό αὐτούς τους «ἐπισκόπους»,  (ὃπως διατάσσουν οἱ  Ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησί-ας μας) και βρίσκονται σε ἐπικοινωνία μαζί τους, τότε κατά τους  Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, πέφτουν στα ἀναθέματα τῶν 5^ης και 6^ης Οἰκουμεν.Συνόδων (που ἀναθεματίζουν ὃλους τους αἱρετικούς), και τῆς 7^ης Οἰκουμ.Συνόδου πού ἀποφασίζει: ‘‘σε αὐτούς που ἐπικοινω-νοῦν με ἐπίγνωση (με τους αἱρετικούς), ἀνάθεμα’’ (πρακτικά Σπ.Μήλια σελ.805, 825, 878, 879).

 Ἐπίσης ὁ Β’ Κανὼν τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ με οἰκουμενικὸν κῦρος Συνόδου,  διατάσσει:  ‘‘....αὐτός που ἐπικοινωνεῖ με ἀκοινώνητον, να εἶναι και αὐτός ἀκοινώνητος’’ (Πηδάλιον σελ. 407). Και ὁ 15^ος Κανόνας τῆς Πρωτοδευτέρας Οἰκουμεν. Συνόδου (παράγρ.4) [O ΚANONAΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ]: ‘‘.…ἐὰν δὲ οἱ πρόεδροι (ἐπίσκοποι) που ἀναφέραμε εἶναι αἱρετικοί, και τὴν (κατεγνωσμένη) αἵρεσή τους κηρύττουν δημοσίως, καί γιὰ τοῦτο χωρίζονται οἱ ὑποκείμενοι σ’αὐτοὺς, καὶ προτοῦ νὰ γίνει ἀκόμη συνοδικὴ κρίση (που θα κρίνει τους ἐπισκόπους αὐτούς) για την αἳρεση αὐτή, οἱ χωριζόμενοι αὐτοὶ, ὄχι μόνον γιὰ τὸν χωρισμὸ δὲν καταδικάζονται, ἀλλὰ καὶ τιμῆς που τους πρέπει εἶναι ἄξιοι, ὡς ὀρθόδοξοι, ἐπειδὴ ὄχι σχίσμα προξένησαν στὴν Ἐκκλησία μὲ τὸν χωρισμὸ αὐτό, ἀλλὰ μᾶλλον ἐλευθέρωσαν τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὸ σχίσμα καὶ τὴν αἵρεση τῶν ψευδοεπισκόπων αὐτῶν (βλέπε κ’τὸν 31^ον Ἀποστολ. Κανόνα)’’. (Πηδάλιον σελ.292-Ἑρμηνεία Ἁγ.Νικοδήμου Ἁγιορείτου).

Και ὁ Ἃγιος Θεόδωρος ὀ Στουδίτης λέγει: “Οἱ μέν αἱρετικοί ἐντελῶς ἐναυάγησαν στην πίστη, ἂλλοι ὃμως δεν χάθηκαν ἀπό τους αἱρετικούς λογισμούς των, ἀλλά ἀπό την κοινωνία με την αἳρεση’’. (PG 99,1164A’) Ὁ ἲδιος λέγει: «… Γιατί ἡ αἳρεση εἶναι ἀδελφέ ἀληθινός βόθρος και παγίδα τοῦ διαβόλου, ἡ δε κοινωνία αὐτῶν ἀποχωρίζει ἀπό τον Χριστό αὐτόν πού την δέχεται και τον τοποθετεῖ ἒξω ἀπό την ποίμνη τοῦ Κυρίου την Ἐκκλησία. Γιατί ὃσο διαφέρει το φῶς ἀπό το σκοτάδι, τόσο διαφέρει και ἡ ὀρθόδοξη Μετάληψη από την αἱρετική κοινωνία· γιατί ἡ μεν φωτίζει τον μετέχοντα, ἡ δε σκοτίζει, ἡ μεν ἑνώνει με τον Χριστό, ἡ δε με τον διάβολο, ἡ μέν ζωοποιεῖ την ψυχή, ἡ δε την θανατώνει….»  (ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΡΝΔ΄. Νικήτα ἡγουμένω.)

       Αὐτά θεωρήσαμε ὃτι εἲχαμε την ὑποχρέωση να ὑπενθυμήσουμε στον «μητροπολίτη» Θεσσαλιώτιδος κ’ Φαναριοφερσάλων Τιμόθεον και στους ἂλλους οἰκουμενιστές «ἐπισκόπους» τῆς παναιρέσεως τοῦ Κολυμπαρίου, σε ὃσους φρονοῦν τα ἲδια με αὐτούς και σε ὃσους τους ἀκολουθοῦν και ἀντικανονικά τους μνημονεύουν, με ἀγάπη Χριστοῦ προς αὐτούς. Για να μετανοήσουν ἀπό τις κακοδοξίες και τις αἱρέσεις που ὃχι μόνο διδάσκουν, ἀλλά και ἐπιβάλλουν στους «κληρικούς» τῶν μητροπόλεων, οἱ ὁποίοι δυστυχῶς δεν ἀντέδρασαν ὃπως διατάσσουν οἱ Ἰεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, (παρά ἐλάχιστοι) δηλ. με  διακοπή μνημοσύνου και ἀποτείχιση ἀπό τους «ἐπισκόπους», και να ἐνεργήσουν ὣστε να γίνει ὀρθόδοξη Σύνοδος, που ἐπισήμως θα καθαιρέσει ὃσους μείνουν ἀμετανόητοι οἰκουμενιστές,  τους ἢδη ἀποκομμένους ἀπό το Σῶμα τοῦ Χριστοῦ (που εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία που εὑρίσκεται μόνο στην ἀλήθεια), και ἢδη  καθηρημένους «κληρικούς», βάσει τῶν α’, δ’ και ζ’ Κανόνων τῆς Γ’Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Βλ.και ἐρμηνεία ὑπό Ἁγ.Νικοδήμου στο Ἰερό Πηδάλιο), που ἀπεφάσισε για ὃσους συντάχθηκαν ἐκείνη την ἐποχή με τον αἱρετικό Νεστόριο…και τους συν αὐτῶ ἂλλους αἱρετικούς, ἀλλά και για ὃσους θα συνταχθοῦν με τους αἱρετικούς κ α ι  σ τ ο   μ έ λ λ ο ν, ὃπως εἶναι οἱ σημερινοί οἰκουμενιστές  «ἐπίσκοποι» που κατέλυσαν ὃλες τις Ἃγιες Οἰκουμενικές Συνόδους με τις παναιρετικές τους ἀποφάσεις.  

Δηλώνουμε ἐπίσης ὃτι δεν προσχωροῦμε σε σχισματοαιρετικές παλαιοημερογήτικες παρατάξεις, ἀλλά παραμένουμε στην ἀληθινή διαχρονική Ὀρθόδοξη Καθολική και Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, παραμένοντας στην Ἀλήθεια. Παρακινοῦμε δε και προτρέπουμε και ὃσους βρίσκονται σε κοινωνία με την παναίρεση, να ἀποτειχιστοῦν ἀπό τους «ἑπισκόπους» αὐτούς και να ἀγωνιστοῦ-με ὃλοι ὀρθόδοξα, για να διαφυλάξουμε την πίστη που μᾶς παρέδωσαν ἀνόθευτη οἱ Πατέρες μας, και που ἒχουμε και ἐμεῖς ὑποχρέωση και ἱερό καθῆκον, να την παραδώσουμε στις ἐπόμενες γενεές.

Ἐπίσης ἀγωνιζόμαστε κατά τῆς  σατανοκίνητης «νέας ἐποχῆς ἢ νέας τάξεως πραγμάτων», και τῆς λεγομένης Κάρτας (ἠλεκτρον.ταυτότητας) τοῦ πολίτη, την ὁποία “πάσει θυσία” δεν πρέπει να πάρουμε  και  να προτιμήσουμε και τον θάνατο ἀκόμα, παρά το σφράγισμα τοῦ Ἀντιχρίστου, (Ἀποκάλ.: Κεφ.13^ο16-18,Ὃσιος Παϊσιος Ἁγιορείτης στο χειρόγραφό του “Σημεῖα τῶν καιρῶν”).  

Ἂλλως ἂν «βολευτοῦμε» και δεν μεριμνήσουμε γι’αὐτά, σιωπήσουμε και δεν ὀμολογήσουμε, ἐκτός τοῦ ὃτι θα θεωρηθοῦμε ἂθεοι (κατά τον Ἃγ.Γρηγόριο τον Παλαμᾶ), δεν θα μᾶς ὀμολογήσει ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός στον Πατέρα (Ματθ.Ι’32-33-Λουκᾶ ΙΒ’8-9)  (δηλ.δεν θα μποῦμε στην Βασιλεία Του). Ἀλλά και στην ἐδῶ διαβίωσή μας, ὃπως ἒχει συμβεῖ πολλάκις και στο παρελθόν, στις ἀποστασίες τοῦ λαοῦ Του, θα ἐνεργήσει ὁπωσδήποτε ὁ Κύριός μας για να μᾶς σώσει ἀπό την παναίρεση, (ὃπως προβλέπουν και οἱ προφῆτες),  ἀλλά πάντοτε ἡ «παρέμβαση» τοῦ Χριστοῦ, ἦταν ὀδυνηρή ἀλλά σωστική και σωτήρια ἀπό τις αἱρέσεις (συνήθως με πολέμους. βλ.Ἂλωση τῆς Πόλης, Μικρασιατική Καταστροφή, Σεπτεμβριανά,  πόλεμος στην Συρία τελευταῖα, κ.ἂ. καταστροφές). Ἂς μη καταδικάζουμε λοιπόν τον ἐαυτό μας και τους συνανθρώπους μας μικρόψυχα, ἀπολαμβάνοντας πρόσκαιρα ὁ καθένας τα προνόμια που ἒχει μέσα στην παναίρεση, ὃπως π.χ. οἱ «κληρικοί», και οἱ «ἐκκλησιαστικοί» τον  μισθό,  οἱ «μοναχοί» τα Μοναστήρια, και  οἱ λαϊκοί την  βόλεψή τους,  γιατί  ἐκτός τοῦ ὃτι θα χάσουμε την αἰωνιότητα, παραμένοντας μέσα στην παναίρεση, θα χάσουμε και την προσωρινότητα, και θα εἲμαστε ἐμεῖς ὑπεύθυνοι γιατί ἐκτός τοῦ ἐαυτοῦ μας, θα καταδικάσουμε και τούς οἰκείους μας, και ὃλο τον λαό στην καταστροφή που ἀναπόφευκτα ἒρχεται.  

Εὐχόμαστε Καλή Μετάνοια σε ὃλους,

και  Καλή Ἀποτείχιση ἀπό την παναίρεση.

       [Μερικά Ἀποφθέγματα τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας: (βλέπε περισσότερα στο ἰστολόγιο «maxomaiyperpistews.blogspot.com»). Ἃγ.Ἰωάννης Χρυσόστομος: 1.«Ἐάν κανείς ἒχει δόγμα διεστραμμένο, ἀπόφυγέ τον και παραίτησαί τον. Μη πείθεσαι, ὂχι μόνο ἂν εἶναι άνθρωπος, ἀλλά κἂν ἂνθρωπος να ἒχει κατεβεῖ ἀπ’τον οὐρανό.  Ὁπουδήποτε δεῖς την εὐσέβεια να παραβλάπτεται, μη προτιμήσεις την ὀμόνοια ἀπό την ἀλήθεια, ἀλλά να στέκεσαι γενναῖος μέχρι θανάτου. Σε τίποτα να μη προδώσεις την ἀλήθεια. Προσέχετε, να μη παραδέχεσθε κανένα νόθο δόγμα με το πρόσχημα τῆς ἀγάπης. Να φοβηθοῦμε μήπως κανείς παραφθαρῆ ἀπό την ἀγάπη τῶν αἱρετικῶν. (ΕΠΕ 25,370) 2. «Οὐδέν ὡφελεῖ βίος ὀρθός, δογμάτων διεστραμμένων»(ΕΠΕ 23,492-494).  3.«Τό,“Μὴ κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε”, ἁφορᾶ τα θέματα τοῦ βίου, και ὂχι τα θέματα τῆς πίστεως» (Ἑλλην.Πατρολογία (Σειρά MPG),Τόμος 63, Άγ.Ἰ.Χρυσόστομος, Ομιλία ΛΔ΄,σελ.232). Ἃγ.Ἀθανάσιος ὁ Μέγας:‘‘Ἐάν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος που εἶναι τα μάτια τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς συναναστρέφονται και σκανδαλίζουν τον λαό, πρέπει αὐτούς να τους διώχνετε. Γιατί σᾶς συμφέρει χωρίς αὐτούς να συγγεντρώνεσθε  σε σπίτι προσευχῆς  (κατ’οἲκον Ἐκκλησία), παρά να ριφθῆτε μαζί τους, ὃπως  με τον Ἂννα και τον Καϊάφα, στην γέεννα τοῦ πυρός’’.(ΒΕΠΕΣ 33,199)  Ἁγ.Ἰερομάρτυς Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος:“Καθένας που λέγει ἀντίθετα ἀπό τα διαταγμένα, ἀκόμα κι ἂν εἶναι ἀξιόπιστος, κι ἂν νηστεύει, κι ἂν παρθενεύει, κι ἂν κάνει θαύματα, να τον βλέπεις σαν λύκο με δέρμα προβάτου, που θέλει να φθείρει τα πρόβατα”]

 (*)  Συμφωνία 46^ου Ἀποστολ. Κανόνα με τους: (Βλέπε): Ἀποστολ.47^ο κ’,68^ο,- ζ’τῆς Β’Οἰκουμ.Συνόδου,- 95^ο τῆς ΣΤ’Οἰκουμ. Συνόδου,  τῆς εν Καρχηδόνι,-1^ο,5^ο κ’ 47^ο Μεγ.Βασιλείου,-Β’πρός Κορινθ  ΣΤ’14.   

(**)  βλέπε: “Παρέμβασις και κείμενο στην Ἱεραρχία  τῆς  Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος”Νοεμ.2016 τοῦ «ἐπισκόπου» Ναυπάκτου Ἰεροθέου, ὃπου καταγγέλλει ὃτι στο  Κολυμπάρι, ψήφισαν  την ἀρχαία Νεστοριανή αἳρεση, περί  ἀοράτου «ἐκκλησἰας»     

«Φωνή  βοῶντος  ἐν τῆ ἐρήμῳ»

Με ἀγάπη Χριστοῦ  “Μ.Α.Χ.Ο.Μ.Α.Ι.”

Μοναχοί και Ἀγωνιζόμενοι Χριστιανοί

Ὀρθόδοξοι  Μετά  τῆς  Ἂνωθεν  Ἰσχύος

    ἀποτειχισμένοι   (ἀπό  την  παναίρεση).

To ιστολόγιό μας:

                   “maxomaiyperpistews.blogspot.com”