Τρίτη 30 Ιουνίου 2020

Η ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ «ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ» ΤΙΜΟΘΕΟΥ– ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

Η ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ «ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ» ΤΙΜΟΘΕΟΥ– ΑΝΑΙΡΕΣΗ  ΑΥΤΗΣ  ΚΑΙ  ΟΜΟΛΟΓΙΑ  ΠΙΣΤΕΩΣ

 


 

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ  ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ  ΣΤΑ ΨΕΥΔΗ ΚΑΙ 

    ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ

 1)  Ὁ «ἐπίσκοπος» Τιμόθεος (ὁ 15ος Κανόνας τῆς Α’κ’ Β’Οίκουμενικῆς Συνόδου τον  «ἐπίσκοπο», που κηρύττει αἳρεση, τον ἀποκαλεῖ ψευδεπίσκοπο -Βλέπε Ἰ.Πηδάλιον σελ. 292- γι’αὐτό θα τον ἀναφέρουμε παρακάτω σε εἰσαγωγικά), που στην παραπάνω ἐγκύκλιό του, διατάσσει τούς ἱερεῖς να τελοῦν παράνομους «μεικτούς γάμους», λέγει: «…..ὣστε να ἀποφεύγονται τυχόν δυσάρεστες συνέπειες τόσο σε σχέση με την ἐγκυρότητα τῆς τελέσεως τοῦ Γάμου, ὃσο και με τις κανονικές και νομικές εὐθύνες που ὑπέχει ὁ Ἐφημέριος”.

      Σχόλιο: Πρῶτο ψέμμα τοῦ «ἐπισκόπου». Γιατί ἐντέχνως πλήν σαφῶς, προσπαθεῖ ἐκ  τῶν  προτέρω  να  φοβήσει  τον  Κληρικό,  ὃτι  τάχα  ἐάν παρεκκλίνει  ἀπό  την  αἱρετική γραμμή τοῦ «δεσπότη», θα δημιουργηθοῦν δυσάρεστες συνέπειες για το «μυστήριο» και για τον «κληρικό» και θα τοῦ καταλογισθοῦν εὐθύνες.

  Ὃπως θα δοῦμε παρακάτω,  οἱ Κανόνες τῶν  Ἁγ.Οἰκουμενικῶν Συνόδων,  θεωροῦν  ἂκυρη, τἡν σύναψη τέτοιων ἀνίερων «μεικτῶν γάμων», και διατάσσουν να ἀφορίζονται αὐτοί που παραβαίνουν τους Κανόνες. Για τις κανονικές εὐθύνες τοῦ «Ἐφημέριου», (πού τον ἁπειλεῖ   «ἐπίσκοπος»),  αὐτές  ἀφοροῦν  την  ὀρθόδοξη  στάση  τοῦ  κάθε Ἰερέα,  ὁ ὁποῖος ἒχει δώσει ὑπόσχεση στον Θεό κατά την Χειροτονία του, ὃτι θα τηρήσει την Παρακαταθήκη, που τοῦ ἐνεπιστεύθη ἡ Ἐκκλησία (δηλ.την Ἱερά Παράδοση).

Το κανονικό και ὀρθόδοξο εἶναι, να ἀρνηθεῖ ὁ ἰερέας την τέλεση τέτοιων παράνο-μων “μεικτῶν γάμων”, και να ἀποτειχισθεῖ, δηλαδή να κόψει κάθε ἐπικοινωνία με τον  «ἐπίσκοπο» που κηρύττει αἱρέσεις. Ἂλλως εἶναι προδότης τῆς πίστεως, ἀποστάτης τῆς Ἰερᾶς Παραδόσεως και τῶν φοβερῶν ὑποσχέσεων, που ἒχει δώσει στον Θεό κατά την Χειροτονία του, και “παίρνει στον λαιμό του” και το ποίμνιο, που τοῦ ἐνεπιστεύθη ὁ Θεός, προωθῶντας την παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ σε ὃλο τον ὀρθόδοξο λαό.

Ὃσο για τις νομικές εὐθύνες με τις ὁποίες άπειλεῖ τον «Ἰερέα», θα τοῦ θυμίσουμε το τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου στις Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (Ε’29): ‘‘πρέπει να πειθαρχοῦμε στον Θεό μᾶλλον, παρά στους  ἀνθρώπους’’.    

2)  Συνεχίζει στην παραπάνω ἐγκύκλιο: “….ἒγινε προσπάθεια να κωδικοποιηθοῦν ὃλα τα νομοκανονικῶς ἰσχύοντα για τον Γάμο….”

Σχόλιο: Δεύτερο ψέμμα, διότι ὃχι μόνο δεν ὑπάρχει στην ἐγκύκλιό του τίποτα το νομοκανονικό, ἀλλά ἀντίθετα, ὑπάρχουν παραβάσεις τῶν ἰερῶν κανόνων, παρανομίες και αἱρέσεις, ὃπως θα δοῦμε παρακάτω.  

3) Συνεχίζει : H Ἀνατολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία «κατ’ οἰκονομίαν» και ἐξ ἐπιεικοῦς ἐμπνεομένη πνεύματος ἐπέτρεψε την σύναψη μεικτῶν Γάμων, δηλ. Γάμων μεταξύ μελῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας με ἑτεροδόξους χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ὃμως ἒχουν τριαδικό βάπτισμα”. 

Σχόλιο: Ἡ Ἐκκλησία που ἀναφέρει ὁ  «μητροπολίτης» και στην ὁποία ἀνήκει, μετά την ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, δεν εἶναι ἡ Ἀνατολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλά «ἐκκλησία πονηρευομένων», τῶν  οἰκουμε- νιστῶν «ἐπισκόπων».  Αὐτή ἡ «ἐκκλησία», ἐμπνεομένη ὃχι ἐξ ἐπιεικοῦς πνεύματος ὃπως λέει, ἀλλά σαφῶς ἐκ πλήθους ἀκαθάρτων πνευμάτων, νομοθέτησε  ἀντικανονικῶς και παναιρετικῶς   στην  ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης τον Ἰούνιο τοῦ 2016, μαζί με τις ἂλλες αἱρέσεις που ψήφισε (βλέπε μελέτη και μήνυση κατά τῶν προκαθημένων τῶν «ἐκκλη-σιῶν» πού ἒλαβαν μέρος στην ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, τοῦ καθηγ. Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου Κυριάκου Κυριαζόπουλου στο ἰστολόγιο «Θεογνωσία» κ.ἀ.), και τους λεγομένους «μεικτούς γάμους» δηλ. να ἒρχονται σε «γάμου» κοινωνία μεταξύ τους οἱ Ὀρθόδοξοι με τους αἱρετικούς, τους ἀφορισμένους ἀπό ὃλες τις Οἱκουμενικές Συνόδους και ἀναθεμα-τισμένους, χωρίς οἱ αἱρετικοί να μετανοήσουν, χωρίς να βαπτιστοῦν, ἀντίθετα ἀπό τους Ἰ.Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας οἱ ὁποίοι διατάσσουν: ΚΑΝΩΝ 72ος ΤΗΣ ΣΤ’ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (Ι.ΠΗΔΑΛΙΟ Σελ.232 -‘Ερμηνεία ὑπό Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου): «Διορίζει παρών Κανόνας, τι δεν εναι συγχωρημένο να παίρνει ρθόδοξος νδρας αρετική γυνακα, γυνακα ρθόδοξη αρετικό νδρα. άν κάποιος κάνει ατό,  να  εἶναι   γάμος  ἂκυρος  και  το παράνομο ατό συνοικέσιο να χωρίζεται. Γιατί δεν πρέπει να νώνεται ποτέ λύκος με το πρόβατο, και κλρος τν μαρτωλν και αρετικν με την μερίδα το Χριστο, και τν ρθοδόξων. Ὃποιος  παραβεῖ τον  παρόντα Κανόνα να ἀφορίζεται».

        [Ἂς τον προσέξουν αὐτόν τον Κανόνα και ὃσοι κακόδοξα  διδάσκουν ὃτι οἱ οἰκουμε-νιστές ἐπίσκοποι»  και  ὃσοι  τους  μνημονεύουν,  ἒχουν  τάχα  ἒγκυρα  Μυστήρια  (εἲτε κατ’ ἀκρίβεια, εἲτε κατ’ οἰκονομία) και ἐνῶ ἒχουν ἀποτειχισθεῖ, και ἒχουν ἀποδεχθεῖ ὃτι ὁ οἰκουμενισμός τῆς ψευδοσυνόδου εἶναι κατεγνωσμένη αἳρεση (γιατί ὁ 15ος κανόνας τῆς Α’ και Β’ Συνόδου ἁπαιτεῖ να εἶναι κατεγνωσμένη αἳρεση), καταδικασμένη ἀπό ὃλες τις Οἰκουμενικές Συνόδους, ἀπό την Τοπική Σύνοδο τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς τοῦ 1983, και ἀπό τους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας Ἰουστίνον Πόποβιτς και Πασιον τον Ἁγιορείτη, στην οὐσία, λέγουν τα ἲδια με την ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, ὃτι δηλ. οἱ οἰκουμενιστές, τῆς παναιρέσεως τοῦ Κολυμπαρίου, εἶναι ἐκκλησίες και ἒχουν κατ’ οἰκονομία, ἀποστολική διαδοχή, ἰεροσύνη και ἒγκυρα μυστήρια, και τα ὁποῖα ὃλα αὐτά, μη ἀποδεχόμενοι (ὑποτίθεται), ἒκαναν την ἀποτείχιση.

Και ἐδῶ ἀκριβῶς φαίνεται το ὀξύμωρον, ἐνῶ ὁ 72ος Κανόνας τῆς 6ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου που ἀναφέραμε παραπάνω, θεωρεῖ ἂκυρο το «μυστήριο» τοῦ «μεικτοῦ γάμου», που ἒχει τελέσει ὂχι αἱρετικός, ἀλλά Ὀρθόδοξος κανονικός Ἰερέας τῆς Ἐκκλησίας, που δεν ἒχει παρεκκλίνει στα δόγματα, οὖτε μνημονεύει κάποιον αἱρετικόν ἐπίσκοπο και μόνο γι’αὐτή την παράβαση τοῦ Κανόνα που ἒκανε, (δηλ.την τέλεση τοῦ «μεικτοῦ γάμου») προστάζει ὁ κανόνας να ἀφορίζεται,  αὐτοί (οἱ «ἀποτειχισμένοι»), διδάσκουν ὃτι οἱ οἰκουμενιστές, «ἐπίσκοποι» που ἀποδέχονται την παναιρετική ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, και ὃσοι τους μνημονεύουν και διατηροῦν κοινωνία με αὐτούς, αὐτοί που κατεπάτησαν τους Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων (και τον 72ο τῆς ΣΤ’ Οἰκουμεν.Συνόδου), Νομοθετῶντας  Συνοδικῶς τα ἀντίθετα και ἐπιβάλλοντας τους «μικτούς γάμους», αὐτοί τελοῦν τάχα ἒγκυρα μυστήρια. (Βλέπε και κείμενα τοῦ π.Ἀναστ.Γκοτσόπουλου, π.Ἰωάν Ρουμάνου, κ.ἂ. για το θέμα τῶν ἀκύρων «μυστηρίων» που τελοῦν οἱ αἱρετικοί στο Ἰστολόγιο «ieraapotihisis.blogspot.com».].              

           Ὁμοίως και οἱ Κανόνες: 14ος ΤΗΣ Δ’ ΟΙΚΟΥΜΕΝ. ΣΥΝΟΔΟΥ  (Ι. Πηδάλιο σελ. 164- 165), ο  10ος  και  31ος  ΤΗΣ  ΕΝ  ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ, και 29ος  ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΗ ΤΟΠΙΚΩΝ ΜΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΚΥΡΟΣ ΣΥΝΟΔΩΝ  και ρμηνεία το 26ου ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΑ, ἀπαγορεύουν την σύναψη «μεικτῶν γάμων». Ἐπίσης ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ διατάσσει (Β’ προς Κορινθίους ΣΤ’14): «να μην λαμβάνετε ὡς συζύγους ἀπίστους. διότι ποιά σχέση ἒχει ἡ ἀρετή με την φαυλότητα; και τι κοινό ἒχει το φῶς με το σκοτάδι;…..».

 Αὐτή εἶναι λοιπόν ἡ νομοκανονική τάξη τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, που ἀποτυ-πώνεται στους παραπάνω Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, και ὂχι τα ἀντίθετα  ἀπο  την  Ἱ. Παράδοση  και  οἱ  παρανομίες τῆς παναιρετικῆς ἐγκυκλίου  τοῦ «ἐπισκόπου», ὁ ὁποῖος

ὀνομάζει τις αἱρέσεις ἐκκλησίες, ὀμιλεῖ και περί «τριαδικο βαπτίσματος» τῶν αἱρετικῶν, πρᾶγμα που ἀποτελεῖ παναίρεση, τῆς λεγομένης «βαπτισματικῆς θεολογίας» ἢ «θεωρίας τῶν κλάδων» παναιρετικῆς θεωρίας τοῦ καθηγητοῦ ἀρχιοικουμενιστή  Ἰωάννη Ζηζιούλα, «ἐπισκόπου» Περγάμου, που ἀντιγράφει την ἀρχαία Νεστοριανή καταδικασ-μένη αἳρεση περί τῆς λεγομένης «ἀοράτου ἐκκλησίας», (**) ν ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΔΙΑ ΤΩΝ ΑΓ.ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ: 46ος ΑΠΟΣΤΟΛΙ-ΚΟΣ ΚΑΝΩΝ (Ι.ΠΗΔΑΛΙΟΝ σελ.54):  «πίσκοπον,    Πρεσβύτερον, αρετικν  δεξαμένους Βάπτισμα, θυσίαν, καθαιρεσθαι προστάσσομεν,  τις γάρ  συμφώνησις  Χριστ πρός Βελίαρ; τις μερίς πιστ μετά πίστου;» (*)

      ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου): «Οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να ἀποστρέφονται τους αἱρετικούς κ’ τις αἱρετικές τους τελετές.  Μᾶλλον  δε  αὐτοί, οἱ αἱρε-τικοί δηλ. πρέπει  να ἐλέγχονται και να νουθετοῦνται ἀπό τους Ἐπισκόπους  και  Πρεσβυ-τέρους,  μήπως ἢθελαν να καταλάβουν  και  να  ἐπιστρέψουν  ἀπό την πλάνη τους.  Διά  τοῦτο    παρών Κανόνας  ὁρίζει  ὃτι,  ὃποιος  Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος  ἀποδεχθεῖ ὡς ὀρθό και ἀληθινό (δηλ.ὡς ἒγκυρο) το βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν  ἢ την θυσίαν που αὐτοί προσάγουν, (δηλ.το «μυστήριο» τῆς “Θείας Εὐχαριστίας” – “Θ.Κοινωνία”), αὐτός, προστάζουμε να Καθαιρεθεῖ.  Ἐπειδή  ποιά  συμφωνία  ἒχει   Χριστός  με  τον διάβολο;    ποιά  μερίδα ἒχει ὁ πιστός με τον ἂπιστο; Διότι ἐκεῖνοι πού δέχονται τα (τελούμενα ὡς ἒγκυρα) παρά τῶν αἱρετικῶν, ἢ ὃμοια τα φρονήματα με ἐκείνους ἒχουν  και  αὐτοί, ἢ  το  λιγώτερο  δεν ἒχουν προθυμία να τους ἐλευθερώσουν ἀπό την κακοδοξία τους. Διότι αὐτοί που παραδέχονται τις τελετές τῶν αἱρετικῶν, πῶς μποροῦν να τους  ἐλέγξουν για να παραιτηθοῦν ἀπό την κακόδοξη και πλανεμένη τους αἳρεση;» 

     Ὑποσημείωση Ἁγ.Νικοδήμου στον ἰδιο Κανόνα: (1) «Ἡ ἐν Καρχηδόνι με Οἰκουμενικόν κῦρος Σύνοδος λέγει: “…….Διότι ἐάν ὃπως λέει το Ἀποστολικόν ρητόν: «Εἶς Κύριος, μία Πίστις, ἓν Βάπτισμα» (προς Ἐφεσ.δ’5), μία εἶναι ἡ Καθολική (Ὀρθόδοξος) Ἐκκλησία, και ἓνα εἶναι το ἀληθινό Βάπτισμα, πῶς μπορεῖ να εἶναι ἀληθινό το Βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν και σχισματικῶν, την στιγμή πού αὐτοί δεν εἶναι   μέσα στην Καθολική (Ὀρθόδοξη) Ἐκκλησία, ἀλλ’ἐξεκόπησαν ἀπό αὐτήν διά τῆς αἱρέσεως ;…….»

Σχόλιο: [διά τς αρέσεως” λέγει, και χι “διά τς καθαιρέσεως, ὃπως κακόδοξα διδάσκουν κάποιοι «ἀποτειχισμέ-νοι», λέγοντες ὃτι ἀφοῦ οἱ «ἐπίσκοποι» που ἒλαβαν μέρος στην ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου και προωθοῦν την παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ δεν ἒχουν καθαιρεθεῖ ἀπό Σύνοδο, αὐτοί τελοῦν τάχα ἒγκυρα μυστήρια και ὃτι θα πρέπει να γίνει Σύνοδος για να τους καθαιρέσει και ὃτι ἀπό τότε και στο ἐξῆς θεωροῦνται ἂκυρα τα «μυστήρια» που θα τελέσουν, ἐνῶ πρίν την καθαίρεσή τους τελοῦν «ἒγκυρα μυστήρια». Ἀλλά ὃπως εἲδαμε και στους παραπάνω Κανόνες 46ο τῶν Ἁγ.Ἀποστόλων, και 72ο τῆς ΣΤ’Οἰκουμεν.Συνόδου, ἀλλά και ὃπως θα δοῦμε και στους παρακάτω Κανόνες, ἂλλα κελεύει το Ἃγιον Πνεῦμα διά τῶν Ἁγίων Πατέρων]. Συνεχίζει ὁ Ἃγ.Νικόδημος: «Σύμφωνα  με  τον γιο  Κυπριανό  και  την  περί  ατόν  Σύνοδο,   και    γιος Φιρμιλιανός  που διετέλεσε ἒξαρχος τῆς τοπικῆς Συνόδου τοῦ  Ἰκονίου, τον ὁποῖο ὁ Μέγας Βασίλειος στον α’ Κανόνα του, δικόν του τον ὀνομάζει,…., ἀκυρώνει και ἀποβάλλει το βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν.  Διότι γράφοντας προς τον  Ἃγιο Κυπριανό, τοῦ λέγει τα ἐξῆς: “λλά ποιός….., μπορε να σχυρισθε, να πιστεύσει τι μοναχά πίκληση τν τριν νομάτων τς γίας Τριάδας, εναι ρκετή προς φεση τν πλημμελημάτων, και προς τον γιασμό το βαπτίσματος, ν δεν εναι δηλαδή ρθόδοξος και κενος που βαπτίζει;”…….Συμφωνε στην γνώμη ατή και M.Βασίλειος, τοῦ ὁποίου και αὐτοῦ τους Κανόνες ἐπισφράγισε ἡ Οἰκουμενική ΣΤ’ (6η) Σύνοδος (Κανών β’) ……… Ἂν λοιπόν το   βάπτισμα τῶν Σχισματικῶν ἀθετεῖ (δεν το δέχεται ὡς ἒγκυρο – το ἀπορρίπτει-) M.Βασίλειος, ἐπειδή  τους λείπει ἡ τελειωτική Χάρη (ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος που τελειοποιεῖ το Μυστήριο), περιττόν εἶναι λοιπόν και το να ζητάει κανείς ἂν πρέπει να βαπτίζουμε τους αἱρετικούς (που ἐπιστρέφουν ἀπό την αἳρεση στην Ὀρθοδοξία). Και στον 20ον Κανόνα του, ἀποφασιστικά λέγει, ὃτι τους αἱρετικούς δεν δέχεται ἡ Ἐκκλησία, χωρίς να τους βαπτίσει.

Την δια γνώμη χει και Μέγας θανάσιος, τοῦ ὁποίου και αὐτοῦ τους λόγους ἐπισφράγισε ἡ ΣΤ’ Οἰκουμενική Σύνοδος, ὁ ὁποῖος λέγει:……”Διότι χι ατός που λέγει πλς, Κύριε, κενος δίνει και ρθό βάπτισμα, λλ’κενος πού και την πίκληση το νόματος λέγει, και την πίστη χει ρθή……Για τοτο και λλες πολλές αρέσεις, ν και λέγουν τα νόματα μόνο τς γίας Τριάδος, λλ’ πειδή δεν φρονον ατά ρθά, οτε την πίστη χουν γιή, νωφελές χουν και το βάπτισμα που δίνουν, πειδή στερε στην εσέβεια. στε ατό χει σαν ποτέλεσμα τι ραντιζόμενος πό ατούς, να μολύνεται περισσότερο πό την σέβεια, παρά να λυτρώνεται πό ατήν”…..». δε οκονομίες που κατά καιρούς καναν ο γ.Πατέρες τν Οκουμενικν (μόνο) Συνόδων, (ταν  δέχοντο  μερικούς  πό  τους  αρετικούς  που  πέστρεφαν στην   ρθοδοξία  μετανοημένοι, χωρίς να τους βαπτίζουν), δεν ποτελον νόμο και κανόνα στην κκλησία λέγει γ.Νικόδημος, (Προλεγόμενα…ν γένει περί των .Κανόνων .Πηδάλιον ποσημ. 3θ’ και 3 ια’ σελ.8),οτε ατό σημαίνει τι μέσα στην αρεση που ἦσαν, τελοσαν γκυρα μυστήρια].

      Βλέπουμε  λοιπόν  ὃτι  ἂλλα  λέγουν  και  φρονοῦν οἱ  Ἃγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας  και ἂλλα, ἀκριβῶς ἀντίθετα,  φρονεῖ και ἐπιβάλλει ὁ «ἐπίσκοπος» με την παραπάνω ἐγκύκλιό του, (και ὃσοι διδάσκουν τα  ἰδια με αὐτόν ἢ και ὃσοι τον μνημονεύουν και ἒχουν κοινωνία με αὐτόν) κηρύσσοντες αἱρέσεις “γυμν τ κεφαλῇ” (δηλ. δημοσίως).  Διότι ἀποκαλεῖ τις αἱρέσεις ἐκκλησίες, και  ὃτι  δῆθεν ἒχουν ἒγκυρο Τριαδικό Βάπτισμα, ψευδόμενος και ἐφαρμόζοντας στην πράξη τις παναιρετικές ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου. Ἐπίσης κατά τους «μεικτούς γάμους» που ἐπιβάλλει να τελοῦνται ἀπό τους ἰερεῖς τῆς μητροπόλεως, (και ἢδη ἒχουν τελέσει δύο τουλάχιστον μέχρι σήμερα), ἒχουμε και παράβαση των Ἰερῶν Κανόνων, που ἀπαγορεύουν τις συμπροσευχές με αἱρετικούς. Γιατί σαφῶς γίνεται συμπροσευχή μέσα στον Ναό, κατά τους «μεικτούς γάμους», ἐνῶ οἱ Ἰεροί Κανόνες ἀπαγορεύουν τις συμπροσευχές με αἱρετικούς, ἀκόμα και μέσα σε σπίτι (βλέπε στο Ἰ.Πηδάλιο 10ο και 45ο Κανόνες τῶν Ἁγ.Ἀποστόλων, τῆς  ἐν  Λαοδικεία  6ο , 32ο και  33ο  Κανόνες, κ.ἀ.)».

4) Τέλος ὁ «ἐπίσκοπος» στην τελευταία παράγραφο τῆς παναιρετικῆς του ἐγκυκ-λίου λέγει: «δεν δύναται να συναφθεῖ ἒγκυρος γάμος ὀρθοδόξου με ἑτερόδοξο ὁ ὁποῖος προέρχεται ἀπό το σῶμα ἐκκλησιῶν πού ἒχουν προβεῖ σε χειροτονίες γυναικῶν ὡς ἐπισ-κόπων και ἱερἐων».

Σχόλιο: Ἀντιφάσκει ἐδῶ ὁ «ἐπίσκοπος», γιατί ἐνῶ στην ἲδια ἐγκύκ-λιό του ἀναφέρει ὃτι ἐπιτρέπει τους «μικτούς γάμους» με τους ἑτεροδόξους Ἀγγλικα-νούς, οἱ ὁποῖοι σαφῶς ἐδῶ και πολλά χρόνια ἒχουν χειροτονίσει ὂχι μόνο γυναῖκες «ἐπισκοπίνες» και «ἱέρειες» και μάλιστα μερικές και δηλωμένες «λεσβίες», ἀλλά και δηλωμένους ὀμοφυλόφιλους «ἐπισκόπους» και «ἱερεῖς» και μάλιστα ἀπό αὐτούς που ἒχουν συνάψει «γάμο» με ἂνδρα. (βλ.περιοδικό “Ἐν Συνειδήσει” σελ.21-23, ἒκδοση Ἰ.Μονῆς Μεγ. Μετεώρου 2009).

ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ (και ὃπως ἀναφέρει ὁ  καθηγ.Κυριάκος Κυριαζόπουλος στην μήνυση κατά τῶν προκαθημένων που ἒλαβαν μέρος στην ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου), ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί, προκειμένου να παραμείνουμε στην Ἐκκλησία τῶν Ἁγ.Αποστόλων πού εἶναι το Σῶμα τοῦ Χριστοῦ:

Α) ἀπορρίπτουμε, ὡς κακόδοξες και αἱρετικές, τις ἓξι (6) ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυ-νόδου τῆς Κρήτης τοῦ Ἰουνίου 2016 κ’ μάλιστα τη δογματική ἀπόφαση με τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», (ἡ ὁποία ἀναγνωρίζει ὡς  κανονικές  ἐκκλησίες  τις  αἱρέσεις,  με  Ἀποστολική διαδοχή, ἰερωσύνη και μυστήρια, ἀνατρέποντας το Σύμβολο τῆς Πίστεως τῶν Α’ και Β’ Οἰκουμεν.Συνόδων), την ἀπόφαση που ἐντάσσει την Ὀρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία «συνοδικῶς» στο συνοθύλευμα τῶν αἱρέσεων  τοῦ  «Παγκοσμίου Συμβουλίου ἐκκλησιῶν» σαν μία ἀπ’ αὐτές, καθώς και την  παραπάνω  παναιρετική  ἐγκύκλιο  τοῦ «ἐπισκόπου» Τιμοθέου,  ὁ ὁποῖος ἐφαρμόζει τις ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης στην πράξη, με το να ἐπιβάλλει  την τέλεση, τῶν παρανόμων μεικτῶν «γάμων», και να ὀνομάζει τις αἱρέσεις ἐκκλησίες, ἐπειδή ἒχουμε ὡς Ὀρθόδοξοι πιστοί τοῦτο το δικαίωμα και την ὑποχρέωση ἀπό την Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία, ὃπως το ἀναγνωρίζει ἡ Ἐγκύκλιος τῶν τεσσάρων (4) Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς μετά τῶν Πατριαρχικῶν Συνόδων τους, τοῦ ἒτους 1848.

Β) - ΠΑΥΟΥΜΕ (σύμφωνα με τον 15ο Κανόνα, παράγραφος 4, τῆς Α’ κ’ Β’  Οἰκουμεν. Συνόδου), ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ με τους «ἐπισκόπους» που συμμετεῖχαν  στην ψευδοσύνοδο  τῆς  Κρήτης,  και  οἱ  ὁποῖοι  δι’ αὐτῆς,  ἲδρυσαν τη  ψευδοεκκλησία  τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἢ γνωστικισμοῦ ἢ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, με τα Νεοφανῆ της Δόγματα, που περιέχονται στις ψευδοσυνοδικές παναιρετικές ἀποφάσεις της, ἀλλοιώ-νοντας Δογματικά τα Ἂρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως: «Ες Μίαν, γίαν, Καθολικήν και  ποστολικήν κκλησίαν» και «μολογ ν βάπτισμα ες φεσιν μαρτιν», και με ὃσους «κληρικούς» δεν ἒλαβαν μέρος στην ψευδοσύνοδο, ἀλλά μνημονεύουν και ἒχουν ἐπικοινωνία με τους προκαθημένους αὐτούς, [όπως εἶχαν πράξει ὁ  Ἃγ.Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς και οἱ  Ἃγιοι Ὁμολογητές τῆς Ἐκκλησίας μας στην ἐποχή τους, σε ἀνάλογες περιπτώσεις αἱρέσεων].

 Στην ἀντίθετη περίπτωση, ὃσοι κληρικοί, μοναχοί ἢ λαϊκοί. δεν ἀπομακρυν-θοῦν  ἀπό αὐτούς τους «ἐπισκόπους»,  (ὃπως διατάσσουν οἱ  Ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησί-ας μας) και βρίσκονται σε ἐπικοινωνία μαζί τους, τότε κατά τους  Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, πέφτουν στα ἀναθέματα τῶν 5ης και 6ης Οἰκουμεν.Συνόδων (που ἀναθεματίζουν ὃλους τους αἱρετικούς), και τῆς 7ης Οἰκουμ.Συνόδου πού ἀποφασίζει: ‘‘σε ατούς που πικοινω-νον με πίγνωση (με τους αρετικούς), νάθεμα’’ (πρακτικά Σπ.Μήλια σελ.805, 825, 878, 879).

 Ἐπίσης Β’ Κανν τςνντιοχείμε οἰκουμενικὸν κῦρος Συνόδου,  διατάσσει:  ‘‘....ατός που πικοινωνε με κοινώνητον, να εναι και ατός κοινώνητος’’ (Πηδάλιον σελ. 407). Και ὁ 15ος Κανόνας τς Πρωτοδευτέρας Οκουμεν. Συνόδου (παράγρ.4) [O ΚANONAΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ]: ‘‘.…ἐὰν δ ο πρόεδροι (πίσκοποι) που ναφέραμε εναι αρετικοί, και τν (κατεγνωσμένη) αρεσή τους κηρύττουν δημοσίως, καί γι τοτο χωρίζονται ο ποκείμενοι σ’ατος, κα προτο ν γίνει κόμη συνοδικ κρίση (που θα κρίνει τους πισκόπους ατούς) για την αρεση ατή, ο χωριζόμενοι ατο, χι μόνον γι τν χωρισμ δν καταδικάζονται, λλ κα τιμς που τους πρέπει εναι ξιοι, ς ρθόδοξοι, πειδ χι σχίσμα προξένησαν στν κκλησία μ τν χωρισμ ατό, λλ μλλον λευθέρωσαν τν κκλησία π τ σχίσμα κα τν αρεση τν ψευδοεπισκόπων ατν (βλέπε κ’τν 31ον ποστολ. Κανόνα)’’. (Πηδάλιον σελ.292-Ἑρμηνεία Ἁγ.Νικοδήμου Ἁγιορείτου).

Και ὁ Ἃγιος Θεόδωρος ὀ Στουδίτης λέγει: “Ο μέν αρετικοί ντελς ναυάγησαν στην πίστη, λλοι μως δεν χάθηκαν πό τους αρετικούς λογισμούς των, λλά πό την κοινωνία με την αρεση’’. (PG 99,1164A’) Ὁ ἲδιος λέγει: «…Γιατί αρεση εναι δελφέ ληθινός βόθρος και παγίδα το διαβόλου, δε κοινωνία ατν ποχωρίζει πό τον Χριστό ατόν πού την δέχεται και τον τοποθετε ξω πό την ποίμνη το Κυρίου την κκλησία. Γιατί σο διαφέρει το φς πό το σκοτάδι, τόσο διαφέρει και ρθόδοξη Μετάληψη από την αρετική κοινωνία· γιατί μεν φωτίζει τον μετέχοντα, δε σκοτίζει, μεν νώνει με τον Χριστό, δε με τον διάβολο, μέν ζωοποιε την ψυχή, δε την θανατώνει….»  (ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΡΝΔ΄. Νικήτα ἡγουμένω.)

       Ατά θεωρήσαμε τι εχαμε την ποχρέωση να πενθυμήσουμε στον «μητροπολίτη» Θεσσαλιώτιδος κ’ Φαναριοφερσάλων Τιμόθεον και στους λλους οκουμενιστές «πισκόπους» τς παναιρέσεως το Κολυμπαρίου, σε σους φρονον τα δια με ατούς και σε σους τους κολουθον και ντικανονικά τους μνημονεύουν, με γάπη Χριστο προς ατούς. Για να μετανοήσουν πό τις κακοδοξίες και τις αρέσεις που χι μόνο διδάσκουν, λλά και πιβάλλουν στους «κληρικούς» τν μητροπόλεων, ο ποίοι δυστυχς δεν ντέδρασαν πως διατάσσουν ο εροί Κανόνες τς κκλησίας, (παρά λάχιστοι) δηλ. με  διακοπή μνημοσύνου και ποτείχιση πό τους «πισκόπους», και να νεργήσουν στε να γίνει ρθόδοξη Σύνοδος, που πισήμως θα καθαιρέσει σους μείνουν μετανόητοι οκουμενιστές,  τους δη ποκομμένους πό το Σμα το Χριστο (που εναι ρθόδοξη κκλησία που ερίσκεται μόνο στην λήθεια), και δη  καθηρημένους «κληρικούς», βάσει τν α’, δ’ και ζ’ Κανόνων τς Γ’Οκουμενικς Συνόδου (Βλ.και ρμηνεία πό γ.Νικοδήμου στο ερό Πηδάλιο), που πεφάσισε για σους συντάχθηκαν κείνη την ποχή με τον αρετικό Νεστόριοκαι τους συν ατ λλους αρετικούς, λλά και για σους θα συνταχθον με τους αρετικούς κ α ι  σ τ ο   μ έ λ λ ο ν, πως εναι ο σημερινοί οκουμενιστές  «πίσκοποι» που κατέλυσαν λες τις γιες Οκουμενικές Συνόδους με τις παναιρετικές τους ποφάσεις.  

Δηλώνουμε πίσης τι δεν προσχωρομε σε σχισματοαιρετικές παλαιοημερογήτικες παρατάξεις, λλά παραμένουμε στην ληθινή διαχρονική ρθόδοξη Καθολική και ποστολική κκλησία το Χριστο, παραμένοντας στην λήθεια. Παρακινομε δε και προτρέπουμε και σους βρίσκονται σε κοινωνία με την παναίρεση, να ποτειχιστον πό τους «πισκόπους» ατούς και να γωνιστοῦ-με λοι ρθόδοξα, για να διαφυλάξουμε την πίστη που μς παρέδωσαν νόθευτη ο Πατέρες μας, και που χουμε και μες ποχρέωση και ερό καθκον, να την παραδώσουμε στις πόμενες γενεές.

πίσης γωνιζόμαστε κατά τς  σατανοκίνητης «νέας ποχς νέας τάξεως πραγμάτων», και τς λεγομένης Κάρτας (λεκτρον.ταυτότητας) το πολίτη, την ποία “πάσει θυσία” δεν πρέπει να πάρουμε  και  να προτιμήσουμε και τον θάνατο κόμα, παρά το σφράγισμα το ντιχρίστου, (ποκάλ.: Κεφ.13ο16-18,σιος Παϊσιος γιορείτης στο χειρόγραφό του “Σημεα τν καιρν”).  

λλως ν «βολευτομε» και δεν μεριμνήσουμε γι’ατά, σιωπήσουμε και δεν μολογήσουμε, κτός το τι θα θεωρηθομε θεοι (κατά τον γ.Γρηγόριο τον Παλαμ), δεν θα μς μολογήσει Κύριός μας ησος Χριστός στον Πατέρα (Ματθ.Ι’32-33-Λουκ ΙΒ’8-9)  (δηλ.δεν θα μπομε στην Βασιλεία Του). λλά και στην δ διαβίωσή μας, πως χει συμβε πολλάκις και στο παρελθόν, στις ποστασίες το λαο Του, θα νεργήσει πωσδήποτε Κύριός μας για να μς σώσει πό την παναίρεση, (πως προβλέπουν και ο προφτες),  λλά πάντοτε «παρέμβαση» το Χριστο, ταν δυνηρή λλά σωστική και σωτήρια πό τις αρέσεις (συνήθως με πολέμους. βλ.λωση τς Πόλης, Μικρασιατική Καταστροφή, Σεπτεμβριανά,  πόλεμος στην Συρία τελευταα, κ.. καταστροφές). ς μη καταδικάζουμε λοιπόν τον αυτό μας και τους συνανθρώπους μας μικρόψυχα, πολαμβάνοντας πρόσκαιρα καθένας τα προνόμια που χει μέσα στην παναίρεση, πως π.χ. ο «κληρικοί», και ο «κκλησιαστικοί» τον  μισθό,  ο «μοναχοί» τα Μοναστήρια, και  ο λαϊκοί την  βόλεψή τους,  γιατί  κτός το τι θα χάσουμε την αωνιότητα, παραμένοντας μέσα στην παναίρεση, θα χάσουμε και την προσωρινότητα, και θα εμαστε μες πεύθυνοι γιατί κτός το αυτο μας, θα καταδικάσουμε και τούς οκείους μας, και λο τον λαό στην καταστροφή που ναπόφευκτα ρχεται.  

Εχόμαστε Καλή Μετάνοια σε λους,

και  Καλή ποτείχιση πό την παναίρεση.

       [Μερικά ποφθέγματα τν γίων Πατέρων τς κκλησίας: (βλέπε περισσότερα στο στολόγιο «maxomaiyperpistews.blogspot.com»). γ.ωάννης Χρυσόστομος: 1άν κανείς χει δόγμα διεστραμμένο, πόφυγέ τον και παραίτησαί τον. Μη πείθεσαι, χι μόνο ν εναι άνθρωπος, λλά κν νθρωπος να χει κατεβε π’τον ορανό.  πουδήποτε δες την εσέβεια να παραβλάπτεται, μη προτιμήσεις την μόνοια πό την λήθεια, λλά να στέκεσαι γενναος μέχρι θανάτου. Σε τίποτα να μη προδώσεις την λήθεια. Προσέχετε, να μη παραδέχεσθε κανένα νόθο δόγμα με το πρόσχημα τς γάπης. Να φοβηθομε μήπως κανείς παραφθαρ πό την γάπη τν αρετικν. (ΕΠΕ 25,370) 2. «Οδέν φελε βίος ρθός, δογμάτων διεστραμμένων»(ΕΠΕ 23,492-494).  3Τό,“Μ κρίνετε να μ κριθτε”, φορ τα θέματα το βίου, και χι τα θέματα τς πίστεως» (λλην.Πατρολογία (Σειρά MPG),Τόμος 63, Άγ..Χρυσόστομος, Ομιλία ΛΔ΄,σελ.232). γ.θανάσιος Μέγας:‘‘άν πίσκοπος πρεσβύτερος που εναι τα μάτια τς κκλησίας, κακς συναναστρέφονται και σκανδαλίζουν τον λαό, πρέπει ατούς να τους διώχνετε. Γιατί σς συμφέρει χωρίς ατούς να συγγεντρώνεσθε  σε σπίτι προσευχς  (κατ’οκον κκλησία), παρά να ριφθτε μαζί τους, πως  με τον ννα και τον Καϊάφα, στην γέεννα το πυρός’’.(ΒΕΠΕΣ 33,199)  γ.ερομάρτυς γνάτιος Θεοφόρος:“Καθένας που λέγει ντίθετα πό τα διαταγμένα, κόμα κι ν εναι ξιόπιστος, κι ν νηστεύει, κι ν παρθενεύει, κι ν κάνει θαύματα, να τον βλέπεις σαν λύκο με δέρμα προβάτου, που θέλει να φθείρει τα πρόβατα”]

 (*)  Συμφωνία 46ου ποστολ. Κανόνα με τους: (Βλέπε): ποστολ.47ο κ’,68ο,- ζ’τς Β’Οκουμ.Συνόδου,- 95ο τς ΣΤ’Οκουμ. Συνόδου,  τς εν Καρχηδόνι,-1ο,5ο κ’ 47ο Μεγ.Βασιλείου,-Β’πρός Κορινθ  ΣΤ’14.   

(**)  βλέπε: “Παρέμβασις και κείμενο στην εραρχία  τς  κκλησίας τς λλάδος”Νοεμ.2016 το «πισκόπου» Ναυπάκτου Ἰεροθέου, ὃπου καταγγέλλει ὃτι στο  Κολυμπάρι, ψήφισαν  την ἀρχαία Νεστοριανή αἳρεση, περί  ἀοράτου «ἐκκλησἰας»     

«Φωνή  βοντος  ν τ ρήμ»


Με γάπη Χριστο  Μ.Α.Χ.Ο.Μ.Α.Ι.

Μοναχοί και γωνιζόμενοι Χριστιανοί

ρθόδοξοι  Μετά  τῆς  νωθεν  σχύος

    ἀποτειχισμένοι   (πό  την  παναίρεση).

To ιστολόγιό μας:

                   “maxomaiyperpistews.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος τῆς Μόσχας (1666-7) καί ἀναίρεση συκοφαντιῶν τοῦ π. Εὐφροσύνου Σαββαϊτου. (Νεκταρίου Μοναχοῦ τοῦ ἐκ Κορίνθου)

      Ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος τῆς Μόσχας (1666-7) καί ἀναίρεση συκοφαντιῶν τοῦ π. Εὐφροσύνου Σαββαϊτου. Νεκταρίου Μοναχοῦ τοῦ ἐκ Κορίνθο...