Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου – Περὶ ἡμερομηνιῶν καὶ χρόνων καὶ περὶ σχισμάτων
(Σχόλιο ἰστολογίου: Ὁ Ἃγιος καταφέρεται κατά τῶν "τεσσαρακαιδεκατιτῶν" σχισματικῶν τῆς ἐποχῆς του, ἀλλά εἰκονίζει ἐπακριβῶς και τους σημερινούς σχισματοαιρετικούς παλαιοημερολογῆτες πού ἒχουν δογματίσει το ἡμερολόγιο).
Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου
(ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸν Γ’ Λόγο Κατὰ Ἰουδαίων)
§ 5. Καὶ ὅπως τώρα προτιμᾶται νὰ τὰ ὑπομένετε ὅλα, παρὰ νὰ ἀλλάξετε τὴ συνήθεια, ἔτσι ἔπρεπε αὐτὴ νὰ τὴν περιφρονεῖτε καὶ νὰ προτιμᾶτε νὰ ὑποφέρετε τὰ πάντα καὶ νὰ κάμνετε τὸ κάθε τί, ὥστε νὰ προσέρχεσθε χωρὶς ἁμαρτήματα στὴ Θεία Εὐχαριστία. Τὸ ὅτι ὁ Θεὸς ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴ διαφύλαξη ὁρισμένων ἡμερῶν, ἄκουσε τὸν τί λέγει ὅταν κρίνει: «πεινώντα μὲ εἴδετε καὶ ἐθρέψατε, διψώντα καὶ ἐποτίσατε, γυμνὸν καὶ περιεβάλετε» ἐνῶ τοὺς εὑρισκομένους στὰ ἀριστερά του τοὺς κατηγορεῖ μὲ τὰ ἀντίθετα ἀπὸ αὐτά. Καὶ πάλι προσάγοντας ἄλλον γιὰ τὴν μνησικακία, τὸν κολάζει λέγοντας: «πονηρὲ δοῦλε, πάσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκα σοι. ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγὼ σὲ ἠλέησα». Πάλι τὶς παρθένες, ἐπειδὴ δὲν εἶχαν λάδι στὶς λαμπάδες τους, τὶς ἀπέκλεισε ἀπὸ τὸν νυμφώνα. Ἄλλον πάλι τὸν ἀπέκλεισε ἐπειδὴ εἰσῆλθε μὴ ἔχοντας ἔνδυμα γάμου, ἀλλὰ μὲ ρυπαρὰ ἐνδύματα, δηλαδὴ τὴν πορνεία καὶ τὴν ἀκαθαρσία. Ἀλλὰ κανεὶς δὲν ἀποκλείσθηκε ἐπειδὴ τέλεσε τὸ Πάσχα αὐτὸν ἢ τὸν ἄλλο μήνα….
Καὶ γιατί νὰ ὁμιλῶ γιὰ μᾶς, ποὺ ἔχουμε ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ κάθε νομικὴ ὑποχρέωση καὶ βρίσκεται τὸ πολίτευμά μας ἐπάνω στοὺς οὐρανούς, ὅπου δὲν ὑπάρχουν μῆνες καὶ ἥλιος καὶ σελήνη καὶ κύκλοι ἐτῶν;….
§ 6. Ἃς μὴ φιλονικοῦμε λοιπόν, οὔτε καὶ νὰ λέμε ἐκεῖνο, ὅτι δηλαδὴ τόσα χρόνια νήστευα ἔτσι καὶ τώρα θὰ ἀλλάξω; Ἄλλαξε ἀκριβῶς γι’ αὐτὸ καὶ μόνο! ἐπειδὴ γιὰ τόσο μεγάλο χρονικὸ διάστημα ἀποκόπηκες ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, γύρισε τώρα πίσω στὴν μητέρα. Κανεὶς δὲν λέγει, ἐπειδὴ γιὰ τόσο χρόνο παρέμενα στὴν ἔχθρα, ντρέπομαι τώρα νὰ συμφιλιωθῶ. Γιατί ντροπὴ εἶναι ὄχι ἡ πρὸς τὸ καλύτερο μεταβολὴ ἀλλὰ ἡ παραμονὴ στὴν ἄκαιρη φιλονεικία. .…
Ἃς μὴν ἐπιστρέφουμε λοιπὸν πρὸς τὰ πρῶτα, τὴν στιγμὴ ποὺ ἦρθαν τὰ τελειότερα, κι οὔτε νὰ φυλάσσουμε ἀκόμη ἡμέρες καὶ ἐποχὲς καὶ ἔτη, ἀλλὰ παντοῦ ἃς ἀκολουθοῦμε μὲ κάθε ἀκρίβεια τὴν Ἐκκλησία, προτιμώντας πάνω ἀπ ὅλα τὴν ἀγάπη καὶ τὴν εἰρήνη. Γιατί, κι ἂν ἀκόμη ἡ Ἐκκλησία διέπραττε σφάλμα, δὲν θὰ ἦταν τὸ κατόρθωμα ἀπὸ τὴν ἀκριβῆ τήρηση τῶν χρόνων τόσο μεγάλο, ὅσο εἶναι τὸ ἔγκλημα ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴ διαίρεση καὶ τὸ σχίσμα.
Τώρα δὲν ἔχει γιὰ μένα καμιὰ σημασία ἡ τήρηση τοῦ καιροῦ, ἀφοῦ, ὅπως ἀποδείξαμε, δὲν ἔχει οὔτε γιὰ τὸν Θεὸ σημασία. Ἄλλωστε γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ ἀφιέρωσα πολλοὺς λόγους. Ἀλλὰ ἕνα μόνο πράγμα ζητῶ: τὸ νὰ κάνουμε τὰ πάντα μὲ εἰρήνη καὶ ὁμόνοια καὶ ὅταν ἐμεῖς καὶ ὅλος ὁ λαὸς νηστεύουμε καὶ οἱ ἱερεῖς ἀναπέμπουν τὶς κοινὲς ὑπὲρ τῆς οἰκουμένης εὐχές, σὺ νὰ μὴν παραμένεις στὸ σπίτι μεθυσμένος.
Οὔτε ἡ Ἐκκλησία ἀνεγνώριζε τὴν ὑποχρεωτικὴ καὶ ἀκριβῆ τήρηση τῶν καιρῶν. Ἀλλ’ ἐπειδὴ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ φάνηκε καλὸ στοὺς Πατέρες ποὺ ἦταν διασκορπισμένοι παντοῦ, νὰ συνέλθουν καὶ νὰ ὁρίσουν τὴν ἡμέρα αὐτή, ἡ Ἐκκλησία τιμώντας πάντοτε τὴν συμφωνία καὶ ἀγαπώντας τὴν ὁμόνοια, ἀποδέχθηκε τὴν ἀπόφαση.
Γιὰ τὸ ὅτι καὶ σὲ μᾶς καὶ σὲ σᾶς καὶ σὲ ὁποιονδήποτε ἄλλον εἶναι ἀδύνατο νὰ καθορίσει ἐπακριβῶς τὴν ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποία ὁ Κύριος τέλεσε τὸ μυστήριο, ἀποδείχθηκε ἱκανοποιητικὰ μὲ τὰ ὅσα ἔχουν λεχθῆ.
Ἃς μὴ σκιαμαχοῦμε, λοιπόν, κι ἃς μὴ βλάπτουμε τοὺς ἑαυτούς μας στὰ μεγάλα πράγματα, φιλονικώντας γιὰ τὰ ἀνάξια λόγου. Γιατί δὲν ἀποτελεῖ ἔγκλημά το νὰ νηστεύουμε αὐτὴ ἢ τὴν ἄλλη περίοδο, ἀλλὰ ἔγκλημα, καὶ μάλιστα ἀσυγχώρητο καὶ ἄξιο καταδίκης καὶ πρόξενο μεγάλης τιμωρίας, εἶναι ἡ διαίρεση τῆς Ἐκκλησίας, ὁ διαπληκτισμός, ἡ σπορὰ τῆς διχόνιας καὶ ἡ συνεχὴς ἀποστέρηση τοῦ ἐαυτοῦ μας ἀπὸ τὶς συνάξεις τῶν πιστῶν.
…….Γι’ αὐτὸ τερματίζοντας ἐδῶ τὴν ὁμιλία, ἃς εὐχηθοῦμε ἀπὸ κοινοῦ ὅλοι, νὰ ἐπιστρέψουν οἱ ἀδελφοί μας κοντά μας, καὶ ἀφοῦ ἀσπασθοῦν τὴν εἰρήνη, ἀποφύγουν τὴν ἄκαιρη φιλονικία, καταγελάσουν τὴν ψυχρότητα τῶν αἰσθημάτων τους, σκεφθοῦν πιὸ σοβαρὰ καὶ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν τήρηση τῶν ἡμερῶν, ὅλοι μαζὶ τότε μ’ ἕνα στόμα νὰ δοξάζουμε τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὸν ὁποῖο ἀνήκει ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος, τώρα καὶ πάντοτε καὶ στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν. (ΕΠΕ, τ. 34 σ. 181-191)
Πηγή:
Ἀντιαιρετικόν Ἐγκόλπιον
www.egolpion.com
