Ἡ Ἐκκλησία εἶναι οἱ “ἐπίσκοποι”; και
ἡ παναιρετική “Δήλωση τοῦ Τορόντο”
Η ΕKKΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ;
Ὁ Χριστιανός, μόνο μένοντας πιστὸς ἕως θανάτου στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ποὺ βαπτίστηκε, τὸ ὁποῖο θεσπίστηκε διὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, μπορεῖ νὰ ἔχει τὴν ἑνότητα μὲ τὸν Θεὸ καὶ μὲ τὴν Ἐκκλησία Του.
Ὅταν λέμε, ὅμως, ἑνωμένος μὲ τὴν Ἐκκλησία, δὲν ἐννοοῦμε μὲ τὴν θεσμικὴ "ἐκκλησία", δηλαδή, ὅπως δυστυχῶς λέγουν μερικοὶ ἢ ἐνδεχομένως καὶ οἱ περισσότεροι, θεωρώντας ὅτι ἐφόσον εἶναι ὁ "ἐπίσκοπος" ἢ ὁ "ἱερέας", αὐτοὶ εἶναι καὶ ἡ Ἐκκλησία.
Γιατί τὸ λένε αὐτό; Γιατί ἔχουν τὴν πεπλανημένη ἀντίληψη ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι οἱ "ἐπίσκοποι". Αὐτὸ δηλαδὴ ποὺ πιστεύουν οἱ " ἐπίσκοποι" καὶ οἱ "ἱερεῖς", τὸ πιστεύουν καὶ κάποιοι Χριστιανοὶ γιὰ νὰ μὴν ποῦμε οἱ πιὸ πολλοί. Καὶ ἔτσι πολλοὶ πιστοὶ λένε, "ἐγὼ εἶμαι μὲ τὸν ἐπίσκοπο, ἄρα εἶμαι μὲ τὴν Ἐκκλησία".
Δὲν εἶναι ὅμως ἔτσι. Γιατί δὲν εἶναι ἔτσι; Θὰ θυμίσουμε σὲ ὅλους τους Ὀρθοδόξους τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος διευκρινίζει ποιοὶ εἶναι τῆς Ἐκκλησίας καὶ ποιοὶ δὲν εἶναι τῆς Ἐκκλησίας. Κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμὰ (που εἶναι ἓνας ἀπό τους πέντε μεγάλους Θεολόγους τῆς Ἐκκλησίας, με κεφαλαῖο το Θ) καὶ ὄχι κατὰ τὴν αὐθαίρετη γνώμη τοῦ καθενός, “οἱ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι οἱ τῆς Ἀληθείας”. «Καὶ γὰρ οἱ τῆς Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί· καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσί».
Δηλαδὴ ἂν δὲν εἴμαστε στὴν Ἀλήθεια, δὲν εἴμαστε στὴν Ἐκκλησία. Ἄρα τὸ ζητούμενο εἶναι ἂν αὐτὰ ποὺ λέμε καὶ πιστεύουμε εἶναι αὐτὰ ποὺ λέει καὶ πιστεύει διαχρονικῶς ἡ Ἐκκλησία.
Ἑπομένως ὅταν λέγουν καὶ διακηρύττουν οἱ ψευδεπίσκοποι τῆς ληστρικῆς Συνόδου τῆς Κρήτης τὰ συνοδικὰ πλέον μέλη τοῦ λεγόμενου Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.) ὅτι ὅλοι οἱ αὐτοαποκαλούμενοι χριστιανοὶ μέλη τοῦ (Π.Σ.Ε.) μαζὶ μὲ τοὺς ὀρθοδόξους εἶναι ἡ μία διαιρεμένη ἐκκλησία πού πρέπει μέσα σὲ αὐτὸν τὸν ἀντίχριστο ὀργανισμὸ νὰ ἑνωθεῖ, αὐτοὶ μποροῦν νὰ ἐξακολουθοῦν νὰ εἶναι Ἐκκλησία;
Ἐπειδὴ αὐτὸ τὸ ἰσχυρίζονται οἱ περισσότεροι λεγόμενοι ἐπίσκοποι σήμερα, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιποι σιωπώντας συμβιβάζονται καὶ συνεργάζονται μὲ αὐτὴν τὴν προδοσία τῆς Πίστεως, αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὅλοι αὐτοὶ εἶναι μέσα στὴν Ἐκκλησία; Ὄχι βέβαια. Ὅλοι αὐτοὶ εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας.
Μόνοι τους βγῆκαν, ἀφοῦ θέλησαν νὰ γίνουν μέλη τῆς ψευδεκκλησίας τοῦ ἀντιχρίστου (Π.Σ.Ε.).
Ἡ ἴδια ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία συμπυκνώνει τὴν δογματικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας λέει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ εἰς τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Εὐφημίας: «Λίαν εὔφρανας, τοὺς Ὀρθοδόξους, καὶ κατήσχυνας, τοὺς κακοδόξους…». Συνεπῶς ὅλοι οἱ κακόδοξοι, δηλαδὴ ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ καταδικάζονται διαχρονικῶς ἀπὸ τὴν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας.
Καὶ ἔρχονται τώρα οἱ ψευδεπίσκοποι τοῦ λεγόμενου Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.) καὶ ὅσοι ἔχουν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ αὐτοὺς καὶ διακηρύττουν βλασφημώντας, ὅτι: “ὅσοι δὲν εἶναι μαζί μας εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας”.
Ἀλλά, ὅπως προαναφέραμε, ὁ Ἄγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι της Ἐκκλησίας, διαψεύδουν ὅλους αὐτοὺς λέγοντας ὅτι μόνο «οἱ τῆς Ἀληθείας» εἶναι τῆς Ἐκκλησίας. Ἑπομένως ὅσοι πιστεύουν διαφορετικά, ἀλλοιώνοντας τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ Διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι καταδικασμένοι ἀπὸ τὰ ἐπίσημα κείμενα τῶν Ἄγίων Πατέρων στὸ Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας.
Ἡ παναιρετική “Δήλωση τοῦ Τορόντο”
ΜΕ ΤΗ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, (2016), Η «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ΕΓΙΝΕ ΕΠΙΣΗΜΑ – ΣΥΝΟΔΙΚΑ, ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ» (Π.Σ.Ε.) –WORLD COUNCIL OF CHURCHES, ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ Ψ Ε Υ Δ Ε Κ Κ Λ Η Σ Ι Α Σ ΤΟΥ Α Ν Τ Ι Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ,
 |
Την ἐν λόγω δήλωση τοῦ Τορόντο, ἡ ὁποία εἶναι ἡ πιο βλάσφημη δήλωση ὃλων τῶν ἐποχῶν, παραθέτουμε ἀπό σχετικό δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδας «Ὀρθόδοξος τύπος» τῆς 28ης/9/2018. ἰστοσελίδα (Π.Σ.Ε.): www.oikoumene.org
Ἀδύνατον να δοθῆ ὀρθόδοξος ἑρμηνεία
εἰς την Δήλωσιν τοῦ Τορόντο
Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
«Δεν μπορεῖ να δοθεῖ ὀρθόδοξη ἑρμηνεία στις καλούμενες “ἐκκλησιολογικές προϋποθέσεις” τῆς Δήλωσης τοῦ Τορόντο.
Αὐτή ἡ μάταιη προσπάθεια να δοθεῖ ὀρθόδοξη ἑρμηνεία στις καλούμενες “ἐκκλησιολογικές προϋποθέσεις” τῆς Δήλωσης τοῦ Τορόντο, ἀποτελεῖ μέρος τῆς γενικότερης ἂποψης, που θέλει τους στηρίζοντες τα ὃσα ἀπαράδεκτα τῶν ἀποφάσεων τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, να τα ἑρμηνεύσουν δῆθεν ὀρθοδόξως.
Στο τελικό κείμενο τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης,στο ἂρθρο 19, γίνεται ἡ ἐξῆς ἀναφορά στην Δήλωση τοῦ Τορόντο: «Ἒχουν δε βαθεῖαν την πεποίθησιν (αἱ ὀρθόδοξοι ἐκκλησίαι μέλη τοῦ Π.Σ.Ε.), ὃτι αἱ ἐκκλησιολογικαί προϋποθέσεις τῆς Δηλὠσεως τοῦ Τορόντο (1950), τιτλοφορουμένης, “ἡ Ἐκκλησία, αἱ ‘Eκκλησίαι και το Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν” εἶναι κεφαλαιώδους σημασίας διά την Ὀρθόδοξον συμμετοχήν εἰς το Συμβούλιον»”.
Στη “Δήλωση τοῦ Τορόντο” που τιτλοφορεῖται: “ἡ Ἐκκλησία, αἱ ‘Eκκλησίαι και το Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν”, στην παράγραφο 5 ἀναφέρεται ὃτι «Οἱ ἐκκλησίες-μέλη τοῦ Π.Σ.Ε., ἀναγνωρίζουν στις ἂλλες ἐκκλησίες, στοιχεῖα τῆς ἀληθοῦς ἐκκλησίας*».
Ποιά Ὀρθόδοξη ἑρμηνεία μπορεῖ να δοθεῖ στην κακόδοξη αὐτή προϋπόθεση τῆς Δήλωσης τοῦ Τορόντο, πού ἀναγνωρίζει στοιχεῖα ἀληθοῦς Ἐκκλησίας στις ἂλλες “ἐκκλησίες” μέλη τοῦ Π.Σ.Ε.; Μελετῶντας προσεκτικά την κακόδοξη αὐτή “ἐκκλησιολογική“ προϋπόθεση τῆς Δήλωσης τοῦ Τορόντο, θα διαπιστώσει ὃτι μόνο ἡ ἂγνοια μπορεῖ να προταχθεῖ ὡς δικαιολογία για τέτοια ἑρμηνεία και ὂχι το ὃτι τά ἑρμηνεύουν δῆθεν ὀρθοδόξως.
Στη “Δήλωση τοῦ Τορόντο” που τιτλοφορεῖται “ἡ Ἐκκλησία, αἱ ‘Eκκλησίαι και το Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν”, ἀναφέρεται στην παράγραφο 8 ὃτι: “Οἱ ἐκκλησίες-μέλη εἰσέρχονται σε πνευματικές σχέσεις, για να οἰκοδομηθεῖ το Σῶμα τοῦ Χριστοῦ και να ἀνακαινιστεῖ ἡ ζωή τῶν ἐκκλησιῶν”*. Δηλαδή θα οἰκοδομηθεῖ το Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὃταν εἰσέλθουν οἱ Ὀρθόδοξες ἐκκλησίες που συμμετέχουν στο Π.Σ.Ε., σε πνευματικές σχέσεις με τις αἱρετικές ὁμάδες ἢ κοινότητες τοῦ Π.Σ.Ε. ὃπως για παράδειγμα με την «Πεντηκοστιανή ἐκκλησία τῆς Χιλῆς” και την «Πεντηκοστιανή Ἀποστολική ἐκκλησία”, που ἒχουν ἐνεργό δράση στο Π.Σ.Ε. Ἂπαγε τῆς βλασφημίας. “Τις κοινωνία φωτί προς σκότος;” (Β’ Κορ.6,14). Ποιά Ὀρθόδοξη ἑρμηνεία μπορεῖ να δοθεῖ σε αὐτή την κακόδοξη προτροπη; Οὒτε και ἡ ἂγνοια δικαιολογεῖ τέτοια κακόδοξη ἑρμηνεία.
Αὐτό που καταληκτικά ἀναφέρεται στην ἀπαράδεκτη για την Ἐκκλησία μας Δήλωση τοῦ Τορόντο, ὃτι: “Οἱ ἐκκλησίες ἀναγνωρίζουν ὃτι το να ἀποτελεῖ κάποιος μέλος τῆς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι πιο περιεκτικό, ἀπό το να ἀποτελεῖ μέλος τῆς ἲδιας του τῆς ἐκκλησίας”*, φανερώνει το πραγματικό νόημα τῆς δήλωσης.
Ἡ ἐντελῶς ἀπαράδεκτη “παραδοχή” που ἐπιβάλλεται στη Δήλωση τοῦ Τορόντο, ὃτι “εἶναι πιό περιεκτικό να ἀνήκεις στην Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ παρά στην ἐκκλησία σου”, ποιά ἒννοια ἒχει για Ὀρθοδόξους; Αὐτή ἡ ἐντελῶς ἀπαράδεκτη “παραδοχή”, για Ὀρθοδόξους, παρεισέφρησε ὡς μη ὢφειλε και σε κείμενο τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης.
Ἡ ἀπαράδεκτη αὐτή “παραδοχή” για Ὀρθοδόξους, συνεπάγεται ἂρνηση τῆς αὐτοσυνειδησίας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὃτι δηλαδή, αὐτή ἀποτελεῖ τη Μία Ἁγία, Καθολική και Ἀποστολική Ἐκκλησία. Ποιά Ὀρθόδοξη ἑρμηνευτική μπορεῖ να δοθεῖ σε τέτοια ἀπαράδεκτη παραδοχή για Ὀρθοδόξους;
Πῶς μποροῦν να ἑρμηνευθοῦν ὀρθοδόξως οἱ καλούμενες “ἐκκλησιολογικές προϋποθέσεις” τῆς Δήλωσης τοῦ Τορόντο; Στο τέλος ἀντιλαμβανόμαστε πώς οὒτε και ἡ ἂγνοια μπορεῖ να ἀποτελέσει ἐπιεική δικαιολογία.
Ὁ μεγάλος τάραχος που προκάλεσαν τα ὃσα ἀπαράδεκτα παρεισέφρησαν στις ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, δεν θα κοπάσει με ἐπιπόλαιες δικαιολογήσεις.
Ἂν ἐπιθυμοῦμε την εἰρήνη με ἐκκλησιαστικό τρόπο, θα πρέπει να ἐπιζητοῦμε την ἀνασκευή τῶν ὃσων ἀπαράδεκτων παρεισέφρησαν στα κείμενα τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης και ὂχι ἐπιπόλαιες δικαιολογήσεις».
*«Ἡ συμβολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας και θεολογίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησίῶν» (Στυλιανοῦ Χ.Τσομπανίδη).
ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ - ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ
