ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ
Ὁμιλία στην Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων (19/6/2022)
(Εὐαγγέλιον: Ματθ. Ι΄ 32 – 33, 37-38, Ιθ΄27-30)
«Ἰδοὺ ἠμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν Σοι. Τί ἄρα ἔσται ἠμίν;» (Ματθ. ιθ΄, 27) «Να, ἐμεῖς τα ἀφήσαμε ὃλα και Σε ἀκολουθήσαμε. Τι μέλλει να γίνει με μᾶς; Ποιὰ θὰ εἶναι ἡ ἀμοιβή μας;»
Τὸ ἐρώτημα αὐτὸ τὸ ἀπευθύνει ὁ Πέτρος ἐκ μέρους καὶ τῶν ἄλλων Ἀποστόλων, ἀκόλουθων τοῦ Κυρίου.
Πάντα εἶναι δύσκολη μιὰ ἀπόφαση, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ποὺ θὰ μεταβάλει τὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Μένει στὶς συνήθειές του, ἀκόμη κι ὅταν διαπιστώνει ὅτι δὲν τὸν ὁδηγοῦν στὴν σωτηρία. Φοβᾶται τὴν ἀλλαγή. Επιμένει ἀκόμη κι ὅταν φαίνεται ὅτι φτάνει σὲ μιὰ πιθανὴ καταστροφή. Αὐτὸ ἔπαθε δυστυχῶς καὶ ὁ περισσότερος Χριστιανικὸς Ὀρθόδοξος κόσμος σήμερα. Παρέμειναν στὶς συνήθειές τους στοὺς Ναούς τους. Λὲς καὶ ὁ Ναὸς θὰ τοὺς σώσει. Ὄχι ὁ Χριστός.
Τοὺς φωνάζεις δὲν εἶναι ὀρθόδοξος Ναὸς πλέον, εἶναι αἱρετικὸς ὁ Ναὸς ποὺ πηγαίνετε. Δὲν θέλουν νὰ τὸ καταλάβουν. Δὲν συμφέρει. Γιατί θὰ πρέπει νὰ ἀπομακρυνθοῦν. Ἀλλὰ δὲν θέλουν νὰ κουνήσουν οὔτε τὸ δακτυλάκι τοὺς τὸ μικρὸ κατὰ τῆς παναίρεσης, χωρὶς νὰ διώκονται, χωρὶς μαρτύριο, σχεδὸν χωρὶς κόστος.
Ποῦ εἶναι οἱ Συνταξιοῦχοι Ἱερεῖς; Αὐτοὶ τουλάχιστον δὲν ἀντιμετωπίζουν διακοπὴ μισθοδοσίας. Γιατί δὲν ἀποτειχίζονται; Τί φοβοῦνται; Μήπως χάσουν τὰ τυχερὰ στὸν Ναό, ἡ στὸ Κοιμητήριο;
Πάντως ἀπέδειξαν ὅτι πράγματι ἤσαν μισθωτοὶ ποιμένες. Ἐκτὸς ἐλαχίστων κληρικῶν, ποὺ καὶ αὐτοὶ ἔπεσαν σὲ ἄλλες παρόμοιες κακοδοξίες εἴτε ἐξ ἀρχῆς εἴτε μετέπειτα. Δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε ἀποτείχιση λένε.
Καὶ οἱ ἐν ἐνεργεία; Θὰ ποῦν ἐμεῖς ἔχουμε παιδιά, οἰκογένεια. Θὰ χάσουμε τὸν μισθό μας, θὰ μᾶς διώξουν. Μερικοὶ δὲν θέλουν νὰ τὸ παραδεχθοῦν (ὅτι παραμένουν στὴν αἵρεση γιὰ νὰ μὴν χάσουν τὸν μισθὸ) καὶ βρίσκουν ἄλλες προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις ὃπως: Δὲν εἶναι ὥρα ἀκόμα. Εἶναι οἱ λεγόμενοι ἀχρικαιριστές. Θὰ γίνει πρῶτα το κοινὸ ποτήριο. Ποιὸς Ἅγιος ἔθεσε αὐτὸν τὸ ὄρο γιὰ νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς; Εἶναι σὰν νὰ κάνει ἐπίθεση ὁ Τοῦρκος, νὰ καταλάβει ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ ὑψώσει τὴν ἡμισέληνο στὴν Ἀκρόπολη καὶ τότε οἱ Ἕλληνες ἀφοῦ τὴν δοῦν ὑψωμένη, τότε νὰ ποῦν ἦρθαν οἱ Τοῦρκοι, νὰ πάρουμε τὰ ὅπλα νὰ τοὺς πολεμήσουμε!!!.
Ἄλλοι (ἢ καὶ μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ἴδιους), προφασίζονται ὅτι δὲν μποροῦμε χωρὶς “ἐπίσκοπο”. Οἱ λεγόμενοι ἐπισκοποκεντρικοί. Ὁ Χριστὸς δὲν ἀποτελεῖ γι’αὐτοὺς τὸ κέντρο καὶ τὴν κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ οἱ “ἐπισκοποι”!!! Ἃς διαβάσουν λοιπὸν τὸν βίο τοῦ Μοναχοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ καὶ να μᾶς ποῦν μὲ ποιὸν “ἐπισκοπο” καὶ μὲ ποιὸν “ἱερέα” ἐπικοινωνοῦσε ὁ Ἅγιος και οἱ δύο μαθητές του Ἀναστάσιοι Μοναχοί, ὅταν ἅπαντες εἶχαν πέσει στὴν αἵρεση τοῦ μονοθελητισμοῦ καὶ τοῦ μονοενεργητισμοῦ; Μὲ κανέναν βέβαια. Γι’αὐτὸ καὶ τους ἔκοψαν τὸ δεξὶ χέρι καὶ τὴν γλώσσα οἱ αἱρετικοὶ καὶ τους ἐξώρισαν σε διαφορετικά μέρη, ὅπου καὶ ἐκοιμήθηκαν ἐξουθενημένοι. Καὶ πῶς ἀνακηρύχθηκαν Ἅγιοι μετὰ 18 χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμησή τους ἀπὸ τὴν ΣΤ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ἐνῶ δὲν κοινωνοῦσαν μὲ κανέναν ἐπίσκοπο; (Βλέπε περί αὐτοῦ ἀνάρτηση στην ἰστοσελίδα: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/06/blog-post_22.html )
Ἄλλοι βλασφημοῦντες Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, προφασίζονται ὅτι αὐτοὶ οἱ κανόνες (τῶν Ἁγίων Συνόδων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ αὐτοὶ ποὺ ἀναφέρονται στὸ Ἱερὸ Πηδάλιο, ἤσαν γιὰ τὸν καιρὸ ἐκεῖνο ποὺ βγῆκαν, δὲν ἰσχύουν σήμερα!!! Καὶ τοὺς ρωτᾶμε: τότε γιατί ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἔγραψε τοὺς κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων στὸ Πηδάλιο μετὰ ἀπὸ 18 αἰῶνες; π.χ. οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔζησαν τὸν 1ο αἰώνα μ.χ. καὶ ἡ Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἔγινε τὸν Δ’ αἰώνα καὶ ὁ Ἅγιος ἔγραψε τὸ Ἱερὸ Πηδάλιο τῆς Ὄρθοδοξου Ἐκκλησίας τὸν 18ο αἰώνα. Ἀναφέρει τοὺς κανόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τοὺς κανόνες τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Συνόδων, καὶ κανόνες μερικῶν Ἁγίων (ποὺ τὶς ἐπεκύρωσαν οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι), οἱ ὁποῖες πρέπει νὰ ξέρουμε ὅτι εἶναι ἀλάθητες, γιατί μιλάει Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, μέσα ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες.
Στὶς πρῶτες σελίδες τοῦ Πηδαλίου, λέγει ὅτι τὸ Πηδάλιο εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή, μετὰ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ πρέπει ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός, νὰ μελετᾶ τὸ Πηδάλιο, ἀμέσως μετὰ τὴν Ἁγία Γραφή. Ἐὰν ἤσαν οἱ κανόνες μόνο γιὰ ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ὅπως βλασφημοῦν, τότε γιατί κάθησε καὶ ἔγραψε αὐτοὺς τοὺς κανόνες ὁ Ἅγιος καὶ γιάτί μας παρακινεῖ νὰ τοὺς μελετᾶμε κάθε μέρα; Καὶ τὸ κυριώτερο, γιατί δὲν βρέθηκε κανένας ἀπὸ τοὺς πολυαρίθμους Ἁγίους τῶν μετέπειτα αἰώνων, νὰ πεῖ αὐτὸ ποὺ λέγουν οἱ ἀθεόφοβοι κυρίως “ἱερείς” τῆς παναιρέσεως (καὶ παρασύρουν τοὺς πιστοὺς σ’αὐτὴ τὴ βλασφημία στὸ Ἅγιο Πνεῦμα), ὅτι μὴν διαβάζετε τὸ Πηδάλιο, γιατί δὲν ἰσχύει σήμερα;
Ἐπίσης ὁ α’ Κανόνας τῆς Ζ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐν Νικαία τοῦ 787: «Οἱ Ἱεροὶ Κανόνες εἶναι ἀπαύγασμα Τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ πρέπει νὰ παραμένουν ἀναλλοίωτοι ὡς ἰσόκυροί τῆς Ἁγίας Γραφῆς». (Μέγας Φώτιος, ΠΗΔΑΛΙΟΝ, σέλ.322-323)
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι μὲ τὸ ποὺ τοὺς κάλεσε ὁ Κύριος, δὲν σκέφτηκαν τίποτα. Τὰ παράτησαν ὅλα καὶ σπίτι καὶ οἰκογένεια καὶ σύζυγο καὶ παιδιὰ καὶ ἐργασία, καὶ ἄκολουθησαν Τὸν Χριστό.
Τί σχέση ἔχουν αὐτοὶ οἱ σημερινοὶ “διάδοχοι” τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, οἱ “ἐπισκοποι”, οἱ “Ἱερείς” καὶ οἱ “Μοναχοὶ” μὲ τοὺς Ἁγίους της Ἐκκλησίας μας; Λέγει ὁ Ἄγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. «θὰ εἶναι οἱ ἀσεβέστεροι ὅλων». Αὐτοὶ ὅλοι φαρισαϊκῶς θὰ γιορτάσουν σήμερα τοὺς Ἁγίους Πάντες, ἐνῶ ἔχουν ἤδη προδώσει Τὸν Χριστὸ παραμένοντας μέσα στὴν παναίρεση καὶ σὰν τὸν Ἰούδα θὰ περιμένουν νὰ βροῦν κατάλληλη εὐκαιρία γιὰ νὰ τὸν παραδώσουν μὲ ἕνα φιλί, διώκοντας καὶ συκοφαντώντας τοὺς πιστοὺς ποὺ ἀντιστέκονται στὴν παναίρεση, δηλ. ἐμᾶς ποὺ ἔχουμε διακόψει τὴν ἐπικοινωνία μὲ αὐτούς.
Σκεφτεῖτε, ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, τοὺς ἁπλοϊκοὺς ψαράδες, τοὺς Ἀποστόλους Τοῦ Κυρίου. Ζοῦσαν ἁπλά. Κάποτε εἶχαν πλούσια ψαριὰ κι ἄλλοτε λιγοστὰ ψάρια ἔβρισκαν στὰ δίκτυά τους. Μιὰ ἁπλὴ καὶ μετρημένη ζωὴ περνοῦσαν μὲ τὴν οἰκογένειά τους καὶ τὰ καθημερινά τους προβλήματα. Φυσικὸ λοιπὸν ἦταν τὸ ἐρώτημά τους. «Ποῦ πᾶμε;» Καὶ ἡ ἀπάντηση Τοῦ Κυρίου: «…πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφᾶς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναίκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει». Ἡ ἀμοιβή σας θὰ εἶναι τεράστια, ἑκατὸ φορὲς περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι θυσιάσατε. Καὶ ὄχι μόνο αὐτό. Τὸ σημαντικότερο. Θὰ κληρονομήσετε τὴν αἰώνια ζωὴ στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἡ ἀποδοχὴ τῆς ἀπάντησης τοῦ Κυρίου, ἀπαιτεῖ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη, πίστη, ἀγαπητοί μου.
Ἀπέδειξαν τὴν ἀπόλυτη προσήλωσή τους στὸν Κύριο, οἱ Ἀπόστολοι, ἀφοῦ ἔσπειραν τὸ Εὐαγγέλιο στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων μέσω φοβερῶν κίνδυνων καὶ σχεδὸν ὅλοι μαρτύρησαν γιὰ Τὸν Χριστό.Ἔδωσαν τὰ πάντα γιὰ τὴ διάδοση τῆς νέας πίστεως. Φωτίσθηκαν ἀπὸ τὴν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὸ ὑπερῶο. Ἄλλαξε τελείως ἡ ζωή τους. Μετέδωσαν τὴν ἴδια προσήλωση στὸν Κύριο, σὲ Μάρτυρες καὶ Ἁγίους καὶ σ’ ὅλους τους πιστοὺς μέχρι τὶς ἡμέρες μας.
Αὐτοὺς τοὺς ξεχωριστοὺς πιστούς, τοὺς Ἁγίους, τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα. Εἶναι τὸ νέφος τῶν μαρτύρων ποὺ φωτίζει τὴν Ἐκκλησία μας. Εἶναι αὐτὴ ἡ παρουσία τους καὶ οἱ προσευχές τους ποὺ συμπαραστέκονται δίπλα μας καὶ μᾶς βοηθοῦν νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς καθημερινότητας καὶ τὶς ἁμαρτωλὲς συνήθειές μας.
Εἶναι αὐτοὶ ποὺ διὰ τῶν πρεσβειῶν τους, ἀντιμετωπίζουμε τὰ προβλήματά μας, ποὺ ἐνῶ εἶναι ἀναγκαία γιὰ τὴ διατήρηση τῆς ζωῆς μας, δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀποτελοῦν τὸ κύριο καὶ μοναδικό μας στόχο. “Ζητεῖτε δὲ πρώτον τὴν Βασιλείαν Τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην Αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμίν” (Ματθ. ΣΤ:33) μᾶς λέγει ὁ Παντοκράτωρ Κύριος..
Πρωτομάρτυς καὶ πάνω ἀπὸ ὅλους τους Μάρτυρες καὶ Ἁγίους, εἶναι Ὁ Χριστός μας. Τὸ μαρτύριό Του δὲν συγκρίνεται μὲ κανενὸς Ἁγίου, ἀφοῦ ὅλοι οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες μαρτύρησαν μὲ τὴν βοήθεια Τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ Ὁ Χριστὸς μαρτύρησε χωρὶς τὴν βοήθεια Τῆς Θεότητας. Γι’αὐτὸ καὶ εἶπε πάνω στὸν Σταυρό, «Θεέ μου, Θεέ μου, ἴνα τί μὲ ἐγκατέλειπες:”, ὅπως θεολογικότατα λέγει ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος καὶ ἐπεναλαμβάνει ὁ σύγχρονός μας ἁγιασμένος Γέροντας Παϊσιος. Καὶ αὐτὸ τὸ ἔκανε γιὰ νὰ μᾶς ἀποδείξει τὴν μεγάλη ἀγάπη Του πρὸς ἐμᾶς τὰ πλάσματά Του καὶ νὰ μᾶς ἑλκύσει κοντά Του.
Ἀκολουθεῖ ἡ Παναγία Μητέρα Του μὲ τὸ ἀθόρυβο συνεχόμενο μαρτύριο στὴν ζωή της νὰ ἐφαρμόζει πάντοτε τὶς ἐντολὲς Τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ διώχνει κάθε ἐφάμαρτο λογισμὸ ἀπὸ τὸ νοῦ της. Τιμᾶται πάνω ἀπὸ τοὺς Ἀρχαγγέλους καὶ τὶς Οὐράνιες Δυνάμεις ὡς Ὑψηλωτέρα τῶν Οὐρανῶν.
Ὁ Χριστὸς παρομοιάζεται μὲ τὸν Ἥλιο, ἡ Παναγία μὲ τὸ Φεγγάρι καὶ οἱ Ἅγιοι μὲ τὰ ἄστρα: «Ἡ μνήμη αὕτη τῶν Ἁγίων ἁπάντων, καθάπερ ἄλλος οὐρανὸς ἀπαστράπτει, ὡς ἥλιον μὲν λάμποντα ἐν μέσω Τὸν Χριστὸν ἔχων, ὡς σελήνη δέ, τὴν Ἁγίαν Παρθένον, καὶ ὡς ἄστρα φαίνοντα, κύκλω πάντας Ἁγίους. Διὸ οἱ ἑορτάζοντες αὐτήν, νοῦν καὶ καρδίαν, ἀεὶ ἑλλαμπόμεθα» ψάλλει ἡ Ἐκκλησία στὸ Κοντάκιο ἄλλο, τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Πάντων. Καὶ ἀποτελοῦν τὴν θριαμβεύουσα Ἐκκλησία, καὶ αὐτὸ σημαίνει ὁ πολυέλαιος ποὺ κρέμεται στὸ κέντρο τοῦ Ὀρθοδόξου ναοῦ ἀπὸ τὸν τροῦλο, σὰν νὰ κρέμεται ἀπὸ τὸν Οὐρανό.
Ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς δένουν,
ἄνθρωποι καὶ πράγματα, ἀγαπητοί μου, δὲν θὰ πρέπει νὰ ἐμποδίζουν τὴν πνευματική
μας σχέση μὲ τὸ Θεὸ ἐμᾶς ποὺ ἔχουμε διακόψει τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς
παναιρετικούς. Καὶ φυσικὰ θὰ ὑπάρξουν πολλὲς περιπτώσεις ποὺ κάποια πολὺ
εὐχάριστα ἀλλὰ ἀσυμβίβαστα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, θὰ πρέπει νὰ τὰ ἀρνηθοῦμε.
Θὰ χρειαστεῖ κάποτε νὰ περιορίσουμε ἢ καὶ νὰ διακόψουμε σχέσεις μὲ ἀνθρώπους
ποὺ δὲν μᾶς βοηθοῦν στὴν πνευματική μας ζωή. π.χ. μᾶς καλοῦν σὲ γιορτὴ σὲ ἡμέρα
νηστείας; Δὲν θὰ πᾶμε ἡ ἂν πᾶμε δὲν θὰ φᾶμε ἀρτύσιμο καὶ θὰ πρέπει νὰ
ὁμολογήσουμε τὸν λόγο. Δὲν νοεῖται ἀδελφὸς ἀποτειχισμένος ὑγιὴς νὰ μὴν κάνει
νηστεία σήμερα, ὅπως θέλει ὁ Θεός, δηλ. ἀλάδωτη. Δὲν νοεῖται ἀποτειχισμένη νὰ
φοράει παντελόνι ἢ νὰ βάφεται. Ἢ νὰ κάνει τατουάζ. Ἡ νὰ μὴν ἑξαγορεύεται τὶς
ἁμαρτίες του/της συχνὰ (πάντα σε ἀποτειχισμένο Ὀρθόδοξο κατά πάντα πνευματικό) καὶ νὰ μὴ μετανοεῖ. Να ἒχει πάρει το σφράγισμα του αντιχρίστου, δηλαδή το πιστοποιητικό τῆς γονιδιακῆς μετάλλαξης τοῦ λεγομένου "emπολίου" ἀφοῦ ἒχει λάβει το χάραγμα (την ἒνεση) και ἒχει ἐκθέσει τον ἐαυτό του/της σε θανάσιμο κίνδυνο ἀπό το πειραματικό ἀκόμα μετά ἀπό 2,5 περίπου χρόνια σκεύασμα, που ἡ νανοτεχνολογία που περιέχει τοῦ Bill Gates ἒχει πάρει ἀριθμό πατέντας WO 2020 060606, (τα 3 ἑξάρια τῆς Ἀποκάλυψης) με πάνω ἀπό 40 χιλιάδες θανάτους και ἑκατομμύρια παρενέργειες μόνο στην Εὐρώπη. "Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν;
εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει,
φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν,
οἵτινές ἐστε ὑμεῖς", λέγει ὁ Ἀπόστολος (Α' Κορινθ. Γ'16-17). Νὰ μὴν προσπαθεῖ νὰ συμφιλιωθεῖ μὲ
τὸν ἐχθρό του/της γιὰ θέματα βίου (σὲ καμμία περίπτωση βέβαια γιὰ θέματα
διαφορᾶς πίστεως). Ἢ νὰ κάνει ἔκτρωση ἢ νὰ ὠθεῖ ἄλλη γυναίκα στὴν ἔκτρωση. Ἢ να πίνει τα διαβολοποτά "HELL" που στα Ἑλληνικά μεταφράζεται κόλαση με σήμα την κεφαλή τοῦ διαβόλου με τα κέρατα, ἢ τα ἂλλα διαβολοποτά με σήμα τα νύχια τοῦ σατανᾶ που στα ἐβραϊκά σημαίνουν τα 3 ἑξάρια τῆς Ἀποκάλυψης, ἢ τα παρόμοια ποτά, ἢ να ἐπιτρέπει στα παιδιά του να πίνουν ἀπό αὐτά τα διαβολοποτά και να χάνουν αὐτός και τα παιδιά του το βάπτισμά τους Ἢ να
ἀποφεύγουν οἱ ἒγγαμοι την τεκνογονία ὃταν ἒρχονται σε ἐπαφή. Ἢ να βάζει αὐτός που ἒχει ἢ διευθύνει τέτοια ἐπιχείρηση στην συσκευασία τοῦ προϊόντος που παράγει, την Ἑλληνική σημαῖα που φέρει τον Τίμιο Σταυρό και να πετιέται μετά το ἂνοιγμα στα σκουπίδια. Ἢ να μην ἀποφεύγει διαμαρτυρόμενος ὁ καταστηματάρχης τούς προμηθευτές τέτοιων προϊόντων που φέρουν στην συσκευασία τους την Ἑλληνική σημαία, ἢ ὁ καταναλωτής να πετάει τις συσκευασίες αὐτές στα σκουπίδια μαζί με τις Ἑλληνικές σημαῖες με ἀποτέλεσμα να ἒχουν γεμίσει οἱ χωματερές με το σύμβολο τοῦ ἒθνους και τον Τίμιο Σταυρό που φέρει πάνω του. Ἢ να δεχθεῖ ὁ ἀποτειχισμένος την νέα ψηφιακή ταυτότητα που ἀποτελεῖ και αὐτή το σφράγισμα τοῦ ἀντιχρίστου. Ὃλοι, καί πολύ περισσότερο ἐμεῖς οἱ ἀποτειχισμένοι, ὃλα αὐτά πρέπει να τα ἀποφεύγουμε, ἐάν θέλουμε να σωθοῦμε.
Ὅταν ἀκοῦμε μιὰ βλασφημία δὲν πρέπει νὰ ἀδιαφοροῦμε, ἀλλὰ μὲ θάρρος ἀφοῦ ζητήσουμε πρῶτα τὴν βοήθεια Τοῦ Θεοῦ μὲ σύντομη προσευχή, νὰ νουθετίσουμε καὶ νὰ ἐλέγξουμε μὲ καλὸ τρόπο τὸν βλάσφημο. Ἢ ἀκόμη θὰ ἐντάξουμε στὸν νέο αὐτὸ τρόπο ζωῆς μας, τὴν ἐξυπηρέτηση ἐκείνων ποὺ ἔχουν ἀνάγκη. Θὰ προσφέρουμε λίγο ἀπὸ τὸν χρόνο μας, ἢ θὰ ἀντιμετωπίσουμε τὶς ὑλικές τους ἀνάγκες.
Ὁπωσδήποτε νὰ μιλᾶμε στὸν πλησίον μας γιὰ τὴν παναίρεση ποὺ μπῆκε στὴν κρατικὴ “ἐκκλησία”. Γιὰ τὴν ἀποτείχιση, γιὰ τὸ τί μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. (Βλέπε καὶ τὴν πολύ σημαντική μελέτη σὲ 4 μέρη μὲ τίτλο: «Τί λέγουν ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, γιὰ τὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς» Το a’μέρος: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2021/03/kai-2016.html ) Ὅτι πρέπει νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τοὺς αἵρετικους “ἐπισκόπους” τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης καὶ ἀπὸ ὅσους τοὺς μνημονεύουν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς κακόδοξους δῆθεν ἀποτειχισμένους.
Νὰ βγάζουμε φωτοτυπίες νὰ ἐκτυπώσουμε, νὰ στείλουμε στὸ διαδίκτυο τὶς ἐνημερώσεις, νὰ διαδίδουμε τὸν ἀληθινὸ λόγο Τοῦ Θεοῦ κατὰ τῆς παναίρεσης, νὰ ἐνημερώσουμε τοὺς συνανθρώπους μας, καὶ νὰ ὁμολογοῦμε. «Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθέν των ἀνθρώπων, ὁμολογήσω καγῶ ἐν αὐτῶ ἔμπροσθέν του πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ' ἂν ἀρνήσηται μὲ ἔμπροσθέν των ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν καγῶ ἔμπροσθέν του πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» λέγει ὁ Κύριός μας στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο (Ματθ. Ι 32-33).
Ἐμεῖς σήμερα ὁμολογοῦμε ὅταν μᾶς καλοῦν σὲ «γάμο» ἢ σὲ «βαπτήσια» ἢ σὲ “μνημόσυνα” σὲ “κηδείες”, λέμε μὲ θάρρος στοὺς συγγενεῖς, φίλους καὶ γνωστοὺς ὅτι ἔχουμε διακόψει τὴν ἐπικοινωνία μας μὲ τοὺς παναιρετικοὺς καὶ μὲ ὅσους τοὺς μνημονεύουν καὶ γιαυτὸ δὲν πηγαίνουμε στοὺς ναούς των, γιατί πιστεύουμε ὅτι εἶναι αἱρετικοὶ πλέον οἱ ναοὶ τους μετὰ τὸ Κολυμπάρι καὶ ὑπάρχει μόλυνση ἀπὸ τὴν παναίρεση καὶ διάβολος μέσα στοὺς ναοὺς ποῦ μνημονεύονται οἱ παναιρετικοὶ “ἐπισκοποι”, ὅπως λέγουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας; «…Γιατί ἡ αἵρεση εἶναι ἀδελφὲ ἀληθινὸς βόθρος καὶ παγίδα τοῦ διαβόλου, ἡ δὲ κοινωνία αὐτῶν ἀποχωρίζει ἀπὸ τὸν Χριστὸ αὐτὸν ποῦ τὴν δέχεται καὶ τὸν τοποθετεῖ ἔξω ἀπὸ τὴν ποίμνη Τοῦ Κυρίου τὴν Ἐκκλησία. Γιατί ὅσο διαφέρει τὸ φῶς ἀπὸ τὸ σκοτάδι, τόσο διαφέρει καὶ ἡ ὀρθόδοξη Μετάληψη ἀπὸ τὴν αἱρετικὴ κοινωνία• γιατί ἡ μὲν φωτίζει τὸν μετέχοντα, ἡ δὲ σκοτίζει, ἡ μὲν ἑνώνει μὲ τὸν Χριστό, ἡ δὲ μὲ τὸν διάβολο, ἡ μὲν ζωοποιεῖ τὴν ψυχή, ἡ δὲ τὴν θανατώνει….». (Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου Ἐπιστολὴ 233. Κωνσταντίνω κουράτορι)
Μᾶς διδάσκει τὸ παράδειγμα τῆς ζωῆς τῶν Ἁγίων. Σ’ αὐτὸ μας καλεῖ ὅλους ὁ Χριστός. Ἴσως δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ποῦμε, ὅ,τι εἶπε ὁ Πέτρος. «ἰδοὺ ἠμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν Σοι». Αὐτὸ ὅμως ἀποτελεῖ τὸν στόχο. Ὑπῆρξε ὁ ἐπιτυχημένος στόχος τῶν Ἁγίων μαρτύρων, ἡρώων τῆς πίστεώς μας. Προσφέρεται ὅμως καὶ σὲ μᾶς, σὰν εὐκαιρία ἐπιλογῆς μὲ ἀνάλογες συνέπειες! «Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι». Ἕνας ἀγώνας δρόμου προβάλλεται ἐμπρός μας. Σὲ ὅλους μας!
Ὑπάρχει, ὡστόσο, ὁ κίνδυνος κάποιοι νὰ μείνουν πίσω, ἐνῶ ξεκίνησαν καλά, καὶ ἄλλοι ποὺ φαίνονταν νὰ κινοῦνται μὲ καθυστέρηση, νὰ φτάσουν πρῶτοι γιατί διατήρησαν σταθερὴ τὴν ἀγωνιστική τους πορεία. Κι αὐτὸ ἀπαιτεῖ καθημερινὸ καὶ σταθερὸ ἀγώνα, ἀγαπητοί μου. Νὰ ἀφήνουμε τὰ βάρη ποὺ δυσκολεύουν τὴν προσπάθειά μας, καὶ ἀνάλαφροι νὰ προχωροῦμε γιὰ τὴν ἐπιτυχία τοῦ τελικοῦ στόχου. Δὲν εἶναι τόσο εὔκολο νὰ τὰ ἐγκαταλείψουμε ὅλα. Ἀλλὰ δὲν θὰ σταματήσουμε τὴν προσπάθεια. Ἀλλὰ καὶ τί σημαντικὸ δὲν εἶναι δύσκολο στὴν ζωή μας; Ἂν ρωτήσουμε τοὺς ἐπιτυχημένους ἰατροὺς π.χ., θὰ μᾶς ποῦν πόσα ξενύχτια, πόσο διάβασμα, πόσα δὲν στερήθηκαν γιὰ νὰ πάρουν τὸ πτυχίο τους; Στὶς δύσκολες στιγμές, τοῦ ἀγώνα, ποὺ θὰ βλέπουμε νὰ μὴν πετυχαίνουμε ἢ νὰ κινδυνεύουμε, θὰ ζητοῦμε τὴ βοήθεια τοῦ Κυρίου μας, καθότι λέγει: «Αἰτεῖτε καὶ δοθήσετε…..»
Καὶ στὴν Παναγία θὰ κάνουμε προσευχή: «οὐδεὶς προστρέχων ἐπὶ σοῖ κατισχυμένος ἀπό σου ἐκπορεύεται΄ ἀλλ’αἰτεῖται τὴν χάριν καὶ λαμβάνει τὸ δώρημα, πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως» ψάλουμε στὴν Παράκληση. Καὶ στοὺς Ἁγίους ὁμοίως.
Ἡ ἱκανοποίηση θὰ εἶναι μεγάλη, ὅταν θὰ καταφέρουμε, ὅταν θὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε καὶ ἐμεῖς «ἠκολουθήσαμέν Σοι». Σὲ ἀκολουθήσαμε, Κύριε. Ἀκολουθήσαμε τὶς ἐντολές, τὶς κάναμε πράξη στὴ ζωή μας, προσπαθήσαμε τουλάχιστον. Διακόψαμε καὶ τὴν κοινωνία μὲ τοὺς παναιρετικοὺς καὶ μὲ ὅλους ὅσους τοὺς μνημονεύουν μὲ ὅποιο κόστος εἶχε, καθὼς καὶ μὲ τοὺς κακόδοξους “ἀποτειχισμένους”. Μᾶς ἐδίωξαν, μᾶς ἐξόρισαν, μᾶς χλεύσαν, μᾶς συκοφάντησαν. Ἀλλὰ Ὁ Κύριος τί λέγει; «μακάριοι ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσιν καὶ εἴπωσιν πᾶν πονηρὸν καθ' ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ· χαίρετε καὶ ἀγαλλιάσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμών πολυς ἐν τοῖς Οὐρανοῖς» (Μάρκ. E 11-12)
Καὶ, χάσαμε τὸ Μοναστήρι, τὴν ἡσυχία μας, τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ ποὺ μᾶς πρόσφερε, τὸν μισθό μας. «Ὅταν κινδυνεύει ἡ πίστη, δὲν θὰ καθίσης στὴν ἡσυχία, ἀλλὰ ὀφείλεις νὰ κάνεις πόλεμο» λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Μὲ ἀπειλεῖ ὁ σύζυγος, ἢ ἡ σύζυγος νὰ μὲ χωρήσει. Τί λέγει Ὁ Κύριος; «Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπί την γῆν. οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν. Ἦλθον γὰρ διχᾶσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πεθερᾶς αὐτῆς· καὶ ἐχθροί τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ” (Ματθ. Ι' 34-37).
Καὶ τὸ ἐρώτημα: «τί ἄρα ἔσται ἠμίν;», δηλαδὴ τί κέρδος, τί συμφέρον ἔχουμε; Ἔχει σαφῆ τὴν ἀπάντησή του. Καλύπτει δυὸ ἐπίπεδα.
Τὸ ἕνα εἶναι ἡ ἀλλαγὴ τῆς ζωῆς μας, στὸν σύγχρονο κόσμο. Τὸ ξεκαθάρισμα τῶν ἄχρηστων ποὺ κουβαλούσαμε καὶ δυσκόλευαν τὴν πορεία μας. Ἀνάλαφροι προχωρήσαμε. Ἀφοῦ ἀποτειχιστήκαμε ἀπὸ τὴν παναίρεση καὶ ἀπὸ ὅσους τὴν ἀκολουθοῦν, ἠρέμησε ἡ ψυχή μας, νοιώσαμε τὴ χαρὰ τῆς ἐπιτυχίας στὴν πνευματική μας ζωή, κοντὰ στὸν εἰρηνοποιὸ Κύριό μας.
Προσφέραμε μὲ χαρά, κάτι καὶ στοὺς γύρω μας, θυσιάζοντας τὸν χρόνο μας, πνευματικὰ καὶ ὑλικὰ ἀγαθά, δείχνοντας μὲ εἰλικρίνεια τὸ ἐνδιαφέρον μας.
Τὸ ἄλλο; Ἡ ἐλπίδα. Ὁ ἀγώνας κάποια στιγμὴ θὰ φτάσει στὸ τέρμα. Μὲ προσηλωμένο τὸ βλέμμα μας στὸ τέρμα, προσδοκοῦμε νὰ κερδίσουμε τὸ στεφάνι τῆς νίκης, ποὺ θὰ δεχτοῦμε ἀπὸ τὸν Κύριό μας, στὴν αἰώνια Βασιλεία Του. Εἶναι ἡ ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου, στὸν καθένα μας: «ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει».
Πράγμα ποὺ εὐχόμεθα ὅλοι μας νὰ ἐπιτύχουμε μὲ τὴν βοήθεια Τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Μεγαλόχαρης Μητέρας Του, τῶν Ἁγίων Ἐπουρανίων Δυνάμεων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν. Γένοιτο!
Χρόνια Καλὰ καὶ Εὐλογημένα σὲ ὅλους καὶ καλὴ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ἀγαπητοὶ μου.
