Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2020

5ον Μποροῦν ἂραγε οἱ ἀλλόθρησκοι καὶ οἱ αἱρετικοὶ νὰ σωθοῦν; Ἀπάντηση ἀπό τον βίο τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης


 

Μποροῦν ἂραγε οἱ ἀλλόθρησκοι καὶ οἱ αἱρετικοὶ νὰ σωθοῦν; (5ον)

Ποιά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία;

5ον Ἀπάντηση ἀπό τον βίο τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης τῆς πανσόφου  

 

 



Στον Μεγάλο Συναξαριστή στον Βίο τς γίας Ακατερίνης [βλέπε: http://www.romiosini.org.gr/0BD65F9E.el.aspx ],  ταν κλείστηκε λονυκτίως προσευχομένη (πως την συμβούλευσε γιος κενος Γέροντας που την κατήχησε) μπροστά στην εκόνα (που τς εχε δώσει Γέροντας) τς Παναγίας Βρεφοκρατούσας, διαβάζουμε: «…….τσι, λοιπόν, καθς προσευχόταν, π τν κόπο τν πρε πνος κα βλέπει στ ραμά της τ Βασίλισσα τν γγέλων, πως ταν ζωγραφισμένη μ τ γιο Βρέφος, τ ποο κτινοβολοσε πι πολ π τν λιο, μως στρεφε τ πρόσωπό Του πρς τ Μητέρα Του. Γι ατό, κόρη βλεπε μόνο τν πλάτη Του. Καί, πιθυμώντας ν Τ δε κα στ πρόσωπο, πγε π τ λλο μέρος. Χριστός, μως, στρεφε κα πάλι τ πρόσωπό Του π τν λλη μεριά. ταν ατ γινε τρες φορές, κούει τν Παναγία ν Το λέει:

ς τέκνο μου τ δούλη Σου Ακατερίνη πόσο ραία κα πάγκαλος εναι. Κα κενος ποκρίθηκε:

ναι μάλιστα τόσο σκοτειν κα σχημη, πο δν μπορ ν τ βλέπω. Το λέει Θεοτόκος:

ν εναι σοφ περισσότερο π λους τους ρήτορες, πλούσια κα εγενς περισσότερο π λες τς νέες λων των πόλεων; Κα Χριστς ποκρίθηκε:

-Μητέρα μου, σο λέω τι εναι γνωστη, φτωχ κα τόσο ξια περιφρονήσεως, φόσον βρίσκεται σ τέτοια διάθεση, πο δν καταδέχομαι ν μ δε στ πρόσωπο. Κι κείνη Το επε:

παρακαλ, γλυκύτατο Τέκνο μου, μν καταφρονήσεις τ πλάσμα Σου, λλ νουθέτησέ την κα ξήγησέ της τί ν πράξει, γι ν πολαύσει τ δόξα Σου κα ν δε τ πέρλαμπρο κα πολυπόθητο πρόσωπό Σου, τ ποο πιθυμον ν βλέπουν ο γγελοι. Χριστς τότε ποκρίθηκε:

-ς πάει στν γέροντα, π τν ποο πρε τν εκόνα, κα ς κάνει πως τ συμβουλέψει, κα τότε, φο βαπτισθε, θ μ δε κα θ λάβει πολλ γαλλίαση κα φέλεια.

ταν τ εδε ατ κόρη, ξύπνησε. Καί, θαυμάζοντας γι ατν τν πτασία φυγε τ πρω μ λίγες γυνακες κα πγε στ κελ το γέροντα κα πέφτοντας μ δάκρυα στ πόδια του, το διηγήθηκε τ ραμα κα τν παρακαλοσε θερμ ν τ νουθετήσει τί ν πράξει, γι ν πολαύσει ατ πο ποθε. Κα σιος της διηγήθηκε λεπτομερς λα τα μυστήρια τς ληθινς μας Πίστεως, ρχίζοντας π τ δημιουργία το κόσμου κα τν πλάση το δμ μέχρι κα τ Δευτέρα Παρουσία το Δεσπότου Χριστο. Κα γι τν περίγραπτη δόξα το Παραδείσου κα γι τ γεμάτη δίνες κα τελείωτη Κόλαση. Κα τν κατήχησε σ τέτοιο βαθμό, πο γνώριζε σ λίγο διάστημα λες τς λεπτομέρειες τς Πίστεως, πειδ γνώριζε Γράμματα κα εχε μεγάλη σοφία. τσι, πιστεύοντας μ λη της τν καρδιά, λαβε π ατν τ γιο Βάπτισμα.

Μετ τς παρήγγειλε ν παρακαλέσει κα πάλι μ πόθο τν περαγία Θεοτόκο γι ν τς μφανιστε πως κα πρίν.

φο, λοιπόν, μ τ Βάπτισμα πέβαλε τν «παλαι» νθρωπο κα νδύθηκε διάφθορη στολή, πέστρεψε στ νάκτορα κα λη τ νύκτα παρακαλοσε νηστικ κα προσευχόταν μ δάκρυα, μέχρι πο κα πάλι τν πίασε πνος. Κα τότε βλέπει τν οράνια Βασίλισσα μ τ Θεο Βρέφος, τ ποο βλεπε τν Ακατερίνη μ πολλ εσπλαχνία κα λαρότητα. Κα μν Θεομήτωρ ρώτησε τν Δεσπότη ν Το εναι ρεστ Παρθένος, δ Υἱὸς ποκρίθηκε:

-Τώρα γινε λόλαμπρη κα νδοξη, ατ πο πρν ταν σκοτειν κα χαρη· φτωχ κα γνωστη γινε πλούσια κα πάνσοφη· καταφρονεμένη κα σημη γινε εγενς κα φημισμένη κα εναι πλήρης μ τόσα γαθ κα χάριτες κα τόσο τν πιθυμ, πο συμφων ν τ μνηστευθ κα ν τν πάρω γι φθορη νύφη μου. Τότε Ακατερίνη πεσε στ γ μ δάκρυα λέγοντας:

ν εμαι ξια, περένδοξε Δέσποτα, ν βλέπω τ Βασιλεία Σου, λλ ξίωσε μ ν εμαι κι γ μαζ μ τος δούλους Σου. Κα Θεοτόκος πρε τ δεξ χέρι τς κόρης κα λέει στν Χριστό:

-Τέκνο μου, δός της γι ρραβώνα δακτυλίδι γι ν τ νυμφευθες κα ν τν ξιώσεις τς Βασιλείας Σου. Τότε Δεσπότης Χριστς τς δωσε να ραιότατο δακτυλίδι, λέγοντάς της:

-π σήμερα θεωρεσαι φθορη κα αώνια Νύμφη μου κα φύλαξε μ κρίβεια ατ τ συμφωνία κα ν μ λάβεις ποτ πίγειο νυμφίο. Κα μετ π ατ τελείωσε τ ραμα.

Κα ταν ξύπνησε Κόρη, βλέπει τι ληθιν πρχε στ δεξί της χέρι τ δακτυλίδι. Κα γέμισε π μεγάλη εφροσύνη κα γαλλίαση, πο αχμαλωτίστηκε καρδιά της π τν ρα κείνη π τν Θεο ρωτα. Κα τόσο λλοιώθηκε μ τν «καλ λλοίωση», πο δν φρονοσε πλέον πίγεια πράγματα, λλ μνο τ φθαρτα κάλλη το ποθουμένου Χριστο φανταζόταν. Ατν ποθοσε, Ατν μελετοσε, ταν κοιμόταν κα ταν ταν ξύπνια……».             

[Σχόλιο ἰστολογίου μας: Βλέπουμε λοιπόν ἀπό την παραπάνω στιχομυθία μεταξύ Χριστοῦ και Παναγίας, ὃτι ὁ Κύριος ἀποστρέφεται το ἀβάπτιστο πλάσμα Του, παρ’ ὃτι εἶναι ὡραῖο και πάγκαλο, σοφό πάνω ἀπό ὃλους τους ρήτορες, πλούσιο και εὐγενές, περισσότερο π λες τς νέες λων των πόλεων.

Ἀφοῦ ὃμως ἐπέρχεται ἡ συμφιλίωση τοῦ Θεοῦ με το πλάσμα Του (το ὁποῖο πρίν το Ἃγιο Βάπτισμα ἦταν ἐχθρός τοῦ Θεοῦ), μέσω τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, τότε ἀλλάζουν τα πράγματα. Τότε το πλάσμα Του γίνεται  λόλαμπρο κα νδοξο, ατό πο πρν ταν σκοτεινό κα χαρο. Το  φτωχό κα γνωστο, γίνεται πλούσιο κα πάνσοφο κατά τον Κυριακό λόγο: καταφρονεμένη κα σημη γινε εγενς κα φημισμένη κα εναι πλήρης μ τόσα γαθ κα χάριτες κα τόσο τν πιθυμ, πο συμφων ν τὴν μνηστευθ κα ν τν πάρω γι φθορη νύφη μου” ὃπως εἶπε ὁ Κύριος στην Παναγία Μητέρα Του για την βαπτισμένη πλέον Αἰκατερίνα και τῆς ἒδωσε το δακτυλίδι.

Και ὁ λόγος που ὁ Κύριός μας και Θεός μας ἀποστρέφεται το ἀβάπτιστο πλάσμα Του, εἶναι ὃτι στην ψυχή τοῦ ἀβαπτίστου, ἐμφωλεύει ὁ διάβολος (*) (ἀποτέλεσμα τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος)  ὁ ἐχθρός τοῦ Θεοῦ.   Ὃταν ὃμως διαβαστοῦν οἱ ἀφορκισμοί ἀπό τον Ὀρθόδοξο Ἱερέα, τότε ἀναχωρεῖ ὁ διάβολος και καθαρίζει ἡ καρδιά (τῆς ψυχῆς) τοῦ κατηχουμένου, ἀπό παντός μολυσμοῦ ἀκαθάρτου πνεύματος και παραμένει καθαρά, για να δεχθεῖ την Χάρι και τις δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά το Ἃγιο Βάπτισμα και το Ἃγιο Χρίσμα και να συμφιλιωθεῖ με τον Θεό.

Βλέπε καί τόν τρίτο Ἀφορκισμό στήν Ἀκολουθία τῆς Κατηχήσεως, στην ἰστοσελίδα: https://www.agesinitiatives.com/dcs/public/dcs/p/b/baptism/gr/bk.baptism.pdf   ὃπου διαβάζουμε: «Καὶ ἐμφυσᾷ αὐτῷ (αὐτῇ) τρίτον ὁ Ἱερεύς καὶ σφραγίζει τὸ μέτωπον αὐτοῦ (αὐτῆς)καὶ τὸ στόμα, καὶ τὸ στῆθος,λέγων·Ἐξέλασον ἀπ’ αὐτοῦ (αὐτῆς) πᾶν πονηρὸν καὶ ἀκάθαρτον πνεῦμα, κεκρυμμένον καὶ ἐμφωλεῦον αὐτοῦ (αὐτῆς) τῇ καρδίᾳ (καὶ λέγει τοῦτο ἐκ γ'). Πνεῦμα πλάνης, πνεῦμα πονηρίας, πνεῦμα εἰδωλολατρίας καὶ πάσης πλεονεξίας·πνεῦμα ψεύδους καὶ πάσης ἀκαθαρσίας, τῆς ἐνεργουμένης κατὰ τὴν διδασκαλίαν τοῦ διαβόλου. Καὶ ποίησον αὐτόν (αὐτήν)πρόβατον λογικὸν τῆς ἁγίας ποίμνης τοῦ Χριστοῦ σου, μέλος τίμιον τῆς Ἐκκλησίας σου,σκεῦος ἠγιασμένον, υἱόν(θυγατέρα) φωτὸς καὶ κληρονόμον τῆς Βασιλείας σου· ἵνα, κατὰ τάς ἐντολάς σου πολιτευσάμενος(πολιτευσαμένη),καὶ φυλάξας(-ξασα) τὴν σφραγῖδα ἄθραυστον,καὶ διατηρήσας (διατηρήσασα) τὸν χιτῶνα ἀμόλυντον, τύχῃ τῆς μακαριότητας τῶν Ἁγίων ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου. Χάριτι, καὶ οἰκτιρμοῖς, καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς σουΥἱοῦ, μεθ’ οὗ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ, καὶ ζωοποιῷ σουΠνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν……»].


Σημείωση: (*) τι στην ψυχή τοῦ ἀβαπτίστου, ἐμφωλεύει ὁ διάβολος (ἀποτέλεσμα τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος) ὁ ἐχθρός τοῦ Θεοῦ: (Ἁγ.Διαδόχου Φωτικῆς Κεφάλαια γνωστικά 76,SC,5b,134) – (Βλέπε και βιβλίο Ἁγίου Μάρκου τοῦ ἀσκητοῦ: “Το Ἃγιον Βάπτισμα, ἡ ἐλευθερία τῆς θείας χάριτος” κεφ.V140-150 και πρόλογος Ἰερομ.Γρηγορίου σελ.40  Ἒκδοσις Ἰ.Κελλίου  Ἀγ.Ἀρχαγγέλλων-Ἂγ.Ὂρος 2012).   

 

 Βλέπε τη συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων και στο προηγούμενο μέρος (ἀνάρτηση) με γενικό τίτλο: “Μποροῦν ἂραγε οἱ ἀλλόθρησκοι καὶ οἱ αἱρετικοὶ νὰ σωθοῦν;”  Ποιά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία;

4ον : Ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος και Ἰσαποστόλου Κοσμᾶ τοῦ Αἱτωλοῦ: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/11/4.html

Και στο ἑπόμενο: 6ον : Ἀπάντηση ἀπό το ὃραμα τοῦ Ἁγιασμένου Γέροντα Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/11/6.html

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος τῆς Μόσχας (1666-7) καί ἀναίρεση συκοφαντιῶν τοῦ π. Εὐφροσύνου Σαββαϊτου. (Νεκταρίου Μοναχοῦ τοῦ ἐκ Κορίνθου)

      Ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος τῆς Μόσχας (1666-7) καί ἀναίρεση συκοφαντιῶν τοῦ π. Εὐφροσύνου Σαββαϊτου. Νεκταρίου Μοναχοῦ τοῦ ἐκ Κορίνθο...