Σάββατο 3 Απριλίου 2021

Μέρος 2ον : “Τι λέγουν ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Ἃγιοι Πατέρες γιά τήν ἀπομάκρυνσή μας ἀπό τούς αἱρετικούς” (μετά σχολίων).

 

Μέρος 2ον : “Τι λέγουν ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Ἃγιοι Πατέρες γιά τήν ἀπομάκρυνσή μας ἀπό τούς αἱρετικούς(μετά σχολίων).

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, ΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ KAI  ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ (*) ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ  ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΟΪΔΡΥΘΕΙΣΑ ΥΠΟ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ “ΕΚΚΛΗΣΙΑ” ΤΟΥΣ, ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΤΟΥ 2016.

(* ἒτσι τους ἀποκαλεῖ τους αἱρετικούς ἐπισκόπους ὁ 15ος Κανόνας τῆς Α’και Β’ Συνόδου στο Ἱ.Πηδάλιο)

 

 


Βλέπε το Μέρος Α’ στην ἰστοσελίδα: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/search?updated-max=2021-03-17T17:46:00-07:00&max-results=7&start=3&by-date=false

 

Μέρος Β’ :  Ἀποφθέγματα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγ.Συνόδων και τῶν Ἁγ.Μεγάλων Θεολόγων τῆς Ἐκκλησίας, για την άπομάκρυνσή μας ἀπό τους αἱρετικούς (μετά σχολίων)

 

Οἱ Ἃγιοι Ἀπόστολοι: (την ἀποτείχιση διδάσκουν ὃταν λέγουν):‘‘…για να μην πεῖ ποτέ ὁ λαϊκός, ὃτι ἐγώ πρόβατο εἶμαι και ὂχι  ποιμένας και δεν μοῦ πέφτει λόγος. Ο ποιμένας εἶναι ὑπεύθυνος και αὐτός μόνος θα δώσει λόγο και για μένα, όταν θα με κρίνει ὁ Θεός (στην Β’Παρουσία)`  διότι ὃπως το πρόβατο που δεν ἀκολουθεῖ τον καλό ποιμένα το τρῶνε οἱ λύκοι, ἒτσι και αὐτό (το πρόβατο) που ἀκολουθεῖ τον πονηρό  ποιμένα ἒχει προφανή τον θάνατό του, διότι θα το καταφάγει. Γι’αὐτό να φεύγετε ἀπό φθοροποιούς ποιμένες’’ (Διαταγαί Ἀποστόλων Β’19) [Οἱ φθοροποιοί ποιμένες εἶναι αὐτοί πού φθείρουν εἲτε κυρίως την πίστη (κακόδοξοι - αἱρετικοί), εἲτε (και) τά ἢθη].

Καί: οἱ Ἃγιοι Ἀπόστολοι ὁμιλοῦν κατά τῶν αἱρετικῶν, ψευδοπροφητῶν και διατάσσουν να φεύγουμε μακρυά ἀπ’ αὐτούς και να μην σφραγιστοῦμε με την σφραγίδα τοῦ ἀντιχρίστου. [Ἐνδεικτικά ἀναφερόμαστε στις ἐπιστολές: Ἀποστόλου Παύλου:  (Α’προς Τιμόθεον Α’3-7, ΣΤ’3-5), (Β’ πρός Τιμόθεον Β’16-19,Γ’1-9), (πρός Τίτον Α’10-16), - Ἀποστόλου Πέτρου: (Α’Πέτρου Δ’14-18), (Β’Πέτρου Β’ 1-3, Γ’3-7, Γ’15-18),Α’ Ἀποστόλου Ἰωάννου (Β’18-21),-Ἀποστόλου Ἰούδα:(4-23)-Ἀποκάλυψις Ἰωάννου: (Β’2-3, 9-10, 14-16, Γ’8-10, ΙΓ’16-18,ΙΔ’9-11,ΙΣΤ’2, ΙΘ’20-21, Κ’4-10, ΚΑ’6-8, ΚΒ’15)].

Ὁ ΛΑ' (31ος) Ἀποστολικός Κανόνας: (μιλεγια την ποτείχιση): «Ὃποιος Πρεσβύτερος  καταφρονήσει τὸν δικὸ του Ἐπίσκοπο, καὶ χωρὶς νὰ τον γνωρίσει πὼς σφάλλει φανερὰ ἢ στην εὐσέβεια, ἢ στην δικαιοσύνη, πού σημαίνει, χωρὶς νὰ γνωρίσει αὐτὸν πὼς εἶναι φανερά, ἢ αἱρετικός, ἢ ἄδικος...., θά κάνει παρασυναγωγή, δηλαδή χωρίς τήν ἄδεια τοῦ Ἐπισκόπου θά κτίσει  Ἐκκλησία καί θά συγκεντρώνονται ἐκεῖ (κληρικοί και λαϊκοί) γιά νά ἐπιτελοῦν τίς λατρευτικές των συνάξεις,αὐτός σάν φίλαρχος, ἂς καθαιρεῖται. Γιατί εἶναι τύραννος· το ἲδιο (να καθαιροῦνται) καί οἱ λοιποί κληρικοί, ὅσοι προστεθοῦν σ’αὐτόν, οἱ δέ λαϊκοί να ἀφορίζονται. Αὐτά δε, να γίνουν ἀφοῦ ὁ Ἐπίσκοπος τους παρακαλέσει (να μετανοήσουν) μία καί δύο, καί τρεῖς φορές».(ἘρμηνείαἉγ.Νικοδήμου Ἰ.Πηδάλιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας) [Οἱ Ἃγ.Ἀπόστολοι μιλοῦν γιά τήν παρασυναγωγή καί τήν φατρία καί γι’ αὐτό ξεχωρίζουν τά θέματα τῆς πίστεως καί τῆς δικαιοσύνης, τά μόνα δηλαδή θέματα διά τά ὁποῖα χρειάζεται ἄλλη ἀντιμετώπιση. Ἡ ἀπομάκρυνση λοιπόν ἀπό τόν “ἐπίσκοπο” κληρικῶν καί λαϊκῶν γιά θέματα πίστεως καί δικαιοσύνης, σημαίνει ὅτι αὐτοί δέν συγκροτοῦν παρασυναγωγή ἤ φατρία, ἀλλά ὁ ἐπίσκοπος εὑρίσκεται σέ κατάστασι παρασυναγωγωγῆς, δηλαδή ἀποκομμένος ἀπό τήν πίστι, ἡ ὁποία μᾶς ἐνσωματώνει εἰς τήν Ἐκκλησία. Τό ὅτι ὁ παρών ἱερός Κανόνας στά θέματα τῆς πίστεως ἐντάσσει καί τά θέματα τῆς δικαιοσύνης, δείχνει  ὅτι τον φανερά ἄδικο ἐπίσκοπο,τον ἐντάσσει στήν ἴδια κατηγορία μέ τόν αἱρετικό, και  ὅτι ὁ Κανόνας αὐτός τῶν Ἁγ.Ἀποστόλων εἶναι αὐστηρότερος ἀπό τόν ΙΕ ́ τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου.Εἶναι ἀπαραίτητο δέ νά ἐξετάζεται, ἀπό ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, πρωτίστως ὁ ἐπίσκοπος (ἀλλά και ὁ ἱερέας ὃταν δεν ὑπάρχει ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος), ὡς πρός τήν πίστιν του καί τήν δικαιοσύνη, διότι αὐτός τίθεται “εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ” καί αὐτός διδάσκει καί ὁδηγεῖ ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας].

Ὁ ΛΓ' (33ος) Ἀποστολικός Κανόνας: «Χωρίς συστατική ἐπιστολή,να μην δέχεσθε κανέναν ἀπό τους ξένους ἐπισκόπους, ἤ πρεσβύτερους, ἢ διακόνους· καὶ ἐάν ἒρχονται αὐτοί σε ἐσᾶς, να τους ἀνακρίνετε· καὶ ἐάν διαπιστώσετε ὃτι εἶναι  κήρυκες τῆς εὐσεβείας, να τους δέχεσθε· εἰ δὲ μή, ἀφοῦ τους δώσετε τα ἀπαραίτητα, να μην ἒχετε ἐπικοινωνία με αὐτούς· διότι πολλὰ (κακά) γίνονται ἀπό  συναρπαγὴ. Ἀκόμα, να φυλάξετε τους έαυτούς σας, ἀπό την ψυχοφθόρο αἳρεση, με την ὁποία, ὃποιος ἒχει ἐπικοινωνία, ἀποξενώνεται ἀπό τον Χριστό».(P.G. 99, 1257 C).

Οἱ Ἃγιοι Ἀπόστολοι: ‘‘πρέπει να πειθαρχοῦμε στον Θεό μᾶλλον, παρά στους  ἀνθρώπους’’. (Πράξεων Ἁγίων Ἀποστόλων Ε’29)[σ.σ. Εἰπώθηκε ἀπό τους Ἁγίους Ἀποστόλους προς τους ἀρχιερεῖς και το παράνομο συνέδριο τῶν Ἰουδαίων, ὃταν τους διέτασσαν να σταματήσουν να ὁμιλοῦν ἐπ’ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ. Δυστυχῶς και οἱ σημερινοί  «ἀρχιερεῖς» και οἱ «κληρικοί» τῆς κρατούσας «ἐκκλησίας» τοῦ  παναιρετικοῦ συνεδρίου τοῦ Κολυμπαρίου, το ἲδιο διατάσσουν. Αὐτοί διώκουν  ὃσους ἀντιδροῦν (βάσει τῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας), ἀποτειχιζόμενοι ἀπό τους αἱρετικούς ἐπισκόπους και  διακόπτοντες κάθε ἐπικοινωνία με αὐτούς και ἀπό ὃσους τους μνημονεύουν και ἐπικοινωνοῦν με αὐτούς]. 

Καί: «Ὃποιος Ἐπίσκοπος ἀφοῦ χρησιμοποίησε τους κοσμικούς ἄρχοντες (τους πολιτικούς θα λέγαμε σήμερα), ἀνέλαβε την διοίκηση τῆς (τοπικῆς) ἐκκλησίας, να καθαιρεῖται καὶ να ἀφορίζέται. Καὶ ὃσοι ἐπικοινωνοῦν με αὐτόν ὃλοι».   (Κανών Λ΄, Ἁγίων Ἀποστόλων)[(σ.σ.) Ὃσοι ἀσχολοῦνται με τα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σήμερα, γνωρίζουν ὃτι οἱ πολιτικοί και ἐκκλησιαστικοί ἂρχοντες συμβαδίζουν σε ὃλα, ἀκόμα και στην θέλησή τους να γκρεμίσουν ὀλοσχερῶς την ὀρθόδοξη πίστη και την λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἐφαρμόζοντας το Ψαλμικό «δεῦτε και καταπαύσωμεν τάς ἑορτάς τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς», δεν δίστασαν ἀκόμα και τους ναούς τους να κλείσουν κατά τις μεγάλες ἐορτές (2020, 2021), με το πρόσχημα τῆς “ἐπιδημίας”(και ὂχι πανδημίας ὃπως ψευδῶς την ὀνομάζουν) ἑνός κοροϊδοϊοῦ πού ὃπως πολλοί εἰδικοί καταγγέλουν, τον δημιούργησαν (αὐτοί που κυβερνοῦν πίσω ἀπό αὐτούς), στα ἐργαστήριά τους ἡ ὁποία δεν διαφέρει ἀπό την ἐποχική γρίππη. Και με την ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου και με ἂλλες αἱρετικές ἐνέργειές τους, ὃπως με τις συμπροσευχές τους με ἀλλοδόξους και ἀλλοπίστους, τα συλλείτουργα, κ.ἂ., οἱ ψευδεπίσκοποι παναιρετικοί οἰκουμενιστές ἀπέδειξαν πλέον φανερά ἒβγαλαν τις μάσκες τους, ὃχι αὐτές που θέλουν να μᾶς φορέσουν ὑποχρεωτικά λόγω κοροϊδοϊοῦ, (ξεσκεπάστηκαν οἱ μασκαράδες), με το κλείσιμο τῶν ναῶν τους, και πολύ περισσότερο με τό “ἐμβόλιο”- σφράγισμα  πού ἀποδέχτηκαν ἀλλά και που οἱ ἲδιοι ἒκαναν, ὃτι δεν εἶναι ὀρθόδοξοι, αὐτοί που διοικοῦν αὐτή την νεοϊδρυθεῖσα με την ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, οἰκουμενιστική ἐκκλησία τους, γιατί δεν ἀκολούθησαν την ὀδό τοῦ Χριστοῦ και τῶν ἀληθινῶν Χριστιανῶν που πάντοτε σε παρόμοιες περιστάσεις με την ἐνσκήψασα ἐπιδημία, ἂνοιγαν τους Ναούς, τελοῦσαν Παρακλήσεις  και Λειτάνευαν τις Θαυματουργές Εἰκόνες τῆς Παναγίας και τῶν Ἁγίων και ἐπενέβαινε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ και ἒπαυε το θανατικό.

Ὃποιος λοιπόν «κληρικός», «μοναχός» ἢ λαϊκός, δεν βλέπει αὐτή την τόσο φανερή διαφορά στην ὀρθόδοξη παράδοση, και δεν μπορεῖ να διακρίνει τους ἀληθινούς ποιμένες ἀπό τους βαρεῖς λύκους (τους παναιρετικούς οἰκουμενιστές), πόσο σκοτασμό ἒχει ὁ νοῦς του; πόσο ἀπέχει ἀπό την ὀρθοδοξία; Αὐτοί οἱ κληρικοί (πού δεν μποροῦν να διακρίνουν τους ἀληθινούς ποιμένες ἀπό τους αἳρετικούς), να καθαιροῦνται διατάσσουν οἱ Ἃγιοι Ἀπόστολοι με τον 47ον Κανόνα τους(Ἱ.Πηδάλιον Ἐρμηνεία Κανόνος ὑπό Ἁγ.Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου)].  (βλέπε ὁλόκληρη την μελέτη»: «Δεῦτε και καταπαύσωμεν τάς ἑορτάς τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς» σε 4 μέρη. Το 1ο μέρος: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/06/blog-post_27.html  ).

Καί: «Αὐτούς που ἒχουν δογματίσει ἑναντίον τῆς γνώμης τοῦ Θεοῦ (τους αἱρετικούς), μὴ πλησιάζετε, οὒτε να συγκοινωνεῖτε με την ἀσέβειά τους, …Ἀποσχισθῆτε (ἀποτειχισθεῖτε) ἀπό αὐτούς, για να μὴ καταλήξετε στην ἀπώλεια μαζί με αὐτούς…. Βγῆτε ἀπό ἀνάμεσά τους  και διαχωριστεῖτε, (ἀπομακρυνθεῖτε) ἀπό αὐτούς, λέγει ὁ Κύριος, και ἐγώ θα σᾶς δεχθῶ» (Διαταγαί  Ἁγ. Ἀποστόλων βιβλ. ΣΤ΄§ Δ΄ καὶ Ε΄).

 Οἱ Ἃγιοι Ἀπόστολοι: «Ὣπως ἡ στελλόμενη (εὐχόμενη) εἰρήνη, ὃταν δεν βρίσκει ἂξιον να την ὑποδεχθεῖ, ἐπιστρέφει σ’αὐτούς που την ἒστειλαν, ἒτσι - μάλλον δε και πολύ περισσότερο - ἡ κατάρα (το ἐπιτίμιο, ἡ καθαίρεση, ὁ ἀφορισμός) ὃταν δεν εἶναι ἂξιος αὐτός προς τον ὁποῖο ἐστάλη, λόγῳ τῆς ἀθωότητάς του, ἐπιστρέφει στο κεφάλι αὐτοῦ που την ἀπέστειλε με ἂδικο τρόπο»(Διαταγαί Ἁγίων Ἀποστόλων Βιβλ. 3οΚεφ.15).(Τρομάζει και φρικι νος το ελαβος Χριστιανο, ταν διαπιστώνει πόσο λλότριοι κατάντησαν κάποιοι, πρός τούς γίους Πατέρες και το ληθινό πνεμα τς ρθοδοξίας).

Ὁ ΜΕ' (45ος) Ἀποστολικός Κανόνας: «Διότι πρέπει τούς αἱρετικούς νά μισοῦμε καί νά ἀποστρεφόμαστε, αλλ’ ὂχι ποτέ καί νά συπροσευχόμαστε μέ αὐτούς  ἢ νά ἐπιτρέπουμε σ’ αὐτούς νά ἐνεργήσουν κάποιο ἐκκλησιαστικό λειτούργημα, ἢ σάν κληρικοί ἢ σάν ἱερεῖς. Ὃποιος ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος θά συμπροσευχηθεῖ μονάχα, ἀλλ’ ὂχι καί νά συλλειτουργήσει μέ αἱρετικούς ἂς ἀφορίζεται. Ἐπειδή ὃποιος μέ τούς ἀφορισμένους συμπροσεύχεται (καθώς τέτοιοι εἶναι οἱ αἱρετικοί), πρέπει να συναφορίζεται  καί αὐτός, κατά τόν Ι’ τῶν αὐτών Ἀποστόλων. Ἐάν δέ καί ἐπέτρεψε στούς αἱρετικούς αὐτούς νά ἐνεργήσουν κανένα λειτούργημα, σάν κληρικοί, ἂς καθαιρεῖται, ἐπειδή ὃποιος κληρικός συλλειτουργήσει μέ καθηρημένους (καθώς τέτοιοι εἶναι καί οἱ αἱρετικοί, κατά τόν β’ καί δ’ τῆς Γ’ (σελ.172.Πηδαλ.), συγκαθαιρείται  και αυτός, κατά τον  ια’ τῶν Ἁγ.Ἀποστόλων (σελ.14.Ἱ.Πηδαλίου) (Ὑποχρεωτική ἑπομένως, ἡ ἐφαρμογή τοῦ 15ου Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου και ΛΑ’ Ἀποστολικοῦ, περί ἀπομάκρυνσης  καί ἀποτείχισης  γιά τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς ἀπό τούς διεστραμμένους αἱρετικούς καί ὃσους τούς ἀκολουθοῦν).Ὁ ΜΣΤ' (46ος) Ἀποστολικός Κανόνας: Κανών: «Ἐπίσκοπον, ἤ πρεσβύτερον, αἱρετικῶν δεξαμένους βάπτισμα, ἤ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι προστάττομεν. Τίς γάρ συμφώνησις Χριστῷ πρός Βελίαρ; ἤ τίς μερίς πιστῷ μετά ἀπίστου;». Ἑρμηνεία Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου: «Οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ πρέπει νὰ ἀποστρέφωνται τοὺς αἱρετικούς, καὶ τὶς τελετές τους. Μᾶλλον δὲ αὐτοί, οἱ αἱρετικοὶ δηλαδή, πρέπει νὰ ἐλέγχωνται καὶ νὰ νουθετοῦνται ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους καὶ Πρεσβυτέρους, μήπως μετανοήσουν καὶ ἐπιστρέψουν ἀπὸ τὴν πλάνη τους. Διά τοῦτο ὁ παρὼν Κανόνας ὁρίζει ὅτι, ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος ἀποδεχθεῖ ὡς ὀρθὸ καὶ ἀληθινό το βάπτισμά τῶν αἱρετικῶν (1) ἢ τὴν θυσία ποὺ προσφέρεται ἀπ’ αὐτούς, αὐτὸς προστάζουμε νὰ καθαιρεθεῖ. Ἐπειδὴ ποιὰ συμφωνία ἔχει ὁ Χριστὸς μὲ τὸν διάβολο; ἡ ποιὰ μερίδα ἔχει ὁ πιστὸς μὲ τὸν ἄπιστο; Διότι ἐκεῖνοι ποῦ δέχονται ὅσα τελοῦν οἱ αἱρετικοί, ἢ ὅμοια φρονήματα μὲ ἐκείνους ἔχουν καὶ αὐτοί, ἢ τὸ ὀλιγώτερο δὲν ἔχουν προθυμία νὰ τους ἐλευθερώνουν ἀπὸ τὴν κακοδοξία τους. Διότι αὐτοὶ ποὺ ἀναγνωρίζουν ὡς καλῶς γενόμενες τὶς τελετὲς ἐκείνων, πὼς μποροῦν νὰ τοὺς ἐλέγξουν γιὰ νὰ παραιτήσουν τὴν κακόδοξη καὶ πλανεμένη τους αἵρεση;» (σ.σ.: «Ὁ οἰκουμενισμός ἐπειδή ἀποδέχεται ὃλες τις αἱρέσεις ὡς κανονικές ἐκκλησίες που σώζουν, δεν εἶναι νεοφανής αἳρεση ὣστε να χρειάζεται Σύνοδο για να την καταδικάσει, ἀφοῦ ὃλες οἱ αἱρέσεις που ἀποδέχεται εἶναι καταδικασμένες ἀπό τις Ἃγιες Οἰκουμενικές και Τοπικές Συνόδους και πρόσφατα (1983) ἡ ἲδια ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, καταδικάστηκε  ἀπό την Σύνοδο τῶν Ρώσων τῆς διασπορᾶς, ἡ ὁποία και ἀναθεμάτισε τους οἰκουμενιστές και ὃσους τους ἀκολουθοῦν (βλέπε παρακάτω).  

Ἂς ἀπαντήσουν οἱ λεγόμενοι “ἀντιοικουμενιστές”, που περιμένουν ἂλλη Σύνοδο να καθαιρέσει τους οἰκουμενιστές, (λές και οἱ Ἃγιες Οἰκουμενικές Σύνοδοι δεν καταδίκασαν τις αἱρέσεις που ἀποδέχεται ὁ οἰκουμενισμός και δεν καθαίρεσαν τούς αἱρεσιάρχες αὐτῶν, ἐκτός τοῦ “πάπα”,) οἰ ὁποίοι ἀποδέχθηκαν και μάλιστα συνοδικῶς στο Κολυμπάρι, τις αἱρέσεις ὡς ὁδούς σωτηρίας!!!, στο ἐρώτημα: Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, με την τριπλῆ ἂρνηση τοῦ Χριστοῦ,  ἒχασε την Ἀποστολική και μαθητική του ἰδιότητα ναι ἢ ὂχι; (Μάρκ.ΙΔ’66-72). Μετανόησε ὃμως ὁ Πέτρος και ἐξελθῶν ἒξω ὁ Πέτρος ἒκλαυσε πικρῶς(Λουκᾶ ΚΒ’ 55-62) γι’αὐτό ὁ ’Αναστημένος Κύριος, τον ἀποκατέστησε στο Ἀποστολικό του ἀξίωμα, με τις τρεῖς ἐρωτήσεις: Σίμων Ἰωνᾶ, φιλεῖς με;(Ἰω.ΚΑ’15-17) και τις ἀντίστοιχες ἀπαντήσεις τοῦ Πέτρου. Και αὐτό το “Σίμων Ἰωνᾶ” που τον ἀποκαλεῖ, ἐνῶ ὁ ἲδιος ὁ Κύριος τοῦ εἶχε ἀλλάξει το ὂνομα σε Πέτρο, μήπως και με αὐτό ὁ Κύριος τοῦ ὑποδηλώνει την πνευματική κατάστασή του, ἐκείνη την στιγμή; Ὃτι  λόγῳ τῆς τριπλῆς ἀρνήσεώς του εἶχε ἐπανέλθει στην πρώτερη κατάσταση που ἦταν, προτοῦ ἀκολουθήσει τον Χριστό ὡς Μαθητής και Ἀπόστολός του και ἦταν πάλι ὁ Σίμων ὁ γιός τοῦ Ἰωνᾶ;  

Μήπως ἒγινε καμμία Σύνοδος τῶν Ἀποστόλων για να καθαιρέσουν τον Πέτρο, ἢ και τον προδότη Ἰούδα ὁ ὁποῖος μόλις Κοινώνησε στον Μυστικό Δεῖπνο, ἒχασε την χάρη τοῦ Θεοῦ (και φυσικά το Ἀποστολικό του ἀξίωμα) και μπῆκε μέσα του ὁ σατανᾶς, ὃπως ἀναφέρει ἡ Ἁγία Γραφή; (Ἰω.ΙΓ’ 30) 

Οἱ "ἀντιοικουμενιστές" ἀντίθετα λένε ὃτι πρέπει να γίνει Σύνοδος και να καθαιρέσει τους “ἐπισκόπους” και τους “ἰερεῖς” και ὃτι μέχρι τότε, οἱ παναιρετικοί οἰκουμενιστές τελοῦν ἒγκυρα μυστήρια !!!, αὐτοί που ἒχουν χάσει ὃχι μόνο την ἱερωσύνη τους με την παναίρεση, ἀλλά και την χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος που ἒλαβαν κατά το Μυστήριο τοῦ Ἁγίου Χρίσματος στην Βάπτισή τους. Με το σκεπτικό αὐτό, και ὁ ἑκάστοτε “πάπας” τελεῖ ἒγκυρα Μυστήρια, καθ’ὃτι ἐνῶ οἱ αἱρέσεις του “παπισμοῦ”  ἒχουν καταδικαστεῖ ἀπό Ὀρθόδοξες Συνόδους,  ὁ ἲδιος ὁ “πάπας” δεν ἒχει καθαιρεθεῖ προσωπικά ἀπό καμμία Σύνοδο. Δεν συμβαίνει ἒτσι ὃμως κατά τον Ἃγιο Νικόδημο, ὁ ὁποῖος στην ἑρμηνεία τοῦ 45ου Ἀποστολικοῦ κανόνα, λέγει: “ὃποιος κληρικός συλλειτουργήσει μέ καθηρημένους (καθώς τέτοιοι εἶναι καί οἱ αἱρετικοί, κατά τους β’ καί δ’ κανόνες τῆς Γ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου) (σελ.172.Πηδαλίου), συγκαθαιρείται  και αυτός, κατά τον  ια’ τῶν Ἁγ.Ἀποστόλων” ὃπως παραπάνω.   

      Δυστυχῶς με την αἳρεσή τους, αὐτοί (οἱ ἀντιοικουμενιστές) ἒχουν και αὐτοί ἀπωλέσει την χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χωρίς βέβαια να το καταλαβαίνουν, ὃπως ἀκριβῶς και ὁ Μοναχός (που ἀναφέρεται στον βίο τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Μεγάλου) δεν το εἶχε καταλάβει. Βλέπε ἰστοσελίδα: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/06/blog-post.html

Ἂς γνωρίζουν λοιπόν αὐτοί, ὃτι ὃσα λέγουν περί ἐγκύρων μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν, (μέχρι να γίνει Σύνοδος να τους καθαιρέσει) εἶναι καινοφανῆ δόγματα, αἱρετικά και δικαιώνουν την παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἒχοντες πάνω τους τα ἀναθέματα τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων». (Ἀπόσπασμα ἀπό την μελέτη σε 4 μέρη «Δεῦτε και καταπαύσωμεν τάς ἑορτάς τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς Δ’μέρος». Βλέπε ἰστοσελίδα: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/07/e.html )

Πρέπει ἐδῶ να διευκρινήσουμε, ὃτι ἂλλο πρᾶγμα εἶναι να ἒχει κάποιος ἰερωμένος το ὂνομα, και ἂλλο πρᾶγμα να ἒχει και την χάρι τῆς ἰερωσύνης.

Ὃπως ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, που ἦταν μαζί με τον Ἃγιο Ἰωάννη (τον ἂλλον μαθητήν ὃν ἐφίλει ὁ Ἰησοῦς) ὃταν ἦρθε ἡ Ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαλινή και τους ἀνήγγειλε ὃτι “Ἦραν τον Κύριον ἐκ τοῦ μνημείου, και οὐκ οἲδαμεν ποῦ ἒθηκαν αὐτόν:”. “Ἐξῆλθεν οὖν ὁ Πέτρος και ὁ ἂλλος μαθητής….και  ἒτρεχον εἰς το μνημεῖον…..” (κατά Ἰω.Κ’1-4). Βλέπουμε ἐδῶ ὃτι ὁ Πέτρος ἐνεργοῦσε ἀκόμα, παρ’ὃλη την τριπλή του πτώση (ἂρνηση τοῦ Χριστοῦ) σαν πρῶτος τῶν Ἀποστόλων, ὃπως και πρίν την πτώση του. Δεν εἶχε συνειδητοποιήσει ὃτι εἶχε χάσει το Ἀποστολικό ἀλλά και το μαθητικό (Χριστιανικό) ἀξίωμά του. Γι’αὐτὀ και ὁ νεανίσκος (Ἂγγελος) εἶπε στις Μυροφόρες:“…εἲπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ και τῶ Πέτρῳ…” (κατά Μᾶρκ.ΙΣΤ’7), ξεχωριστά, ἐπειδή ὁ Πέτρος ἂν και παρέμενε μαζί με τους ἂλλους μαθητές, ἦταν ἢδη ξεχωρισμένος (ἀφορισμένος ἀπό τον Θεό), ἀπό αὐτούς,  λόγῳ τῆς τριπλῆς πτώσης του.

Κατά τόν ἲδιο τρόπο ὃταν κάποιος πέφτει σέ αἳρεση, πού τήν κηρύττει δημοσίως (πού και αὐτό εἶναι ἂρνηση τοῦ Χριστοῦ), ἂν δεν μετανοήσει μετά πρώτης και δευτέρας νουθεσίας, χάνει την χάρι τῆς Ἰερωσύνης (“ἐξέστραπται” κατά τον Ἀπόστολο Παῦλο)  και τα Μυστήρια που τελεῖ μπορεῖ να ἀναγνωρίζονται ὡς ἒγκυρα ἀπό την πολιτεία και τους ἀνθρώπους, εἶναι ὃμως  ἀχαρίτωτα, (δηλ.ἂκυρα σε σχέση με τον Θεό). Ἀκόμα και τα ἲδια λόγια (τῶν Ὀρθοδόξων) να λέει ὃταν τελεῖ τά μυστήρια, πάλι δεν ἒχουν την χάρι, κατά τους Ἁγίους Πατέρες. Και βλέπε: Ὑποσημείωση Ἁγ.Νικοδήμου στον ΜΣΤ’ Ἀποστολικόν Κανόνα στο Ἱερό Πηδάλιο: (1) «Ἡ ἐν Καρχηδόνι με Οἰκουμενικόν κῦρος Σύνοδος λέγει: “….Διότι ἐάν ὃπως λέει το Ἀποστολικόν ρητόν: «Εἶς Κύριος, μία Πίστις, ἓν Βάπτισμα» (προς Ἐφεσ.δ’5), μία εἶναι ἡ Καθολική (Ὀρθόδοξος) Ἐκκλησία, και ἓνα εἶναι το ἀληθινό Βάπτισμα, πῶς μπορεῖ να εἶναι ἀληθινό το Βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν και σχισματικῶν, την στιγμή πού αὐτοί δεν εἶναι μέσα στην Καθολική (Ὀρθόδοξη) Ἐκκλησία, ἀλλ’ἐξεκόπησαν ἀπό αὐτήν διά τῆς αἱρέσεως ;….» [Δεν λέγει διά τῆς καθαιρέσεως, ἀλλά διά τῆς αἱρέσεως.]  Συνεχίζει ὁ Ἃγ.Νικόδημος:  «Σύμφωνα  με  τον   Ἃγιο  Κυπριανό  και  την  περί  αὐτόν  Σύνοδο,   και    Ἃγιος Φιρμιλιανός  που διετέλεσε ἒξαρχος τῆς τοπικῆς Συνόδου τοῦ  Ἰκονίου, τον ὁποῖο ὁ Μέγας Βασίλειος στον α’ Κανόνα του, δικόν του τον ὀνομάζει,…., ἀκυρώνει και ἀποβάλλει το βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν.  Διότι γράφοντας προς τον  Ἃγιο Κυπριανό, τοῦ λέγει τα ἐξῆς: “ἀλλά ποιός….., μπορεῖ να ἰσχυρισθεῖ, ἢ να πιστεύσει ὃτι μοναχά ἡ ἐπίκληση τῶν τριῶν ὀνομάτων τῆς Ἃγίας Τριάδας, εἶναι ἀρκετή προς ἂφεση τῶν πλημμελημάτων, και προς τον ἁγιασμό τοῦ βαπτίσματος, ἂν δεν εἶναι δηλαδή ὀρθόδοξος και ἐκεῖνος που βαπτίζει;”….»

       Ἐδῶ ὁ Ἃγιος Φιρμιλιανός, ἀπαντᾶ στην ἐπίμονη ἐρώτηση ὃσων δέχονται ὡς ἒγκυρα τα μυστήρια τῶν αἱρετικῶν: “πέστε μας ἓναν Ἃγιο που να ἀποκαλεῖ ἂκυρα τα μυστήρια τῶν αἱρετικῶν” Το ὃτι εἶναι μόνος που ἀναφέρει ὡς ἂκυρα τα μυστήρια, δεν εἶναι και τίποτε παράξενο, καθώς για ὃλους τους Ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἦταν “κοινός τόπος” ἡ ἀκυρότητα τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν, γι’αὐτό και χρησιμοποιοῦν πολύ χειρότερες ἐκφράσεις ἀπό το ἂκυρο, ὃπως π.χ. οἱ Ἃγιοι Ἀπόστολοι στον Μζ’ ἀποκαλοῦν τα μυστήρια τῶν αἱρετικῶν μολυσματικά, που τελοῦνται ἀπό ἀσεβεῖς ψευδοϊερεῖς τῶν αἱρετικῶν. Στην ἑρμηνεία τοῦ ἲδιου κανόνα και ὁ Ἃγιος Νικόδημος τά ἀποκαλεῖ μυσαρά τελούμενα ἀπὸ τοὺς ψευδεῖς ἱερεῖς τῶν αἱρετικῶν. Και ὁ Μέγας Ἀθανάσιος τα ἀποκαλεῖ ἀσεβή και μολυσματικά και βλέπε ἀμέσως παρακάτω. Ὁ δε Μέγας Βασίλειος ἀποκαλεῖ βέβηλα τα χέρια τῶν αἱρετικῶν που τελοῦν τα μυστήριά τους και βλέπε παρακάτω στην ἑρμηνεία τοῦ Μζ’Ἀποστολικοῦ). Ὁ κανόνας τῆς ἐν Καρχηδόνι Συνόδου: ὅσα τελοῦν οἱ ἀντικείμενοι στον Κύριο δηλαδή ἐχθροί καὶ ἀντίχριστοι (οἱ αἱρετικοί), ὀφείλουμε να τα  ἀποδοκιμάζουμε, να τα ἀποποιούμεθα, να τα ἀπορρίπτουμε  καὶ να τα θεωροῦμε ὡς βέβηλα».Και στην ἑρμηνεία τοῦ ἰδίου κανόνα  (βλέπε παρακάτω) λέγει ὁ Ἃγιος Νικόδημος: οἱ αἱρετικοὶ καὶ σχισματικοὶ οὔτε Ἱερεῖς εἶναι, ἀλλὰ μᾶλλον ἱερόσυλοι` οὔτε καθαροί, ἀλλἀκάθαρτοι, οὔτε ἅγιοι, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν Πνεῦμα Ἃγιο, λοιπὸν οὔτε βάπτισμα ἔχουν”]Συμφωνεῖ στην γνώμη αὐτή και ὁ M.Βασίλειος, τοῦ ὁποίου και αὐτοῦ τους Κανόνες ἐπισφράγισε ἡ Οἰκουμενική ΣΤ’ (6η) Σύνοδος (Κανών β’:…. Ἂν λοιπόν το   βάπτισμα τῶν Σχισματικῶν ἀθετεῖ (δεν το δέχεται ὡς ἒγκυρο – το ἀπορρίπτει-)M.Βασίλειος, ἐπειδή  τους λείπει ἡ τελειωτική Χάρη (ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος που τελειοποιεῖ το Μυστήριο), περιττόν εἶναι λοιπόν και το να ζητάει κανείς ἂν πρέπει να βαπτίζουμε τους αἱρετικούς (που ἐπιστρέφουν ἀπό την αἳρεση στην Ὀρθοδοξία). Και στον 20ον Κανόνα του, ἀποφασιστικά λέγει, ὃτι τους αἱρετικούς δεν δέχεται ἡ Ἐκκλησία, χωρίς να τους βαπτίσει. Την ἲδια γνώμη ἒχει και ἡ Μέγας Ἀθανάσιος, τοῦ ὁποίου και αὐτοῦ τους λόγους ἐπισφράγισε ἡ ΣΤ’ Οἰκουμενική Σύνοδος, ὁ ὁποῖος λέγει:…… «Διότι ὂχι αὐτός που λέγει ἀπλῶς, Κύριε, ἐκεῖνος δίνει και ὀρθό βάπτισμα, ἀλλ’ἐκεῖνος πού και την ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος λέγει, και την πίστη ἒχει ὀρθή……Για τοῦτο και ἂλλες πολλές αἱρέσεις, ἂν και λέγουν τα ὀνόματα μόνο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλ’ ἐπειδή δεν φρονοῦν αὐτά ὀρθά, οὗτε την πίστη ἒχουν ὑγιή, ἀνωφελές ἒχουν και το βάπτισμα που δίνουν, ἐπειδή ὑστερεῖ στην εὐσέβεια. Ὣστε αὐτό ἒχει σαν ἀποτέλεσμα ὃτι ὁ ραντιζόμενος ἀπό τους αἱρετικούς, να μολύνεται περισσότερο ἀπό την ἀσέβεια, παρά να λυτρώνεται ἀπό αὐτήν”…..»].

Κανών ΜΕ’ (47ος) Ἁγίων Ἀποστόλων: Κανών: «Ἐπίσκοπος, ἤ πρεσβύτερος, τόν κατά ἀλήθειαν ἔχοντα βάπτισμα ἐάν ἄνωθεν βαπτίσῃ ἤ τόν μεμολυσμένον παρά τῶν ἀσεβῶν ἐάν μή βαπτίσῃ, καθαιρείσθω, ὡς γελῶν τόν σταυρόν καί τόν τοῦ Κυρίου θάνατον, καί μή διακρίνων ἱερέας ψευδοϊερέων». Ἑρμηνεία Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου: «Ἕνα Βάπτισμα ἔχει παραδοθεῖ σὲ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, τόσο ἀπὸ τὸν Κύριό μας, ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς Θείους Ἀποστόλους, καὶ ἁγίους Πατέρες, ἐπειδὴ καὶ ἕνας ἐστάθει ὁ σταυρὸς καὶ ὁ θάνατος τοῦ Κυρίου, στὸν τύπο  τῶν ὁποίων γίνεται τὸ βάπτισμα. Διὰ τοῦτο ὁ παρὼν Ἀποστολικὸς Κανὼν ὁρίζει, ὅτι ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος θὰ βαπτίσει δεύτερη φορὰ ἄνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς, σὰν τὸν τελείως ἀβάπτιστο ἐκεῖνον ποὺ βαπτίσθηκε ἀληθῶς κατὰ τὴν διαταγὴ τοῦ Κυρίου, καὶ τῶν Ἀποστόλων, καὶ τῶν θείων Πατέρων, ἀπαραλλάκτων δηλαδὴ καθὼς βαπτίζονται οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, αὐτὸς ἃς καθαιρεῖται, ἐπειδὴ μὲ τὸν δεύτερο αὐτὸ ἀναβαπτισμό, ἀνασταυρώνει καὶ παραδειγματίζει τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖον ἀδύνατον λέγει ὁ Παῦλος, καὶ δευτερώνει τὸν θάνατο τοῦ Κυρίου, τοῦ ὁποίου πλέον ὁ θάνατος δὲν κυριεύει, κατὰ τὸν ἴδιον Παῦλο. (1) Ὁμοίως καὶ ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύερος δὲν  βαπτίση μὲ τὸ βάπτισμα τῆς καθολικῆς (Ὀρθοδόξου) Ἐκκλησίας τὸν μολυσμένο δηλαδὴ τὸν βαπτισθέντα παρὰ τῶν ἀσεβῶν, ἤτοι τῶν αἱρετικῶν, ἃς καθαιρεῖται, ἐπειδὴ καὶ περιπαίζει τὸν σταυρό, καὶ τὸν θάνατο τοῦ Κυρίου, νομίζοντας κακῶς καὶ σφαλερῶς, ὅτι τὸ μολυσμένο καὶ συγχαμερὸ βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν εἶναι τύπος τοῦ σταυροῦ καὶ τοῦ θανάτου τοῦ Κυρίου, τὸ ὁποῖον δὲν εἶναι, καὶ διὰ τοῦτο ἀποδέχεται αὐτό, καὶ τὸ ἔχει ἴσο μὲ τὸ βάπτισμα τῶν ὀρθοδόξων. Καὶ συνάμα, ἐπειδὴ καὶ δὲν διακρίνει τοὺς ἀληθεῖς ἱερεῖς τῶν ὀρθοδόξων, ἀπὸ τοὺς ψευδεῖς ἱερεῖς τῶν αἱρετικῶν, ἀλλ’ ἐξίσου ἀποδέχεται καὶ τοὺς δύο ὡς ἀληθεῖς. Ἐπειδὴ οὔτε τὸ μυσαρὸ βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν κάμνει Χριστιανοὺς ἀληθεῖς τους εἰς αὐτὸ βαπτιζομένους, οὔτε ἡ χειροτονία τους, κάμνει ἀληθεῖς ἱερεῖς τοὺς χειροτονούμενους, κατὰ τὸν Ξη’ Ἀποστολικό Κανόνα. Σημείωσαι δὲ ὅτι, ὅπως εἴπαμε, τὸ ἅγιον Βάπτισμα γίνεται εἰς τύπον τοῦ σταυροῦ καὶ τοῦ θανάτου τοῦ Κυρίου. Διότι ὅσοι λέγει ὁ Παῦλος, εἰς Χριστὸν βαπτισθήκαμε, στὸν θάνατό Του βαπτισθήκαμε. Καί,  συνταφήκαμε λοιπὸν μαζί Του, διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατο. Καὶ γίναμε σύμφυτοι μὲ τὸ ὁμοίωμα τοῦ θανάτου Του. Ἀλλὰ καὶ ὁ σταυρὸς βάπτισμα ὀνομάσθηκε ἀπὸ τὸν Κύριο, κατὰ τὸν Χρυσόστομον, πού εἶπε` “Τὸ βάπτισμα, μὲ τὸ ὁποῖο ἐγὼ θὰ βαπτισθῶ, θὰ βαπτισθεῖτε”. Καὶ πάλιν. “Βάπτισμα (μαρτυρίου) ἔχω νὰ λάβω.Καὶ πῶς ἀγωνιῶ καὶ ἀνυπομονῶ ἕως ὅτου τελεσθῆ!”».

Κανών Ξη’ (68ος) Ἁγίων Ἀποστόλων:  «Εἴ τις ἐπίσκοπος, ἤ πρεσβύτερος, ἤ διάκονος, δευτέραν χειροτονίαν δέξηται παρά τινός, καθαιρείσθω καί αὐτός, καί ὁ χειροτονήσας· εἰ μή γε ἄρα συσταίῃ, ὅτι παρά αἱρετικῶν ἔχει τήν χειροτονίαν. Τούς γάρ παρά τῶν τοιούτων βαπτισθέντας ἤ χειροτονηθέντας, οὔτε πιστούς, οὔτε κληρικούς εἶναι δυνατόν». Ἑρμηνεία Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου: «Τὸ νὰ χειροτονηθεῖ κάποιος δύο φορές, μὲ διαφορετική αἰτία μπορεῖ νὰ νοηθεῖ. Ἢ γιατί ὁ χειροτονηθεῖς κατεφρόνησε αὐτὸν ποὺ τὴν πρώτη φορὰ τὸν χειροτόνησε,  ἢ γιατί νομίζει ὅτι θὰ λάβει περισσότερη χάρη ἀπὸ τὸν δεύτερον αὐτὸν χειροτονήσαντα, ἐπειδὴ ἔχει πρὸς ἐκεῖνον περισσότερη πίστη, ἢ γιὰ καμμία ἄλλη παρόμοια αἰτία. Ὁ παρὼν λοιπὸν Κανόνας ὁρίζει, ὅτι ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος, ἢ Διάκονος, θὰ δεχθῆ δεύτερη χειροτονία (1) ἀπὸ κάποιον, ἃς καθαιρεῖται καὶ αὐτός, καὶ ἐκεῖνος ποὺ τὸν χειροτόνησε, ἐκτός μόνο ἂν ἀποδειχθεῖ, ὅτι ἔχει τὴν χειροτονία ἀπό αἱρετικούς. Γιατί αὐτοί που ἒχουν βαπτισθεῖ ἀπό τούς αἱρετικούς, ἢ που ἒχουν χειροτονηθεῖ, δὲν μποροῦν καθόλου  νὰ εἶναι Χριστιανοὶ μὲ τὸ αἱρετικὸ αὐτὸ βάπτισμα, ἢ καλύτερα να ποῦμε μόλυσμα, οὔτε Ἱερεῖς καὶ Κληρικοί, μὲ τὴν αἱρετικὴ αὐτὴ χειροτονία. Γιὰ τοῦτο ἀκινδύνως αὐτοὶ καὶ βαπτίζονται ἀπὸ τοὺς ὀρθοδόξους Ἱερεῖς, καὶ χειροτονοῦνται ἀπὸ τοὺς ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους. (2) Γι’αὐτὸ ἀκολούθως καὶ ὁ μέγας Βασίλειος γράφοντας πρὸς τοὺς Νικοπολίτες, λέγει` “Ἔγω δὲν θὰ συναριθμήσω ποτὲ μὲ τοὺς ἀληθεῖς ἱερεῖς τοῦ Χριστοῦ, ἐκεῖνον πού χειροτονήθηκε καὶ ἔλαβε προστασία λαοῦ ἀπὸ τὰ βέβηλα χέρια τῶν αἱρετικῶν πρὸς ἀνατροπὴν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως”». (σ.σ.: Αὐτοί οἱ τρεῖς Κανόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὁ 46ος, ὁ 47ος και ὁ 68ος   καθώς και ὁ Κανόνας τῆς ἐν Καρχηδόνι Συνόδου, στο Ἱερό Πηδάλιο, τους ὁποίους ἐκθέσαμε παραπάνω, δεν ἀφήνουν κανένα περιθώριο ὣστε να μην γίνονται δεκτά ὡς ἂκυρα τα μυστήρια τῶν αἱρετικῶν. Βλέπε και τις πολύ σημαντικές σημειώσεις τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου στους Κανόνες αὐτούς στο Ἱερό Πηδάλιο].   

Προλεγόμενα (τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου) γενικά περί τῶν Ἱερῶν Κανόνων Ἱερόν Πηδάλιον: «Ὁἱ κανόνες διαφέρουν ἀπό τους ὃρους (τῶν Συνόδων), και ἀπό τους νόμους,…... Διότι οἱ μέν (κανόνες) περιέχουν κυρίως κανόνες τῶν Συνόδων και ὂχι τα δόγματα τῆς πίστεως, (παρά μόνο σπανίως), ἀλλά την εὐταξία και την κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ δε ὃροι τῶν Συνόδων κυρίως περιέχουν μόνο τα δόγματα τῆς πίστεως…..Διαφέρουν οἱ κανόνες ἀπό τους νόμους, καθ’ ὃτι νόμοι κυρίως ὀνομάζονται οἱ πολιτικοί και ἐξωτερικοί τῶν βασιλέων. Οἱ δε κανόνες εἶναι ἐσωτερικοί και ἐκκλησιαστικοί και ἰσχυρότεροι ἀπό τους νόμους (τοῦ κράτους). (Ὑποσημείωση 3α).(βλέπε καθαρά την διαφορά δόγματος ἢ ὃρου τῆς πίστεως και κανόνα, στους δύο πρώτους κανόνες τῆς Στ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου στο Ἱερό Πηδάλιο).

Καί:  «…ὃσοι κανόνες δεν περιέχουν φανερά το ἐπιτίμιο ἐκείνων που τους παραβαίνουν, αὐτοί σιωπηλά, δίνουν ἂδεια στον κατά τόπο ἀρχιερέα να δώσει σ’αὐτούς το πρέπον και ἁρμόδιο (ἐπιτίμιο),  κατά την γνώμη του, ὃπως λέγει ὁ Βαλσαμών στην ἑρμηνεία τοῦ Με’τῆς Στ’(Οἰκουμενικῆς Συνόδου). Βλέπε και τα ἐπιτίμια τοῦ Νηστευτοῦ μετά τους κανόνες του, που δεν ἀναφέρονται στους ἂλλους κανόνες». (Ὑποσημείωση 3β’ ).

Καί:  «ὃποιος ὁμιλεῖ ἀπό τους Συνοδικούς Κανόνες ὁ λόγος του ἒχει το ἀξιόπιστο (κατά τον στ’ τοῦ Ἁγ.Γρηγορίου Νύσσης)». (Ὑποσημείωση 3ε ).

Καί:  «ὃποιος ἐνεργεῖ βάσει τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἒχει το ἀκίνδυνο (κατά τον μζ’τοῦ Μεγ.Βασιλείου)» (Ὑποσημείωση 3στ’).

Καί:  «Συνοδικοί Κανόνες ὁνομάζονται ὂχι μόνον οἱ ὑπό τῶν οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλά και ὑπό τοπικῶν, ἀλλά και ὑπό μεμονομένων Ἁγίων συγγραφέντες. Και μάλιστα ἒχουν δύναμη οἰκουμενικῶν κανόνων, τόσο αὐτοί που θεσπίστηκαν ἀπό τις τοπικές συνόδους, ὃσο και αὐτοί που θεσπίστηκαν ἀπό μερικούς ἁγίους ` διότι (αὐτοί οἱ κανόνες) δοκιμάστηκαν και ἐπικυρώθηκαν , ἀπό τις οἰκουμενικές συνόδους, την δ’και την ζ’ και στον β’κανόνα τῆς Πενθέκτης». (Ὑποσημείωση 3ζ’).

Καί:  «Ἐκεῖνο πού οἱ Ἰ.Κανόνες φανερά δεν γράφουν, τοῦτο ἐκ τῶν ὁμοίων πρέπει να συμπεραίνεται. Βλέπε και την ἑρμηνεία τοῦ ιε’ (κανόνα) τῆς Στ’(οἰκουμεν.συνόδου) ἢ και ἀπό τα συγγράμματα τῶν κατά μέρος Πατέρων ἢ και ἐκ τῆς διακρίσεως τοῦ ὀρθοῦ λόγου». (Ὑποσημείωση 3η’).

Καί:  «ὃτι τα σπάνια και οἱκονομικά, και ὃσα γίνονται ἀπό  ἀνάγκη, ἢ ἀπό κάποια κακή συνήθεια, δεν ἀποτελοῦν νόμο και κανόνα και παράδειγμα τῆς Ἐκκλησίας, και βλέπε την ἑρμηνεία τοῦ ξη’ Ἀποστολικοῦ (κανόνα). Ὃταν ὃμως παρέλθει αὐτή ἡ συγκεκριμμένη οἰκονομία και ἀνάγκη, πάλι πρέπει να ἐφαρμόζονται οἱ κανόνες. Βλέπε και την ὑποσημείωση τοῦ μστ’ (ἀποστολικοῦ κανόνα) και τον ιγ’τῆς α’ οἰκουμενικῆς συνόδου». (Ὑποσημείωση 3θ’).

Καί:  «Τα περισσότερα ἐπιτίμια, που ὁρίζονται ἀπό τους κανόνες, ἒπειδή εἶναι τρίτου προσώπου, προστακτικοῦ μη παρόντος, ἐξ ἀνάγκης χρειάζονται και β’πρόσωπο να εἶναι παρόν (που εἶναι ἡ σύνοδος), για να ἐνεργηθοῦν` και βλέπε την ὑποσημείωση τοῦ Γ’ Ἀποστολικοῦ (κανόνα)».  (Ὑποσημείωση 3ι’). [ἐδῶ και στην ὑποσημείωση τοῦ Γ’Ἀποστολικοῦ κανόνα, μιλάει για τους κανόνες τῶν Συνόδων που ἒχουν θεσπιστεῖ γιά την εὐταξία και την κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας, και ὂχι γιά τα δόγματα τῆς Ἐκκλησίας (ὃροι τῆς πίστεως) ἢ τους σπάνιους δογματικούς κανόνες τοῦ Πηδαλίου, (Βλέπε Ὑποσημείωση 3α’, γι’αὐτό και λέγει “τα περισσότερα ἐπιτίμια” και δεν λέγει ὃλα τα ἐπιτίμια, που ὁρίζονται ἀπό τους κανόνες, ἀκριβῶς γιατί ἐξαιρεῖ τους σπάνιους στο Ἱ.Πηδάλιο δογματικούς κανόνες), τα ὁποῖα δεν χρειάζονται β’πρόσωπο για να ἐνεργηθοῦν, κατά τον Ἀπόστολο (βλέπε παρακάτω) που λέγει: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπο μετὰ πρώτη καὶ δεύτερη νουθεσία να ἐγκαταλείπεις. Να ξέρεις ὃτι ἓνας τέτοιος ἂνθρωπος ἒχει διαστραφεῖ καὶ ἁμαρτάνει…..» (Τἰτον Γ’10-11)

Ἀντίθετα μερικοί “ἀντιοικουμενιστές”, “ἀποτειχισμένοι” και ἂλλοι,  ἐκλαμβάνουν κακόδοξα και αὐθαίρετα την ὑποσημείωση τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου στόν Γ’Ἀποστολικό κανόνα, ὃτι ἀναφέρεται ὂχι μόνο στους κανόνες, ἀλλά και στα δόγματα, ἐνῶ ὁ Ἃγιος ἀναφέρεται καθαρά στους κανόνες. Ξεχωρίζει δε ὁ Ἃγιος τους κανόνες για την εὐταξία τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τα δόγματα (τους ὃρους τῶν Ἱ.Συνόδων) στην ὑποσημείωση 3α’(βλέπε παραπάνω). Πρόκειται περί τῆς κακοδοξίας τοῦ “δυνάμει και ἐνεργείᾳ” ἢ τῶν “κεκριμένων και μη κεκριμμένων αἱρετικῶν”. Ὃτι ὁ αἱρετικός που βλασφημεῖ το Ἃγιο Πνεῦμα, μέχρι να καθαιρεθεῖ ἀπό Σύνοδο, τελεῖ τάχα ἒγκυρα μυστήρια, ἐπειδή εἶναι ὃπως λέγουν δυνάμει αἱρετικός και ὂχι ἐνεργείᾳ. Ὃταν καθαιρεθεῖ ἀπό Σύνοδο, τότε θα εἶναι ἐνεργείᾳ αἱρετικός και τα μυστήρια που τελεῖ θα εἶναι ἂκυρα λέγουν.    

Πῶς ὃμως ὁ Ἃγιος Νικόδημος μπορεῖ να λέγει για τα δόγματα ὃτι ὁ αἱρετικός πρέπει να καθαιρεθεῖ ἀπό Σύνοδο και συγχρόνως ἀλλοῦ στο Ἱ.Πηδάλιο να λέγει ὁ αἱρετικός ἐξεκόπῃ διά τῆς αἱρέσεως (σχόλια στον ΜΣΤ’Ἀποστολικό κανόνα), Ἐάν ἦταν ἒτσι ὃπως κακοδοξοῦν, θα ἒπρεπε να πεῖ   “ἐξεκόπῃ διά τῆς καθαιρέσεώς του ἀπό Σύνοδο”.   

Προς ἀπόδειξη αὐτοῦ, βλέπε και τον α’ κανόνα τῆς Γ’οἰκουμενικῆς Συνόδου παρακάτω  που θεωρεῖ ὃτι ὃποιος ἐπίσκοπος συνδεθεῖ και στο μέλλον με τους αἱρετικούς εἶναι ἀνενέργητος και χωρίς ἰερωσύνη ἀπό αὐτήν την Σύνοδο (δεν χρειάζεται νέα για να τον καταδικάσει, (παρά μόνο για τυπικούς λόγους γίνεται ἡ καθαίρεση, για την ἐνημέρωση τοῦ ποιμνίου ὣστε να τον ἀποφεύγουν). Αὐτό, ὃτι στερεῖται τῆς ιεροσύνης ἀπό αὐτήν την Σύνοδο αὐτός που και στο μέλλον θα ἑνωθεῖ με τους καταδικασμένους αἱρετικούς, το ἀναφέρει  ὁ Ἃγιος Νικόδημος στην ἑρμηνεία τοῦ α’Κανόνα τῆς Γ’ Οἰκουμενικῆς. Δεν μπορεῖ να φάσκει λοιπόν ὁ Ἃγιος και να ἀντιφάσκει και να ἒρχεται σε ἀντίθεση με την συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων και τῶν Ὀρθοδόξων Συνόδων, τις ἀποφάσεις τῶν ὁποίων ὁ ἲδιος ἑρμηνεύει. Αὐτοί λοιπόν οἱ κακόδοξοι σφάλλουν και ὂχι ὁ Ἃγιος Νικόδημος.     

Για τοῦ λόγου το ἀληθές, ἀναφέρουμε και τα παραδείγματα τῆς πτώσεως τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου και τοῦ Ἀποστόλου Ἰούδα τοῦ Ἰσκαριώτη, που ἒχασαν το Ἀποστολικό Ἀξίωμα με την πτώση τους αὐτομάτως και δεν χρειάστηκε να γίνει σύνοδος για να τους καθαιρέσει. Ἐπίσης βλέπε και τον 15ον κανόνα παρακάτω τῆς Α’και Β’ Συνόδου, που χαρακτηρίζει ψευδεπίσκοπο τον αἱρετικό πρό συνοδικῆς καταδίκης, καθώς και το ρητό τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ: Ὃσοι δεν εὑρίσκονται στην ἀλήθεια, αὐτοί δεν ἀνήκουν στην Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί τόσο περισσότερο,  ὃσο  ψεύδονται  μεταξύ τους, καλοῦντες και καλούμενοι ἱεροί ποιμένες  και ἀρχιποιμένες,….».

Ἐπίσης ὁ Ἃγιος Γρηγόριος θεωρεῖ τον Ἰωάννη Καλέκα αἱρετικό και ἀποκομμένο ἀπό την Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ,  παρόλο που δεν εἶχε ἀκόμα καταδικαστεῖ ἐπίσημα ἀπό Ὀρθόδοξη Σύνοδο.(βλέπε παρακάτω)

Ὅσοι δὲ ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς περιφρόνησαν τὴν ἀπόφαση Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ καταδίκη ἑνὸς αἱρετικοῦ ἀλλὰ συνέχισαν νὰ ἔχουν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μαζί του, ἦταν καὶ αὐτοὶ αὐτομάτως καταδικασμένοι καὶ δὲν χρειαζόταν νὰ ξανασχοληθεῖ μαζί τους μία ἄλλη νέα Σύνοδος καὶ νὰ τοὺς ξανακαταδικάσει ἕναν-ἕναν, κάθε φορᾶ. Παράδειγμα, ὁ Ζ’ Κανόνας τῆς Γ’Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀναφέρει τὸν Χαρίσιο τον Πρεσβύτερο που εἶχε καὶ αὐτὸς ἀργότερα ἀσπαστεῖ τα «μιαρὰ καὶ διεστραμμένα δόγματα τοῦ Νεστορίου. Ὅσοι τὸ κάνουν αὐτό:   «ὑποκείσθωσαν τὴ ἀποφάσει τῆς ἁγίας ταύτης καὶ οἰκουμενικῆς συνόδου· ὥστε δηλονότι, τὸν μὲν ἐπίσκοπον, ἁπαλλοτριοῦσθαι τῆς ἐπισκοπῆς, καὶ εἶναι καθηρημένον· τὸν δὲ κληρικόν, ὁμοίως ἐκπίπτειν τοῦ κλήρου· εἰ δὲ λαϊκὸς τὶς εἴη, καὶ οὗτος ἀναθεματιζὲσθω, καθὰ προείρηται.»

Ἡ Ἁγία Γ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ὁμιλεῖ προκαταβολικῶς καὶ γιὰ τὸ μέλλον! Ὅσοι ἀποδέχονται ἀπὸ τώρα καὶ  στὸ  ἑξῆς  τὶς  ὁποιεσδήποτε  σιχαμερὲς καὶ διεστραμμένες αἱρέσεις οἱ ὁποῖες εἶναι  ἤδη καταδικασμένες ἀπὸ Σύνοδο, (ὅπως ὁ Νεστοριανισμὸς, ὁ παπισμός, ὁ μονοφυσιτισμός, ὁ πρωτεσταντισμός, ὁ Ἀγγλικανισμός, και γενικά ὃλες οἱ αἱρέσεις και πρό παντός ὁ οἰκουμενισμός που περιέχει και ἀποδέχεται ὃλες τις αἱρέσεις ὡς “ἐκκλησίες” πού σώζουν),  ὃλοι αὐτοὶ πέφτουν κάτω ἀπὸ τὴν ἴδια καταδίκη αὐτῆς τῆς ἴδιας Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «ὑποκείσθωσαν τὴ ἀποφάσει τῆς ἁγίας ταύτης καὶ οἰκουμενικῆς συνόδου!». Ἐὰν εἶναι ἐπίσκοπος, χάνει τὴν ἐπισκοπική του ἱεροσύνη, ἐὰν εἶναι ἱερέας, καθαιρεῖται καὶ ἐὰν εἶναι λαϊκὸς ἀναθεματίζεται! Οἱ Σύνοδοι καταδίκασαν τελεσίδικα ἀκόμη και αυτοὺς οἱ ὁποῖοι ἐπανέφεραν, μνημόνευσαν (καὶ συνεχίζουν νὰ μνημονεύουν) τὸν τρισκατάρατο αἱρεσιάρχη “πάπα” στὰ Δίπτυχα καὶ τοῦ ἒψαλλαν το “πολυχρόνιον”. Τὸ διατάζουν οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι: «…τὸν μὲν ἐπίσκοπον, ἁπαλλοτριοῦσθαι τῆς ἐπισκοπῆς, καὶ εἶναι καθηρημένον· τὸν δὲ κληρικόν, ὁμοίως ἐκπίπτειν τοῦ κλήρου….»

       Οἱ σημερινοί ψευδεπίσκοποι οἰκουμενιστές τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου,  ἀποδέχτηκαν με Σύνοδο, ὃλους τους αἱρετικούς ὡς κανονικά μέλη τῆς «ἐκκλησίας» και ὃλες τις αἱρέσεις ὡς ἀδελφές «ἐκκλησίες». Ἒβαλαν δε και μάλιστα συνοδικῶς την παναιρετική “ἐκκλησία” τους αὐτή, (την παρασυναγωγή που ἀποτελεῖ την πρώτη "ἐκκλησία" τοῦ ἀντιχρίστου), την ὁποία ἲδρυσαν στο Κολυμπάρι το 2016), στο Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν “ἐκκλησιῶν” δηλαδή τῶν αἱρέσεων, Και ἂλλες αἱρέσεις ψήφισαν στο Κολυμπάρι,  (και βλέπε στην ἰστοσελίδα με τίτλο:  Τα ἐπίσημα κείμενα τῆς Ἀγ(ρ)ίας και Μεγάλης ψευδοσυνόδου https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/06/blog-post_98.html καθώς και στην ἰστοσελίδα: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/06/blog-post_23.html  με τίτλο: “Μήνυση κατά προκαθημένων» τοῦ καθηγητοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου Κυριάκου Κυριαζόπουλου).

Γι’αὐτό, χασαν την Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως  και  τέθηκαν αὐτομάτως ἐκτός Ἐκκλησίας, διότι διατήρησαν και διατηροῦν ἐκκλησιαστική κοινωνία με ἢδη ἀναθεματισμένους ἀπό Σύνοδο αἱρετικούς και ἢδη καταδικασμένες ἀπό Σύνοδο αἱρέσεις. Βλέπε και την  ἰστοσελίδα με τίτλο: «Ἡ διδασκαλία το ντιχρίστου: “Ο μη καθηρημένοι αρετικοί εναι μέλη τς κκλησίας”» https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2021/04/blog-post.html 

Καί:  «οἱ Κανόνες και νόμοι ἐτέθησαν περί τῶν κοινῶν και ὂχι περί τῶν μερικῶν και περί τῶν ὡς ἐπί το πλεῖστον συμβαινόντων και ὂχι περί τῶν σπανίως ἀκολουθούντων». (Ὑποσημείωση 3ια’).

Καί:  «ὃτι οἱ κανόνες τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων, ὑπερισχύουν τῶν τοπικῶν, και οἱ (κανόνες) τῶν τοπικῶν (συνόδων) ὑπερισχύουν τῶν κατά μέρος πατέρων, και μάλιστα τῶν μη ὑπό οικουμενικῆς συνόδου κυρωθέντων». (Ὑποσημείωση 3ιβ’) (διάβασε και το ρητό τοῦ Ἁγίου Φωτίου στην γ' ὑποσημείωση τοῦ ιγ' Κανόνα τῆς α' Οἰκουμεν.Συνόδου).

Καί:  «ὃπου δεν ὑπάρχει κανόνας ἢ ἒγγραφος νόμος, κρατεῖ ἡ καλή συνήθεια, αὐτή που ἒχει δοκιμασθεῖ με τον ὀρθό λόγο, και ἡ ὁποία δεν ἐναντιώνεται με ἐγγράφο κανόνα ἣ με νόμο. Αὐτή παίρνει την θέση τῆς τάξης κανόνος και νόμου». (Ὑποσημείωση 3ιγ’) (βλέπε και την  ὑποσημείωση τοῦ α' Κανόνα τῆς συνόδου τῆς Σαρδικῆς).

Καί:  «ὃτι ὃλα τα κακῶς κριθέντα και τυπωθέντα, οὒτε κανόνας, οὒτε νόμος, οὒτε χρόνος, οὒτε συνήθεια τα βεβαιώνει (τα κάνει ἀποδεκτά), κατά τους νομικούς». (Ὑποσημείωση 3ιγ’)  

Σημείωση Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου στον Ε’ Ἀποστολικόν Κανόνα: «….ἐμᾶς δεν μᾶς μέλει τι εἶπαν ἢ τι ἐφρόνησαν μερικοί Πατέρες, (ἐάν εἶναι ἀντίθετα ἑννοεῖται, με την Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας), ἀλλά τι λέγει ἡ (Ἁγία) Γραφή και ἡ συμφωνία τῶν Πατέρων και τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων''.

Ἀποκάλυψις Ἁγίου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου: «Γνωρίζω τὰ ἔργα σου, ὅτι δέν εἶσαι οὔτε ψυχρὸς οὔτε ζεστός· Εἳθε νά ἢσουν  ψυχρὸς ἢ ζεστός.  Ἒτσι, γιατί εἶσαι χλιαρὸς, δηλαδή οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, πρόκειται νά σέ ξεράσω ἀπό τό στόμα μου». (Ἀποκάλυψις Γ’15-16)

Ἀποκάλυψις: «Καὶ εἶδα ἓνα ἄλλο θηρίο (τόν ψευδοπροφήτη και ὑπασπιστή τοῦ ἀντιχρίστου) ν’ἀνεβαίνει ἀπό τή γῆ, καὶ εἶχε δύο κέρατα ὅμοια με τοῦ ἀρνίου, καὶ μιλοῦσε σαν δράκων. Καὶ ἀσκεῖ ὃλη την ἐξουσία τοῦ πρώτου θηρίου σύμφωναμε τη θέλησι ἐκείνου. Καὶ κάνει τη γῆ και τους κατοίκους της, να προσκυνήσουν τὸ θηρίο τὸ πρῶτο…»(Ἀποκάλυψις ΙΓ’ 11-12) [σ.σ. Το δεύτερο θηρίο, εἶναι ὁ “πάπας”, που ἀνεβαίνει ἀπό την γῆ, γιατί γήϊνα εἶναι τα φρονήματἀ του σε ἀντιδιαστολή με τον Χριστό (γι’αὐτό και ὁ Ἃγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἀποκαλεῖ τον “πάπα” ἀντίχριστο = πρόδρομο τοῦ ἀντιχρίστου). Γιατί ὁ Χριστός ἐπαγγέλεται την Οὐράνια Βασιλεία, ἐνῶ ὁ “πάπας” ἒχει φτιάξει βασιλεία κοσμική, γήϊνο κράτος, το ὁποῖο πασχίζει να το κάνει παγκόσμιο, με την παγκοσμιοποίηση, για να το παραδώσει στον κατ’ἐξοχή ἀντίχριστο να το κυβερνήσει με πολιτική και θρησκευτική ἐξουσία, ὃταν ἐμφανιστεῖ αὐτός. Τα δύο κέρατά του, ἡ κοσμική και ἐκκλησιαστική ἐξουσίες του, ὑποδηλώνονται με την τιάρα που φορεῖ στην ἀνόσια κεφαλή του. “Το δικέρατο θηρίο”, τον ἀποκαλεῖ ὁ Ἃγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης (Ἱερό Πηδάλιο ὑποσημείωση 83ου Ἀποστολ.Κανόνα σελ.109)Αὐτός μοιάζει με τον Χριστό, γιατί κρατάει στο χέρι του «σταυρό» (μια καρικατούρα βλάσφημη τοῦ Σταυροῦ), ἀλλά εἶναι αἱρετικός και βλάσφημος σαν δράκοντας (σατανᾶς). Οἱ αἱρέσεις του μέχρι σήμερα ἀπαριθμοῦνται σε 33 («Ἃγιον Ὂρος Διαχρονική μαρτυρία στους ἀγῶνες ὑπέρ τῆς Πίστεως» ἒκδοση Ἁγιορειτῶν Πατέρων2014 σελ. 50).Αὐτόν τον αἱρεσιάρχη “πάπα”, ἐδῶ και πολλές δεκαετίες, τον ἀναγνωρίζουν οἱ “όρθόδοξοι“ οἰκουμενιστές (πρόδρομοι και αὐτοί τοῦ ἀντιχρίστου) σαν κανονικό ἐπίσκοπο, τον δέχονται σε συμπροσευχές και συλλείτουργα, τον θυμιάζουν, τοῦ ψάλλουν το πολυχρόνιο, τον μνημονεύουν, και ἒχουν ἑνωθεῖ μαζί του, ἀλλά και με ὃλους τους αἱρετικούς τοῦ Π.Σ.Ε. (Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν = αἱρέσεων = ἡ πρώτη ἐκκλησία τοῦ ἀντιχρίστου) και μάλιστα συνοδικῶς με την ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, ἀπό τον Ἰούνιο τοῦ 2016. Αὐτοῦ τοῦ θηρίου, τοῦ “πάπα”,  εἶχαν ἀναγγείλει τον ἐρχομό του στην Ἑλλάδα κατά το 2020 (ἀλλά ἀναβλήθηκε μᾶλλον λόγῳ “κοροϊδοϊοῦ”, ἐνδέχεται ὃμως να ἒρθει στο ἐγγύς μέλλον), ὃτι θα ἒρθη να προσκυνήσει τάχα στα ἲχνη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου σε πολλές πόλεις τῆς Ἑλλάδας. Στην οὐσία θέλουν να τον προβάλουν στον Ἑλληνικό λαό, για να τον ἀποδεχθεῖ και να τον προσκυνήσει και αὐτός (ὁ λαός) ὃπως ἢδη τον ἒχουν προσκυνήσει και οἱ ἲδιοι αὐτοί λυκοποιμένες τῆς οἰκουμενιστικῆς “κρατούσας ἐκκλησίας”, και να συμπροσευχηθοῦν μαζί του στα ἱστορικά προσκυνήματα παρόντος και τοῦ λαοῦ, πολύ πιθανόν και να τον δεχθοῦν και μέσα στους ναούς των και ἲσως και να συλλειτουργήσουν, και με αὐτόν τον τρόπο να μετατρέψουν το ἀνίδεο ποίμνιό τους σε οὐνίτες τοῦ “πάπα”, ὃπως ἀκριβῶς εἶναι και οἱ ἲδιοι οἱ ψευδεπίσκοποι αὐτοί (ὃπως τους ἀποκαλεῖ ὁ 15ος Κανόνας τῆς Α’ και Β’ Συνόδου στο Ἰερό Πηδάλιο). (βλέπε και Videos ντοκουμέντα, στην ἰστοσελίδα: https://ieraapotihisis.blogspot.com/2020/01/blog-post_22.html (ὃσα ἒχουν ἀπομείνει, γιατί μερικά τα ἒχει κατεβάσει ἡ λογοκρισία τῆς νέας τάξης και τοῦ “You tube”).  

Ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής ὁ Θεολόγος: Ἀγαπητοί, να μὴ πιστεύετε σε κάθε πνεύμα,  ἀλλὰ να ἐξετάζετε τά πνεύματα (τους πνευματικούς κληρικούς, και ὃσουςσυναναστρέφεσθε και ὁμιλεῖτε με αὐτούς πνευματικά), για να διαπιστώνετε  ἐάν εἶναι   ἀπό τον Θεό, γιατί πολλοὶ ψευδοπροφῆτες (ψευδοδιδάσκαλοι) βγῆκαν στὸν κόσμο”. (Α’Καθολ.Ἐπιστ.Ἀποστόλου Ἰωάννου Δ’1)

Καί:Kαθένας που ἐκτρέπεται και δεν μένει στην διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, Θεὸν δεν ἔχει· Ὃποιος μένει στην  διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, αὐτός καὶ τὸν Πατέρα καὶ τὸνΥἱὸν ἔχει. Ὃποιος ἒρχεται σε σᾶς και αὐτήν την διδασκαλία (την Ὀρθόδοξη, που ἐμεῖς διδάσκουμε) δεν ἒχει, να μην τοῦ λέτε χαίρετε  και στο σπίτι σας να μην τον βάζετε. Διότι ὃποιος λέγει σ’αὐτόν «χαίρετε» γίνεται συγκοινωνός (συμμέτοχος) στα πονηρά του ἔργα.’’(Β’Καθολ.Ἐπιστ.Ἀποστ.Ἰω. 9-11) (Πολύ αστηρότερα δ τοποθετε τήν ρθόδοξη πίστη μαθητής καί πόστολος τς γάπης. παγορεύει καί τόν πλό χαιρετισμό καί ποιαδήποτε πικοινωνία σ’ατόν, πού μς πλησιάζει, ποος δεν χει τήν ρθόδοξη πίστη καί τήν εαγγελική διδασκαλία νόθευτες. Καταλαβαίνει κανείς π’ατό τι, ν μέ τόν χαιρετισμό γινόμαστε κοινωνοί τς αρέσεως, σύμφωνα μέ τόν πόστολο, τί γίνεται μέ τίς συμπροσευχές καί συνιερουργίες, τίς κοινές δηλώσεις καί λληλοαναγνωρίσεις, τήν ντιμετώπιση τν αρετικν ς νά εναι ρθόδοξοι κ.λ.π.).

Ὁ Ἃγιος Ἀπόστολος Παῦλος: «Σᾶς παρακαλῶ δὲ ἀδελφοί, να προσέχετε ἐκείνους που δημιουργοῦν τις διαιρέσεις καὶ τὰ σκάνδαλα ἀντίθετα προς την διδασκαλία, πού ἐσεῖς μάθατε, να τους σημαδεύετε και να τους ἀποφεύγετε· Τέτοιοι ἂνθρωποι βεβαίως δεν ὑπηρετοῦν τον Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ἀλλὰ την κοιλιά τους, καὶ με τους καλούς λόγους και τους ἐπαίνους ἐξαπατοῦν τίς καρδιές τῶν ἀπονηρεύτων·»(Ρωμ. ΙΣΤ’ 17-18)·

Καί: «Εἷς Κύριος, μία πίστις, ἕν βάπτισμα». Μία εἶναι ἡ παρα-δοθεῖσα ἐξ ἀρχῆς ἀπό τούς Ἁγίους Ἀποστόλους πίστη. (Ἐφεσ . Δ’,5)

Καί: «Να προσέχετε λοιπόν τους ἑαυτούς σας και ὃλο το ποίμνιο,  στο ὁποῖο το Πνεῦμα το Ἃγιο σᾶς ἒθεσε ἐπισκόπους, για να ποιμαίνετε την Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου και Θεοῦ, την ὁποία ἲδρυσε με το ἲδιο Του το αἷμα. Διότι ἐγώ γνωρίζω τοῦτο, ὅτι μετά τον δικό μου ἐρχομό θα εἰσβάλουν σε σᾶς λύκοι βαρεῖς (φοβεροί) που δεν λυποῦνται το ποίμνιο. Και ἀπό σᾶς τους ἰδίους  θα ἐμφανιστοῦν ἂνθρωποι που θα διδάσκουν διεστραμμένα, για ν’ ἀποσποῦν τοὺς μαθητές (τους πιστούς) και να τους κάνουν ὀπαδούς τους. Γι’αὐτό να ἀγρυπνεῖτε…». (Ἁγ.Ἀποστ.Παύλου Πράξ.Κ’ 28-31) [σ.σ. φωτογραφίζει ὁ Ἃγιος Ἀπόστολος ὃλες τις ἐποχές που εἰσέβαλαν οἱ βαρεῖς λύκοι (οἱ αἱρετικοί) στην Ἐκκλησία, και πολύ περισσότερο την σημερινή ἐποχή μας που ἒχουν ἀπό πολλές δεκαετίες εἰσβάλει οἱ βαρύτεροι λύκοι ὃλων τῶν ἐποχῶν (οἱ οἰκουμενιστές) οἱ ὁποῖοι ἀποκαλύφθηκαν κατά την ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου τοῦ 2016].  

Καί: «Να μην λαμβάνετε ὡς συζύγους ἀπίστους. διότι ποιά σχέση ἒχει ἡ ἀρετή με την φαυλότητα; και τι κοινό ἒχει το φῶς με το σκοτάδι; Και ποιά ἁρμονία μπορεῖ να ὑπάρχει μεταξύ τοῦ Χριστοῦ και τοῦ Βελίαλ (τοῦ σατανᾶ); Ἢ ποιά θέση μπορεῖ να ἒχει ὁ πιστός με τον ἂπιστο; Και πῶς μπορεῖ να συνυπάρχει στον ἲδιο τόπο ὁ ναός τοῦ Θεοῦ με τον ναό τῶν εἰδώλων; Ἐσεῖς δε εἶστε ναός τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, σύμφωνα με τον λόγο τοῦ Θεοῦ ὃτι· Θα κατοικήσω ἀνάμεσά τους και θα περιπατῶ ἀνάμεσά τους, και θα εἶμαι Θεός τους και αὐτοί θα εἶναι λαός μου. Γι’αὐτό φύγετε και χωριστεῖτε ἀπ’αὐτούς, λέγει ὁ Κύριος και ἀκάθαρτο μη ἐγγίζετε, και ἐγώ θα σᾶς δεχθῶ στην ἀγγαλιά μου. Και θα εἶμαι σε σᾶς πατέρας, και σεῖς θα εἶστε σε μένα υἱοί και θυγατέρες λέγει ὁ Κύριος ὁ Παντοκράτωρ».(Β´Κορ.ΣΤ’:14-18) [(σ.σ.) Ἀντίθετα, οἱ σύγχρονοι οἰκουμενιστές, που διοικοῦν την κρατοῦσα “ἐκκλησία” τους (που ἲδρυσαν στην ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, τον Ἰούνιο τοῦ 2016), ἀνέτρεψαν ἐκ βάθρων την διδασκαλία τοῦ Θεοπνεύστου Ἀποστόλου Παύλου και τῆς ἀληθινῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοί με την ἀθεοφοβία που τους διακρίνει, νομοθέτησαν ἀντίθετα ἀπό τους ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, την σύναψη μικτῶν γάμων και εἶναι μία ἀπό τις πολλές αἱρέσεις που ψήφισαν. (Βλέπε Μήνυση κατά προκαθημένων τοῦ καθηγητή Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου Κυριάκου Κυριαζόπουλου στην ἰστοσελίδα: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/06/blog-post_23.html  καθώς και ἂρθρο κατά τῶν μικτῶν γάμων τῆς αἱρετικῆς ἐγκυκλίου τοῦ “μητροπολίτη”  Φαναριοφερσάλλων Τιμοθέου στην ἰστοσελίδα: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/06/blog-post_30.html  ]

Καί: «Ἐάν κανείς διδάσκει διαφορετικά καὶ δεν ἀκολουθεῖ τους ὑγιεῖς λόγους, αὐτούς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ την εὐσεβή διδασκαλία, αὐτός εἶναι φουσκωμένος ἀπό ὑπερηφάνεια, ἐνῶ δεν ξέρει τίποτε, ἀλλ’ἒχει την νόσο να ρέπει σε συζητήσεις και λογομαχίες, ἀπό τις ὁποῖες προέρχονται φθόνος, διχόνοια, βλασφημίες, πράγματα κακά, συνήθειες ἀνθρώπων που εἶναι διεφθαρμένοι στὸν νοῦ καὶ ἒχουν χάσει την ἀλήθεια, που νομίζουν ὃτι ἡ εὐσέβεια (τῶν πιστῶν) εἶναι πηγή κέρδους· Μακρυά ἀπό τέτοιους ἀνθρώπους. (Α’Τιμοθ. ΣΤ’ 3-5)

Καί: «Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἐμεῖς ἢ ἄγγελος πού κατέβη ἀπ’τον οὐρανό σᾶς διδάσκει ἂλλα ἀπό αὐτά πού σᾶς διδάξαμε, να εἶναι ἀνάθεμα». (Γαλ’.Α’ 8) (“Ἀφορισμός ἢ Ἀνάθεμα σημαίνει τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἀποκοπὴ ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἀποβολὴ τῆς ἰδιότητας τοῦ μέλους της»(Τρωϊάνου Σπ., Παραδόσεις Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου, σελ. 417-418). Στὴν Η΄ Πράξη τῆς Ε΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, § 12, διαβάζουμε: «ἡ ποινὴ τοῦ ἀναθέματος δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, εἰμὴ χωρισμὸς ἀπὸ τὸν Θεό». Τοῦτο, ὅμως, τὸ προκαλεῖ ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν συμπεριφορά του. «Ὅμως ὁ ἀσεβὴς δὲν λαμβάνει τὸ ἀνάθεμα μὲ τὰ λόγια κάποιου ἄλλου, ἀλλὰ τὸ ἐπιφέρει εἰς τὸν ἑαυτόν του μὲ τὰ ἴδια του τὰ ἔργα, ἀφοῦ μὲ τὴν ἀσέβειά του ἀποχωρίζει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὴν ἀληθινή ζωή». Καὶ συμπεραίνει ὁ Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος: «Ἐδῶ ἡ Σύνοδος, δογματίζουσα, ὁρίζει, ὅτι τὸ ἀνάθεμα εἶναι τέλειος χωρισμὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ ἄρα, τέλεια καταδίκη καὶ ἀπώλεια»(Μελετίου, Μητροπ. Νικοπόλεως, Ἡ Πέμπτη Οἰκουμ. Σύνοδος, σελ. 577).«Ὁ τιμωρηθεὶς δι’ ἀφορισμοῦ -ἐφ’ ὅσον δὲν ἀνεκλήθη», στερεῖται ἀκόμη καὶ «τῆς ἐκκλησιαστικῆς κηδεύσεως»(Ροδοπούλου Παντελεήμονος, Ἐπιτομὴ κανονικοῦ Δικαίου, σελ. 169).) [Ἡ ἀναφορά ἐπίσης τοῦ ἀναθεματισμοῦ σημαίνει ὅτι γι’αὐτούς που κηρύττουν αἵρεση, ἰσχύει ὁ ἀναθεματισμός τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καί δέν χρειάζεται ἄλλη ἀπόφαση Συνόδου, παρά μόνο για την ἐπίσημη καθαίρεση τῶν αἱρετικῶν, ὣστε να τους ἀποφεύγουν οἱ πιστοί Ὀρθόδοξοι].

Καί: «Ὦ Τιμόθεε!  τήν παρακαταθήκη (την παράδοση, τόν πολύτιμο θησαυρό τῆς ἀληθείας, που σοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος) φύλαξε, ἀποφεύγοντας τις βλάσφημες φλυαρίες και ἀντιλογίες τῆς «γνώσεως» τῆς ψευδωνύμου (πού ψευδῶς ὀνομάζεται ἒτσι). Μερικοί με την ἀξίωση ὃτι κατέχουν αὐτή τη «γνώση», ἀστόχησαν ὡς προς την πίστη (ἐξέπεσαν ἀπό την πίστη, ἒγιναν δηλ.αἱρετικοί)» (Α´Τιμ. 6:20-21)·

Καί: «Κανείς ἂς μη σᾶς ἐξαπατᾶ με κούφια λόγια· διότι ἐξαιτίας αὐτῶν  ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπάνω στοὺς ἀπειθεῖς ἀνθρώπους. μή γίνεσθε λοιπόν σαν και αὐτούς (τους υἱούς τῆς ἀπειθείας) … καί να μην ἒχετε σχέση με τα ἂκαρπα ἒργα τοῦ σκότους, ἀλλά μᾶλλον και να τα ἐλέγχετε» (Ἐφ. Ε’6-7 , 11)·

Ὁ Ἃγιος Ἀπόστολος Παῦλος: «ψυχικὸς (ἀπνευμάτιστος) ἄνθρωπος δεν δέχεται τὰ (διδάγματα) τοῦ Πνεύματος (Τοῦ Θεοῦ), διότι σ’αὐτόν φαίνονται μωρία. Και δεν μπορεῖ να τα καταλάβει, διότι αὐτά κατανοοῦνται με πνευματικές προϋποθέσεις». (Α’Κορ. Β’14)

 αί: «….καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται· πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». (Β’Τιμοθ.Β’12-13)

Καί: «….σᾶς  ἔγραψα να μὴ συναναστρέφεσθε ἐάν κανείς, ἐνῶ    ὀνομάζεται ἀδελφὸς (χριστιανός), εἶναι ἀνήθικος ἢ ἀνώμαλος ἢ εἰδωλολάτρης ἢ ὑβριστής ἢ μέθυσος ἢ ἐκβιαστής.  Με τέτοιον ἂνθρωπο οὒτε να συντρώγετε. Τί δουλειά ἒχω βεβαίως να κρίνω τοὺς ἔξω ἀπό την Ἐκκλησία; Σεῖς δεν ἒχετε καθῆκον να κρίνετε αὐτούς που εἶναι μέσα στην Ἐκκλησία; Τοὺς δὲ ἔξω κρίνει ὁ Θεὸς. Λοιπόν, να βγάλετε τὸν κακό ἀπό ἀνάμεσά σας». (Α’Κορ.Ε’ 11-13) [σ.σ. βλέπουμε λοιπόν ὃτι ὂχι μόνο δεν εἶναι ἁμαρτία να κρίνουμε τα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ὃπως κακοδιδάσκουν οἱ παναιρετικοί οἰκουμενιστές, (για να μην πληροφορεῖται το ποίμνιό τους για τα ἒργα και τις ἡμέρες των και για ὃσα αἱρετικά διδάσκουν), ἀλλά ἀντίθετα ἒχουμε καθῆκον ὃπως διατάσσει ὁ Ἀπόστολος να το κάνουμε σε θέματα ὃμως που δεν ἃπτονται τοῦ βίου, ἀλλά κυρίως τῆς πίστεως (ὃπως διδάσκει ὁ Ἃγιος Ἰ. ὁ Χρυσόστομος, βλέπε παρακάτω) και για να προστατέψουμε τους πιστούς, ἀπό ἀνθρώπους διεστραμμένους ὃπως τους ἐκθέτει ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος. Ἐπίσης ὃπου ἀναφέρει “εἰδωλολάτρης”, ἰσχύει και για  αἱρετικό και για ἀλλόθρησκο και για ἂθεο, ἀρνητή τοῦ Χριστοῦ, σατανολάτρη και τους ὁμοίους τους, καθ’ὃσον ὃλοι αὐτοί λατρεύουν ὂχι τον ἀληθινό Θεό, ἀλλά εἲδωλα].

Ὁ Ἃγιος Ἀπόστολος Παῦλος: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπο μετὰ πρώτη καὶ δεύτερη νουθεσία να ἐγκαταλείπεις. Να ξέρεις ὃτι ἓνας τέτοιος ἂνθρωπος ἒχει διαστραφεῖ καὶ ἁμαρτάνει και ἒχει ὁ ἲδιος ὃλη την εὐθύνη για την καταδίκη του (εἶναι αὐτοκατάκριτος, σύ πλέον δεν ἒχεις καμμία εὐθύνη)». (Τἰτον Γ’10-11) ό «αὐτοκατάκριτος» σημαίνει και τήν αὐτόματη ἀποκοπή τοῦ ἀμετανόητου αἱρετικοῦ ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, χωρίς ἀπόφαση Συνόδου, ἡ ὁποία ἂν γίνει στο μέλλον, θα γίνει τυπικά, για να καθαιρέσει στην πράξη και να ἐνημερώσει ἐπισήμως το πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ὣστε να ἀποφεύγουν τον αἱρετικό. Βλέπε και τον Α’Κανόνα τῆς Γ’Οἰκουμενικῆς Συνόδου παρακάτω].

Καί: «Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἐμεῖς ἢ ἄγγελος ἀπό  τον οὐρανό σᾶς κηρύττει εὐαγγέλιο διαφορετικό ἀπ’αὐτό που σᾶς ἐκηρύξαμε, να εἶναι ἀναθεματισμένος. Ὃπως προείπαμε, καὶ τώρα πάλι λέγω· ὃποιος σᾶς κηρύττει εὐαγγέλιο διαφορετικό ἀπ’αὐτό που παραλάβατε, να εἶναι ἀναθεματισμένος». (προς Γαλάτας Α’ 8-9),

Καί: «…ἐπειδή δεν δέχθηκαν να ἀγαπήσουν την ἀλήθεια για να σωθοῦν,δια τοῦτο θα παραχωρήση ὁ Θεός να τους ἒλθει ἐνέργεια πλάνης, διά να πιστεύσουν στο ψεῦδος. Και ἒτσι να τιμωρηθοῦν ὃσοι δεν πίστεψαν στην ἀλήθεια ἀλλ’εὐχαριστήθηκαν στο ψεῦδος» (Β’Θες.β’10-12)

Καί:«..…να στέκεστε ἀμετακίνητοι και ἀκλόνητοι καί να κρατεῖτε τίς παραδόσεις (τις διδασκαλίες) τις ὁποῖες διδαχθήκατε……»(Β´ Θεσσ. Β’15)

Καί:«Σᾶς παραγγέλλομε, ἀδερφοί, ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ μὴ ἔχετε στενές σχέσεις, ἀλλὰ νὰ ἀποχωρίζεστε  ἀπὸ κάθε ἀδερφόν, ποὺ συμπεριφέρεται ἄτακτα καὶ ὄχι σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, τὴν ὁποία (καὶ αὐτοὶ ποὺ ἀτακτοῦν) παρέλαβαν ἀπὸ μᾶς». (Β’ Θεσ.γ’,6)

Ὃ Ἃγιος Ἀπόστολος Πέτρος: «…προσεύχεσθε ἀκόμη νὰ ἁπαλλαγοῦμε καὶ να γλιτώσουμε ἀπὸ τοὺς ἀδίκους καὶ πονηροὺς ἀνθρώπους. Διότι, ἡ πίστη δὲν γίνεται ἀπὸ ὅλους δεκτή, ἀλλ’ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν τὴν ἀγαθὴν διάθεση» (Θεσσ.Γ’2)

Καί: «…καὶ ὃλοι ὃσοι προσπαθοῦν να ζοῦν εὐσεβῶς, ὃπως θέλει ὁ Ἰησοῦς Χριστός, θα διωχθοῦν· πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ ἀπατεῶνες, θα προκόπτουν ἀλλά προς το χειρότερο. Θα πλανοῦν καὶ θα πλανῶνται. Σύ δε να μένεις σ’αὐτά τα ὁποῖα ἒμαθες και για τα ὁποῖα ἐβεβαιώθηκες».(Β´ Τιμ. Γ’12-14)

Καί: «Ὃταν κανείς παραβεῖ τον Μωσαϊκό νόμο, χωρίς ἒλεος, με την μαρτυρία δύο ἢ τριῶν μαρτύρων θανατώνεται· Πόσο χειρότερης τιμωρίας νομίζετε ὃτι θα κριθεῖ ἂξιος αὐτός, ὁ ὁποῖος καταπάτησε τον Υἱό τοῦ Θεοῦ και περιφρόνησε το αἷμα τῆς νέας διαθήκης, με το ὁποῖο ἁγιάστηκε, σαν να ἦταν σύνηθες αἷμα, καὶ προσέβαλε το ἒνδοξο Πνεῦμα τῆς χάριτος;[Αὐτή ἡ προσβολή στο ἒνδοξο Ἃγιο Πνεῦμα γίνεται διαχρονικά ἀπό ὃλες τις αἱρέσεις, και πολύ περισσότερο ἀπό την παναίρεση, (ὃπως την ἀποκαλεῖ ὁ σύγχρονός μας Ὃσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς), τοῦ οἰκουμενισμοῦ]. Γνωρίζουμε δε πόσο ἀξιόπιστος εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος εἶπε· “Σ’ἐμένα ἀνήκει ἡ ἐκδίκηση, ἐγὼ θ’ ἀνταποδώσω, λέγει ὁ Κύριος· καὶ πάλι· ὁ Κύριος θα κρίνει τὸν λαὸτου. Φοβερὸ τὸ να πέσει κανείς στα χέρια τοῦ ζωντανοῦ (τοῦ ἀληθινοῦ) Θεοῦ».(Ἐβραίους Ι’ 28-31)

Ὃ Ἃγιος Ἀπόστολος Πέτρος: Στην Καθολική του Β’ἐπιστολή (Α’:20-21), «Ἀγαπητοί, να ξέρετε πρῶτα αὐτό, ὅτι καμμία  προφητεία τῆς Γραφῆς δεν δύναται να  ἑρμηνευθεῖ  ἀπό  τον  ἂνθρωπο  ἀφ’ἑαυτοῦ  (ἀλλά  με  τον  φωτισμό  τοῦ Ἁγίου Πνεύματος).  Διότι  καμμία  Προφητεία  δεν  προῆλθε ποτέ ἀπό θέλημα ἀνθρώπου ἀλλ᾽ἐμπνεόμενοι ἀπό το Πνεύμα το Ἃγιο μίλησαν ἐκλεγμένοι ἀπό τον Θεό ἂνθρωποι». Βλέπε μελέτη κατά τῶν προφητειομηδενιστῶν τῆς “ἀναλαμπῆς” στην ἰστοσελίδα:https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/search?updated-max=2021-02-22T18:15:00-08:00&max-results=7&start=1&by-date=false

 Ὃ Ἃγιος Ἀπόστολος Πέτρος: «Παρουσιάστηκαν δε και ψευδοπροφῆτες στο λαό, ὃπως και σε σᾶς θα παρουσιασθοῦν ψευδοδιδάσκαλοι. Αὐτοί με τρόπο δόλιο θα εἰσαγάγουν αἱρέσεις που ὁδηγοῦν στην ἀπώλεια,….. καὶ πολλοὶ θα ἀκολουθήσουν τις ἀσέλγειές τους, (τις πνευματικές διαστροφές) και ἐξαἱτίας των, ἡ ὁδός τῆς ἀληθείας (ἡ Χριστιανική πίστη) θα δυσφημηθεῖ·….. Και ἡ καταδίκη τους ἀπό τους παλαιούς χρόνους ἀποφασισμένη, δεν θα μείνει ἀνεκτέλεστη,  καὶ ἡ ἀπώλειά τους δεν θα μείνει ἀνενέργητη. Ἀφοῦ, ὡς γνωστόν, ὁ Θεὸς δεν λυπήθηκε τους ἀγγέλους ὃταν ἁμάρτησαν, ἀλλὰ τους ἒδεσε με ἁλυσίδες σκότους και τους ταρτάρωσε (τους φυλάκισε) και κρατοῦνται για να δικαστοῦν, καὶ ἀφοῦ δεν λυπήθηκε τον ἀρχαίο κόσμο (παρά το μέγα πλῆθος του), [μήπως ἐκεῖ δεν ἦσαν και ἑκατομμύρια ἢ και δισεκατομμύρια μικρά παιδιά, ἠλικιωμένοι και ἀγνοοῦντες;] ἀλλὰ φύλαξε μόνο μαζί με ἑπτά ἂλλους ὄγδοον τον Νῶε κήρυκα σωτηρίας, ἐνῶ στον κόσμο τῶν ἀσεβῶν ἐπέφερε κατακλυσμὸ· καὶ ἀφοῦ τις πόλεις τῶν Σοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας με το να μεταβάλλει σε στάχτη τιμώρησε με ἐξαφάνιση [μήπως ἐκεῖ δεν ἦσαν και χιλιάδες μικρά παιδιά, και ἠλικιωμένοι;] και ἒτσι ἒθεσε, παράδειγμα γι’αὐτούς που θα ἀσεβοῦσαν στο μέλλον·……» Ἀποσπάσματα ἀπό το κείμενο: «Καὶ σε σᾶς θα παρουσιαστοῦν ψευδοδιδάσκαλοι, που θα εἰσαγάγουν αἱρέσεις ἀπωλείας» βλέπε στην ἰστοσελίδα:  https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2021/03/blog-post_18.html

Καί: Ὃποιοι βάλλουν ἑναντίον τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας,  πού οἰκοδομήθηκε ἐπί τῆς ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΠΙΣΤΗΣ, εἰς λίθον  στερεόν, οὖτος θα συνθλίψει τούς ἀσεβεῖς πού «βλασφημοῦν εἰς ἐκεῖνα πού δεν γνωρίζουν καί θά καταστραφοῦν ἀσφαλῶς διότι εἶναι  ἂλογα  ζῶα!» (Β Πέτρ.β’12)

Καί: «Γι’αὐτό, ἀγαπητοί, περιμένοντας αὐτά φροντίσετε, για να βρεθεῖτε ἀπέναντί Του, ἀκηλίδωτοι καὶ ἂψογοι ἐν εἰρήνῃ. Καὶ τὴν μακροθυμία τοῦ Κυρίου μας, να θεωρεῖτε σωτηρία, ὃπως καὶ ὁ ἀγαπητὸς μας ἀδελφὸς Παῦλος σᾶς ἒγραψε, με τὴν σοφία που τοῦ δόθηκε,  ὃπως καὶ σε ὃλες τις ἐπιστολές,ὁμιλῶντες σ’αὐτές γι’αὐτά τα θέματα, στις ὁποῖες ὑπάρχουν μερικά   δυσνόητα, τά ὁποῖα οἱ ἀμαθεῖς καὶ ἀστήρικτοι διαστρεβλώνουν ὃπως καὶ τις λοιπές γραφές με ἀποτέλεσμα την δική τους καταστροφή. Ἀλλά σεῖς ὃμως, ἀγαπητοί, καθώς εἶστε προειδοποιημένοι, να προφυλάσσεσθε, για να μὴ παρασυρθεῖτε στην πλάνῃ τῶν διεστραμμένων ἀνθρώπων και χάσετε το στήριγμά σας». (Β’Πέτρου Γ’14-17)

Ὁ Ἃγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος: Ἀδελφοί μου, ἐάν κάποιος ἀπό σᾶς πλανηθῇ ἀπὸ την ἀλήθεία, καὶ κάποιος τον ἐπιστρέψει,  να εἶναι βέβαιος ὃτι αὐτός που ἐπέστρεψε ἓναν ἁμαρτωλὸ ἀπό την πλάνη που βάδιζε, θα σώσει μια ψυχὴν ἀπό τον θάνατο καὶ θα καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν(Kαθολ.Ἐπιστ.Ἀποστ. Ἰακώβου Ε’19-20)

Καί: «ἡ πίστη χωρὶς τὰ ἔργα εἶναι νεκρὴ καὶ τὰ ἔργα χωρὶς τὴν πίστη εἶναι νεκρὰ καὶ δὲν ὠφελοῦν σὲ τίποτα». (Ἰακ.Β’14-26)

Ὁ Ἃγιος Ἀπόστολος Ἰούδας ὁ Ἀδελφόθεος: παραγγέλλει νά ἀγωνιζόμαστε γιά τήν διαφύλαξή της πίστεως που μια για πάντα παραδόθηκε στους πιστούς «ἐπαγωνίζεσθαι τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει».(Ἰούδα Α’3)

ΚαίἈλλά σεῖς ἀγαπητοί οἰκοδομώντας τους ἑαυτούς σας πάνω στην ἁγιωτάτη Πίστη σας, και προσευχόμενοι με την ἒμπνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διατηρήσατε τους ἑαυτούς σας στην ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, περιμένοντας το ἒλεος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ για ζωή αἰώνια. Και ἂλλους μεν (ἀπό τους αἱρετικούς) να ἐλέγχετε ἀποχωριζόμενοι ἀπ’ αὐτούς, ἂλλους δε με φόβο να προσπαθῆτε να σώζετε, ἁρπάζοντας ἀπό τη φωτιά, μισώντας ἀκόμη και το ἒνδυμά τους, το μολυσμένο ἀπό την σάρκα». (Ἰούδα Α’20-23)

 

 


Ὁ Κανόνας τῆς ἐν Καρχηδόνι Συνόδου ἐπί Ἁγίου Κυπριανοῦ:  Ὁ Κανόνας: «Ἐν κοινοβουλίῳ ὄντες, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἀνέγνωμεν γράμματα ἀφὑμῶν σταλέντα περὶ τῶν παρὰ τοῖς αἱρετικοῖς, σχισματικοῖς δοκούντων βεβαπτίσθαι, ἐρχομένων πρὸς τὴν καθολικὴν Ἐκκλησίαν, ἥτις ἐστὶ μία, ἐν βαπτιζόμεθα καὶ ἀναγεννώμεθα. Περὶ ὧν καὶ πεποίθαμεν, καὶ ὑμᾶς αὐτοὺς ἐκεῖνα πράττοντας, τὴν στερρότητα τοῦ τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας κανόνος κρατεῖν. Ὅμως ἐπεὶ συγκοινωνοὶ ἡμῶν ἐστε καὶ ζητῆσαι περὶ τούτου διὰ τὴν κοινὴν ἀγάπην ἠθελήσατε, οὐ πρόσφατον γνώμην, οὐδὲ νῦν ἡδρασμένην προσφέρομεν, ἀλλὰ τὴν πάλαι ὑπὸ τῶν προγενεστέρων ἡμῶν μετὰ πάσης ἀκριβείας καὶ ἐπιμελείας δεδοκιμασμένην, καὶ ὑφἡμῶν παρατηρηθεῖσαν, κοινούμεθα ὑμῖν καὶ συζεύγνυμεν, τοῦτο καὶ νῦν χειροτονοῦντες, ὅπερ διὰ παντὸς ἰσχυρῶς καὶ ἀσφαλῶς κρατοῦμεν, μηδένα βαπτίζεσθαι δύνασθαι ἔξω τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας, ἑνὸς ὄντος βαπτίσματος καὶ ἐν μόνῃ τῇ καθολικῇ ἐκκλησίᾳ ὑπάρχοντος. Γέγραπται γάρ· Ἐμὲ ἐγκατέλιπον, πηγὴν ὕδατος ζῶντος, καὶ ὤρυξαν ἑαυτοῖς λάκκους συντετριμμένους, τοὺς μὴ δυναμένους ὕδωρ συσχεῖν. Καὶ πάλιν, ἁγία Γραφὴ προμηνύουσα λέγει· Ἀπὸ ὕδατος ἀλλοτρίου ἀπέχεσθε καὶ ἀπὸ πηγῆς ἀλλοτρίας μὴ πίητε. Δεῖ δὲ καθαρίζεσθαι καὶ ἁγιάζεσθαι τὸ ὕδωρ πρῶτον ὑπὸ τοῦ ἱερέως, ἵνα δυνηθῇ τῷ ἰδίῳ βαπτίσματι τὰς ἁμαρτίας τοῦ βαπτιζομένου ἀνθρώπου ἀποσμῆξαι. Διά τε Ἰεζεκιήλ τοῦ προφήτου λέγει Κύριος· Καί ῥαντίσω ὑμᾶς καθαρῷ ὕδατι καὶ καθαριῶ ὑμᾶς, καὶ δώσω ὑμῖν καρδίαν καινὴν, καὶ πνεῦμα καινὸν δώσω ὑμῖν. Πῶς δὲ δύναται καθαρίσαι καὶ ἁγιάσαι ὕδωρ ἀκάθαρτος ὢν αὐτὸς, καὶ παρ Πνεῦμα ἅγιον οὐκ ἔστι, λέγοντος τοῦ Κυρίου ἐν τοῖς Ἀριθμοῖς· Καὶ πάντων ὧν ἅψεται ἀκάθαρτος, ἀκάθαρτα ἔσται; Πῶς βαπτίζων δύναται ἄλλῳ δοῦναι ἄφεσιν ἁμαρτιῶν μὴ δυνηθεὶς τὰ ἴδια ἁμαρτήματα ἔξω τῆς ἐκκλησίας ἀποθέσθαι; Ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἐρώτησις, ἐν τῷ βαπτίσματι γενομένη, μάρτυς ἐστὶ τῆς ἀληθείας· λέγοντες γὰρ τῷ ἐξεταζομένῳ· Πιστεύεις αἰώνιον ζωὴν καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν λαμβάνειν; οὐκ ἄλλο τι λέγομεν, εἰ μὴ ,τι ἐν τῇ καθολικῇ ἐκκλησίᾳ δοθῆναι δύναται. Παρὰ δὲ τοῖς αἱρετικοῖς, ὅπου ἐκκλησία οὐκ ἔστιν, ἀδύνατον ἁμαρτημάτων ἄφεσιν λαβεῖν.  Καὶ διὰ τοῦτο οἱ τῶν αἱρετικῶν συνήγοροι τὴν ἐπερώτησιν ἐναλλάξαι ὀφείλουσιν τὴν ἀλήθειαν ἐκδικῆσαι, εἰμή τι αὐτοῖς καὶ τὴν ἐκκλησίαν προσνέμουσιν, οὓς βάπτισμα ἔχειν διαβεβαιοῦνται. Ἀνάγκη δέ ἐστι καὶ χρίεσθαι τὸν βεβαπτισμένον, ἵνα, λαβὼν χρῖσμα, μέτοχος γένηται Χριστοῦ· ἁγιάσαι δὲ ἔλαιον οὐ δύναται αἱρετικός, μήτε θυσιαστήριον ἔχων, μήτε ἐκκλησίαν· ὅθεν οὐ δύναται χρίσμα τὸ παράπαν παρὰ  τοῖς αἱρετικοῖς  εἶναι. Πρόδηλον γάρ  ἐστιν  ἡμῖν, μηδαμῶς  δύνασθαι  παρἐκείνοις ἁγιάζεσθαι  ἔλαιον εἰς εὐχαριστίαν. Εἰδέναι γὰρ καὶ μὴ ἀγνοεῖν ὀφείλομεν, ὅτι γέγραπται· Ἔλαιον ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου· δὴ καὶ πάλαι ἐμήνυσε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐν ψαλμοῖς. Μήπως, ἐξιχνιασθείς τις καὶ ἀπὸ τῆς εὐθείας ὁδοῦ πλανηθείς, παρὰ τοῖς αἱρετικοῖς,  τοῖς τοῦ Χριστοῦ ἀντιπάλοις, χρισθῇ.  Πῶς δὲ εὔξεται  ὑπὲρ τοῦ Βαπτισθέντος οὐχὶ ἱερεύς, ἀλλἱερόσυλος καὶ ἁμαρτωλός, λεγούσης τῆς Γραφῆς, ὅτι Θεὸς ἁμαρτωλῶν οὐκ ἀκούει, ἀλλἐάν τις θεοσεβὴς καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει; Διὰ τῆς ἁγίας ἐκκλησίας νοοῦμεν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν· τίς δὲ δύναται δοῦναι, ὅπερ αὐτὸς οὐκ ἔχει; πῶς δύναται πνευματικὰ ἐργάζεσθαι ἀποβαλὼν Πνεῦμα ἅγιον; Διὰ τοῦτο καὶ ἀνανεοῦσθαι ὀφείλει πρὸς τὴν ἐκκλησίαν ἐρχόμενος, ἵνα ἔσω διὰ τῶν ἁγίων ἁγιασθῇ, γέγραπται γὰρ ὅτι· Ἅγιοι ἔσεσθε, καθὼς ἐγὼ ἅγιός εἰμι, λέγει Κύριος· ἵνα καὶ πλάνῃ βουκοληθεὶς ἐν τῷ ἀληθεῖ καὶ ἐκκλησιαστικῷ βαπτίσματι καὶ αὐτὸς τοῦτο ἀποδύσηται, ὅστις πρὸς Θεὸν ἐρχόμενος ἄνθρωπος καὶ ἱερέα ἐπιζητῶν, ἐν πλάνῃ εὑρεθείς, ἱεροσύλῳ προσέπεσε. Δοκιμάζειν γάρ ἐστι τὸ τῶν αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν βάπτισμα, τὸ συνευδοκεῖν τοῖς ὑπἐκείνων βεβαπτισμένοις. Οὐ γὰρ δύναται ἐν μέρει ὑπερισχύειν· εἰ ἠδυνήθη βαπτίσαι, ἴσχυε καὶ ἅγιον Πνεῦμα δοῦναι· εἰ οὐκ ἠδυνήθη,  ὅτι,  ἔξω ὤν,  Πνεῦμα ἅγιον οὐκ ἔχει,  οὐ δύναται τὸν ἐρχόμενον  βαπτίσαι,  ἑνὸς ὄντος τοῦ βαπτίσματος  καὶ  ἑνὸς  ὄντος  τοῦ  ἁγίου Πνεύματος καὶ μιᾶς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν, ἐπάνω Πέτρου τοῦ Ἀποστόλου, ἀρχῆθεν λέγοντος, τῆς ἑνότητος τεθεμελιωμένης· καὶ διὰ τοῦτο τὰ ὑπαὐτῶν γινόμενα, ψευδῆ καὶ κενὰ ὑπάρχοντα, πάντα ἐστὶν ἀδόκιμα. Οὐ γὰρ δύναταί τι δεκτὸν καὶ αἱρετὸν εἶναι παρὰ τῷ Θεῷ τῶν ὑπἐκείνων γινομένων, οὓς Κύριος πολεμίους καὶ ἀντιπάλους αὐτοῦ λέγει ἐν τοῖς Εὐαγγελίοις· μὴ ὢν μετἐμοῦ κατἐμοῦ ἐστι, καὶ μὴ συνάγων μετἐμοῦ σκορπίζει. Καὶ μακάριος Ἀπόστολος Ἰωάννης, ἐντολὰς Κυρίου τηρῶν, ἐν τῇ ἐπιστολῆ προέγραψεν· Ἠκούσατε, ὅτι ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν δὲ ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν, ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν. Ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθον, ἀλλοὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν. Ὅθεν καὶ ἡμεῖς συνιέναι ὀφείλομεν καὶ νοεῖν, ὡς οἱ ἐχθροὶ Κυρίου καὶ οἱ ἀντίχριστοι ὠνομασμένοι, δυνατοὶ οὐκ εἶεν χάριν δοῦναι τῷ Κυρίῳ. Καὶ διὰ τοῦτο ἡμεῖς οἱ σὺν Κυρίῳ ὄντες καὶ ἑνότητα Κυρίου κρατοῦντες καὶ κατὰ τὴν ἀξίαν αὐτοῦ χορηγούμενοι, τὴν ἱερατείαν αὐτοῦ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ λειτουργοῦντες, ὅσα οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, τουτέστι πολέμιοι καὶ ἀντίχριστοι, ποιοῦσιν ἀποδοκιμάσαι καὶ ἀποποιῆσαι καὶ ἀπορρίψαι καὶ ὡς βέβηλα ἔχειν ὀφείλομεν. Καὶ τοῖς ἀπὸ πλάνης καὶ στρεβλότητος ἐρχομένοις, ἐπὶ γνώσει τῆς ἀληθινῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς πίστεως, δοῦναι καθόλου θείας δυνάμεως μυστήριον, ἑνότητός τε, καὶ πίστεως, καὶ ἀληθείας». (Οἱ ὑπογραμμίσεις δικές μας).  Ἑρμηνεία τοῦ Κανόνα ὑπό Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (Ἱερό Πηδάλιο μετάφραση): «Μὲ πολλὰ ἐπιχειρήματα ἀποδεικνύει παρὼν Κανόνας, ὅτι τὸ βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν δὲν μπορεῖ νὰ γίνει δεκτὸ καὶ ὅτι πρέπει αὐτοὶ νὰ βαπτίζονται, ὅταν ἐπιστρέφουν στὴν Ὀρθοδοξία τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. 

Α’. Γιατί τὸ βάπτισμα εἶναι ἕνα, καὶ γιατί αὐτὸ βρίσκεται μόνο στὴν καθολικὴ (Ὀρθόδοξη) Ἐκκλησία` οἱ δὲ αἱρετικοὶ καὶ σχησματικοί, ἔξω ὑπάρχοντες τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἀκολούθως δεν ἔχουν οὔτε τὸ ἕνα βάπτισμα.  

Β’. Τὸ νερὸ τοῦ βαπτίσματος πρέπει πρῶτα νὰ καθαρισθεῖ καὶ νὰ ἁγιασθῆ μὲ τὶς εὐχὲς τοῦ Ἱερέα, καὶ με τη χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἔπειτα νὰ καθαρίσει, καὶ νὰ ἁγιάσει τὸν βαπτιζόμενο σαὐτὸ ` ἀλλ’  οἱ αἱρετικοὶ καὶ σχισματικοὶ οὔτε Ἱερεῖς εἶναι, ἀλλὰ μᾶλλον ἱερόσυλοι` οὔτε καθαροί, ἀλλἀκάθαρτοι~ οὔτε ἅγιοι, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν Πνεῦμα Ἃγιο, λοιπὸν οὔτε βάπτισμα ἔχουν.

Γ’. Μέσῳ τοῦ βαπτίσατος στὴν καθολικὴ (Ὀρθόδοξη) Ἐκκλησία, δίνεται ἄφεση ἁμαρτιῶν. Μέσῳ τοῦ βαπτίσατος δὲ τῶν αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν, πού εἶναι ἔξω ἀπτὴν καθολικὴ Ἐκκλησία, πῶς μπορεῖ νὰ δοθεῖ ἄφεση ἁμαρτιῶν;

Δ’. βαπτιζόμενος, ἀφοὐ βαπτισθεῖ, πρέπει νὰ χρισθεῖ μὲ τὸ Μύρο ποὺ κατασκευάζεται ἀπὸ ἔλαιο (1) καὶ ἄλλα ἀρώματα, τὸ ὅποιο ἁγιάσθηκε διὰ τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος ` δὲ αἱρετικὸς μὴ ἔχοντας Πνεῦμα Ἃγιο, ἐπειδὴ εἶναι χωρισμένος ἀπΑὐτὸ λόγῳ τῆς αἵρεσεως καὶ τοῦ σχίσματος, πῶς μπορεῖ νὰ ἁγιάσει  αὐτὸ τὸ Μύρο;  

Ε’. Ἱερέας πρέπει νὰ προσευχηθῆ πρὸς τὸν Θεὸ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ βαπτισθέντος δὲ αἱρετικὸς καὶ σχισματικός, ἀφοῦ εἶναι ἱερόσυλος, ὅπως εἴπαμε, καὶ ἁμαρτωλός, (ὄχι τόσον γιὰ τὰ ἔργα, ἀλλὰ περισσότερο γιὰ τὴν αἵρεση καὶ τὸ σχίσμα, τὰ ὁποῖα εἶναι μεγαλυτέρα ἁμαρτία ἀπὅλες), πῶς μπορεῖ νὰ εἰσακουσθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό, τὴν στιγμὴ πού λέγει Γραφή, ὅτι Θεὸς δὲ ἀκούει τοὺς  ἁμαρτωλούς;  

ΣΤ’. Γιατί δὲν μπορεῖ νὰ γίνεται δεκτὸ ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ βάπτισμα  τῶν αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν, ἐπειδὴ αὐτοὶ εἶναι ἐχθροὶ καὶ πολέμιοι μὲ τὸν Θεόν, καὶ ἀντίχριστοι ὀνομαζόμενοι ἀπὸ τὸν Ἰωάννη. Γι’αὐτὰ λοιπὸν ὅλα καὶ ἄλλα, ὁ παρὼν Κανόνας κατὰ τὴν ἀκρίβεια, θέλει νὰ βαπτίζωνται ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ καὶ σχισματικοί, καὶ προσθέτει καὶ τοῦτο, ὅτι ἡ γνώμη αὐτή, δηλαδὴ τὸ νὰ μὴ εἶναι δεκτό το βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν, δὲν εἶναι καινούρια τῶν Πατέρων τῆς Συνόδου αὐτῆς, ἀλλὰ εἶναι παλαιά, δοκιμασμένη ἀπὸ τοὺς προγενέστερους αὐτῶν (2), (οἱ ὁποῖοι σχεδὸν ἔφθασαν αὐτοὺς τοὺς διαδόχους των Ἀποστόλων), μὲ πολλὴ ἐπιμέλεια καὶ ἀκρίβεια, καὶ εἶναι σύμφωνος σὲ ὅλα μὲ τὸν Μς’,  Μζ’, καὶ Ξή, τοὺς Ἀποστολλικοὺς Κανόνες. Ὄχι μόνο δὲ κοινῶς ὁ παρὼν Κανόνας ἀποβάλλει τὸ βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν, ἀλλὰ καὶ κατ’ ἰδίαν ὁ καθ’ ἕνας ἀπὸ τοὺς ὀγδόντα τέσσαρες Πατέρες τῆς παρούσας Συνόδου, μὲ ἕνα ξεχωριστὸ ἐπιχείρημα, σὰν νὰ λέμε, μὲ ὀγδόντα τέσσερα ἐπιχειρήματα, τὸ  ἀποβάλλουν. Γι’αὐτὸ καὶ ἡ Β’ Οἰκουμενική, στὸν ζ’, Κανόνα της, τὸν παρόντα Κανόνα κατὰ μέρος ἐφύλαξε (ἂν καὶ σ’ ὅλους αὐτὸν δὲν ἐφύλαξε, αὐτὸ τὸ ἔκανε κατ’ οἰκονομία καὶ συγκατάβαση, καὶ ὄχι κατὰ ἀκρίβεια, ὡς εἴπομεν στὴν σημείωση τοῦ μς’ Ἀποστολικοῦ.) καὶ ἡ στ’ (Οἰκουμενικὴ Σύνοδος) στὸν β’ Κανόνα της ἐπισφράγισε (ἐὰν δὲ καὶ λέγει, ὅτι μόνο σ’ἐκείνους τοὺς τόπους τῆς Ἀφρικῆς ἐπεκράτησε, ἀλλά μιά φορά  ἀφοῦ τὸν ἐπισφράγισε, μάλλον τὸν ἐβεβαίωσε, καὶ ὄχι τὸν κατάργησε)` Τὸν δέχεται δὲ καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος στὸν α’ του Κανόνα. Βλέπε καὶ στὴν ὑποσημείωση τοῦ  μς’ Ἀποστολικοῦ ὃπως εἴπαμε.  Ἄλλος. Οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι ἔκαναν δεκτὰ καὶ ἐπικύρωσαν τὰ τῶν μερικωτέρων Συνόδων, καὶ μάλιστα ὀνομαστὶ τοὺς Κανόνες τοῦ μεγάλου Βασιλείου, ὅπως στὸν  β’ Κανόνα τῆς ς’ (Οἰκουμενικῆς) προείδαμε. Ἄρα αὐτὲς συναπεδέχθηκαν καὶ ἐβεβαίωσαν ὅσα οἱ τοπικὲς Σύνοδοι, καὶ ὁ μέγας Βσίλειος προεθέσπισαν, καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο συνάγεται ὀρθῶς καὶ βεβαίως ὅτι οἱ αἱρετικοὶ ὅλοι πρέπει ἀναμφίβολα νὰ βαπτίζονται. Ἡ δὲ οἰκονομία ποὺ μεταχειρίσθηκαν κάποιοι Πατέρες κάποτε, οὔτε νόμος, οὔτε παράδειγμα μπορεῖ νὰ νομισθῆ, ἀλλὰ καὶ ἂν ἴσως κάποιος ἐρευνήσει καλά, θὰ βρεῖ τοὺς αἱρετικοὺς τούτους ποὺ τοὺς δέχθηκε κατὰ οἰκονομία ἡ Δευτέρα Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, νὰ ἤσαν βαπτισμένοι, οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς τότε ἱερωμένους ποὺ εἶχαν πέσει σὲ αἵρεση, καὶ γιὰ τοῦτο μεταχειρίσθηκε αὐτὴ τὴν οἰκονομία. Ἡ ἀλήθεια ὅμως τῆς θείας Γραφῆς, καὶ ὁ ὀρθὸς λόγος δείχνουν, ὅτι ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ χωρὶς καμμία ἀντίρρηση πρέπει νὰ βαπτίζονται». [σ.σ. ἐδῶ ὁ Ἃγιος Νικόδημος ἀνατρέπει το ἐπιχείρημα τῶν λεγομένων ἀντιοικουμενιστῶν καθώς και τῶν κακοδοξούντων “άποτειχισμένων” που δέχονται οἰκονομικῶς μυστήρια ἒγκυρα και ἐκκλησιαστική κανονικότητα στους ἀμετανόητους παναιρετικούς οἰκουμενιστές, με πρόσχημα κάποιες οἰκονομίες που εἶχαν κάνει οἱ Ἃγιες Οἰκουμενικές Σύνοδοι στους μετανοοῦντες ἐπιστρέφοντες ἀπό αἱρέσεις και ὂχι ὃπως ὑπολαμβάνουν οἱ κακόδοξοι αὐτοί, ὃτι (λόγῳ τῶν οἰκονομιῶν αὐτῶν), ἀναγνώριζαν τάχα οἱ Ἃγιοι Πατέρες ἒγκυρα μυστήρια στους ἀμετανόητους αἱρετικούς].

Κανών α’ τῆς Γ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «Ἐπειδή ἐχρῆν και τους ἀπολειφθέντας τῆς ἁγίας Συνόδου και μείναντας κατά χώραν ἢ πόλιν, διά τινα αἰτίαν, ἢ ἐκκλησιαστικήν, ἢ σωματικήν, μη ἀγνοῆσαι τα περί αὐτῶν τετυπωμένα, γνωρίζομεν τῆ ὑμετέρᾳ ἁγιότητι και ἀγάπη, ὃτι περ, εἲτις Μητροπολίτης τῆς ἐπαρχίας ἀποστατήσας τῆς ἁγίας και οἰκουμενικῆς Συνόδου, προσέθετο τῶ τῆς ἀποστασίας συνεδρίῳ, ἢ μετά τοῦτο προστεθείῃ, ἢ τα τοῦ Κελεστίου ἐφρόνησεν, ἢ φρονήσει, οὗτος κατά τῶν τῆς ἐπαρχίας Ἐπισκόπων διαπράττεσθαι τι οὐδαμῶς δύναται, πάσης ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας ἐντεῦθεν ἢδη ὑπο τῆς Συνόδου ἐκβεβλημένος και ἀνενέργητος ὑπάρχων. Ἀλλά και αὐτῆς τοῖς τῆς ἐπαρχίας Ἐπισκόπους, και τοῖς τα τῆς ὀρθοδοξίας φρονοῦσιν ὑποκείσεται, εἰς το πάντῃ, και τοῦ βαθμοῦ τῆς ἐπισκοπῆς ἐκβληθῆναι»  Ἑρμηνεία Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου: «Αὐτὸς ὁ Κανόνας ἀνακοινώνει σὲ ὅσους δὲν παρευρέθηκαν στὴν Σύνοδο, τὴν καθείρεση Ἰωάννου Ἀντιοχείας, Θεοδωρήτου Ἐπισκόπου Κύρου, Ἴβα Ἐπισκόπου Ἐδέσσης, καὶ τοὺς μαζὶ μὲ αὐτοὺς, τριάντα Ἐπισκόπους, (2) λέγων` Ἐπειδὴ ὅσοι δὲν  παρραβρέθηκαν στὴν ἁγία αὐτὴ Σύνοδο Ἐπίσκοποι  μὲ αἰτία κάποια  ὑπόθεσή τους ἐκκλησιαστική, ἢ σωματική, πρέπει νὰ μάθουν ὅσα ἔλαβαν χώρα καὶ εἰπώθηκαν σ’αὐτήν` κάνουμε γνωστὸ στὴν ἀγάπη σας, ὅτι ὅποιος Μητροπολίτης ἐχωρίσθη μὲν ἀπὸ τὴν ἁγία καὶ Οἰκουμενικὴ αὐτή Σύνοδο, ἑνώθηκε δὲ μὲ τὸ συνέδριο τῆς ἀποστασίας, τοῦ Νεστορίου δηλαδή, καί Ἰωάννου καὶ ὅσων εἶναι μαζὶ μὲ αὐτούς, ἡ θὰ ἑνωθεῖ στὸ μέλλον` ἡ ἐφρόνησε τὰ τοῦ Κελεστίου (1) αἱρετικὰ δόγματα` αὐτὸς οὐδεμία δύναμη ἔχει νὰ πράξη κάτι κακὸ κατὰ τῶν Ἐπισκόπων, ἢ καὶ κατὰ τῶν λαϊκῶν, τῶν ὀρθοδόξων δηλαδή, ἐπειδὴ ἔγινε ἀπόβλητος ἀπὸ τὴν Σύνοδο αὐτή κάθε ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας καὶ ἱεροπραξίας, καὶ ἒχει γίνει παντελῶς ἀπόβλητος ἀπό τώρα και στὸ ἑξῆς, τοῦ βαθμοῦ τῆς Ἐπισκοπῆς, καὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους, καὶ τοὺς συνορεύοντες μὲ αὐτοὺς Μητροπολίτες». (σ/σ : Αὐτός ὁ δογματικός κανόνας τῆς Γ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, (ὃπως ἂλλωστε και οἱ ἀποφάσεις ὃλων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων) δεν ἒχει καιρική ἰσχύ, ἀλλά διαρκή. Αὐτό, το “ἢ θα ἑνωθεῖ στο μέλλον” με τον Νεστόριο και τους ἂλλους αἱρετικούς, τον καθιστᾶ ἀπόβλητο ἀπό την Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία και ἀπό την ἱεροσύνη του.  Ἓνας ἀπό τους ψευδεπισκόπους τοῦ οἰκουμενισμοῦ, (πού ἐπικοινωνεῖ  με ὃσους ἀποδέχθηκαν και ὑπέγραψαν τις παναιρετικές ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου τῆς  Κρήτης τοῦ Ἰουνίου 2016), ὁ ἐμβολιασμένος, σφραγισμένος και μεταλλαγμένος “Ναυπάκτου”, (ἒστω και ἂν μόνος αὐτός δεν ὑπέγραψε την ἐν λόγῳ ἀπόφαση, ἀλλά ὃμως ὑπέγραψε ὃλες τις ἂλλες), καταγγέλει την ἐπανεμφανισθεῖσα και ψηφισθεῖσα στο ἂνομο συνέδριο τῆς ψευδοσυνόδου, παλαιά καταδικασμένη Νεστοριανική αἳρεση περί “ἀοράτου” Ἐκκλησίας, με τίτλο: “Παρέμβαση κατά τήν ἔκτακτη Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 23-24 Νοεμβρίου 2016”.To Συμπέρασμά του: «Εἶναι προφανές καί κατάδηλο ὅτι μιά ὀρθόδοξη Ἱεραρχία δέν μπορεῖ νά υἱοθετήση μιά τέτοια πρόταση, ὅπως ἐτέθη ἀπό τήν Ἀντιπροσωπεία μας, γιατί αὐτό θά συνεπείγετο τήν ἀποδοχή τοῦ θεολογικοῦ σφάλματος νά κάνη λόγο γιά Ἐκκλησίες πού εἶναι ἑτερόδοξες, δηλαδή αἱρετικές καί πλανεμένες. Ἐπίσης θά ὑπέπιπτε στήν ἀντορθόδοξη θεωρία περί ὁρατῆς καί ἀοράτου Ἐκκλησίας, δηλαδή στήν θεωρία μιᾶς «νεστοριανικῆς ἐκκλησιολογίας», πού εἶναι βάση τῆς θεωρίας τῶν κλάδων, πράγμα πού ἔχει καταδικασθῆ ἀπό τίς Μεγάλες Συνόδους τοῦ 17ου αἰῶνος». Βλέπε ὁλόκληρο το κείμενο σε pdf:  https://www.parembasis.gr/images/anakoinoseis/2016/NAYPAKTOY_IERARXIA-NOE-2016.pdf        Οἱ ἲδιοι λοιπόν οἱ ψευδεπίσκοποι τα καταγγέλλουν, τι ἀνάγκη ἒχομε ἂλλων μαρτύρων; Ἐνῶ λοιπόν οἱ ἲδιοι τα καταγγέλλουν, ὃτι δηλαδή στην ψευδοσύνοδό τους οἱ οἰκουμενιστές ψήφισαν ἁρχαῖες καταδικασμένες αἱρέσεις ὃπως “περί ἀοράτου ἐκκλησίας”, ἀλλά και ἀποδέχθηκαν και ἀναγνώρισαν ὃλους τους αἱρετικούς και το Π.Σ.Ε.(αἱρέσεων) σαν  κανονικές  “ἐκκλησίες” τους καταδικασμένους ἀπό ὃλες τις Ὀρθόδοξες Ἃγιες Συνόδους,  οἱ  ὑποτιθέμενοι  “ἀποτειχισμένοι”, δεν τους θεωροῦν τους οἰκουμενιστές ὡς αἱρετικούς, ἀφοῦ ἀποδέχονται τα μυστήριά τους ὡς ἒγκυρα, (εἲτε κατ’ἀκρίβεια, εἲτε κατ’οἰκονομία).      Ἂρα τους ἀποδέχονται ὡς κανονική ἐκκλησία (γιατί μόνο στην ὀρθόδοξη ἐκκλησία τελοῦνται ἒγκυρα μυστήρια), ἂρα ἀφοῦ δεν ὑπάρχει γι’αὐτούς αἳρεση στους οἰκουμενιστές, δεν ἒπρεπε να ἀποτειχιστοῦν γιατί ὁ 15ος Κανόνας τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ἁπαιτεῖ, να εἶναι αἳρεση και μάλιστα κατεγνωσμένη ἀπό Σύνοδο για να μπορεῖ κανείς να ἀποτειχιστεῖ.   

Ἐπειδή ὃμως ὁ ἐν λόγῳ “ἐπίσκοπος” Ναυπάκτου, ὃπως και οἱ ἂλλοι τάχα ἀντιοικουμενιστές (ὃπως ὁ “Αἰτωλοακαρνανίας”, ὁ ἐπίσης ἐμβολιασμένος, σφραγισμένος και μεταλλαγμένος “Πειραιῶς”, ὁ “Κηθύρων”, ὁ “Κονίτσης”, ὁ πολύς “Μόρφου” και ὁ “Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως”, που δικαιολογεῖ την νέα αἳρεση τῆς μασκοφορίας στους ναούς), παρέμειναν ἐπικοινωνοῦντες με την παναίρεση, μη ὑπακούοντες στις διαταγές τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Συνόδων και τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, για ἀπομάκρυνση ἀπό τους αἱρετικούς, ἒχασαν την χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, το ἐπισκοπικό τους ἀξίωμα, την ἰεροσύνη τους, ἀκόμα και το χάρη τοῦ Ἁγίου Χρίσματος που εἶχαν λάβει κατά το Βάπτισμά τους. Βλέπε τους κανόνες 46ον , 47ον , 68ον και την ἐν Καρχηδόνι Σύνοδο παραπάνω, καθώς και κείμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παντοκράτωρος: Η ΑΙΡΕΣΗ Μαθητεία στο ἐκκλησιαστικό παρελθόν” στην ἰστοσελίδα: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/07/maxomaiyperpistews.html   

Γι’αὐτό μερικοί ἀπ’αὐτούς σφραγίστηκαν με το διαβολοεμβόλιο (τους μώρανε ὁ Θεός και ἒβγαλαν την μάσκα τους οἱ βαρεῖς λύκοι και φάνηκαν τα μυτερά και ἀρπακτικά τους δόντια για να τους δοῦν ὃσοι καλοπροαίρετοι ἒχουν ἀκόμα ὑγιή μάτια και να ἀπομακρυνθοῦν ἀπ’αὐτούς) και παραμένουν δυστυχῶς ὃλοι τους οἱ ψευδεπίσκοποι, σ’αύτήν την πρώτη “ἐκκλησία” τοῦ ἀντιχρίστου που ἲδρυσαν στο  Κολυμπάρι με την παναιρετική ψευδοσύνοδό τους τον Ἰούνιο τοῦ 2016. Αὐτοί παρέσυραν και σχεδόν ὃλο τον “κλήρο”, σχεδόν ὃλο τον “μοναχισμό” και την συντριπτική πλειοψηφία τῶν βαπτισμένων στην ὀρθοδοξία λαϊκῶν. Οἱ “κληρικοί”, οἱ “μοναχοί” και οἱ λαϊκοί ὃμως, δεν ἒχουν καμμία δικαιολογία για την συμπόρευσή τους με τους παναιρετικούς οἱκουμενιστές  “ἐπισκόπους”, ὃπως ἀκριβῶς οἱ ἃγγελοι που ἀκολούθησαν τον Ἑωσφόρο στην πτώση του και ἒγιναν δαίμονες. Ὃπως ὁ Ἀδάμ που δικαιολογήθηκε ὃτι ἡ γυνή που μοῦ ἒδωσες αὐτή με παρέσυρε, και ὃπως ἡ Εὒα που και αὐτή προφασίστηκε ὃτι παρασύρθηκε ἀπό το φίδι που τους ἒδωσε ὁ Θεός.

Ὃλοι αὐτοί ἐξώσθησαν ἀπό την χάρη τοῦ Θεοῦ γιατί δεν ἀκολούθησαν τις ἐντολές Του, ἀλλά τον “πονηρό” και την κακή τους γνώμη. Ἒτσι και οἱ ἀκολουθοῦντες και μνημονεύοντες  τους παναιρετικούς ψευδοεπισκόπους τοῦ παρανόμου συνεδρίου τοῦ Κολυμπαρίου, ἒχουν ἢδη ἐξωσθεῖ ἀπό την ἀληθινή Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ (που βρίσκεται ἐκεῖ ὃπου εἶναι ἡ ἀλήθεια κατά τον Ἃγιο Γρηγόριο τον Παλαμᾶ και βλέπε παρακάτω) και δεν πρόκειται να σωθοῦν ἐάν δεν μετανοήσουν και δεν διακόψουν την ἐπικοινωνία τους με τους παναιρετικούς οἰκουμενιστές ψευδεπισκόπους.

Ἐξ αἰτίας δε τῆς μη ἀντιδράσεως τῶν κληρικῶν, και μοναχῶν κυρίως, ἀλλά και τῶν λαϊκῶν στην παναίρεση, ἀλλά ἀντίθετα τῆς συμπορεύσεώς τους μαζί της, ἒγιναν και γίνονται τα θλιβερά γεγονότα τῶν δεινῶν που ζοῦμε τά τελευταῖα χρόνια, ἀλλά και τα ἐπερχόμενα πολύ χειρότερα, που τα ἐπιτρέπει ὁ Θεός, ὡς παιδαγωγία  για την μετάνοια ὃλων.

Αὐτοί οἱ παναιρετικοί οἰκουμενιστές και ὃσοι τους ἀκολουθοῦν, κρατοῦν τους κενούς ἀπό την Θεία Χάρη οἲκους, (τα ντουβάρια), ἐμεῖς που ἒχουμε ἀπομακρυνθεῖ ἀπ’αὐτούς, και παραμένουμε στα Ὀρθά δόγματα τῆς πίστεως, ἒχουμε Τον Ἒνοικο κατά τον Ἃγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο (βλέπε ἐπίσης παρακάτω).

Βλέπε και τους β’ και δ’ κανόνες τῆς Γ’ Οἰκουμενικῆς ὃπου το Ἃγιο Πνεῦμα μέσῳ τῶν Ἁγίων Πατέρων, θεωρεῖ ἢδη καθηρημένους τους αἱρετικούς που θα προστεθοῦν στο συνέδριο τῶν αἱρετικῶν και στο μέλλον, ἀπό αὐτή την Σύνοδο: Ἑρμηνεία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου: “ὃποιος κληρικός συλλειτουργήσει μέ καθηρημένους (καθώς τέτοιοι εἶναι καί οἱ αἱρετικοί, κατά τους β’ καί δ’ κανόνες τῆς Γ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου) (σελ.172.Πηδαλίου), συγκαθαιρείται  και αυτός, κατά τον  ια’ τῶν Ἁγ.Ἀποστόλων” ὃπως προαναφέραμε.

Ἂρα και οἱ παναιρετικοί οἰκουμενιστές εἶναι και αὐτοί καθηρημένοι, ἀπό την Γ’Οἰκουμενική Σύνοδο, καθώς και ὃσοι τους ἀκολουθοῦν ὡς αἱρετικοί και δεν περιμένουμε ἂλλη Σύνοδο να τους καθαιρέσει για να πάψουν να τελοῦν ἒγκυρα μυστήρια ὃπως κακόδοξα πρεσβεύουν οἱ “ἀντιοικουμενιστές” και μερικοί “ἀποτειχισμένοι”, ἀλλά μόνο τυπικά θα τους καθαιρέσει μια μελλοντική Ὀρθόδοξη Σύνοδος, για να πληροφορηθεῖ το ποίμνιο περί τῆς αἱρέσεως τῶν ἀμετανοήτων ὣστε να ἀποφεύγουν την ἐπικοινωνία μαζί τους. 

Ἡ Γ’, ἡ Πενθέκτη και ἡ Ζ' Οἰκουμενικές Σύνοδοι: «Ἀνάθεμα σε ὃλους τους αἱρετικούς και σ’αὐτούς που (ἐπι)κοινωνοῦν μαζί τους»(Ἰερόν Πηδάλιον ζ' κανών τῆς Γ' Οἰκουμενικῆς, α' κανών τῆς Πενθέκτης και Συνοδικόν τῆς Ζ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου)

Ἡ Δ' Οἰκουμενική Σύνοδος ἡ ἐν Χαλκηδόνι ΟΡΟΣ ΠΙΣΤΕΩΣ:«Ἀπό ὅλους πρέπει νά φυλάσσωνται οἱ θεῖοι Κανόνες ἀπαρασάλευτα. Αὐτοί πού δέν τούς φυλάσσουν, ὑποβάλλονται σέ φρικτά ἐπιτίμια».(Ἱερόν Πηδάλιον)


Ἡ Ζ' Οἰκουμενική Σύνοδος: ‘‘Ἐμεῖς, αὐτούς που προσθέτουν ἢ ἀφαιροῦν κάτι μικρό ἀπό την Καθολική (Ὀρθόδοξη) Ἐκκλησία, ἀναθεματίζουμε”.(*)

 

Καί:“Ἐάν κανείς κάθε παράδοση Ἐκκλησιαστική, ἒγγραφη ἢ ἂγραφη ἀθετεῖ, ἀνάθεμα’’.(*)

Καί: ‘‘ὃποιος δικαιώνει αἳρεση ἃς εἶναι ἀναθεματισμένος’’.(*)

Καί: ‘‘σε αὐτούς που ἐπικοινωνον με ἐπίγνωση (με τους αρετικούς) νάθεμα’’. (*πρακτικά Σπ.Μήλια σελ.805, 825, 878, 879)

Ὁ Β' Κανόνας τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου: (πού ἒχει Οἰκουμενικὸ κῦρος)‘‘....αὐτός που ἐπικοινωνεῖ με ἀκοινώνητον,να εἶναι και αὐτός ἀκοινώνητος’’(Ἰ.Πηδάλιον).

Ὁ 15ος Κανόνας τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου: (β’μέρος) [Κανών τς ποτειχίσεως] ‘‘.….ἐὰν δὲ οἱ πρόεδροι (ἐπίσκοποι) που ἀναφέραμε εἶναι αἱρετικοί, και τὴν αἵρεσή τους κηρύττουν δημοσίως, καί γιὰ τοῦτο χωρίζονται οἱ ὑποκείμενοι σ’αὐτοὺς, καὶ προτοῦ νὰ γίνει ἀκόμη συνοδικὴ κρίση για την αἳρεση αὐτή, οἱ χωριζόμενοι αὐτοὶ, ὄχι μόνον γιὰ τὸν χωρισμὸ δὲν καταδικάζονται, ἀλλὰ καὶ τιμῆς που τους πρέπει εἶναι ἄξιοι, ὡς ὀρθόδοξοι, ἐπειδὴ ὄχι μόνο σχίσμα δεν προξένησαν στὴν Ἐκκλησία μὲ τὸν χωρισμὸ αὐτό, ἀλλὰ μᾶλλον ἐλευθέρωσαν τὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὸ σχίσμα καὶ τὴν αἵρεση τῶν ψευδοεπισκόπων αὐτῶν [βλέπε κα τν λα’(31ον)ποστολ.Κανόνα)’’.(Πηδάλιον σελ.292-Ἑρμηνεία Ἁγ.Νικοδήμου)(Βλέπε και ἐρμηνεία ΙΕ΄ κανόνα ΑΒ Συνόδου ἀπό Βαλσαμώνα, που ἐρμηνεύει τα ἲδια. Θεοκλήτου Διονυσιάτου, Ἀθωνικά Ἂνθη, τόμος 1, σελ. 123)  (“Τὸ οὐσιαστικὸ «ἀποτείχισις» παράγεται ἀπὸ τὸ ρῆμα «ἀποτειχίζω», τὸ ὁποῖο σύμφωνα μὲ τὰ Λεξικὰ καί τό Μέγα Λεξικὸ τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσας τῶν Liddell – Scott, σημαίνει «ὀχυρώνω, ἀποκλείω διὰ τείχους, ἐγείρω μεσότοιχον». Ἑπομένως, καὶ ἡ λέξη «ἀποτείχισις» σημαίνει «ἀποκλεισμὸς διὰ τείχους, ὀχύρωσις». Τὸ δὲ τεῖχος, ποὺ ὑψώνει κανεὶς, γιὰ νὰ ἀμυνθεῖ, καλεῖται ἀποτείχισμα. Ἀποτείχισις δέν σημαίνει τὸ νὰ βγεῖ κάποιος ἐκτός τοῦ τείχους, ἐν προκειμένω τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἐσφαλμένα πιστεύουν μερικοί. Ὁ ἀποτειχισθείς κληρικός, ἕνεκα τῆς φανερῆς αἱρέσεως τοῦ ἐπισκόπου του, φτιάχνει ἕνα τεῖχος ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ τὸν χωρίζει ἀπὸ τὸν αἱρετικὸ ἐπίσκοπο, μέχρι νὰ συγκληθεῖ Ὀρθόδοξη Σύνοδος, νὰ καθαιρέσει τὸν αἱρετικὸ ἐπίσκοπο, ἐὰν δὲν μετανοήσει”).

     (Αὐτόν, λοιπόν, τόν Ἱερό Κανόνα καί αὐτήν τήν ἱεροκανονική ἀποτείχιση ἐφήρμοσαν καί οἱ Ἅγιοί μας, οἱ παλαιότεροι καί οἱ σύγχρονοι. Μήπως ὅλοι αὐτοί οἱ Ἅγιοι βγῆκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἦταν σχισματικοί ὃπως κακοδοξοῦν μερικοί; Ἄς ἀναφέρουμε μερικούς: Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὡς ἱερομόναχος, διέκοψε τήν μνημόνευση τοῦ λατινόφρονος πατριάρχου Καλέκα καί γι’ αὐτό ἀναθεματίσθηκε καί φυλακίστηκε.Οἱ 74 Ἁγιορεῖται Πατέρες ἐπί λατινόφρονος πατριάρχου Βέκκου, ὑπέστησαν μαρτυρικό θάνατο, διότι ὁμολόγησαν ὅτι δέν ἤθελαν καμμία ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τόν λατινόφρονα πατριάρχη.  Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ Ἅγιος Ἰωσήφ Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ὁ Ὅσιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, οἱ Ἅγιοι Θεόδωρος καί Θεοφάνης οἱ Γραπτοί, ὁ Ἅγιος Μιχαήλ ἐπίσκοπος Συνάδων, ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος ἐπίσκοπος Σάρδεων, ὁ Ἅγιος Θεοφύλακτος ἐπίσκοπος Νικομήδειας, ὁ Ἅγιος Αἰμιλιανός ἐπίσκοπος Κυζίκου, ὁ Ἅγιος Στέφανος ἡγούμενος Τρίγλιας, ὁ Ὅσιος Θεοφάνης ἡγούμενος τῆς Μονῆς τοῦ Μεγάλου Ἀγροῦ, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἡγούμενος Καθαρῶν, ὁ Ὅσιος Νικήτας ἠγούμενος Μηδικίου, ὁ Ἅγιος Μακάριος ἡγούμενος Πελεκητῆς, ὁ Ὃσιος Πέτρος Ἀτρώας, ὁ Ὅσιος Νικόλαος ὁ Στουδίτης, ὁ Ὅσιος Θαδδαῖος ὁ Στουδίτης,ὁ Ὅσιος Ναυκράτιος ὁ Στουδίτης, ὁ Ὅσιος Πλάτων Στουδίτης.Ὁ ὅσιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς διέκοψε τήν μνημόνευση τοῦ πατριάρχου Σερβίας Γερμανοῦ καί ἔπαψε κάθε ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ αὐτόν, παραμένοντας ἔγκλειστος στό ἡσυχαστήριό του.Ὁ ἁγιασμένος Γέροντας Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης ἦταν ὁ πάτρων τῆς ἀποτειχίσεως εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, ὅταν αὐτό διέκοψε τήν μνημόνευση τοῦ μεγάλου οἰκουμενιστή καί μασόνου πατριάρχου Ἀθηναγόρα).

Ὁ ΣΤ' Κανόνας τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου: «Δὲν ἐπιτρέπεται στοὺς αἱρετικοὺς νὰ εἰσέρχονται στὴν Ἐκκλησία, ἂν ἐπιμένουν στὴν αἵρεση (βλέπε καὶ 45ος καὶ 65ος Ἀποστολικός». [σ.σ. Σήμερα ὂχι μόνο εἰσέρχονται στους ναούς οἱ αἱρετικοί, ἀλλά και συμπροσεύχονται και συλλειτουργοῦν και μνημονεύονται κανονικά ἀπό τους τάχα ὀρθοδόξους ψευδεπισκόπους. Βλέπε παρακάτω στο ἐπόμενο ἀπόφθεγμα.

Ὁ ΛΖ' Κανόνας τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου: «Δεν πρέπει να ἀποδέχεται κανείς ἀπό τους Ἰουδαίους ἢ τους αἱρετικούς, τα ἑορταστικά δῶρα που ἐκείνοι τοῦ στέλνουν,οὒτε να συνεορτάζει κανείς με αὐτούς». [σ.σ. Στα παλαιά τῶν ὑποδημάτων τους ἒχουν γράψει, ἐδῶ και ἓναν σχεδόν αἱῶνα οἱ οἰκουμενιστές, τους Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, την ὁποία ὑποτίθεται ὃτι ὑπηρετοῦν. Φανερά στα τραπέζια τῶν ἀλλοθρήσκων Μωαμεθανῶν συνεορτάζουν το “Ραμαζάνι” τους και συντρώγουν χαίροντες ἀνερυθρίαστα. Βλέπε στην ἰστοσελίδα: https://www.pentapostagma.gr/arheio/39738_o-oikoymenikos-patriarhis-bartholomaios-se-teke-gia-ramazani. Δωρίζουν το “ἃγιο -ὃπως βλάσφημα λέγουν- Κοράνιο” σε μωαμεθανούς: https://www.youtube.com/watch?v=fJH8fq40g7A και ἂλλα φοβερά Videos που μπορεῖ κάποιος να δεῖ και να φρίξει, στην ἰστοσελίδα: https://ieraapotihisis.blogspot.com/2020/01/blog-post_22.html Ἒφθασαν ἀκόμα οἱ ἀθεόφοβοι, να ἐπιτρέπουν  σε Μουφτή μωαμεθανό να κηρύττει  σε «όρθόδοξο» ναό ἀπό το Ἃγιο Βήμα, κατά την διάρκεια τῆς Θ.Λειτουργίας, παρόντος τοῦ «Πατριάρχου» Ἀντιοχείας (για ποιόν θεό ἃραγε μιλοῦσε αὐτός;): https://www.youtube.com/watch?v=vbygeKckmVg ].

Ὁ ΛΘ' Κανόνας τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου: «Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ συνεορτάζουμε μὲ τὰ ἔθνη καὶ νὰ κοινωνοῦμε τὴν ἀθεότητά τους». Ἱερόν Πηδάλιον (σ/σ.: Ἀντίθετα οἱ ἀθεόφοβοι και ἂθεοι στην πραγματικότητα οἰκουμενιστές ψευτορθόδοξοι, και συνεορτάζουν και κοινωνοῦν με την ἀθεότητα τῶν ἐθνῶν. Βλέπε μαζί με τα ἂλλα που προαναφέραμε και Video στο κανάλι   ΜΑΧΟΜΑΙ ΥΠΕΡ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ https://www.youtube.com/watch?v=NcaNuxwy9Zc&t=17s  ).

Ἡ Σύνοδος τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ 1724: διακήρυξε: “Αἱρετικοί εἶναι ἐκείνοι που θα ἀποσκιρτήσουν ἀπό την εὐσέβεια και ἀφήσουν τα πάτρια και ὀρθά δόγματα τῆς πίστεώς  μας   και   τις   κοινές   παραδόσεις  τῆς  Ἐκκλησίας,   και   περιπέσουν  και ἐξολισθήσουν σε νεωτερισμούς και ἀλλόκοτες ὑπολήψεις και συνήθειες ἑτερόδοξες και παραχαράξουν και νοθεύσουν την ἀλήθεια τῆς εὐσέβειας, αὐτοί, οὓτε πλέον εἶναι, οὓτε ὀνομάζονται ἀληθινά Χριστιανοί, ἀλλά σαν ἑτερόδοξοι και νεωτεριστές, που ἀποκόπτονται  και  χωρίζονται  ἀπο  την  Ἐκκλησιαστική  καί Χριστιανική ὁλομέλεια και τους βγάζουν ἀπο την Ἰερή Μάνδρα σαν πρόβατα που ἒχουν ψὠρα και σαν μέλη σαπισμένα!” (Μansi, 37, 209).

Ἡ Σύνοδος τῶν 4 Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς (19ος αἱώνας):«Σε μᾶς (τους Ὀρθοδόξους) οὔτε Πατριάρχες, οὔτε Σύνοδοι μπόρεσαν ποτέ να εἰσαγάγουν νέα δόγματα (στην πίστη), διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς πίστεως εἶναι αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή αὐτὸς ὁ λαός, ὁ ὁποῖος θέλει το θρήσκευμά του αἰωνίως ἀμετάβλητο καὶ ἀπαράλλακτο με αὐτό τῶν Πατέρων του». (Πατριαρχική Ἱστορική Ἐγκύκλιος τοῦ 1848)

Το Συνοδικόν τῆς 7ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας (Βιβλίον Ἱεροῦ Τριωδίου): (Ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ἀπέβαλε ἀπὸ τοὺς κόλπους της τοὺς πρωταίτιους μόνο αἱρεσιάρχες ὡς τὰ πιὸ διεφθαρμένα μέλη, ἀλλὰ καὶ τοὺς ὀπαδούς τους, γίνεται φανερὸ ἀπὸ τὸ “Συνοδικόν τῆς Ἁγίας και Οἰκουμενικῆς Ζ’ Συνόδου”, τὸ ὁποῖο ἀκριβῶς ἐξέθεσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες κατὰ τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, στοὺς ὁποίους σὲ πληθυντικὸ ἀριθμὸ ἐκφώνησε τὸ «Ἀνάθεμα») Σε μετάφραση:

«Ἀνάθεμα τρεῖς φορὲς σ’αὐτοὺς ποὺ δὲν ἐκλαμβάνουν σωστὰ τὴ θεόπνευστη διδασκαλία τῶν Ἁγίων Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτοὺς ποὺ προσπαθοῦν νὰ παρερμηνεύσουν καὶ νὰ ἀλλάξουν αὐτὰ ποὺ ἔχουν εἰπωθεῖ μὲ σαφήνεια καὶ πολὺ φανερὰ μέσῳ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». 

Καὶ κατὰ τὴν ἴδια γνώμη συνιστᾶ Ἀνάθεμα: «Αὐτοὶ ποὺ δὲν δέχονται μὲ πίστη καθαρὴ καὶ ὁλόψυχη καρδιὰ τὰ ἐξαίσια θαύματα τοῦ Σωτῆρα μας Θεοῦ καὶ τῆς Δέσποινάς μας Θεοτόκου ποὺ Τὸν γέννησε ἄσπιλα καὶ τῶν ὑπόλοιπων Ἁγίων, ἀλλὰ ποὺ προσπαθοῦν μὲ ἀποδείξεις καὶ λόγους σοφιστικοὺς νὰ διαβάλλουν μὲ ἀδύνατο τρόπο ἢ ὅπως φαίνεται νὰ παρερμηνεύουν!».

«Ἐὰν κάποιος δὲν προσκυνεῖ τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ σὲ εἰκόνα σχεδιασμένη, κατὰ τὸ ἀνθρώπινο, ἂς ἀναθεματιστεῖ!».

«Ἀνάθεμα στὸν Βαρλαὰμ καὶ τὸν Ἀκίνδυνο καὶ τοὺς ὀπαδοὺς καὶ διαδόχους τους!»,   «Ἀνάθεμα σὲ  ὅλους τους αἱρετικούς!».

Ἐπίσης, ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐκφώνησε στοὺς ὀρθοδόξους χριστιανοὺς τὸ «αἰωνία ἡ μνήμη γ'» λέγοντάς το ἔτσι: «Αἰωνία ἡ μνήμη αὐτῶν ποὺ ὁμολογοῦν τὴν ἔνσαρκο παρουσία τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ μὲ λόγο καὶ στόμα καὶ καρδιὰ καὶ νοῦ καὶ γραφὴ καὶ εἰκόνες».

 Καὶ στὸ ἑξῆς σὲ ὅλους τους ὀρθόδοξους χριστιανοὺς ποὺ σκέφτονται καὶ ὁμολογοῦν ὅσα: «οἱ Προφῆτες ὅπως εἶδαν, οἱ Ἀπόστολοι ὅπως δίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὅπως παρέλαβε, οἱ Διδάσκαλοι ὅπως δογμάτισαν, ἡ oἰκουμένη ὅπως ἔχει συμφωνήσει, ἡ χάρη ὅπως ἔλαμψε, ἡ ἀλήθεια ὅπως ἔχει ἀποδειχτεῖ, τὸ ψεῦδος ἀποπέμπεται, ἡ σοφία ὅπως παρουσιὰστηκε, ὁ Χριστὸς ὅπως βράβευσε, Αἰωνία ἡ μνήμη!».

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς (ΡΟΕΔ): με Πρόεδρο τῆς Συνόδου τον Ἃγιο Φιλάρετο, τοῦ ὁποίου το ἃγιο λείψανο, παραμένει ἂφθορο μέχρι σήμερα Καναδᾶς, Αὒγουστος 1983  

Το ἀνάθεμα κατά τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ: «Σε αὐτούς πού καταφέρονται κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ διδάσκουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἒχει διαιρεθεῖ σε αὐτό που ὀνομάζουν  «κλάδους», οἱ ὁποῖοι διαφέρουν ὁ ἓνας ἀπό τον ἂλλον στην διδασκαλία καὶ στον τρόπο τῆς ζωῆς, ἢ ὅτι ἡ Ἐκκλησία δεν ὑφίσταται ὀρατῶς, ἀλλὰ θα συγκροτηθεῖ στο  μέλλον, ὅταν όλοι οἱ «κλάδοι» ἢ τμήματα ἢ ὁμολογίες ἢ ἀκόμη καὶ θρησκεῖες θα ἐνωθοῦν σε ἓνα σῶμα· καὶ οἱ ὁποῖοι δεν διακρίνουν τὴν ἱερωσύνη καὶ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησιας ἀπὸ τὴν ἱερωσύνην καὶ τὰ μυστήρια τῶν αἱρετικῶν, ἀλλὰ λέγουν ὅτι τὸ βάπτισμα καὶ ἡ εὐχαριστία τῶν αἱρετικῶν εἶναι ἱκανὰ για σωτηρία· ὁμοίως και γι’αὐτούς που κοινωνοῦν ἐν γνώσει με τους προμνημονευθέντες αἱρετικούς ἢ συνηγοροῦν, διαδίδουν ἢ ὑπεραμύνονται τῆς καινοφανοῦς αὐτῶν αἱρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ με το πρόσχημα τῆς  ἀδελφικῆς  ἀγάπης,    ὑποτιθεμένης  ἑνώσεως   τῶν   διαχωρισθέντων  Χριστιανῶν, ἀ ν ά θ ε μ α».(*πηγή:orthodoxlife,1983 no.6, 1984 no.4),

Ὁ Ἃγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος (Δ'αἰώνας): Ἡ Ἀποστολική διαδοχή δεν εἶναι χρονική, ἀλλά εἶναι γνήσια ὃταν εἶναι συνεπής στην ἀληθινή πίστη: «ἡ ταυτότητα πίστεως εἶναι και ταυτότητα θρόνου. Και ὃσοι δεν ἒχουν το ὀμόγνωμον (δηλ. την ὀρθόδοξη πίστη) εἶναι κατ’ ὂνομα μόνο ἐπίσκοποι και ὂχι κατ’οὐσίαν. Ἐνῶ ὃσοι κρατοῦν την ὀρθόδοξη πίστη, ἒχουν ἀληθινή διαδοχή». (Ἁγ.Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου εἰς τον ΜέγανἈθανάσιον  P.G.35, 1089)

Καί:  «Το ἒτος 379 ἀποστέλλεται ὁ Ἃγιος Γρηγόριος προς στήριξη τῶν ἐλαχίστων ὀρθοδόξων τῆς Κωνσταντινουπόλεως (ἐπί ἀρειανισμοῦ). Ὁ ἲδιος περιγράφει την ἀπελπιστική κατάσταση: “τοῦτο το ποίμνιο ἦταν κάποτε μικρό και ἀτελές, ὃσον ἀφορᾶ τα φαινόμενα. Στη πραγματικότητα δεν ἦταν κἂν ποίμνιο, ἀλλά μόνο μικρό ἲχνος ἢ λείψανο ποιμνίου, ἀκατάστατο, ἂνευ ἐπισκόπου, ἀπερίφρακτο. Δεν εἶχε κατάλληλο τόπο για ’’βοσκή’’ οὖτε μάνδρα να το περικλείει, και γι'αὐτό περιφερόταν ’’ἐν ὄρεσι και σπηλαίοις και ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς’’ (Ἑβρ.Ια’,38). Τα μέλη του ἦταν διεσπαρμένα και ριγμένα ἂλλα ἐδῶ και ἂλλα ἐκεί και ὃπως εὓρισκαν το καθένα στεγάζονταν, ἒβοσκαν και κέρδιζαν την σωτηρία τους με πολλή δυσκολία».(Συντακτήριος, κεφ., P.G.36,460A)

Καί: Ὁ ἱερός Δοσίθεος συμπληρώνει:“ἐπειδή δεν εἷχαν οἱ ὀρθόδοξοι οὖτε  μία  Ἐκκλησία (ἦταν ὃλες στην κατοχή τῶν ἀρειανῶν), αὐτός (ὁ Γρηγόριος) μετέτρεψε κάποια οἰκία σε εὐκτήριο οἲκο, που τον ὠνόμασε Ἀναστασία……. Ὅσους δε κόπους  και ἀγῶνας ἒκανε γιά την εὐσέβεια ποιός εἶναι ἱκανός αὐτούς να εἰπεῖ ἤ να γράψει; Ἀρκεῖ ὁ κοινός ἀδόμενος λόγος, ὅτι χίλιες Ἐκκλησίας βρῆκε τῶν  Ἀρειανῶν, και οὖτε μία Ὁρθόδοξη, και μετά την παραίτηση αὐτοῦ (το 381) ἦσαν χίλιαι και μία τῶν Χριστιανῶν, και οὖτε μία τῶν Ἀρειανῶν. (Δωδεκάβιβλος, βιβλίο γ’, κεφ.β’, σελ. 15)

Ὁ Ἃγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: [ὀμιλεῖ γιά τήν ἀποτείχιση]:«Ἔχουν αὐτοὶ οἱ αἱρετικοί τους οἴκους, ἐμεῖς τὸν Ἔνοικο, αὐτοὶ τοὺς ναούς, ἐμεῖς τὸν Θεό... Αὐτοὶ δήμους, ἐμεῖς ἀγγέλους, αὐτοὶ θράσος, ἐμεῖς Πίστη, αὐτοὶ τὴν ἀπειλή, ἐμεῖς τὴν προσευχή, αὐτοὶ τὸ νὰ βάλλουν ἐναντίον μας, ἐμεῖς τὸ νὰ ὑποφέρουμε, αὐτοὶ χρυσάφι καὶ ἀργύριο, ἐμεῖς λόγο καθαρό (ὀρθόδοξο)....Μικρὸ τὸ ποιμνιό μου; Ἀλλὰ δὲν  βαδίζει πάνω σὲ γκρεμούς. Στενὴ ἡ μάνδρα, πλὴν ἀπλησίαστη στοὺς λύκους, πλὴν δὲν παραδίνεται σὲ ληστή, οὔτε μποροῦν νὰ περάσουν πάνω ἀπὸ τὰ τείχη της κλέπτες καὶ ξένοι».(ΕΠΕ 2, 116, 6).

Καί: φυσικός πατέρας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, πού κατεῖχε τονἐπισκοπικό θρόνο τῆς Ναζιανζοῦ, ὑπέγραψε με ἁπλότητα ἓνα ἡμιαρειανικό σύμβολο, κοινωνῶντας με αὐτό τον τρόπο, ἂθελά του, με τους ὁμοιουσιανούς. Τότε, «οἱ μοναχοί τῆς χώρας μη θἐλοντες να ἒχουν κοινωνία μαζί του, ἀποκόπτονται  (ἀποτειχίζονται)ἀπ’αὐτόν, και προστέθηκε σε αὐτούς και μέρος τοῦ λαοῦ ὂχι μικρό». (P.G. 35, 216 C)

Ὁ Ἃγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος (949-12/3/1022): ‘‘Κάθε κληρικό τοῦ ὁποίου ἡ πίστη, οἱ λόγοι και τα ἒργα, δεν συμφωνοῦν με τις διδασκαλίες τῶν Ἁγίων Πατέρων, να μην τον δεχόμεθα στην οἰκία μας, ἀλλά να τον ἀποστρεφόμεθα και να τον μισοῦμε ὡς δαίμονα, ἒστω κι ἂν ἀνασταίνει νεκρούς και κάνει ἂλλα μύρια θαύματα’’. (Ἁγ.Συμεών νέου Θεολόγου, λόγος ΣΤ’).

Καί: «Ὁνομάζω αἱρετικούς και ἐκείνους που λέγουν, πώς δεν ὑπάρχει κανείς σήμερα ἀνάμεσά μας, που να μπορεῖ να φυλάξει τις Εὐαγγελικές ἐντολές».(Ἁγίου Συμεών Νέου Θεολόγου, Λόγος Ε’ 1ον μέρος)

 

Ὁ Ἃγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς (1296-14/11/1359): Ὃσοι δεν εὑρίσκονται στην ἀλήθεια, αὐτοί δεν ἀνήκουν στην Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί τόσο περισσότερο,  ὃσο  ψεύδονται  μεταξύ τους, καλοῦντες και καλούμενοι ἱεροί ποιμένες  και ἀρχιποιμένες, διότι ὁ Χριστιανισμός  δεν  χαρακτηρίζεται  βάσει  τῶν  προσώπων,  ἀλλά  βάσει  τῆς ἀληθείας κ’τῆς ἀκριβείας τῆς πίστεως”.(ΣυγγράμματαἉγ.Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀναίρεσις γράμματος Ἰγνατίου 2-4σ.626-627 κ’ Λόγος ἀντιρρητικός Α’ Ε.Π.Ε.5 σ. 136-137).

Καί: [ὁ Ἃγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς,μᾶς προειδοποιεῖ  ὃτι  θεωρεῖται  και  θα  κριθεῖ  ὡς ἂθεος ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος σιωπᾶ ἐν καιρῶ αἱρέσεως] «Ἀποτελεῖ το τρίτο εἶδος (ἀθεΐας),…. τό να παραιτεῖται κανείς ἀπό το να λέγει αὐτά που ἒχουν δοθεῖ (τα δόγματα) περί Θεοῦ, με το πρόσχημα μιᾶς ἀνευλαβοῦς εὐλἀβειας...» (Ἑλλην.Πατρολογία (Σειρά Ε.Π.Ε.), Τόμος 4, Ἃγ.Γρηγόριος ὀ Παλαμᾶς, «Πρός τόν εὐλαβέστατον ἐν Μοναχοῖς κύρ Διονύσιον», σελίς 404,)και (Συγγράμματα, εκδ. Π. Χρήστου, Θεσ/κη 1966, σελ. 483, στ. 23.)

Καί: «Τὸ παραμικρὸ ζήτημα, ποὺ ἀφορᾶ τὸν Θεὸ, δὲν εἶναι μικρό, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ» (Λόγος ἀποδεικτικὸς Α΄ περὶ τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πρόλογος, ἐκδ. Κυρομάνος, τ. Α΄, σ. 24).

Καί: «Ὅποιος σπεύδει νὰ τηρῆ τις θεῖες ἐντολές, ἐκεῖνος εἶναι ὁ πιστός· ὅποιος ὅμως δὲν σπεύδει νὰ τὶς ἐκτελῆ καὶ να τις τηρεῖ καὶ δὲν θεωρεῖ ἐπιζήμιο τὸ νὰ μὴ τὶς τηρεῖ καὶ δὲν ἐπανέρχεται διὰ μετανοίας στὴν τήρησι τῶν θείων ἐντολῶν, δὲν θὰ σταθεῖ μαζὶ μὲ τοὺς βαπτισμὲνους, ἔστω καὶ ἂν λέγει ὅτι ἔχει βαπτισθῆ». (Ἃγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (ΕΠΕ 10 σελ, 271 Ομιλία Λ΄)

Καί:«Αὐτὸς (ὁ Ἰωάννης Καλέκας, πατριάρχης Κωνστ/πόλεως) ποὺ ἔπειτα γράφει τόσα πολλὰ ἐναντίον τῶν Μοναχῶν καὶ ἐπέτρεψε σὲ ὁποιονδήποτε ἐπιθυμεῖ νὰ ἀνακινεῖ ὅλη τὴν παρ΄ἐκείνου κατηγορία, δὲν ὑποβάλλει πολλαπλασίως τὸν ἑαυτό του σὲ αὐτὲς τὶς ἀποκηρύξεις, ἀποχωρίζοντας τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁλόκληρό το σύστημα τῶν Ὀρθοδόξων;» (Ἀναίρεσις ἐξηγήσεωςτόμου Καλέκα,13, Ε.Π.Ε. τόμος 3,σελ.670) [Βλέπουμε στο ἀπόφθεγμα αὐτό ὃτι ὁ Ἃγιος Γρηγόριος θεωρεῖ τον Ἰωάννη Καλέκα αἱρετικό και ἀποκομμένο ἀπό την Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ,  παρόλο που δεν εἶχε ἀκόμα καταδικαστεῖ ἐπίσημα ἀπό Ὀρθόδοξη Σύνοδο. Γι’αὐτό δεν ἀναφέρει καθόλου τον τίτλο του ὡς Πατριάρχη, ἀλλά οὒτε και το Βαπτιστικό του ὂνομα Ἰωάννης, γιατί ὁ ἀμετανόητος αἱρετικός στην οὐσία (ἒστω και ἂν δεν το παραδέχεται), με την διαστροφή τοῦ δόγματος που κηρύττει, πιστεύει σε θεό που δεν ὑπάρχει, και κατ’αὐτόν τον τρόπο, ἀρνεῖται το Βἀπτισμά του. Στο ἀμέσως ἐπόμενο ἀπόφθεγμά του ὁ Ἃγιος, θέττει την ἀποτείχιση ἀπό τον αἱρετικό Καλέκα, ὡς ἀπαραίτητη για να ἀνήκει κάποιος στην Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ]. 

Καί: «Ἐφόσον ὁ Καλέκας εἶναι μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο καὶ τόσες φορὲς ἀποκομμένος ἀπὸ ὁλόκληρό το πλήρωμα τῶν Ὀρθοδόξων, εἶναι κατὰ συνέπεια ἀδύνατο νὰ ἀνήκει στοὺς εὐσεβεῖς, ὅποιος δὲν ἔχει ἀποχωρισθεῖ ἀπὸ αὐτόν. Ἀντιθέτως, ὅποιος γιὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς εἶναι ἀποχωρισμένος ἀπὸ τὸν Καλέκα, τότε ἀνήκει πράγματι στὸν κατάλογο τῶν Χριστιανῶν καὶ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Θεὸ κατὰ τὴν εὐσεβῆ πίστη».  (Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχών ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας. β΄ ἒκδοση - Ἱ.Μ. Ἁγίας Ἀναστασίας Ρωμαίας, Ρέθυμνο 2008 σελ. 268*)

Ἀναφορά στό παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ τοῦ  καθηγ. Ἐκκλησιαστ.δικαίου Κυριάκου Κυριαζόπουλου: στην ΚΑΝΟΝΙΚΗ  ΜΗΝΥΣΗ….ΚΑΤΑ τῶν “Προκαθημένων” τῶν Ὀρθοδόξων Ἑκκλησιῶν :

1 – Του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου

2 – Τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Θεοδώρου

3 – Τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου Θεοφίλου, τοῦ ἀντικανονικῶς κατέχοντος τον Θρόνο τοῦ Πατριάρχη Ἱεροσολύμων (δεδομένου ὃτι οὐδέποτε ὁ κανονικός Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Εἰρηναῖος δικάστηκε ἣ παραιτήθηκε κανονικῶς)

4 – Τοῦ Πατριάρχη Σερβίας Εἰρηναίου

5 – Τοῦ Πατριάρχη Ρουμανίας Δανιήλ

6 – Τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου

7 – Τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνών Ἱερωνύμου

8 – Τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας Ἀναστασίου

9 – Τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Πολωνίας Σάββα

10 – Τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Τσεχίας και Σλοβακίας Ραστισλάβ 

………………………………………………………………………….  

1 – ἀπορρίπτουμε, ὡς κακόδοξες καὶ αἱρετικές, τὶς ἕξι (6) ἀποφάσεις τῆς Ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης καὶ μάλιστα τὴ δογματικὴ ἀπόφαση μὲ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», ἐπειδὴ ἔχουμε ὡς Ὀρθόδοξοι πιστοὶ τοῦτο τὸ δικαίωμα καὶ τὴν ὑποχρέωση ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία, ὅπως τὸ ἀναγνωρίζει ἡ Ἐγκύκλιος τῶν τεσσάρων (4) Πατριαρχῶν καὶ τῶν Πατριαρχικῶν τους Συνόδων τοῦ ἔτους 1848,

2 - παύουμε, σύμφωνα μὲ τὸν 15ο Κανόνα, παράγραφος 4, τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὶς δέκα (10) Αὐτοκέφαλες ποὺ συμμετεῖχαν στὴν Ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, ποὺ ἐκπροσωποῦν μόνον τὸ ἕνα τρίτο (1/3) τῶν Ὀρθόδοξων πιστῶν, καὶ οἱ ὁποῖες, μὲ τὴν ἐν λόγω Ψευδοσύνοδο, ἵδρυσαν τὴ Νεοφανῆ Ψευδοεκκλησία τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἢ γνωστικισμοῦ ἢ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, μὲ τὰ Νεοφανῆ της Δόγματα ποὺ περιέχονται στὴν ψευδοσυνοδικὴ παναιρετικὴ ἀπόφαση «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», ἀλλοιώνοντας δογματικά τα Ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως «Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν» καὶ «Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» καὶ μὲ ὅσους κληρικοὺς μνημονεύουν τοὺς προκαθημένους τῶν παραπάνω Αὐτοκεφάλων καὶ ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς ἐπισκόπους ποὺ ἔλαβαν μέρος σ’αὐτὴν τὴν ψευδοσύνοδο καὶ μὲ ὅσους δὲν ἔλαβαν μέρος, ἀλλὰ τοὺς μνημονεύουν καὶ διατηροῦν κοινωνία μὲ αὐτούς,  ὅπως ὁ καταδικασθεῖς σὲ καθαίρεση καὶ ἀφορισμό, στὴ Σύνοδο τοῦ 1344 ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ἰωάννη Καλέκα, Ἁγιορείτης ἱερομόναχος Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς (ὁ ὁποῖος εἶχε παύσει τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη Καλέκα) καὶ ὁ μαθητὴς του μοναχὸς Ἰωσὴφ ὁ Καλοθετὸς (ὁ ὁποῖος εἶχε παύσει τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸν Πατριάρχη Καλέκα), ἀπάντησαν  στὸν  Πατριάρχη  Κωνσταντινουπόλεως   Ἰωάννη  Καλέκα  τὸ  1344  (δηλαδὴ πρὶν  τὴν  καθαίρεση  αὐτοῦ τοῦ τελευταίου το 1347) γιὰ τὴν καινοτομία τοῦ Καλέκα στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ποὺ ἀφορᾶ τὴ λατινόφρονη αἵρεση τῆς κτιστῆς Χάριτος, δηλαδὴ ὅτι ὁ τότε Πατριάρχης Ἰωάννης Καλέκας, ἀποδεχόμενος τὴν ἐν λόγω καινοτομία τοῦ λατινόφρονα Ἀκινδύνου, ἵδρυσε τὴν Νεοφανῆ ψευδοεκκλησία του μὲ τὰ νεοφανῆ του δόγματα, καὶ δὲν μπορεῖ νὰ καθαιρέσει καὶ νὰ ἀφορίσει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ καὶ τὸν μαθητὴ του μοναχὸ Ἰωσὴφ Καλοθετό, οἱ ὁποῖοι τιμωρήθηκαν μὲ αὐτὲς τὶς ἐκκλησιαστικὲς ποινὲς ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Καλέκα, ἐπειδὴ παραμένουν στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἀποστόλων ποὺ εἶναι τὸ Σῶμα Χριστοῦ». (βλέπε ὁλόκληρο το κείμενο τῆς μήνυσης τοῦ καθηγητή στην ἰστοσελίδα : https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/06/blog-post_23.html

Ὁ Ὃσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός (περί 676 - 4/12/749): «Ἃς προφυλασσόμαστε λοιπὸν μὲ ὅλη μας τὴ δύναμη, νὰ μὴν λαμβάνουμε μετάληψη ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ τοὺς δίνουμε τὴν δική μας. Διότι ὁ Κύριος λέγει: «Μὴ δώσετε τὰ ἅγια στα σκυλιά, οὒτε να ρίχνετε τά μαργαριτάρια σας (τά ἃγια Μυστήρια)  μπροστά στα γουρούνια» (Ματθ.Ζ’,6),γιὰ νὰ μὴν γίνουμε συμμέτοχοι τῆς κακοδοξίας καὶ τῆς κατακρίσεώς τους. Διότι ἐάν (με την Θεία Κοινωνία) πάντως ἑνωνόμαστε με τον Χριστὸ, καὶ μεταξύ μας, ὁπωσδήποτε και με ὃσους συμμεταλαμβάνουν μαζί μας, ἑνωνόμαστε στην προαίρεση. Διότι αὐτή ἡ ἓνωση γίνεται με την συγκατάθεσή μας, και ὂχι χωρίς την δική μας γνώμη.  Ἐπειδή ὃλοι ἓνα σῶμα εἲμαστε, διότι ἀπό τον ἲδιο  ἄρτο μεταλαμβάνουμε, καθώς λέγει ὁ θεῖος Ἀπόστολος». (Ἁγ. Ἰω. Δαμασκηνοῦ Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθ. Πίστεως βιβλίο δ΄, 13, PG 94, c. 1149. 1152. 1153Β. Πρβ. Α' Κορ. 10, 17.)

βλέπε και ἰστοσελίδα : https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/06/blog-post_27.html  με τίτλο:  «α'μέρος Δεῦτε και καταπαύσωμεν τάς ἑορτάς τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς» σε .4 μέρη.


συνεχίζεται στο 3ο μέρος


     Με ἀγάπη Χριστοῦ, ἀγωνία  και πόνο ψυχῆς για την πτώση τῶν σημερινῶν (μη ἀντιδρώντων σε τίποτα παρά τους Ἱερούς Κανόνες)”κληρικῶν” και “μοναχῶν” που  ἐπέφερε  ὃσα  κακά βιώνουμε  στις μέρες μας και τα χειρότερα που ἒρχονται σύντομα, και με την εὐχή για μετάνοια ὃλων μας και ἀπομάκρυνση ἀπό τους παναιρετικούς οἰκουμενιστές “ἐπισκόπους” και ἀπό ὃσους τους ἀκολουθοῦν και τους μνημονεύουν, ὃπως διατάσσει ὁ Χριστός, ἡὙπεραγία Θεοτόκος και οἱ Ἃγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας,  μήπως  μᾶς λυπηθεῖ ὁ Θεός και μετριαστεῖ ἡ καταστροφή.

Ἒγραφα τελευταία, την Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως 2021 

Νεκτάριος Μοναχός ὁ ἐκ Κορίνθου.

pnektariosmon@gmail.com

Στῶμεν καλῶς.

 

Βλέπε το Γ’ μέρος στην ἰστοσελίδα:  https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2021/04/3.html

 

 

 

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος τῆς Μόσχας (1666-7) καί ἀναίρεση συκοφαντιῶν τοῦ π. Εὐφροσύνου Σαββαϊτου. (Νεκταρίου Μοναχοῦ τοῦ ἐκ Κορίνθου)

      Ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος τῆς Μόσχας (1666-7) καί ἀναίρεση συκοφαντιῶν τοῦ π. Εὐφροσύνου Σαββαϊτου. Νεκταρίου Μοναχοῦ τοῦ ἐκ Κορίνθο...