Ἡ διδασκαλία τοῦ ἀντιχρίστου: "Οἱ μη καθηρημένοι αἱρετικοί εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας"

 

Ἡ διδασκαλία τοῦ ἀντιχρίστου: «ΟΙ ΜΗ ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟΙ  

ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ 

ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

ΑΡΕΙΑΝΙΣΜΟΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Τοῦ μοναχοῦ Μακαρίου Κουτλουμουσιανοῦ

 

ΑΣΙΖΗ  ΤΗΣ  ΙΤΑΛΙΑΣ  ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ  ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗ  (ΓΙΝΕΤΑΙ  ΚΑΘΕ  4  ΧΡΟΝΙΑ). ΣΤΟ  ΚΕΝΤΡΟ   Ο  ΠΑΠΑΣ  ΚΑΙ  ΓΥΡΩ  ΟΛΟΙ   ΟΙ  ΑΡΧΗΓΟΙ  ΤΩΝ  ΣΑΤΑΝΙΚΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ  ΚΑΙ  ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΤΟΥ Π.Σ.Ε. ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.

 

(Μεταφρασμένο)

 

«Ἡ ἁγία καὶ Οἰκουμενικὴ πρώτη σύνοδος συγκροτήθηκε στην Νίκαια τῆς Βιθυνίας... Συνήχθη δὲ αὐτὴ κατὰ Ἀρείου,  ὁ ὁποῖος βλασφημοῦσε, ὅτι ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ... δὲν εἶναι Θεὸς ἀληθινός, ἀλλὰ κτίσμα καὶ ποίημα....» (Ἅγ.Νικόδημος, ἡ Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος Ἱερὸ Πηδάλιο).

 «Αὐτούς δὲ πού λέγουν «ἣν ποτέ ὄτε οὐκ ἥν», (ἦταν χρονική ἑποχή που δεν ὑπῆρχε) καὶ «πρὶν γεννηθῆναι οὐκ ἥν», (και προτοῦ να γεννηθεῖ δεν ὑπῆρχε) καὶ ὅτι «ἐξ οὐκ ὄντων ἐγένετο», (ἒγινε ἀπό το μηδέν) ἢ «ἐξ ἑτέρας ὑποστάσεως» (ἢ ἀπό κάποια ἂλλη ὑπόσταση προῆλθε)  ἢ «οὐσίας» λέγοντας ὃτι εἶναι, ἢ «κτιστὸς» ἢ «τρεπτός», ἢ «ἀναλείωτος» ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, (αὐτούς, τους) ἀναθεματίζει ἡ Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ". ("Οἱ ὑπὸ τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου καταδικασθέντες Ἀρειανοί..." Πρωτοπρ. Ἰωάν. Ρωμανίδη. Ὅρος Πίστεως, τῆς α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

 

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Ἀρειανισμὸς καὶ οἱ αἱρετικοὶ Ἀρειανοὶ ἦταν καταδικασμένοι-ἀναθεματισμένοι, καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὴν Ἃ' Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ ὄχι ὅπως πλανεμένα ὑποστηρίζουν κάποιες γοχικὲς παρατάξεις καὶ ὄχι μόνο, ὅτι δηλαδὴ ἡ Β' Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δέχτηκε δῆθεν τὸ βάπτισμά τους, ἐπειδὴ οἱ αἱρετικοὶ Ἀρειανοὶ δὲν ἦταν Συνοδικὰ καθηρημένοι καὶ γι' αὐτὸ τοὺς ἀναγνώρισαν ἐκκλησιαστικότητα καὶ ἔγκυρα μυστήρια, γράφοντας φυσικὰ εἴτε ἐν γνώσει τους εἴτε ἐν ἀγνοία τους στὰ "παλιά τους τὰ ὑποδήματα" τὴν ἐπεξήγηση καὶ ἑρμηνεία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου στὸ Ἱερὸ Πηδάλιο τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος τονίζει ὅτι:

"Ὁ παρὼν Κανόνας ὁρίζει με ποιο τρόπο πρέπει νὰ δεχώμαστε αὐτούς που προσέρχονται ἀπὸ τις  αἱρέσεις στην ὀρθόδοξη πίστη καὶ στὴν μερίδα τῶν σωζομένων, λέγοντας, ὅτι τοὺς μὲν Ἀρειανοὺς καὶ Μακεδονιανούς......τους δεχόμαστε, ἀφοῦ (πρῶτα) δώσουν Λιβέλλους... που ἀναθεματίζουν καὶ τὴν δική  τους, καὶ κάθε ἄλλη ἀκόμα αἵρεση..... Τους ὁποίους σφραγίζουμε πρῶτα μὲ τὸ ἅγιο Μύρο στὸ μέτωπο, στα μάτια, στην μύτη, στὸ στόμα καὶ στὰ αὐτιά και σε κάθε μία σφραγίδα λέγομε, «σφραγὶς δωρεᾶς Πνεύματος ἁγίου»...

Τοὺς δὲ Ἀρειανοὺς καὶ Μακεδονιανοὺς που εἶναι φανερά αἱρετικοί  τους δέχθηκε χωρὶς ἀναβαπτισμό ὁ Κανόνας μεταχειριζόμενος την οἰκονομία, κατά πρῶτον μὲν λόγο για τὸ πολὺ πλῆθος που ἦσαν τότε αὐτοί οἱ αἱρετικοί· κατὰ δεύτερον δὲ λόγο, καὶ γιατὶ ἐπίσης  ἐβαπτίζοντο σ’ἐμᾶς (τους Ὀρθοδόξους)". (Ἱερὸ Πηδάλιο, ἑρμηνεία ὑπὸ Ἁγίου Νικοδήμου Ζ' Κανών, Β' Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

Καὶ ἐπίσης,"Διότι, στοὺς καιροὺς μάλιστα τῆς Β'. - Οἰκουμενικῆς - συνόδου, ἤκμαζαν οἱ Ἀρειανοὶ καὶ οἱ Μακεδονιανοί, καὶ ὄχι μόνον ἤσαν στο πλῆθος πολλοί, ἀλλὰ εἶχαν καὶ μεγάλας δυνάμεις καὶ κοντὰ στοὺς βασιλεῖς, καὶ κοντὰ στοὺς ἄρχοντες, καὶ τὴν σύγκλητο.

Γι’αὐτό λοιπόν, κατά πρῶτο λόγο γιὰ νὰ τοὺς ἑλκύσουν στὴν ὀρθοδοξία, καὶ νὰ τοὺς διορθώσουν εὐκολώτερα, κατά δεύτερο δὲ γιὰ νὰ μὴ τύχει καὶ τοὺς ἐξαγριώσουν περισσότερο κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ (κατά) τῶν Χριστιανῶν, καὶ γίνει χειρότερο το κακό, οἰκονόμησαν αὐτό τὸ πράγμα, οἱ οἰκονομοῦντες τοὺς λόγους αὐτῶν ἐν κρίσει, οἱ Θεῖοι ἐκεῖνοι Πατέρες, καὶ ἐσυγκατέβηκαν νὰ δεχθοῦν τὸ βάπτισμά τους. Ὅτι δὲ δὲν λέγουμε αὐτά προίκα, καὶ μὲ ψιλὰ λόγια, μάρτυρες σε  τοῦτο εἶναι οἱ δύο μεγάλοι Πατέρες, ὁ Βασίλειος λέγω, καὶ ὁ Γρηγόριος...

Καὶ αὐτός μὲν ὁ λόγος τῆς οἰκονομίας εἶναι ἡ πρώτη καὶ κυριότατη αἰτία, γιὰ τὴν ὁποία οἱ σύνοδοι αὑτές, ἄλλων μὲν αἱρετικῶν ἐδέχθησαν τὸ βάπτισμα, καὶ ἄλλων ὄχι.

Κοντὰ δὲ στὸ λόγο τῆς οἰκονομίας ἐστάθη καὶ ἡ δεύτερη αἰτία, γιὰ τὴν ὁποία, ἒτσι ἐνήργησαν. Αὐτὴ δὲ εἶναι, διότι, ἐκεῖνοι μὲν οἱ αἱρετικοί, τῶν ὁποίων δέχθηκαν τὸ βάπτισμα, ἐφύλατταν ἀπαράλλακτο καὶ τὸ εἶδος καὶ τὴν ὕλη τοῦ βαπτίσματος τῶν ὀρθοδόξων, καὶ ἐβαπτίζοντο κατὰ τὸν τύπον τῆς Καθολικῆς (Ὀρθόδοξης) Ἐκκλησίας... (Καὶ ὄχι ἐπειδὴ οἱ μὴ καθηρημένοι ἀντίχριστοι καὶ ἐχθροί τοῦ Θεοῦ αἱρετικοὶ εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας.)

Λοιπὸν εἶναι αἱρετικοί. Γιατί τότε τους μύρωσαν, ἂν δὲν ἤσαν αἱρετικοί; Λοιπὸν ἐπειδή εἶναι ὁμολογουμένως αἱρετικοί, δὲν εἶναι πιθανόν, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἡ ὀρθόδοξη καὶ Ἀποστολικὴ ἤθελε ἐπίτηδες νὰ ἀθετεῖ τοὺς Ἀποστολικοὺς τούτους Κανόνες καὶ τοὺς συνοδικοὺς που προσημειώσαμε...

Διότι οἰκονόμησε ἡ β'. σύνοδος, ὃπως εἴπαμε καὶ δέχθηκε τὸ βάπτισμα τῶν Ἀρειανῶν καὶ Μακεδονιανῶν, μὲ σκοπὸ καὶ ἐλπίδα τῆς ἐπιστροφῆς τους καὶ ἐπιγνώσεως, καὶ γιὰ νὰ μὴ γίνουν ἀγριώτερα θηρία κατὰ τῆς Ἐκκλησίας ἐπειδή ἤσαν καὶ πλῆθος πάρα πολύ, καὶ δυνατοὶ κατὰ τὰ ἔξω πράγματα.

Καὶ τον σκοπό αὐτόν, καὶ τἠν ἐλπίδα, τά πέτυχαν. Διότι μὲ αὐτή τὴν οἰκονομία, καὶ ἡμερώτεροι ἐκεῖνοι πρὸς τοὺς ὀρθοδόξους ἒγιναν, καὶ τόσο πρὸς τὴν εὐσέβειαν ἐπέστρεψαν, ὥστε σε λίγα χρόνια ἢ ἐξαφανίστηκαν τελείως, ἢ ἔμειναν πολύ λίγοι.

Ἒνας Κύριος, μιὰ Πίστη, ἒνα Βάπτισμα.(προς Ἐφεσ.δ’) Ἐάν λοιπόν λέγει, μία εἶναι ἡ Καθολικὴ (Ὀρθόδοξη)  Ἐκκλησία, καὶ ἓνα εἶναι τὸ ἀληθινό Βάπτισμα, πὼς μπορεῖ νὰ εἶναι ἀληθινό Βάπτισμα αὐτὸ (που τελοῦν) οἱ αἱρετικοί καὶ σχισματικοί, κατά την στιγμή που αὐτοὶ δὲν εἶναι μέσα στὴν Καθολικὴ (Ὀρθόδοξη) Ἐκκλησία, ἀλλ' ἀποκόπηκαν ἀπ’αὐτὴν διὰ τῆς αἱρέσεως:" (Ἀποστολ.Κανὼν ΜΣΤ', Ὑποσημείωση 1)

 

Διὰ τῆς αἱρέσεως ἀποκοβόμαστε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὅπως διδάσκουν οἱ Ἱεροὶ Πατέρες μας διὰ τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, διότι κάθε αἵρεση καὶ κάθε αἱρετικὸς ἒχει το ἀνάθεμα ἀπὸ τὶς Ἅγιες ἑπτά (7) Οἰκουμενικὲς Συνόδους καὶ ὄχι διὰ της καθαιρέσεως, ὅπως διδάσκουν οἱ οἰκουμενιστές, οἱ “γ.o.χ.” καὶ κάποιοι ἀποτειχισμένοι, ποὺ παρασύρθηκαν ἀπ’ αὐτοὺς καὶ μπερδεύτηκαν.

Καὶ μάλιστα ὄχι μόνο μπερδεύτηκαν, ἀλλὰ ὑποστηρίζουν αὐτὴν τὴν πλάνη μὲ ζῆλο καὶ θέρμη μπερδεύοντας καὶ ἄλλους, λέγοντας, ὅτι δῆθεν ἂν δὲν καθαιρεθοῦν οἱ βλάσφημοι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οἱ ὑβριστὲς τῶν Ἁγίων της Ἐκκλησίας, οἱ ἐχθροί τοῦ Θεοῦ αἱρετικοὶ,  εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ συνεργάζονται μὲ τὴν Χάρη Τοῦ Κυρίου.

Καὶ αὐτὸ βέβαιά το λέγουν δίχως κανένα στοιχεῖο, δίχως καμία ἀπόδειξη, (καὶ ποῦ νὰ τὰ βροῦν ἄλλωστε) οὔτε ἀπὸ κάποιον Ἱερὸ Κανόνα, οὔτε ἀπὸ κάποια Ἀπόφαση Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἀπὸ κάποιο παράδειγμα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, τὸ ὁποῖο ἐπιβάλλεται νὰ εἶναι μὲ ἐπεξήγηση καὶ ἑρμηνεία Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας, παρὰ μόνο ὅλη αὐτὴ τὴν σαθρὴ διδασκαλία τους τὴν στηρίζουν στὴν πλανεμένη ἐπεξήγηση καὶ ἑρμηνεία τῆς φαντασίας τοῦ μυαλοῦ τους, τῆς ὑποσημείωσης (2) τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου στὸν Γ' Ἀποστολικὸν Κανόνα καὶ ἐσκεμμένα ἐνεργοῦν παρὰ Ἁγίων Πατέρων καὶ Ἱερῶν Κανόνων, ταυτίζοντας τὰ Δόγματα μὲ τοὺς Κανόνες καὶ τὴν αἵρεση μὲ τὴν Καθαίρεση!

 

Ὁ Οἰκουμενιστὴς Ψευδεπίσκοπος Ἀβύδου Κύριλλος (Κατερέλος) τονίζει ξεκάθαρα τὴν αἰτιολογία ποὺ ἀναγνώρισε ἐκκλησιαστικότητα καὶ ἔγκυρα μυστήρια ἡ Ληστρικὴ Σύνοδος τῆς Κρήτης στοὺς “παπικοὺς” καὶ λοιποὺς αἱρετικοὺς λέγοντας,

«Εἶναι ὄµως γνωστό το ἀνυπέρβλητο κριτήριο πού θέτει ὁ στ’ κανόνας  τῆς Β’ Οἰκουµενικῆς Συνόδου γιὰ τὸν χαρακτηρισµὸ κάποιου ὡς αἱρετικοῦ: «Αἱρετικοὺς δὲ λέγοµεν τοὺς τὲ πάλαι τῆς ἐκκλησίας ἀποκηρυχθέντας καὶ τοὺς µετὰ ταῦτα ὕφ’ ἠµῶν ἀναθεµατισθέντας».

Ἡ ἐπίκληση, ἡ ἐφαρµογὴ καὶ κατὰ πολὺ περισσότερο ἡ κακοποίηση τῶν ἱερῶν κανόνων δὲν µπορεῖ νὰ γίνεται κατὰ τὸ δοκοῦν.

Εἶναι προφανὲς ὅτι ὁ χαρακτηρισµὸς κάποιου ὡς αἱρετικοῦ προϋποθέτει τὴν ἐπισηµη καταδίκη του ἀπὸ Οἰκουµενικὴ Σύνοδο.

Στὴν περίπτωση τῶν Ρωµαιοκαθολικῶν, παρὰ τὴν καταδίκη ἐπὶ µέρους δοξασιῶν τους ἀπὸ τοπικὲς Συνόδους, δὲν ὑπάρχει µἰὰ τέτοια γενικὴ ἐπίσηµη καταδίκη». (Ἐπίσκοπος Ἀβύδου Κύριλλος Κατερέλος, "Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης" Νέα Ἐκκλησιολογία ἢ Πιστότητα στὴν Παράδοση;)

 

Τὸ ὁποῖο παραπάνω σημαίνει δίχως ἄλλο ταύτιση κακοδιδασκαλίας (μὲ διαφορετικὰ ἐπιχειρήματα), τῶν Οἰκουμενιστῶν τῆς Ληστρικῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, κάποιων παρατάξεων “γ.ο.χ.” καὶ δυστυχῶς κάποιων ἀποτειχισμένων.

Ὅπως ἤδη ἔχουμε τονίσει καὶ ἄλλες φορές, κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἱερή Διδασκαλία, ἄλλο εἶναι ἡ Συνοδικὴ καταδίκη-ἀναθεματισμὸς τῆς αἱρέσεως καὶ ἄλλο εἶναι ἡ Συνοδικὴ καταδίκη-καθαίρεση τῶν αἱρετικῶν.

Ἡ Συνοδικὴ ὅμως ἐπίσημη καταδίκη-ἀναθεματισμὸς τῆς αἱρέσεως εἶναι συγχρόνως καὶ ἡ Συνοδικὴ ἐπίσημη καταδίκη - ἀναθεματισμὸς τῶν αἱρετικῶν.

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος σύμφωνα μὲ τὴν Ἀπόφαση τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου ποὺ καταδίκασε-ἀναθεμάτισε τὴν αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ δὲν εἶχε καμμία Ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς καταδικασμένους-ἀναθεματισμένους, ἀλλὰ μὴ Συνοδικὰ -τυπικά, καθηρημένους Ἀρειανούς, (βλέπε οἰκουμενιστὲς) Ψευδεπισκόπους, ὀνομάζοντάς τους ὄχι Χριστιανούς, ἀλλὰ Χριστεμπόρους μὲ διαβολικὴ ψυχὴ καὶ λύκους ἁρπακτικούς, παρομοιάζοντάς τους σαν τὸν Ἄννα καὶ τόν Καϊάφα, θεωρῶντας τους ἐκτὸς Ἐκκλησίας καὶ δὲν δεχόταν ὡς ἔγκυρά τα μυστήρια τους.

"Καὶ γιὰ νὰ μιλήσουμε συγκεκριμένα, ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἀποκηρύττει τὸ βάπτισμα τῶν Ἀρειανῶν, ἂν και ἐτηρεῖτο κατ' αὐτὸ ὁ ὑπὸ τοῦ Κυρίου ὁρισθεῖς τύπος τῆς τριαδικῆς ἐπικλήσεως...

Ἐπειδὴ δηλαδὴ δὲν ἐδέχοντο τὸν Υἱὸ ὁμοούσιον πρὸς τὸν Πατέρα, γιὰ τοῦτο δεν ἔδιναν τὸ βάπτισμα «εἰς Πατέρα καὶ Υἱὸν», «ἀλλὰ εἰς κτίστην καὶ κτίσμα, εἰς ποιητὴν καὶ ποίημα. Διότι ὂχι μόνο αὐτός που λέγει ἁπλῶς Κύριε, αὐτός δίνει (το βάπτισμα), ἀλλὰ αὐτός που μαζί με το ὂνομα ἔχει καὶ τὴν πίστη ὀρθή...

Γιατί πολλές λοιπόν καὶ ἄλλες αἱρέσεις λέγουν τὰ ὀνόματα μόνο, ἀλλά ἐπειδή ὃμως δεν φρονοῦν ὀρθά, οὒτε ἒχουν τὴν πίστιν ὑγιή, ἁλυσιτελὲς ἔχουν τὸ ἀπ’αὐτούς διδόμενο νερό, το ὁποῖο ὑπολείπεται στην  εὐσέβεια· ὥστε αὐτός που ραντίζεται ἀπ’αὐτούς, να ρυπαίνεται  περισσότερο στην ἀσέβεια παρά να λυτρώνεται»" (Π. Τρεμπέλα, Δογματική της Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας).

 

Καὶ τέλος γιὰ τὴν πλανεμένη ἐπίσης ἑρμηνεία ποὺ ἀποδίδουν στὴν περίπτωση τοῦ Ἁγίου Μελετίου κάποιες γοχικὲς παρατάξεις καὶ κάποιοι ἀποτειχισμένοι - γιὰ νὰ στηρίξουν Ἁγιοπατερικὰ αὐτὰ ποὺ δὲν στηρίζονται μὲ τίποτε - βγάζοντας φυσικὰ καὶ πλανεμένα συμπεράσματα, ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, δέχτηκαν τὴν χειροτονία τοῦ Ἁγίου Μελετίου ποὺ ἔγινε ἀπὸ αἱρετικοὺς Ἀρειανούς, γιατί δέχονταν δῆθεν τοὺς αἱρετικοὺς σαν μέλη τῆς ἐκκλησίας ἐπειδὴ δὲν ἦταν καθηρημένοι, ἐμεῖς ἀντιπαραθέτουμε ἐπίσης τὴν ἐπεξήγηση καὶ ἑρμηνεία (τὶς ὁποῖες ὅπως προείπαμε γράφουν στὰ "παλαιά τους τὰ ὑποδήματα ") τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου στὸ Ἱερὸ Πηδάλιο τῆς Ἐκκλησίας,

"Διότι καὶ ὁ Πατριάρχης Ἀνατόλιος χειροτονήθηκε ἀπό τον αἱρετικό Διόσκορο καὶ την αἱρετική σύνοδο περὶ αὐτὸν, καὶ ὁ ἅγιος Μελέτιος ὁ Ἀντιοχείας ἀπό Ἀρειανούς, κατὰ τὸν Σωζόμενον βιβλ. δ'. κεφ. κή'. καὶ ἄλλοι πολλοὶ ἀπό αἱρετικούς χειροτονήθηκαν, καὶ κατόπιν, ἒγιναν δεκτοί ἀπό τους ὀρθοδόξους...  (Ἐδῶ νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι πολλοὶ Ὀρθόδοξοι δὲν δέχθηκαν σὲ κοινωνία τον Άγιο Μελέτιο καὶ ὅσους τὸν ἀκολούθησαν ἐπειδή, ὁ μὲν πρῶτος εἶχε χειροτονηθεῖ ἀπὸ Ἀρειανούς ἐπισκόπους, ὅσοι δὲ τὸν ἀκολούθησαν εἶχαν βαπτισθεῖ ὁμοίως ἀπὸ τους αἱρετικούς Ἀρειανούς ἱερεῖς).

Ἀλλὰ τα σπάνια τέτοια περιστατικά, ἐπειδή ὑπολείπονται τῆς  κανονικῆς ἀκρίβειας, δεν ἀποτελοῦν νόμο στην Ἐκκλησία αὐτά που γίνονται  κατὰ περίσταση καὶ σπανίως, κατὰ τὸν Ιζ'. τῆς α’ καὶ β'. καὶ τὸν Θεολόγον Γρηγόριον, καὶ τὴν β'. πράξη τῆς ἐν τῇ ἁγία Σοφία Συνόδου, καὶ τὸ νομικὸ ἐκεῖνο που λέγει: «Αὐτό που γίνεται παραβιάζοντας τους Κανόνες, δεν πρέπει να το δεχόμαστε σαν ὑπόδειγμα ". (Ἱ.Πηδάλιο Ἁγ.Νικοδήμου, "Συμφωνία, ξὴ' Ἀποστολικοῦ Κανόνα").

"Ὃμως ὃταν αὐτή ἡ οἰκονομία καὶ ἀνάγκη παρἐλθει, πάλι οἱ κανόνες ἐπικρατοῦν" (Ἱ.Πηδάλιο,"Προλεγόμενα ἐν γένει περὶ τῶν Ἱερῶν Κανόνων" Ὑποσημ.θ' σέλ. ἰθ')

 

Εὔχεστε καὶ γιὰ ἐμένα

 

Μοναχὸς Μακάριος Κουτλουμουσιανὸς