068 10/08/2022 8ον ''Μποροῦν ἂραγε οἱ ἀλλόθρησκοι καὶ οἱ αἱρετικοὶ νὰ σωθοῦν;'' Ἀπάντηση Ἁγίου Μάρκου τοῦ Ἀσκητοῦ

068  10/08/2022 8ον ''Μποροῦν ἂραγε οἱ ἀλλόθρησκοι καὶ οἱ αἱρετικοὶ νὰ σωθοῦν;'' Ἀπάντηση Ἁγίου Μάρκου τοῦ Ἀσκητοῦ

“Βάπτισμα  και  τήρησις  τῶν  ἐντολῶν”  

Ἁγίου Μάρκου τοῦ  Ἀσκητοῦ

 

«Τό  ἅγιον  Βάπτισμα  εἶναι  μέν  τέλειο,  ἀλλά  δέν  τελειοποιεῖ αὐτόν  πού  δέν  τηρεῖ  τίς  ἐντολές. Νά μήν πιστεύουμε σέ  ἀνθρώπινες   εἰκασίες, ἀλλά   καλύτερα   στήν   θεία  Γραφή,  πού  λέγει: “Χριστός  ἀπέθανεν  ὑπέρ  τῶν  ἁμαρτιῶν ἡμῶν  κατά τάς Γραφάς” (Α'Κορ.ιε'3). “Συνετάφημεν  αὐτῶ  διά  τοῦ βαπτίσματος”  (Ρωμ.στ'4).   “Ὁ ἀποθανών δεδικαίωται  ἀπό  τῆς  ἁμαρτιας” (Ρωμ.στ'7)  “Ἁμαρτία ὑμῶν οὑ κυριεύσει” (Ρωμ.στ'14), ἐάν βέβαια πράξουμε τίς ἐντολές Του. Ἐάν δέν τίς τηροῦμε,  εἴμεθα  ἄπιστοι καί κρατούμεθα  ἀπ’ τήν  ἁμαρτία.

    Πίστις δἐν εἶναι μόνον νά βαπτισθοῦμε στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τό νά πράττουμε τίς ἐντολές Του. Εἶναι ὁλοφάνερο, σύμφωνα μέ τήν Γραφή, ὅτι συνταφήκαμε μυστικῶς μέ Αὐτόν διά τοῦ βαπτίσματος καί ὅτι μᾶς “συνήγειρε καί συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις” (Ἐφ. β' 6). Ἔδωσε ὅμως καί ἐντολές, τίς ὁποίες ἀφοῦ έκπληρώσουμε, θά εὔρουμε τήν τελειότητα πού ἤδη μᾶς ἔχει δωρήσει. Ἐάν δέν τίς ἐκπληρώσουμε, τότε θά φανεῖ ὅτι ἐνεργεῖ μέ τήν θέλησή μας ἡ ἁμαρτία μέσα μας.  Ἐάν λέμε πάλι ὅτι μέ τά ἔργα ἀναιρεῖται ἡ  ἁμαρτία, τότε τό “Χριστός δωρεάν ἀπέθανε” (Γαλ.β'21) καί ὅλα ὅσα παρόμοια ἔχουν εἰπωθεῖ εἶναι ψεῦδος.

        Ἐάν δέν εἶναι τέλειο τό Βάπτισμα, ἀλλά, ὅπως λέγουν, ἒχει τήν τελειότητα ἀπό τούς ἀγώνες, τότε εἶναι μάταιος γι' αὐτούς ὁ νόμος τῆς ἐλευθερίας καί ἀναιρεῖται ὅλη ἡ νομοθεσία τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Ἀκόμη προσάπτουν καί ἀδικία στόν Χριστό, πού προστάσσει ἔργα ἐλευθερίας στούς βαπτισμένους, ἐνῶ ἀκόμα χωρίς νά τό θέλουν εἶναι ὑποδουλωμένοι στήν ἁμαρτία, ὃπως λέγουν. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ παύει νά εἶναι χάρις, ἀλλ' ἀνταπόδοσις γιά τούς ἀγώνες μας.

       Διότι, ἐάν εἶναι λόγῳ τῶν ἔργων, δέν εἶναι τῆς χάριτος. Ἐάν εἶναι τῆς χάριτος, τό ἔργο δέν εἶναι ἔργο, ἀλλ' ἐντολή τοῦ ἐλευθερώσαντος. Ἔργο ἐλευθερίας καί πίστεως. Αὐτά προέγραψε κατ' οἰκονομίαν ὁ ἀπόστολος Παῦλος πρός τούς Γαλάτας, νουθετῶντας αὐτούς που παρόμοια εἶχαν απιστήσει. Ἐμείς, “μη ἁρνούμεθα την πίστι τοῦ κηρύγματος”. Ἀλλά ἐάν κρατούμεθα ἀπό τήν ἁμαρτία καί μετά τό βάπτισμα, ὂχι ὅτι τό βάπτισμα εἶναι ἀτελές, ἀπλῶς ἀμελοῦμε ἐμείς τήν ἐντολή καί ὑποκύπτουμε θεληματικά στήν ἠδονή, καθῶς μᾶς ἐλέγχει ἡ θεία Γραφή, πού λέγει: “ ὡς κύων ἐπιστρέψας ἐπί τόν ἴδιον ἒμετον” (Β' Πέτρ. β' 22). Παρόμοια ἐπιστρέφει στήν ἁμαρτία του ὀ ἄνθρωπος μέ αὐτεξούσιο προαίρεση.            Τό θέλημα καί τό Βάπτισμα οὒτε ὁ Θεός, οὒτε ὁ σατανάς τό παραβιάζει».

 

Πηγή:  Ἁγιορείτικον  Ἡμερολόγιον 2011 Ἒκδοσις: ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗΣ ΜΟΝΗΣ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

 

ΣΧΟΛΙO:   [Ὁ Ἃγιος Διάδοχος Φωτικής (Κεφάλαια γνωστικά, 76,  SC, 5b,134), πού εἶναι σύμφωνη μέ τήν διδασκαλία τοῦ Ἁγ.Μάρκου τοῦ ἀσκητοῦ (βλέπε βιβλίο Ἁγίου Μάρκου τοῦ ἀσκητοῦ: “Το Ἃγιον Βάπτισμα, ἡ ἐλευθερία τῆς θείας χάριτος”  κεφ.V140-150 και πρόλογος Ἰερομ.Γρηγορίου σελ.40  Ἒκδοσις Ἰ.Κελλίον Ἀγ.Ἀρχαγγέλλ.-Ἂγ.Ὂρος 2012) λέγει :  «πρίν ἀπό τό ἃγιον βάπτισμα ἡ θεία χάρις προτρέπει ἀπό ἒξω τήν ψυχή στήν ἐργασία τῶν ἀρετῶν, ὁ δέ σατανᾶς ἐμφωλεύει, σέ αὐτά τά βάθη της, προσπαθώντας νά κλείνη ὁλους τούς δρόμους τοῦ νοῦ πρός τίς ἀρετές. Ἀπό τήν ὣρα ὃμως πού βαπτιζόμαστε, ὁ μέν δαίμων ἐξέρχεται ἀπό τήν ψυχήν καί εἰσέρχεται ἡ θεία χάρις ἒσωθεν αὐτῆς… Ἐμεῖς πού ἀγωνιζόμαστε στό στάδιο τῶν ἀρετῶν πιστεύουμε ὃτι διά τοῦ βαπτίσματος ἐκβάλλεται ὁ πολύμορφος ὂφις ἀπό τά ταμιεῖα τοῦ νοῦ…».

Ἀφοῦ λοιπόν δέν μπορεῖ νά σωθεῖ κάποιος βαπτισμένος ἐάν δέν τηρήσει τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, πῶς μπορεῖ  νά σωθεῖ ἓνας ἀβάπτιστος, τοῦ ὁποίου ὁ σατανᾶς ἐμφωλεύει, σέ αὐτά τά βάθη τῆς ψυχῆς του προσπαθώντας νά κλείνη ὁλους τούς δρόμους τοῦ νοῦ πρός τίς ἀρετές;       Αὐτό, το ὃτι δηλαδή ὁ σατανᾶς ἐμφωλεύει, στά βάθη τῆς ψυχῆς τοῦ ἀβαπτίστου μπορεί νά τό διαπιστώσει κάθε ἓνας καλοπροαίρετος, στήν τελετή τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος ὃταν στούς ἀφορκισμούς (ἐξορκισμούς), ὁ Ἰερέας ζητᾶ ἀπ’τόν ἀνάδοχο (βλέπε τρίτον Ἀφορκισμό) νά πτύσει (τρίς), νά φυσήξει (τρίς) καί νά ἀποκηρύξει τόν σατανᾶ ἐρωτῶντας: ‘‘ἀπετάξω σατανᾶ;’’ (τρίς)  ‘‘ἀπεταξάμην’’ (τρίς) ἀπαντᾶ ὁ ἀνάδοχος γιά λογαριασμό τοῦ βαπτιζομένου νηπίου. Δηλαδή ζητᾶ ὁ Ἱερέας ἀπό τόν ἀβάπτιστο πού μέλλει νά βαπτιστεῖ, νά ἀπαρνηθεῖ τόν σατανᾶ πού κατοικεῖ στόν θρόνο τῆς ψυχῆς του, νά τοῦ δηλώσει ὃτι δέν τόν θέλει πλέον, ‘‘να φύγεις τοῦ λέει πτύνοντας καί φυσῶντας’’,  γιά νά ἑτοιμαστεῖ ἡ ψυχή του, νά λάβει τήν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τό Μυστήριο τοῦ Χρίσματος, ἀφοῦ πρῶτα ἀναγεννηθεῖ μέ τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος.

Βλέπουμε λοιπόν ὃτι στά βάθη τῆς ψυχῆς τοῦ ἀβαπτίστου, ἐμφωλεύει ὁ διάβολος.   [Γ’ Ἀφορκισμός: “…….Καὶ  ἐμφυσᾷ  αὐτῷ  (αὐτῇ)  τρίτον  ὁ Ἱερεύς  καὶ σφραγίζει  τὸ  μέτωπον αὐτοῦ (αὐτῆς) καὶ τὸ στόμα,καὶ τὸ στῆθος, λέγων·  Ἐξέλασον ἀπ’αὐτοῦ (αὐτῆς) πᾶν πονηρὸν καὶ ἀκάθαρτον πνεῦμα, κεκρυμμένον καὶ ἐμφωλεῦον αὐτοῦ.(αὐτῆς).τῇ.καρδίᾳ.(καὶ.λέγει.τοῦτο.ἐκ.γ')” http://nisosagion.blogspot.com/2012/01/blog-post_5145.html   ].

Καί πῶς μπῆκε και ἐμφωλεύει στην καρδιά (τῆς ψυχῆς) τοῦ ἀνθρώπου ὁ πονηρός; Ὃταν ἒκαμαν τήν ἀνυποκοή στόν Θεό οἰ πρωτόπλαστοι. Τούς εἶχε πεῖ ὁ Θεός: Ἀπ’ὃλα τά δένδρα (τούς καρπούς) τοῦ Παραδείσου θά τρῶτε, ἀπό αὐτό ὃμως τό δένδρο πού εἶναι στό μέσον τοῦ Παραδείσου, δέν θά φᾶτε, γιατί τήν ἡμέρα πού θά φᾶτε, θά πεθάνετε μέ θάνατο. ‘’θανάτω ἀποθανεῖσθε’’.  Ὃμως διαβάζουμε στήν Παλαιά Διαθήκη στη Γέννεση, ὃτι ὁ Ἀδάμ ἒζησε 930 χρόνια.  Ἂρα δέν πέθανε μέ σωματικό θάνατο τήν ἡμέρα πού ἒφαγε. Δέν ἐννοοῦσε βεβαίως ὁ Θεός μόνο τόν σωματικό θάνατο (ὁ ὁποῖος θα ἐρχόταν μετά ἀπό 10 σχεδόν αἰῶνες), ἀλλά τόν πνευματικό θάνατο.

Ποιός εἶναι αὐτός ὁ πνευματικός θάνατος; Εἶναι νά φύγει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί νά ἐνθρονιστεῖ στήν ψυχή του  ὁ πονηρός. Καί ὁ διάβολος μπῆκε στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί ὁ ἂνθρωπος ‘’σάπισε’’ καί ὃπως ὃταν ἓνα δένδρο σαπίσει ὃλοι οἱ καρποί του εἶναι σάπιοι, ἒτσι καί ὃλοι οἱ καρποί τοῦ  ἀνθρώπου (οἱ ἀπόγονοί του δηλαδή) ὃταν γεννῶνται φέρουν τόν διάβολο στήν ψυχή τους.  Γι’αὐτό και ὁ ὑμνογράφος στον Κανόνα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (14 Σεπτεμβρίου) λέγει: ᾨδὴ ζ', Κανών α', τῆς Ἑορτῆς Ἦχος πλ. δ' "Ξύλου γευσάμενος ὁ πρῶτος ἐν βροτοῖς, φθορᾷ παρῴκησε· ῥίψιν γὰρ ζωῆς ἀτιμοτάτην κατακριθείς, ὅλῳ τῷ γένει σωματοφθόρος τις, ὡς λύμη τῆς νόσου μετέδωκεν· ἀλλ᾿ εὑρηκότες γηγενεῖς ἀνάκλησιν, Σταυροῦ τὸ ξύλον κράζομεν· Ὁ ὑπερύμνητος, τῶν Πατέρων καὶ ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ".    Γι’ αὐτό και ὁ Ἰερέας διαβάζει τούς ἀφορκισμούς (ἐξορκισμούς) στην “κατήχηση” λίγο πρίν τήν Βάπτιση, γιά νά φύγει ὁ πονηρός πού ἐμφωλεύει στά βάθη τῆς ψυχῆς τοῦ ἀβαπτίστου.

Δεν μπορεῖ λοιπόν νά σωθεῖ ἓνας ἂβάπτιστος ὃσο καί ἂν φαίνεται ὃτι κάνει καλές πράξεις ἀφοῦ στά βάθη τῆς ψυχῆς του ἐμφωλεύει ὁ διάβολος. Γι’αὐτό και ἐνανθρώπησε ὁ Σωτῆρας Χριστός για να μᾶς ἀπαλλάξει ἐκ τῆς δουλείας τοῦ πονηροῦ και να μᾶς σώσει. Ἂν μποροῦσε να σωθεῖ κάποιος ἀβάπτιστος μόνο με τις καλές του πράξεις, θα μποροῦσαν και πολλοί ἂλλοι ὁμοίως να σωθοῦν. Τότε ποιός ὁ λόγος να ἒρθει ὁ Χριστός και να πάθει, να σταυρωθεῖ, να ἰδρύσει τα Μυστήρια και το Θεραπευτήριο που λέγεται Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία,  ἀφοῦ οἱ ἂνθρωποι μποροῦν να σωθοῦν και ἐκτός αὐτῆς ὃπως βρίσκονται οἱ ἀβάπτιστοι, (αἱρετικοί, ἀλλόθρησκοι, ἂθεοι);    Τίς κακές πράξεις ὃμως τῶν  ἀβαπτίστων πού εἶναι πολυάριθμες καί μάλιστα μένουν ἀνεξομολόγητες, δέν τίς βλέπουν αὐτοί πού δέχονται τήν ἐργοσωτηρία, ἀλλά τίς γνωρίζει πολύ καλά ὁ δικαιοκρίτης Θεός.

 Ἂλλωστε γι’αὐτό δέν τούς ἒβγαλε ὁ Θεός τούς πρωτοπλάστους ἀπό τόν Παράδεισο; Ὃπως ἀναφέρεται στἡν Γέννεση «ἳνα μή τό κακόν ἀθάνατον γένηται». Δηλαδή τό κακόν, (τό ἀρχαῖον κακόν πού εἶναι ὁ διάβολος) εἶχε μπεῖ στίς ψυχές τῶν ἀμετανοήτων πρωτοπλάστων.

  Γι’αὐτό οἱ πρωτόπλαστοι δέν ἒπρεπε νά παραμείνουν μέσα στόν Παράδεισο, γιατί θά ἒμενε καί ὁ διάβολος πού ἦταν μέσα τους. Καί τί Παράδεισος θά ἦταν αὐτός ἀφοῦ οἱ πρωτόπλαστοι εἲχαν τον διάβολο μέσα στήν ψυχή τους; Θά ἦταν κόλαση. Γι’αὐτό ὁ Παντελεῆμων Θεός, ἒβγαλε τούς ἀμετανοήτους πρωτοπλάστους ἀπό τόν Παράδεισο, ἀπό ἀγάπη καί  παραχώρησε νά ζοῦν στήν ζωή αὐτή πού ζοῦμε καί ἐμεῖς, δίνοντάς τους τήν δυνατότητα νά μετανοήσουν. Καί πράγματι ἒκλαιγαν σ’ὃλη τους τήν μακρόχρονη ζωή οἱ πρωτόπλαστοι μετανοημένοι πλέον, καί διηγοῦντο μέ δάκρυα σ’ὃλους τούς ἀπογόνους τους ὃσα χρόνια ἒζησαν, πῶς ἒζησαν  στόν Παράδεισο καί πῶς  ἒκαναν  τήν παρακοή στόν Θεό καί ἐξέπεσαν τοῦ Παραδείσου και τους νουθετοῦσαν να μην κάνουν και αὐτοί παρακοή στον Θεό και πάθουν τα ἲδια και χειρότερα].

 

 Βλέπε τη συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων και στο προηγούμενο μέρος (ἀνάρτηση) με γενικό τίτλο: “Μποροῦν ἂραγε οἱ ἀλλόθρησκοι καὶ οἱ αἱρετικοὶ νὰ σωθοῦν;”  Ποιά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία;

7^ον Ἀπάντηση ἀπό τις "Κατηχήσεις" Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2022/07/066-05072022-7.html

Και στο ἑπόμενο: 

9^ο μέρος: Ἀπαντήσεις τοῦ Ἁγίου Μεγ. Ἀθανασίου και Ἁγ. Νικολάου Καβάσιλα  https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2022/08/069-1282022-9.html